به خانهام بیا
اندکی از قلبم مانده
ما که با هم این حرفها را نداریم
آتشش بزن
تو به گرمای قلب من عادت کردهای...
نه هوا ابریست، نه بارانی می باردپس بهانه ی دلم برای این همه سنگینی چیست؟
در خیال من بمان ،
اما خودت برو .
آنکه در رویای من است مرا دوست دارد ، نه تو!!!