اخبار کوتاه بخش نجوم

[VAHID]

شبيه‌سازی‌های کامپیوتری نشان می‌دهد که احتمال دارد در اثر برخورد اجسام بزرگ به عطارد، شهاب‌سنگ‌هایی از سطح اين سیاره به زمين برسد
شهاب سنگ‌هایی از ماه و مریخ٬ نمونه‌های سنگی رایگانی از دنیاهای دیگر را در اختیار دانشمندان علوم شهاب سنگی و سیاره شناسان قرار می‌دهد. اکنون به گفته‌ی این دانشمندان می‌توان از عطارد نیز انتظار شهاب سنگ‌هایی را داشت.

«برت گلدمن» (Brette Gladman) و «جیمی کافی» (Jaime Coffey) از دانشگاه بریتیش کلمبیا٬ ونکوور، شبیه سازی‌هایی کامپیوتری از برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها به درونی‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی و پرتاب خرده سنگ‌هایی به فضا را رهبری کردند. تا پیش از این فرض بر این بوده است که سنگ‌های جداشده از عطارد با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت فرار سیاره -۲/۴ کیلومتر بر ثانیه- از آن نخواهند گریخت و این سرعت برای دور شدن از خورشید و پیش رفتن به سوی زمین بسیار کند است.
گلدمن گفت:" از آنجا که شرایط برخوردی عطارد با هر جای دیگر بسیار متفاوت است٬ برخی از فرضیه‌های پیشین اشتباه بوده‌اند". درونی‌ترین سیاره، با سرعت متوسط ۴۸ کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت می‌کند. علاوه بر این سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که مدار عطارد را قطع می‌کنند با سرعت زیادی حرکت می‌کنند. بنابراین اجسامی که به این سیاره برخورد می‌کنند، سرعتی معادل ۵ تا ۱۵ برابر سرعت فرار این سیاره به آن دارند و پرتابه‌های حاصل از برخورد بسیار سریع‌تر از آنچه که فرض می‌شد از سطح پرتاب می‌شوند.
محاسبات جدید نشان داده است که بیش از ۵ درصد خرده سنگ‌های پر سرعتی که از عطارد می‌آیند٬ به زمین می‌رسند که این مقدار بین یک سوم تا نیمی از میزانی است که از مریخ به زمین می‌رسد. گلدمن اشاره کرد که تعدادی از نمونه‌های عطارد باید پیش‌تر در میان مجموعه شهاب سنگ‌های سرتاسر دنیا موجود باشد.
اما چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که شهاب سنگی از عطارد است؟
برخی از سیاره شناسان نوعی نادر از شهاب سنگ‌ها به نام «انگریت»(angrites) را انتخاب مناسبی می‌دانند. گلدمن افزود:" دانشمندان برای مرتبط ساختن شهاب سنگ‌های مشکوک به این سیاره، به اطلاعات بیشتری از ساختار سطح سیاره عطارد نیاز دارند." خوشبختانه فضاپیمای «مسنجر» بررسی این سیاره را آغاز کرده است. مسنجر ماه گذشته از فراز این سیاره عبور کرد و در سال ۲۰۱۱ به مداری به گرد آن خواهد رفت. این فضاپیما اطلاعاتی را تهیه خواهد کرد که به کمک آن می‌توان وجود شهاب سنگ‌های عطاردی را تایید یا رد کرد.

[VAHID]

پس از کشف مقادیر زیادی از گاز دی‌اکسید گوگرد در جو زهره، اخیرا فرضیات متعددی در مورد منشا این حجم از این گاز مطرح شده است. یکی از این فرضیات وجود آتشفشان‌های فعال در سطح زهره است. محققان در تلاشند به کمک کاوشگر سریع السیر زهره شواهدی برای بررسی این فرضیه بیابند.

سیاره‌ی زهره احتمالا دارای آتشفشان‌های فعالی است که باعث تولید مقادیر زیاد دی‌­اکسید گوگرد در جو این سیاره شده‌­اند.

در محافل علمی دو نظریه برای توجیه د‌ی‌­اکسید گوگرد موجود کشف شده به وسیله‌ی کاوشگر «سریع السیر زهره»(Venus Express) مطرحاست. عده‌­ا‌‌ی از دانشمندان عقیده دارند د‌‌ی‌­ا‌‌کسید گوگرد موجود، ناشی ازفعالیت‌­های آتشفشانی اخیر در سطح زهره است. این در حالی است که عده­‌ایدیگر از محققان معتقدند دی‌­اکسید گوگرد یافت شده بقایای فوران‌­هایی قدیمیاست که ممکن است تا 10 میلیون سال قبل رخ داده باشند.

ترکیباتگوگرد مدت زمان زیادی در جو زمین دوام نمی‌­آورند چرا که با پوسته­‌ی زمینواکنش می‌­دهند. اما در سطح صخره‌های زهره، انجام واکنش نیازمند مدت زمانبیشتری است.

برای مشخص کردن نوع اتم­‌ها و مولکول‌­های موجود در جو زهره،سریع السیر زهره بااستفاده از روش‌­های طیف‌­نگاری به بررسی چگونگی جذب نور خورشید و ستارگاندر جو زهره پرداخت. نتایج طیف­‌نگاری نشان می‌­دهد که دی‌­اکسید گوگرد بیش‌تردر طبقات بالایی جو متمرکز است و در لایه­ه‌ای پایین‌­تر به میزان دو سوم ازحجم آن کاسته می‌­شود.

«ژان لوپ برتاکس»(Jean-Loup Bertaux)، یکی از اعضای تیم تحقیقاتیمی‌­گوید:"‌ من به شدت نسبت به فرضیه‌­ی‌ آتشفشان­‌ها شک دارم. ولی باید اعتراف کنم کهما هنوز چیزی راجع به منشا این حجم زیاد دی اکسید گوگرد در طبقات فوقانیجو زهره نمی‌­دانیم. چرا که در آن ارتفاع دی‌­اکسید گوگرد باید خیلی سریعبه وسیله‌ی نور خورشید تجزیه شود. همچنین علت تغییرات شدید حجم دی‌­ا‌‌کسید گوگرددر لایه­‌های مختلف جو نیز هنوز مشخص نیست".

تغییراتحجم دی­اکسید گوگرد در لایه­‌های زیرین جو به مراتب کمتر از لایه­‌هایفوقانی است. مقدار دی اکسید گوگرد موجود در لایه­‌های زیرین جو به کمک درصدجذب تابش فروسرخ جذب شده مشخص می‌شود. هرچه میزان جذب بالاتر باشدنشان ­دهنده‌ی وجود دی‌­اکسید گوگرد بیشتری است.

محققانامیدوارند بتوانند فرضیه‌­ی وجود آتشفشان‌­های فعال در زهره را یا بامشاهده­‌ی گاز و خاکستر خارج شده از دهانه‌­ی یک آتشفشان تایید نمایند و یابا یافتن محل‌­هایی در سطح زهره که دی‌­اکسید گوگرد از آن­ها خارج می‌­شوداین فرضیه را رد کنند. همه‌­ی این­ها به معنی وظایف جدید و بیشترسریع السیر زهره است.

[VAHID]

فیزیک‌دان٬ فیلسوف٬ شاعر و آینده نگر٬ جان آرچیبالد ویلر، در 25 فروردین ماه در سن 96 سالگی در‌گذشت. وی تمامی این مقام‌ها را برای پی بردن به حقیقت نهایی به کار گرفت.

«جان آرچیبالد ویلر»(John Archibald Wheeler)، در هر دو قلمروی بزرگ مقیاس گرانش و عرصه‌ی کوانتوم در کوچکترین مقیاس‌های طبیعت به راحتی کار می‌کرد. ویلر با پیشرو بودن در شاخه‌ی در حال پیشرفت گرانش کوانتومی٬ یکی از اولین فیزیک‌دانانی بود که به درستی معنای متحد شدن این دو قلمرو را بررسی کرد. وی در توسعه‌ی فرآیند شکافت هسته‌ای که به درگیری‌اش در پروژه‌ی منهتن(تولید انرژی هسته‌ای) انجامید، نقش داشت و بعد‌ها در پیشرفت بمب هیدروژنی با «نیلز بور»(Niels Bohr)٬ مشاورش٬ همکاری داشت.

ویلر به همراه اینشتین قدم‌زنان در خیابان‌های پرینستون به مذاکره درباره‌ی معنای نظریه‌ی کوانتومی می‌پرداخت. وی با همکاری «برایس دیویت»(Bryce Dewitt) با نشان دادن کاربرد دنیای شگفت کوانتومی در جهان، شهامت خود را نشان داد و در همان زمان به زمینه‌ی کیهان‌شناسی کوانتومی پی برد و معادله‌ای به‌نام «ویلر- دیویت» و یا به گفته‌ی دیویت «معادله‌ی لعنتی»، ثبت کرد. ویلر به کمک استعداد شاعری‌اش٬ اصطلاحات «سیاه چاله» و «کرم چاله» را برای اولین بار مطرح کرد٬ کلماتی که قدرت تخیل فیزیک‌دانان را به اندازه‌ی عموم مردم جلب می‌کند.


تاثیر ویلر بر هم‌دوره‌ها و به خصوص بر شاگردانش بی‌اندازه وسیع است. تحت مشاوره‌ی وی٬ «ریچارد فاینمن»(Richard Feynman) نظراتی را توسعه داد که سرانجام به نگرش جدیدی از مکانیک کوانتومی انجامید، «ژاکوب بکنشتاین»(Jacob Bekenstein) این ایده را که افق رویداد یک سیاه چاله مقدار آنتروپی است، پیشنهاد داد. ایده‌‌ای که منجر به کشف معروف هاوکینگ مبنی بر پرتو ساطع کردن سیاه‌چاله ها شد. و در نهایت «هیوج اورت»(Hugh Everett) تفسیر «جهان های متعدد» مکانیک کوانتومی را - که واقعیت را به مانند درختی با شاخه‌های بی‌پایان از احتمال نشان می‌دهد- فرموله کرد.

ویلر در عالم تئوری٬ جسورانه و با دقت سوال‌های بزرگ را دنبال می‌کرد٬ نه تنها «چه»‌ها بلکه «چرا‌»ها. وی دوست داشت بپرسد چرا کوانتوم؟ برای ویلر بیان این که مکانیک کوانتومی کار می‌کند کافی نبود٬ وی می‌خواست بداند در پس آن چیست.

اینشتین در رد نظریه کوانتوم گفت:"خدا تاس نمی‌اندازد". ویلر پذیرفت که خدا تاس می‌اندازد(نظریه کوانتوم را پذیرفت)، اما می‌خواست که قوانین بازی را بداند.
ویلر معتقد بود که ناظر نقش مهمی را در خلق واقعیت ایفا می‌کند و آزمایش‌های بسیار زیبایی، از قبیل آزمایش «گزینش تاخیری» را به منظور توضیح دادن تصور نامعقول و شهودی طراحی کرد.

وی می‌نویسد: " ما در گذشته فکر می‌کردیم که جهان جایی خارج از این جا به صورت مستقل از ما وجود دارد و ما ناظران با اطمینان در پس یک صفحه‌ی شیشه‌ای با ضخامت چند ده سانتی‌متر پنهان شده‌ایم٬ درگیر آن نیستیم و تنها مشاهده می‌کنیم. اما در این بین به این نتیجه رسیدیم که جهان به این شیوه عمل نمی‌کند.٬ در حقیقت ما باید این شیشه را خرد کنیم و به آن دست یابیم."

سوالی که شب‌ها ویلر را بیدار نگه می‌داشت این بود "چگونه «وجود» ایجاد می‌شود؟ " . افسانه‌ی ویلر با این سوال ادامه خواهد یافت.

[VAHID]

2/2/1387
نخستین نشست نقد و بررسی عکس های نجومی در فرهنگسرای قانون (ابن سینا) برگزار می شود.
[FONT='Tahoma','sans-serif']کانون نجوم فرهنگسرای قانون (ابن سینا) با هدف آشنایی علاقمندان با عکاسی نجومی نخستین نشست نقد و بررسی عکسهای نجومی را برگزار می کند[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif'].[/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif']در این نشست، عکسهای نجومی عکاسان مختلف مورد نقد و بررسی قرار می گیرد و درباره روشهای عکسبرداری نجومی بحث و تبادل نظر خواهد شد[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']. [/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']نشست نقد و بررسی عکس های نجومی چهارشنبه، چهارم ماه اردیبهشت، از ساعت 18 تا 20 در فرهنگسرای قانون (ابن سینا) برگزار می شود[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif'].[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif']فرهنگسرای قانون (ابن سینا) پیش از این در اواخر سال 86[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']، جشنواره عکس های نجومی "نگاه آسمانی" را برگزار کرده بود. این فرهنگسرا در شهرک قدس (شهرک غرب) تهران، انتهای خیابان ایران زمین شمالی قرار دارد.[/FONT]

[VAHID]

رصدگران 62 كشور جهان، بیش از شش هزار داده‌ی رصدی خود را از سنجش ميزان روشنايی آسمان شب به اشتراك گذاشتند.

[FONT='Tahoma','sans-serif']سومين دوره‌ی پروژه بين‌المللی "زمين در شب" در تاريخ 6 فروردين 87 با همكاری شبكه‌های توسعه‌ی آموزشی انجمن ستاره‌شناسی اقيانوس آرام ([/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']ASP[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']) به منظور ترويج مسابقات فصلی بين منجمان آماتور و مراكز علمی برگزار شد.[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif'][FONT='Tahoma','sans-serif']این پروژه بين‌المللی شكار ستارگان معروف به "زمين در شب" دربرگیرنده 6836 اندازه‌گيری از روشنايی آسمان شب شهروندان منجم سراسر جهان بود كه 660 مورد آن به صورت سنجش ديجيتالی با استفاده از دستگاه‌های كوچك و دستی كيفيت سنج آسمان بود.[/FONT][/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif']
[FONT='Tahoma','sans-serif']شكل كلاسيك برنامه‌ي زمين در شب اينگونه است كه دانش‌‌آموزان، خانواده‌ها و عموم مردم را به سمت رصد و ثبت ستارگان قابل مشاهده‌ در صورت‌فلكی جبّار (آنچنانكه از نقاط مختلف ديده می‌شود) تشويق و هدايت می‌كند. رصدگران نتايج رصدی خود را به صورت آنلاين و با مقايسه‌ی مشاهدات خود با مجموعه‌ای از تصاوير الگوی موجود در وب‌سايت پروژه كه تعداد ستارگان موجود در صورت‌فلكي را براي يك بازه‌ی رؤيت‌پذيری از آسمان روشن تا آسمان بسيار تاريك نشان مي‌دهد، گزارش می‌كنند.[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif']اما در شكل ديجيتال اين پروژه از دستگاه‌هاي ارزان قيمتی ‌به نام كيفيت سنج ديجيتالي آسمان استفاده مي‌شود كه قادرند روشنايي يكپارچه و پيوسته‌ي آسمان را به دفعات و بطور مستقيم اندازه‌گيري كنند.[/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif']

[/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif'][FONT='Tahoma','sans-serif']امسال 62 كشور داده‌هاي خود را ارسال نمودند كه شامل 6836 سنجش می‌شد. از اين ميان 4800 مورد آن از كشور آمريكا بود و پس از آن كشورهای مجارستان، جمهوري چك، كاستاريكا و اسپانيا با بيش از 100 و كانادا با 95 گزارش، بيشترين تعداد سنجش را به ثبت رساندند.[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif']افت نسبی اعداد نسبت به نتايج رسيده در فاصله‌ی سال های 2006 و 2007 می‌تواند ناشی از عوامل مختلفي باشد. "كونی واكر"([/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']Connie Wlaker[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']) مدير اين پروژه در رصدخانه‌ی ملی نجوم اپتيكی ([/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']NOAO[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif']) مي‌گويد:"هنگامي‌ كه ما شروع به تحليل داده‌ها كرديم به شواهد محكمي از طرف شبكه‌ی شهروندان منجم در شمال آمريكا دست يافتيم مبنی بر اينكه آنها امسال آسمانی ابری و غير‌عادی را تجربه كرده‌اند. از طرف ديگر زمان مقارنه‌ی ماه نو در مارس امسال (كه باعث افزايش تاريكی آسمان و ايجاد شرايط مطلوب برای مشاهده‌ی صورت‌فلكی جبّار مي‌شود) در شيلي و برخي از كشورهای نيمكره‌ی جنوبی در تعطيلات تابستاني واقع شد و اين كار ما را در جذب كردن تعداد بيشتری از دانش‌آموزان سخت تر كرد".[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif']هر دو حالت كلاسيك و ديجيتال اين پروژه (كه در اولی به يك جفت چشم غير‌مسلح و در دومی به يك دستگاه ديجيتال روشنايی سنج نياز داريد) مجدداً در فروردين ماه سال 1388 (مارس 2009) به عنوان يكی از چندين برنامه‌ي تدارك ديده شده براي سال جهانی نجوم [/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif'](IYA[/FONT][FONT='Tahoma','sans-serif'] 2009 ) تكرار خواهد شد.[/FONT]

[FONT='Tahoma','sans-serif']این پروژه یکی از پروژه های علوم شهروندی (Citizen Science) محسوب می‌شود. علوم شهروندی به پروژه های بین المللی گفته می‌شود که در آن مردم سراسر جهان می‌توانند در پیشبرد آن به طور یکسان نقش داشته باشند و نیاز به تجربه کاری زیاد و میزان تحصیلات بالا ندارد.[/FONT]
[/FONT][/FONT]

[shabhaye_mahtabi]

ديسكاوري به ايستگاه بين‌المللي فضايي متصل شد
فضاپيماي ديسكاوري پس از ‪ ۲‬روز پرتاب از پايگاه فضايي كندي، امروز(سه شنبه) به ايستگاه بين‌المللي فضايي متصل شد.
به گزارش گروه اخبار صوتي - تصويري ايرنا، پايگاه خبري بي.بي.سي روز سه شنبه با اعلام اين خبر، افزود: اين فضاپيما با ‪ ۷‬سرنشين، حامل آزمايشگاه يك ميليارد دلاري كيبو متعلق به ژاپن است.
قرار است فضا نوردان از امروز كار نصب اين آزمايشگاه ‪ ۱۶‬تني را آغاز كنند قرار است اين ماموريت ديسكاوري كه سي و پنجمين ماموريت اين فضا پيماست، ‪ ۱۴‬روز به طول انجامد و فضانوردان در ‪۳‬نوبت راهپيمايي ‪۶‬ساعته آزمايشگاه كيبو را نصب كنند.
بخش نخست آزمايشگاه كيبو در ماه مارس در ايستگاه بين‌المللي فضايي نصب شد.
با تشکر فریبا

[shabhaye_mahtabi]

سياره احتمالا در مدار ستاره اي "ناكام" موسوم به يك كوتوله قهوه اي مي گردد
منجمان كوچكترين سياره تا امروز را كه در مدار ستاره اي معمولي مي گردد رديابي كرده اند؛ كره اي كه تنها سه برابر زمين است.
كشف سياره اي با جرم مشابه زمين هدف نهايي منجماني است كه سيارات را در منظومه هاي ديگر جستجو مي كنند.
چنين كشفي مهم خواهد بود زيرا دانشمندان به دنبال يافتن كرات ديگري هستند كه زمينه وجود حيات در آنها مهيا باشد.
اين سياره حول ستاره اي مي گردد كه جرم آن چنان كم است كه ممكن است يك ستاره به اصطلاح "ناكام" يا يك كوتوله قهوه اي باشد.
اخترشناسان اين كره تازه را با استفاده از تكنيكي موسوم به "مايكرولنزينگ گرانشي" كشف كردند.
اين شيوه از اين خاصيت استفاده مي كند كه نور هنگام گذر از نزديكي يك شيء سنگين مانند يك ستاره خم مي شود.
سياره تازه حدود 3/3 برابر زمين است. برخي محققان مي گويند اين سياره ممكن است داراي جوي غليظ باشد و احتمال دارد اقيانوسي مايع بر سطح آن وجود داشته باشد.
تلسكوپ فضايي جيمز وب كه قرار است در سال 2013 پرتاب شود مي تواند نشانه هاي حيات را روي سياراتي به اندازه زمين كه حول ستاره هاي كم جرم در همسايگي ما در جهان مي گردند جستجو كند.
قبلا يك سياره كوچكتر از اين كشف شده بود اما در اطراف يك تپ اختر (پالسار) كشف شده بود. اما سياره جديد در اطراف يك ستاره معمولي پيدا شده است.
ديويد بنت محقق اصلي اين پروژه از دانشگاه نوتردام گفت: "مايكرولنزينگ راهي است كه به يافتن سيارات كوچكتر منجر مي شود، از جمله سياراتي به اندازه زمين."
وي افزود: "اين يافته همچنين منجماني را كه در جستجوي سياراتي هستند كه در فاصله لازم براي پيدايش حيات از ستاره هاي كم جرم مي گردند دلگرم خواهد كرد."
جهاني پرآب؟
اين سياره با شعاعي شبيه به زهره - فاصله زهره از خورشيد - حول كوتوله قهوه اي مي گردد. اما تصور مي شود كه ستاره مركزي سه هزار تا يك ميليون بار محوتر از خورشيد باشد بنابراين انتظار مي رود سطح فوقاني اتمسفر اين سياره از پلوتون سردتر باشد.
نيكلاس راتنبري از دانشگاه منچستر كه از ديگر محققان اين پروژه است به بي بي سي گفت: "براساس محكم ترين ايده هاي ما از چگونگي شكل گيري سيارات، اين سياره مي تواند اتمسفر خيلي غليظي داشته باشد. اين اتمسفر احتمالا مثل يك پتو عمل مي كند و سياره را گرم نگاه مي دارد."
"بنابراين حتي اگر مقداري انرژي وارد شده از خورشيد منظومه ناچيز باشد.... حرارت داخلي كه از داخل سياره متصاعد مي شود مي تواند سطح را گرم كند."
"اين باعث گمانه زني هايي شده است داير بر اينكه امكان وجود اقيانوسي مايع بر سطح آن هست. اين مهيج است چون يكي از خواصي كه مايليم روي يك سياره قابل سكونت ببينيم وجود آب مايع روي سطح است."
اين سياره توسط تلسكوپ MOA-II در كوه "مانت جان" در زلاندنو كشف شد و MOA-2007-BLG-192Lb نامگذاري شده است.
با تشکر فریبا

[elia]

ویجر 2 مرزهای منظومه شمسی را در می‌نوردد
امیرحسام صلواتی
منبع ScienceDaily
پژوهشگرانی که مسئول تجزیه و تحلیل اطلاعات ارسالی توسط ویجر 2 هستند دریافته‌اند بر خلاف تصورات قبلی، خورشیدکره، متقارن و کروی نیست بلکه شکلی کدو مانند دارد.

منظومه‌ی شمسی به وسیله‌ی حبابی از ذرات حاصل از بادهای خورشیدی احاطه شده است که اصطلاحا خورشیدکرهنامیده می‌شو‌د‌‌.‌‌ ‌هر فضاپیمایی که بخواهد از ‌‌‌‌منظو‌مه‌ی‌ ‌‌‌شمسی خارج شود باید از مرز بین خورشیدکره با فضای بین‌ستار‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه‌ا‌‌‌ ی‌‌‌‌‌ ‌‌عبور کند. به این مرز اصطلاحا «شوک پایانی» گفته می‌شود

پژوهشگران مسئول ویجر 2 مشاهده کردند که این کاوشگر در فاصله‌ا‌‌‌ی‌ نزدیک‌تر ‌ا‌ز‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فاصله‌ی مورد انتظار از ناحیه‌ی شوک پایانی عبور کرده است. این رخداد می‌تواند به این معنی باشد که خورشیدکره نامتقارن است و در محلی که ویجر 2 از آن عبور کرده است، به وسیله‌ی یک میدان مغناطیسی میان‌ستار‌ه‌ای به طرف خورشید فشرده شده است. این یافته‌ها به محققان کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه‌ی برهم کنش خورشید با محیط بین‌ستار‌ه‌ای داشته باشند.



دو کاوشگر ویجر 1 و 2 در سال 1977 به هدف بررسی مشتری و زحل به فضا پرتاب شدند. مسیر پرواز ویجر 1 به هنگام عبور از زحل به سمت بیرون از صفحه‌ی مداری منظومه‌ی شمسی تغییر کرد. اما ویجر 2 در این صفحه به مسیر خود ادامه داد تا علاوه بر مشتری و زحل، با اورانوس و نپتون نیز ملاقات کند. این دو فضاپیما دورترین ساخته‌ها‌ی‌ ‌بشر در کیهان هستند. ماموریت کنونی ویجرهای 1 و 2 رسیدن به مرز فضای بین‌ستاره‌ای است.

[VAHID]

طالعات جدید نشان می‌دهد هسته بزرگ و سرد شونده عطارد مسئول ميدان مغناطيسی و زمین‌شناسی سطحی سياره است.
30 سال است که منبع میدان مغناطیسی عطارد و منشا دشت‌های هموار آن ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. داده‌های جمع آوری شده به وسیله‌ی «مسنجر» (MESSENGER)،‌ فضاپیمایی که ژانویه 2008 از ارتفاع کمی بر فراز عطارد گذر کرد، نشان می‌دهد که آتشفشان‌ها در ساخته شدن دشت‌های مسطح عطارد موثرند و هسته بیرونی منشا میدان مغناطیسی سیاره است

بحث بر سر منشا دشت‌های هموار عطارد به ماموریت آپولو 16 در سال 1972 باز می‌گردد.‌ در توجیه دشت‌های مسطح ماه،‌ این عقیده مطرح شد که برخوردهای بزرگ باعث پس زدن مواد می‌شوند و این مواد دشت‌های صاف را به وجود می‌آورند. هنگامی که «مارینر 10» (Mariner 10) در 1975 از ساختارهای مشابهی در سطح عطارد عکس‌برداری کرد،‌ گروهی از دانشمندان به این نتیجه رسیدند که در سطح عطارد هم فرآیند مشابهی این دشت‌ها را به وجود می‌آورد. در مقابل،‌ گروهی نیز معتقد بودند که فوران گدازه‌ها مواد سازنده این دشت‌ها را تامین می‌کند. اما،‌ فقدان دهانه‌های آتشفشانی یا سایر عارضه‌های مرتبط با آتشفشان در عکس‌های مارینر، مانع موفقیت این فرضیه شد.

مسنجر در ماموریت خود اطلاعاتی درباره تغییرات رنگ و بازتابندگی، شیمی سطح و تصاویر پر کیفیتی در طول موج‌های مختلف و اندازه گیری‌های ارتفاع‌سنجی گرد‌آوری کرده است. با تحلیل این داده‌ها،‌ دانشمندان در مرزهای حوزه‌ی «کالوریس» (Caloris)، یکی از جوان‌ترین دهانه‌های برخوردی در منظومه‌ شمسی، شواهدی از وجود دهانه‌های آتشفشانی یافتند. نخستین ارتفاع‌سنجی‌ها نشان می‌دهد که دهانه‌ها در سطح عطارد حدود دو برابر کم‌عمق‌تر از دهانه‌های سطح ماه هستند.

میدان مغناطیسی، مسبب واکنش‌های دینامیکی پیچیده‌ای در درون سیاره،‌ سطح، جو بیرونی و مغناطیس‌کره آن است. میدان مغناطیسی عطارد در هسته بیرونی تولید می‌شود و سرد شدن هسته آن را تقویت می‌کند. حداقل 60% مواد سازنده عطارد در هسته آن جمع شده‌اند، دو برابر بیشتر از هر سیاره زمین‌مانند دیگر.

زمین‌شناسی عطارد پیچیده‌تر از آن است که تا کنون تصور می‌شد. عارضه تکتونیکی غالب در سطح عطارد صخره‌های چند قسمتی است. این صخره‌ها علامت گسل‌های سطحی هستند که در اثر انقباض نواحی اطراف به وجود می‌آیند. این پدیده نشان می‌دهد که سرد شدن هسته چقدر در تغییر شکل سطح موثر است. سرد شدن هسته نه تنها دینام مغناطیسی سیاره را فعال کرده بلکه باعث انقباض و در هم فشردگی کل سیاره شده است. داده‌های جدید نشان می‌دهند که مقدار این انقباض حداقل 3/1 (یک سوم) بزرگ‌تر از مقداری است که تاکنون تصور می‌شد.

مدار تقریبا بیضی عطارد، چرخش کند، واکنش ذرات جو با مغناطیس‌کره، و بادهای خورشیدی باعث تغییرات شدید فصلی و شبانه‌ روزی در طرز رفتار ذرات می‌شود. در جو خارجی نازک و منحصر به فرد عطارد، مولکول‌ها بسیار از یکدیگر دورند، به طوری‌که احتمال برخوردشان به سطح سیاره بیش از احتمال برخوردشان به یکدیگر است.

[VAHID]

دومین رقابت رصدی صوفی ایران هفتم و هشتم ماه شهریور در استان سیستان و بلوچستان برگزار می شود.

[FONT='Tahoma','sans-serif']شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران، دومین دوره رقابت رصدی صوفی را که با هدف تکریم و بزرگداشت مقام علمی عبدالرحمن صوفی رازی طراحی شده است، در روزهای 7 و 8 شهریور ماه سال جاری در استان سیستان و بلوچستان و با همکاری استانداری این استان و گروههای نجومی محلی برگزار خواهد کرد.[/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif']

[/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif'][FONT='Tahoma','sans-serif']این رقابت 2 سال پیش، اولین دوره خود را در شمال استان سمنان پشت سر گذاشت و امسال نیز با هدف ارتقای سطح توانایی رصدگران ایرانی برگزار می شود.[/FONT]
[/FONT]