|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| ایران ما در این تالار هرآنچه به استانها و شهرهای ایران عزیز ما مرتبط میشه قرار داده میشه به طور ویژه تر کاربران مختلف از نقاط مختلف ایران در این تالار به معرفی شهر و استان خودشون میپردازند. |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#51
09-27-2011
|
||||
|
||||
دروازه قرآن
در شیراز، در نزدیکی تنگ الله اکبر و در میان کوه های باباکوهی و چهل مقام واقع شده است. وجه تسمیه این دروازه وجود قرآنی بر بالای طاقی مرتفع است. این دروازه شامل یک طاق مرتفع از نوع طاق کجاوه ای در وسط دور طاق با ارتفاع کم در طرفین است. این طاق در زمان حکومت عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به برکت عبور از زیر آن سفر را به سلامت به پایان برند و در موقع سفر از زیر قرآن بگذرند. به مرور زمان طاق شکسته و تخریب شد. در دوره حکومت زندیه کریمخان زند (۱۱۷۲ – ۱۱۹۳) مجددا” آن را بازسازی نمود و در قسمت فوقانی آن اطاقی ساخت و دو جلد قرآن نفیس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهیم بن شاهرخ گورکانی را در آن اتاق جای داد. این قرآن ها به قرآن هفده من مشهورند. در سال ۱۳۱۶ که طرح توسعه راه شمالی شیراز در دستور کار دولت قرار گرفت، این طاق خراب شد و قرآن مذکور نیز به موزه پارس منتقل گردید. در زمان قاجاریه که چند زلزله شیراز را تکان داد، این دروازه آسیب هایی دید اما به وسیله محمد زکی خان نوری مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت. در سال ۱۳۲۷ ه.ش. یکی از بازرگانان شیراز به نام حسین ایگار، مشهور به اعتمادالتجار، با هزینه شخصی خود طاق کنونی را بازسازی کرد و چند آیه از قرآن کریم را که با خط ثلث و نسخ بر روی کاشی نوشته شده بود، بر بدنه طاق نصب کرد. در پیشانی شمالی این طاق (سمت کوه بمو) این آیه بر روی کاشی نوشته شده است، ان هذاالقرآن یهدی للتی هی اقوم و یبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا” کبیرا” در پیشانی جنوبی طاق (سمت شهد شیراز) این آیه به چشم می خورد. قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یأتوا بمثل هذاالقرآن لایأتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیراً در گوشه غربی طاق این آیه نوشته شده: انا نحن نزلناه الذکر و ادامه این آیه در قسمت شرقی طاق و روبروی همان کتیبه نوشته شده و انا له لحافظون. 
__________________
|
| 5 کاربر زیر از hossein سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#52
09-27-2011
|
||||
|
||||
|
مقبره كوروش هخامنشي در دوره قاجار
   
__________________
|
|
#53
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
سلام بر همگی
 منم تبریک میگم واقعا جای کلوب بچه های شیراز خالی بود  من شیراز رو خیلی دوس دارم مخصوصا عاشق لهجه شیرازی ها هستم خیلی هم تمرین کردم که یاد بگیرم تا حالا شیراز نیومدم و دوس دارم حتما بیام حالا فعلا بطور مجازی از طریق پی سی میام تا بعد خدا قسمت کنه واقعی بیام  ولی من خیلی فالوده دوس دارم باید همیشه بهم برسونین 
__________________
چای داغی که دلم بود به دستت دادم...آنقدر سرد شدم ...از دهنت افتادم
|
| 5 کاربر زیر از مهبا سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#54
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
سلام مهبا خانوم . چکی خاص اشکور. خیلی خوش امدی .من خدمت سربازیم رو کردستان بودم و خیلی کردها رو دوست دارم و خیلی هم مهمون نواز هستن . همه کردها شیراز رو دوست دارن دلیلش رو نمیدونم.به هر حال قدمتون بر چشم اینم فالوده همراه با بستنی . نوش جان
__________________
آنان که با افکاری پاک و فطرتی زیبا در قلب دیگران جای دارند را هرگز هراسی از فراموشی نیست چرا که جاودانند کوروش بزرگ javad.p سابق
|
| 5 کاربر زیر از اهورا سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#55
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
همسر کوروش بزرگ بانو کاساندان دختر فرناسپه از شاهدختان خاندان هخامنشی بود. وی از اصالت ایرانی برخوردار بود. او همسر و همراه و همفکر همیشگی بزرگ مردی به نام کوروش بود. کوروش بزرگ در طول زندگی خود فقط یک زن اختیار کرد و او کاساندان نام داشت. کاساندان قبل از کورش درگذشت و بعد از او کورش در اندوهی فراوان ماند و برای همیشه و به احترام همسرش تنهایی را برگزید. کوروش کاساندان را بسیار دوست میداشت.هنگام مرگ کاساندان در بابل ۶ روز عزای عمومی اعلام شد.مقبره کاساندان در پاسارگاد ، در کنار آرامگاه کوروش بزرگ میباشد. پس از کورش بزرگ او نخستین شخصیت قدرتمند کشور بزرگ ایران بود. کاساندان ملکه 28 کشور آسیائی بود كه کورش بزرگ بر آنها پادشاهی می کرده است. مورخین یونانی و گزنفون از وی با نیکی و بزرگ منشی یاد می کرده اند. کاساندان ملکه ایران ۵ فرزند با نام های کمبوجیه ، بردیا ، آتوسا ، رکسانه و ارتیستونه داشت. پسر بزرگ کاساندان و کورش، کمبوجیه دوم، جهانگشایی کرد و مصر را به امپراتوری هخامنشیان افزود. بردیا نیز مدتی کوتاه بر تاج تخت نشست. اما آتوسا را بیشک باید با دیدی دگر نگریست. چرا که دختر کورش بودن چنان «جایگاه ویژه ای» به او بخشید که داریوش بزرگ او را به همسری خویش برگزید. و فرهیختگی و درایت آتوسا در تمام طول تاریخ زبانزد شد. بی شک کاساندان مادری بزرگ بود که چنین فرزندان بزرگی پرورش داد که هر یک نامی نیک در تاریخ دارند. وی همچنین همسری نمونه بود چرا که در همه مراحل سخت دوشادوش کوروش کبیر حضور داشت و همراه همیشگی او بود. نوشته های تاریخی نشان می دهد كه كوروش نه تنها در امور سپاهیگری دارای نبوغ نظامی و در جهانگشایی و كشور داری بسیار انسان دوست و نوع پرور بوده بلكه در امور خانوادگی نیز یكی از وفادارترین مردان روزگار بوده است. در مرگ این بانوی بزرگ همچنان اختلاف نظر وجود دارد برای نمونه آقای غیاث آبادی آورده اند که : درگذشت کاساندان، بانوی کورش: 21 اسفند ایرانی، 26 آدار آرامی، 19 مارس میلادی، . (شماره این روز را به دلیل تخریب متن کتیبه نمیتوان خواند. اما به احتمال در روز پیش از آغاز سوگواری بوده است که با شش روز سوگواری، یک دوره هفت روزه تکمیل میشده است). هرودوت و چند تن ار تاریخ نویسانان مشهور می نویسند : مصریان به منظور این كه شكست خود را از ایرانیان به نحوی جبران كنند شهرت دادند كه كوروش دختر آماژیس فرعون مصر را برای ازدواج خواستگاری كرده است اما فرعون مصر بجای آمازیس دخترزیباروی اپرس فرعون سابق مصر به نام نی یتیس را كه خود او برانداخته بود برای كوروش فرستاد و كمبوجیه از نی یتیس متولد شده است . اما داستان مذكور را مصریان برای دلخوشی خود جعل كرده بودند تا از شدت خفتی كه بر اثر شكست بوسیله ایرانیان تحمل كردند كاسته باشند . زیرا اولا همه می دانستند كه ولیعهد ایرانی باید پارسی و از خاندان سلطنتی باشد و ثانیا همه آگاه بودند كه مادر كمبوجیه كاساندان هخامنشی بوده است. 
__________________
آنان که با افکاری پاک و فطرتی زیبا در قلب دیگران جای دارند را هرگز هراسی از فراموشی نیست چرا که جاودانند کوروش بزرگ javad.p سابق
|
|
#56
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
تاجگذاری کوروش در بابل
روز پانزده نوامبر سال پانصد و سی و هشت ق.م. یکی از روز های فراموش نشدنی زندگی مردم بابل بود و هر کس در آن شهر قدرت خروج از خانه را داشت با کودکان خود در خیابان مرکزی شهر حضور به هم رسانیده بود و آن خیابان از دروازه شرقی بابل شروع می شد و به معبد مردوک خدای بزرگ منتهی می شد. مردم می دانستند که در آن روز شاهنشاه بزرگ ایران و پادشاه بابل و پادشاه جهات اربعه(مناطق اربعه) و پادشاه بزرگ تاج بر سر می گذارد. پانزده روز قبل از آن تاریخ کوروش با قشون خود وارد بابل شده بود بدون این که یکی از سکنه ی شهر را بقتل رساند و بی آن که دست طمع به سوی مردم بابل دراز کند و بی آن که مجسمه خدایان بابل را در هم شکند. مردم بابل تا آن روز ندیده و نشنیده بودند که پادشاهی با قهر و غلبه شهر را اشغال کند ولی مردم شهر را قتل عام ننماید و سکنه شهر را به یغما نبرد و مجسمه خدایان شهر را در هم نشکند و سربازانش به نوامیس مردم تجاوز نکنند و زن ها و پسران جوان را به کنیزی و غلامی نبرند. مردم بابل طوری مجذوب حسن سلوک و عدالت و نوع پروری کوروش شدند که در آن روز که پادشاه ایران در بابل می خواست تاجگذاری کند همه مشعوف بودند و مثل اینکه خود آنان تاجگذاری می نمایند. با اینکه خیابان مرکزی شهر شش میل طول داشت در طرفین آن یک نقطه خالی دیده نمی شد و اطفال روی مجسمه ی شیر ها که در دو طرف خیابان قرار داشت سوار می شدند که بتوانند پادشاه ایران را بهتر ببینند. خیابان مرکزی شهر بابل را بنوکد بخت النصر، پادشاه بابل ساخته بود و در آن زمان آن خیابان در جهان منحصر به فرد بود. ممکن است پرسیده شود که کوروش و پادشاه ایران برای چه در بابل تاجگذاری کرد و چرا در یکی از شهر های ایران این مراسم را بجا نیاورد؟ در جواب باید گفت:کوروش به دو دلیل در بابل تاجگذاری کرد: اول اینکه بابل مدت بیست قرن مرکز دنیای شرق بود و تمام اقوام مشرق زمین آن را کانون جهان می نامیدندو تاجگذاری کوروش در آن شهر این مفهوم را می رساند که کوروش پادشاه جهان شده است و دوم این که کوروش می خواست نشان دهد که از آن به بعد بابل جزو خاک ایران است و از لحاظ سیاسی با شهر های ایران فرقی ندارد. تاجی که آن روز کوروش در معبد مردوک، خدای بزرگ بابل بر سر گذارد از طرف یونانی ها سیداریس خوانده شده است. تاج کوروش طوری ساخته شده بود که قسمت فوقانی بیش تر از قسمت تحتانی عرض داشت و چهار قطعه لعل در چهار طرف قسمت فوقانی تاج نصب کرده بودند که نشانه سلطنت کوروش به جهات اربعه به شمار می آمد. بابل خدایان متعدد داشت و دو خدا بین آن ها بزرگ تر از همه بود اول مردوک خدای مذکر و دوم ایشتار، خدای مونث(الهه) و هر یک از آن ها دو معبد بزرگ و باشکوه داشتند و مجسمه طلای بنوکد بخت النصر به وزن یک صد و پنجاه هزار کیلو مقابل معبد مردوک قرار گرفته بود. یک روز قبل از تاجگذاری لباس تشریفات که برای ایرانیان آماده شده بود به آن ها داده شد و در بامداد روز تاجگذاری تمام افسران و سربازان و صاحب منصبان کشوری ایران در بابل دارای لباس تشریفات بودند. در دو طرف دروازه شرق بابل دو هزار سرباز ایرانی با لباس تشریفات ایستاده بودند و اغلب نیزه داران بودند. لباس تمام سربازان که در دو طرف معبر کوروش در خیابان بزرگ و با شکوه بابل نگهبانی می کردند آراسته بود و همین که مرکب کوروش به راه افتاد صدای شیپور به گوش رسید و چند شیپور چی در طول خیابان مرکزی بابل حرکت کوروش را اطلاع میدادند. تمام سربازان ایرانی که در دو طرف خیابان ایستاده بودند در این موقع دو دست خود را به طرف مقابل که پادشاه عبور می کرد قرار می دادند و این رسم احترام ایرانیان نسبت به پادشاه بود؛ و این معنی را داشت که یک ایرانی در حضور پادشاه اختیار به کار انداختن دست خود را ندارد. پیشاپیش موکب سلطنتی دسته های گاو را به حرکت در آوردند و گاو ها را چهار به چهار به راه وا می داشتند، آن گاو ها از جانوران قربانی به شمار می آمد و می خواستند آن ها را برای خدای مردوک قربانی نمایند. کوروش که آزادی مذاهب را اعلام کرده بود برای این که احترام خود را به مذهب بابلی ها به ثبوت برساند، گاوها را به خدای بزرگ بابل تقدیم می کرد تا اینکه قربانی شوند. در عقب گاوها اسب های مزین می آوردند که آن ها هم مثل گاو ها باید قربانی شوند. بعد از اسب های قربانی ارابه های بزرگ نمایان شد مردم از مشاهده ی آن ارابه های زیبا هلهله می کردند: ابتدا ارابه ی مردوک(که در آن کسی نبود و فقط علامت خدای مردوک به چشم می رسید) سپس ارابه ی دیگری به همان بزرگی و زیبایی که شانزده اسب سفید آن را می کشیدند می آمد.در آن ارابه شکل خورشید با زر و جواهر نصب شده بود و ایرانیان عقیده داشتندکه هیچ موجود بشری مجاز نیست که سوار ارابه ی خورشید شود و حتی کوروش پادشاه ایران هم سوار ارابه خورشید نمی شد. در بابل هم خورشید محترم بود و آن را شمس می خواندند و همین کلمه است که امروز در زبان عربی گفته می شود. پس از این که ارابه خورشید گذشت یک دسته سرباز حاوی مشعل های روشن از سربازان گارد جاوید که مجموع آن ها یک شکل مربع به وجود می آوردند حرکت می کردند. جرکت سربازان مزبور طوری بود که همه در یک موقع گام بر می داشتند . فاصله ی آن ها نه کم میشد و نه زیاد. پیشاپیش سربازان مشعلدار افسر ایرانی و فرمانده ی گارد جاوید که او نیز مشعلی در دست داشت حرکت می کرد. گارد جاوید دارای ده هزار سرباز بود که به دسته های متعدد تقسیم می گردید و بعضی از آن ها پیاده و برخی سوار و برخی راننده ی ارابه ها و سایرین نیز حاملین مشعل. سپس ارابه ی کوروش می آمد. پادشاه ایران در ارابه ایستاده بود اما راننده نشسته به نظر می رسید. کنار کوروش روی یک جایگاه مخصوص از ارغوان دارای تزئینات زرین و آراسته به جواهر تاج او را نهاده بودند. بعد از ارابه ی کوروش 300 سوار حرکت می کردند. دویست سوار از اسب های خاصه ی کوروش را یدک می کشیدند. و جلوداران پیاده آن اسب ها را هدایت می کردند. در قفای دویست اسب دو هزار سرباز می آمدند که هر یک زوبینی در دست داشتند. یک چنان موکب عظیمی بعد از این که به معبد خدای بزرگ بابل رسید آن را دور زد.سواران فلکه را دور زدند و خود را به پشت معبد که ان جا هم خیابان بود رسانیدند. گاوها و اسب ها در مقابل معبد مردوک قربانی شدند و آن گاه کوروش در حالی که تاج او را پیشاپیش وی حمل می کردندوارد معبد مردوک می گردید. بعد از این که وارد معبد شد، کاهنان معبد که همگی جامه های بلند کبود بر تن و کلاه سرخ بر سر داشتند شروع به خواندن یک سرود مذهبی کردند و سپس در عقب کوروش براه افتادند و او را به سوی قسمتی از معبد بردند که مجسمه ی مردوک در پس یک پرده ی زربفت آن جا بود. با آن که در آن سال یک بار آن پرده را عقب زده بودنددر آن روز به مناسبت ورود کوروش پرده را دوباره عقب زدند و پادشاه ایران آهسته سر را فرود آورد و آن گاه با صدای بلند گفت: بیاری اهورا مزدا تاج سلطنت ایران و بابل و جهات اربعه را بر سر می گذارم. و به دست خود تاج را برداشت و بر سر نهاد و مرتبه ای دیگر کاهنان معبد مردوک یک سرود مذهبی را ترنم کردند و کوروش در حالی که تاج بر سر داشت از معبد خارج شد و سوار ارابه خویش گردید و با تشریفاتی که آمده بود مراجعت کرد و به سوی میدان وسیعی که خارج شهر بابل بود رفت تا به شادمانی آن روز اسب دوانی کند.نوشته اند که در روز تاج گذاری سکه های از طلا که بدان مناسبت ضرب شده بود بین مردم تقسیم گردید.
__________________
آنان که با افکاری پاک و فطرتی زیبا در قلب دیگران جای دارند را هرگز هراسی از فراموشی نیست چرا که جاودانند کوروش بزرگ javad.p سابق
|
|
#57
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
باغ گلشن (عفيف آباد) شيراز
باغ عفيف آباد كه آن را باغ گلشن نيز مي نامند در غرب شيراز و در جنوب خيابان قصرالدشت
مساحت باغ حدود ۱۲۷۰۰۰متر مربع است و ۱۷۰۰۰ متر مربع زيربنا دارد. 
__________________
ویرایش توسط hossein : 09-28-2011 در ساعت 10:16 PM
|
|
#58
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
اینجا نیاز به یک کافی شاپ داشت که از این لحظه افتتاح کردیم
  بستنی و فالوده سنتی و امروزی هم داریم شما چی سفارش میدید ؟ اینم صاحب کافی شاپه  مهدی اچ ای
__________________
|
| کاربران زیر از hossein به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#59
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
مهدی اچ ای اگر یه " وی " آخرش اضاف میکردی چی میشد ؟؟!
__________________
|
| کاربران زیر از hossein به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#60
09-28-2011
|
||||
|
||||
|
حسین جان این HE و با V معنی نداره
نکنه فکر کردی اچ آی ؟
__________________
ــــــــــــــــــ خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟ ساقی کجاست؟ گو سبب انتظار چیست
|
| کاربران زیر از MAHDI به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 11:29 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.