تک بيتي هاي ناب

[273]

به محمود گفت اين حکايت کسي
بپيچيد از انديشه بر خود بسي

[مهدی]

نخست موعظه پير صحبت اين حرف است
که از مصاحب ناجنس احتراز کنيد

[ساقي]

بود مردمي کيش و آيين ما
نگيرد خرد ُخرده بر دين ما
بياريم باز آب رفته بجوي
مگر زان بيابيم باز آبروي

فردوسي

[ابریشم]

تهمتِ ديوانگي بيخود به مجنون بسته‌‌اند

جز نشان پاي ما، در كوچه‌ي زنجير نيست

[ابریشم]

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

[ابریشم]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

[ابریشم]

دلا بی من چه می کردی تو در کوی حبیب من

الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من

[مهدی]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

[273]

سر آنگه به بالين نهد هوشمند
که خوابش به قهر آورد در کمند

[مهدی]

ياری اندر کس نمی‌بينيم ياران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد