تک بيتي هاي ناب

[273]

ساقيا برخيز و درده جام را
خاک بر سر کن غم ايام را

[ساقي]

در گوشـــه ی کاشـــانه بســـی سوختـــم اما
آن شمــع نبــــودم که به کاشـــــــانه بمیرم



...

[مهدی]

روزگاریست که سودای بتان دین من است
غم این کار نشاط دل غمگین من است

[deltang]

شهـریاری که ندادند شب مردمانش چگونه به صبح میرسد=== گورگـن گمنـامیـست که دل به دفن دانـایی بستـه است

مردمـان من امـانـت آسـماننـد بر ایـن خـاک تلـخ=== مردمـان من خان و مان من اند. کوروش بزرگ

[MAHDI]

گر سیر نشد تو را دل از ما
یک لحظه مباش غافل از ما

[ساقي]

چنین که برده شراب لبت ز دست مرا
مگر به دامن محشر برند مست مرا


بسطامي

[MAHDI]

مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن دربان
به یک دیدن، ز صد نادیدنی آزاد گردیدم
صائب تبریزی

[ساقي]

گر دل دهم و از سر جان برخیزم
جان بازم و از هر دو جهان برخیزم



مولانا

[yad]

اوّل قرارنبود که بسوزند عاشقان
آتش به جان شمع فند که این بنا نهاد

[ساقي]

فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم
که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم
چاک خواهم زدن این دلق ریایی چه کنم
روح را صحبت ناجنس عذابیست الیم

حافظ