مشاعره واژه ای

[yad]

آسمان! با من مدارا می کنی؟ یک گره از پای من وا می کنی؟
آسمان! من خسته از بودن شدم رفتنم را پس کی امضا می کنی؟

آسمان! من که کلوخی بی کسم گفته اند مارا تو دریا می کنی
آسمان! گشته قنوت من همین پس چرا امروز و فردا می کنی؟

آناهیتاجان شهاب را ازکجای پُست بالائی درآوردی

[اهورا]

عمری‌ست‌ طعمه‌خوار هجوم ندامتیم
یارب چرا چوموج به دریا زدیم پا

[آناهیتا الهه آبها]

نوشته اصلی توسط yad

آناهیتاجان شهاب را ازکجای پُست بالائی درآوردی

والا یاد عزیز حالا که نگا میکنم میبینم از هیچ جا حالا چرا اومده خدا میدونه

یا رب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از شر حسود چمنش

[MAHDI]

چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب
که به امید تو خوش آب روانی دارد
حافظ

[اهورا]

مرغی که با غم دل شد الفتیش حاصل
بر شاخسار عمرش برگ طرب نباشد
در کارخانهٔ عشق ازکفر ناگزیر است
آتش که را بسوزد گر بولهب نباشد

[MAHDI]

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی

جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

[اهورا]

چشم آن دارم که بگشایی ز پایم ریسمان
مدت ده سال اندر بوته‌های انتظار
روزگارم آتش دم داد و دود امتحان
عاقبت بگداخت اجزای وجودم دم به دم

[yad]

رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من وتو در اختیارنگشاده است

مجو درستی عهدازجهان سست نهاد
که این عجوزه عروس هزارداماد است

[اهورا]

غالباً دیوانه می داند، من فرزانه را
بشکنم صد عهد و پیمان، نشکنم پیمانه را

[yad]

اگرچه خرمن عمرم غم توداد به باد

به خاک پای عزیزت که عهدنشکستم