|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
#642
04-15-2011
|
||||
|
||||
غمش در نهانخانه ی دل نشيند
به نازی که ليلی به محمل نشيند بدنبال محمل چنان زار گريم که از گريه ام ناقه در گل نشيند خلد گر بپا خاری آسان بر آرم چه سازم بخاری که در دل نشيند پی ناقه اش رفتم آهسته ، ترسم غباری بدامان محمل نشيند مرنجان دلم را که اين مرغ وحشی زبامی که بر خاست به مشکل نشيند عجب نيست خندد اگر گل بسروی که دراين چمن پای در گل نشيند بنازم به بزم محبت که آنجا گدايی به شاهی مقابل نشيند الهی زليخا عزيزت بميرد که يوسف به تخت تجمل نشيند طبيب از طلب در دو گيتی مياسا کسی چون ميان دو منزل نشيند؟ 
|
|
#643
04-16-2011
|
||||
|
||||
|
شب را نوشيده‌ام .
وبر اين شاخه‌هاي شكسته مي‌گريم. مرا تنها گذار اي چشم تبدار سرگردان! مرا با رنج بودن تنها گذار. مگذار خواب وجودم را پرپر كنم.
__________________
چای داغی که دلم بود به دستت دادم...آنقدر سرد شدم ...از دهنت افتادم
|
| کاربران زیر از مهبا به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#644
04-16-2011
|
||||
|
||||
|
شبیه یک جزیزه رو به جنونم، پر از عطش و خشتگی و بیقراری، پر از بغض های غریبانه ای که در گلو ماندند و پر از اشک هایی که کنج چشمانی خسته جای گرفتند و خشکیدند.  پراز حرف های ناگفته ام که جز سکوت مرحمی نمی یابد، پر از زخم خنجر ناکسانم پر از احساساتی که هیچگاه گفته نشد پر از شب های بی ستاره ای که خاموش تر و تاریک تر از از ظلمتیست پر از غبار پای نامردمان پر از آه های سوزان منم و یه جاده پر از غربت و بیکسی و پر از آرزو های بر باد رفته......
|
|
#645
04-18-2011
|
||||
|
||||
|
هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن میکنم
آینده این خونه را با شمع روشن میکنم در حسرت فردای تو تقویمو پر می کنم هر روز این تنهایی ر ا فردا تصور میکنم هم سنگ این روزای من حتی شبم تاریک نیست اینجا بجز دوری تو چیزی به من نزدیک نیست هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن میکنم آینده این خونه را با شمع روشن میکنم دنیای این روزای من هم قد تنپوشم شده اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده
|
|
#646
05-04-2011
|
||||
|
||||
این جهان پر از صدای حرکت مردمی است که همچنان که تو را می بوسند طناب دار تو را می بافند ..!!!!!
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/.
|
|
#647
05-04-2011
|
||||
|
||||
|
من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم ؛ حرفی از جنس زمان نشنیدم !
------------- شهر در دل بهار نارنج ها خودش را جا می کند و من بی خيال ا زتنهائی به غربت هميشگی اشک هايم می خندم بلند.. بلند ...
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/. ویرایش توسط GhaZaL.Mr : 05-04-2011 در ساعت 11:46 PM
|
|
#648
05-04-2011
|
|||
|
|||
|
نقل قول:
__________________
|
|
#649
05-05-2011
|
||||
|
||||
من از تکرار این تاریک وهم انگیز
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
#650
05-10-2011
|
||||
|
||||
|
چه غریبانه می گریست آن شب بی تو .. تکه ابری که سکوت وجودم رو فهمید...
-------------------- تكه اي ابر وديگر هيچ ...! تا هميشه سهم من اين بوده است ...
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/.
|
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 02:56 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.