|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
06-28-2012
|
||||
|
||||
سرگذشت
بازباران است و شب چون جنگلی انبوه از زمین آهسته می روید با نواهایی به هم پیچیده زیر ریزش باران با خود او را زیر لب نجواست سرگذشتی تلخ می گوید کوچه تاریک است بانگ پایی می شود نزدیک شاخه ای بر پنجره انگشت می ساید اشک باران می چکد بر شیشه تاریک من نشسته پیش آتش در اجاقم هیمه می سوزد دخترم یلدا خفته در گهواره می جنباندش مادر شب گران بار است و باران همچنان یکریز می بارد سایه باریک اندام زنی افتاده بر دیوار بچه اش را می فشارد در بغل نومید در دلش انگار چیزی را می کنند از ریشه خون آلود لحظه ای می ایستد خم می شود آهسته با تردید رعد می غرد سیل می بارد آخرین اندیشه مادر چه خواهی شد؟ آسمان گویی ز چشم او فرو می بارد این باران باز باران است و شب چون جنگلی انبوه بر زمین گسترده هر سو شاخ و برگش را با صداهایی به هم پیچیده دارد زیر لب نجوا من نشسته تنگ دل پیش اجاق سرد دخترم یلدا خفته در گهواره اش آرام 
|
| 2 کاربر زیر از افسون 13 سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#2
10-20-2012
|
||||
|
||||
|
هوشنگ ابتهاج
من همان نایم که گر خوش بشنوی شرح دردم با تو گوید مثنوی با لب دمساز خود جفت آمدم گفتنی، بشنو که در گفت آمدم من همان جامم که گفت آن غمگسار با دل خونین لب خندان بیار من خمش کردم خروش چنگ را گرچه صد زخم است این دلتنگ را من همان عشقم که در فرهاد بود او نمی‌دانست و خود را می‌ستود من همی کندم نه تیشه، کوه را عشق شیرین می‌کند اندوه را در رخ لیلی نمودم خویش را سوختم مجنون خام اندیش را می‌گریست او در دلش با درد دوست او گمان می‌کرد اشک چشم اوست گر جهان از عشق، سرگشته است و مست جان مست عشق بر من عاشق است ناز اینجا می‌نهد روی نیاز گر دلی داری بیا اینجا بباز هوشنگ ابتهاج
|
| کاربران زیر از ساقي به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#3
10-20-2012
|
||||
|
||||
فریاد ...........هوشنگ ابتهاج
فریاد
__________________
هر چه در فهم تو آید ،
|
|
#4
11-15-2012
|
||||
|
||||
مصرع 9 رفتی
|
| کاربران زیر از مستور به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#7
03-17-2013
|
||||
|
||||
|
هوشنگ ابتهاج
من به باغ گل سرخ . . .
================= در گشودند به باغ گل سرخ و من ِ دلشده را به سراپرده ی رنگین تماشا بردند من به باغ گل سرخ با زبان بلبل خواندم در سماع شبِ سروستان دست افشاندم در پریخانه ی پر نقش ِ هزار آینه اش خویشتن را به هزاران سیما دیدم با لبِ آینه خندیدم من به باغ گل سرخ ،همره قافله ی رنگ و نگار به سفر رفتم از خاک به گُل رقص رنگین شکفتن را در چشمه ی نور مژده دادم به بهار من به باغ گل سرخ،زیر آن ساقه ی تر عطر را زمزمه کردم تا صبح من به باغ گل سرخ،در تمام شب ِسرد روشنایی را خواندم با آب و سحر را به گل و سبزه بشارت دادم.. ...   ...
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 09:26 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.