راندن شیطان به شیوه ژاپنی
تا پایان روز کمتر از یک ساعت باقی مانده و ساکنان روستای نوبارو آماده اند تا ارواح شریر را از بین خود دور کنند.
ژاپنی ها از زمانی که به یاد دارند همواره مراسم راندن ارواح شریر را در ۱۱ معبد پنهان خود در نوبارو برگزار می کرده اند. در این مراسم ۱۲ تن از کاهنان زن معبد برگ های چغندر قند را به دور سر و کمر خود می بندند و روی زمینی که در اثر ریزش باران خیس شده به راهپیمایی می پردازند.
جلوی راهپیمایی کنندگان پسر ۱۲ ساله یی قرار دارد که ماسک چوبی بر صورت زده است. صورتک ماسک او دارای ابروان بزرگ و پهن، چشمان کوچک و دهان مستطیل شکلی است. این پسر نماد پانتو یا همان شیطان است.کاهنان زن معبد فریاد در حالی که مشغول تکان دادن برگ های بسته شده به سر و کمر خود هستند، فریادزنان می گویند؛ «دور شو، دور شو» و پسر هم در پاسخ به فریادهای آن به دور می چرخد و بدنش را خم و راست می کند.
قرن ها است که کاهنان زن در جهت حمایت از مایاکو- جزیره یی کوچک در شرق دریای چین که بخشی از مجموعه جزایر اوکیناوا است- به این مراسم پرداخته اند. نوع برگزاری مراسم و ماسک هایی که کاهنان به صورت می زنند در هر روستایی متفاوت است اما همه آنها پایه مشترکی از آنیمیسم دارند؛ یک کاهن کهنسال زن وظیفه دفاع از جنگل ها، چاه ها، چشمه ها و پیشگویان مقدس روستا را دارند. این مراسم به شدت شبیه مراسمی است که در اندونزی، آفریقا و برخی دیگر نقاط جهان انجام می شود.
این مراسم مادرسالارانه در نقاط دیگر اوکیناوا که تا دهه ۱۸۷۰ برای خود امپراتوری مستقلی بود نیز برگزار می شود. اکنون تقریباً تمام ساکنان جزایر ژاپن از میاکو گرفته تا ناها در شمال شرقی این کشور همه سنت طرد ارواح از دهکده خود را به جا می آورند.
اما حتی در میاکو، جزیره پوشیده شده با مزارع چغندرقند، این سنت مذهبی رو به ضعیف شدن است. امروز با وارد شدن به عصر صنعت و مدرنیسم مردم بیشتر ترجیح می دهند اوقات فراغت خود را به بازی کریکت بگذرانند تا وقت خود را در معابد صرف کنند. حتی این روزها دیگر زنان جوان هم تمایل چندانی برای به خدمت درآمدن در معبد ندارند. آنکو سادویاما مسوول سازمان مطالعات فرهنگ های سنتی میاکو می گوید؛«ما کم کم داریم به پایان دوران این سنت های قدیمی نزدیک می شویم.»
این سازمان قصد دارد هر طور شده شرایطی ایجاد کند که این مراسم سنتی و دیگر مراسم مربوط به آنیمیسم در ژاپن زنده بمانند. هم اکنون بیش از هزار معبد در میاکو وجود دارد که به خاطر بی توجهی مردم رو به بسته شدن هستند.
البته لازم به ذکر است که هنوز بعضی از روستاییان اعتقاد عمیقی به دستورات و نظرات کاهنان زن معابد خود دارند. برای مثال آنها با ساخت قبرستان جدیدی در روستای خود مخالفت کردند زیرا طبق نظر کاهن زن معبد، محلی که قرار بود این قبرستان در آن ایجاد شود در مسیر راهی که خدایان در آن رفت و آمد می کردند قرار داشت.
در این روستا اتفاق باورنکردنی دیگری هم به وقوع پیوسته است؛ چندی پیش یک شرکت ساختمان سازی قصد ساخت جاده یی در این روستا را داشت که از وسط زمین مقدس رد می شد، با وجود هشدارهایی که کاهنان زن معبد داده بودند رئیس این کمپانی بر ساخت این جاده تاکید داشت. هنگامی که کار ساخت و ساز شروع شد یکی از کارگران به دلیل نامعلومی به شدت مریض شد. سپس دستگاه های این کمپانی به طرز عجیبی خراب شدند. پس از وقوع این حوادث رئیس کمپانی ساختمان سازی تصمیم به قطع برنامه ساخت و ساز خود گرفت تا از وقوع حوادث بعدی جلوگیری کند.
در روستای نیشیهارا، کوزوکو ۶۶ ساله کاهنه معبد این روستا است. او زمانی که دختربچه یی بیش نبود به همراه گروهی از زنان به معبد وارد شد و در کنار ۶۰ کاهنه دیگر به یادگیری مراسم مذهبی پرداخت. او سالانه بیش از ۴۸ مراسم مذهبی را برگزار می کند. کاهنه ها باید ۱۵ بار در سال به داخل معبد مقدسی در قلب جنگل بروند و ۱۰۰ سرود طولانی را با هم بخوانند.۲۴ سرود اول این کاهنه ها دعاهای شخصی است و ۳۱ تن از آنها به خدایان مختلف تعلق دارد.
کوزوکو غرغرکنان گفت؛ «این روزها مردم هیچ مشکل جدی در زندگی خود ندارند و بهداشت هم به شدت پیشرفت کرده است. این امر باعث شده که جوانان ایمان شان را به ما از دست بدهند و برای درمان بیماری های خود به سراغ ما نیایند. بعید می دانم که با مرگ نسل ما کاهنه های دیگری به معبد آمده و آماده خدمت به مردم شوند.» تاداشی ناکاما رئیس موسسه نیشیهارا گفت؛ «جوان امروز اکثراً کارهای دولتی دارند در حالی که در گذشته اکثر آنها کشاورز بوده اند و به پیشگویی های کاهنان و کاهنه ها احتیاج داشتند.»
اکنون اکثر جوان ها روستاها را ترک کرده و به شهر رفته اند و تنها پیرمردها و پیرزن ها برای انجام کارهای روستا باقی مانده اند. بنابراین آنها تنها مشتریان پیشگویی های این کاهنه ها هستند.
منبع؛ گاردین
آزاده بهرامجی
با تشكر فريبا