هدف از خلقت پرستش خداست

[amir ahmadi]

اينچنين نيست كه آنها تصور مى‏كنند سوگند به ماه، (32)
و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند، (33)
و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد، (34)
كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است! (35)
هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (36)
براى كسانى از شما كه مى‏خواهند پيش افتند يا عقب بمانند ( بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند)! (37)
(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است، (38)
مگر «اصحاب يمين‏» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مى‏دهند)! (39)
آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‏كنند... (40)
از مجرمان: (41)
چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)
مى‏گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم، (43)
و اطعام مستمند نمى‏كرديم، (44)
و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم، (45)
و همواره روز جزا را انكار مى‏كرديم، (46)
تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!» (47)
از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. (48)
چرا آنها از تذكر روى گردانند؟! (49)
گويى گورخرانى رميده‏اند، (50)
كه از (مقابل) شيرى فرار كرده‏اند! (51)

[amir ahmadi]

بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (52)
چنين نيست كه آنان مى‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند! (53)
چنين نيست كه آنها مى‏گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است! (54)
هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد; (55)
و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (56)

[amir ahmadi]

اى جامه به خود پيچيده! (1)
شب را، جز كمى، بپاخيز! (2)
نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن، (3)
يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4)
چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد! (5)
مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏تر است! (6)
و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت! (7)
و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند! (8)
همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او را نگاهبان و وكيل خود انتخاب كن، (9)
و در برابر آنچه (دشمنان) مى‏گويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين! (10)
و مرا با تكذيب‏كنندگان صاحب نعمت واگذار،

[amir ahmadi]

و مرا با تكذيب‏كنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمى مهلت ده، (11)
كه نزد ما غل و زنجيرها و (آتش) دوزخ است، (12)
و غذايى گلوگير، و عذابى دردناك، (13)
در آن روز كه زمين و كوه‏ها سخت به لرزه درمى‏آيد، و كوه‏ها (چنان درهم كوبيده مى‏شود كه) به شكل توده‏هايى از شن نرم درمى‏آيد! (14)
ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شماست، همان گونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم! (15)
(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات كرديم! (16)
شما (نيز) اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر كنار مى‏داريد؟! در آن روز كه كودكان را پير مى‏كند، (17)
و آسمان از هم شكافته مى‏شود، و وعده او شدنى و حتمى است. (18)
اين هشدار و تذكرى است، پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند! (19)
پروردگارت مى‏داند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستند نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مى‏خيزند; خداوند شب و روز را اندازه‏گيرى مى‏كند; او مى‏داند كه شما نمى‏توانيد مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گيرى كنيد (براى عبادت كردن)، پس شما را بخشيد; اكنون آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد او مى‏داند بزودى گروهى از شما بيمار مى‏شوند، و گروهى ديگر براى به دست آوردن فضل الهى (و كسب روزى) به سفر مى‏روند، و گروهى ديگر در راه خدا جهاد مى‏كنند (و از تلاوت قرآن بازمى‏مانند)، پس به اندازه‏اى كه براى شما ممكن است از آن تلاوت كنيد و نماز را بر پا داريد و زكات بپردازيد و به خدا «قرض الحسنه‏» دهيد ( در راه او انفاق نماييد) و (بدانيد) آنچه را از كارهاى نيك براى خود از پيش مى‏فرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت; و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

[amir ahmadi]

آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟! (1)
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مى‏آزماييم; (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم! (2)
ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس! (3)
ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ايم! (4)
به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است، (5)
از چشمه‏اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند! (6)
آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (7)
و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين‏» و «يتيم‏» و «اسير» مى‏دهند! (8)
(و مى‏گويند ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم! (9)
ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (10)
(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذيرد در حالى كه غرق شادى و سرو

[amir ahmadi]

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مى‏دهد! (12)
اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا مى‏بينند و نه سرما را! (13)
و در حالى است كه سايه‏هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوه‏هايش بسيار آسان است! (14)
و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مى‏گردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنى‏ها)، (15)
ظرفهاى بلورينى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‏اند! (16)
و در آنجا از جامهايى سيراب مى‏شوند كه لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است، (17)
از چشمه‏اى در بهشت كه نامش سلسبيل است! (18)
و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مى‏گردند كه هرگاه آنها را ببينى گمان مى‏كنى مرواريد پراكنده‏اند! (19)
و هنگامى كه آنجا را ببينى نعمتها و ملك عظيمى را مى‏بينى! (20)
بر اندام آنها ( بهشتيان) لباسهايى است از حرير نازك سبزرنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‏نوشاند! (21)
اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (22)
مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم! (23)
پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن! (24)
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور! (25)
و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى! (26)
آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مى‏كنند! (27)
ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مى‏دهيم! (28)
اين يك تذكر و يادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند! (29)
و شما هيچ چيز را نمى‏خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكيم بوده و هست! (30)
و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خود وارد مى‏كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (31)

[amir ahmadi]

چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1)
از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2)
تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3)
يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4)
اما آن كس كه توانگر است، (5)
تو به او روى مى‏آورى، (6)
در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7)
اما كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، (8)
و از خدا ترسان است، (9)
تو از او غافل مى‏شوى! (10)
هرگز چنين نيست كه آنها مى‏پندارند; اين (قرآن) تذكر و يادآورى است، (11)
و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد! (12)
در الواح پرارزشى ثبت است، (13)
الواحى والاقدر و پاكيزه، (14)
به دست سفيرانى است (15)

[amir ahmadi]

والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16)
مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (17)
(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟! (18)
او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‏گيرى كرد و موزون ساخت، (19)
سپس راه را براى او آسان كرد، (20)
بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،(21)
سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (22)
چنين نيست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (23)
انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! (24)
ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25)
سپس زمين را از هم شكافتيم، (26)
و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، (27)
و انگور و سبزى بسيار، (28)
و زيتون و نخل فراوان، (29)
و باغهاى پردرخت، (30)
و ميوه و چراگاه، (31)
تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد

[amir ahmadi]

تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (32)
هنگامى كه آن صداى مهيب ( صيحه رستاخيز) بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومى‏روند)! (33)
در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، (34)
و از مادر و پدرش، (35)
و زن و فرزندانش; (36)
در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37)
چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38)
خندان و مسرور است; (39)
و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40)
و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41)
آنان همان كافران فاجرند! (42)

[amir ahmadi]

در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، (1)
و در آن هنگام كه ستارگان بى‏فروغ شوند، (2)
و در آن هنگام كه كوه‏ها به حركت درآيند، (3)
و در آن هنگام كه باارزش‏ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4)
و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند، (5)
و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند، (6)
و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد، (7)
و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8)
به كدامين گناه كشته شدند؟! (9)
و در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10)
و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11)
و در آن هنگام كه دوزخ شعله‏ور گردد، (12)
و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود، (13)
(آرى در آن هنگام) هر كس مى‏داند چه چيزى را آماده كرده است! (14)
سوگند به ستارگانى كه بازمى‏گردند، (15)
حركت مى‏كنند و از ديده‏ها پنهان مى‏شوند، (16)