مشاعره واژه ای

[mary.f]

بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد
دولت خبر ز راز نهانم نمی دهد

[abadani]

آواز خوش از كام و دهان ولب شيرين
گر نغمه كند و ر نكند دل بفريبد

[ساقي]

از تو نکنم شکایت ای شمع چگل
کین رنج مرا هم از دل آمد بر دل

[abadani]

طمع كرده رايان چين و چگل
چو سعدي وفا زان بت سنگدل

[دانه کولانه]

حافظ یه بت داره میگه

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایبان دارد
بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد...


سعدی هم دقیقا یه بتی داره که :

بتی دارم که چین ابروانش,حکایت می کند بتخانه ی چین

از آن ساعت که دیدم گوشوارش,ز چشمانم بیفتادست پروین

این بین بت ما چی ؟

وصفش نتوان گفت چه شیرین دهنست آن
این است که دور از لب و دندان منست آن

کذب محضه باور نکنین :D خواستم شعر جور شه

[abadani]

دانه جون بلاخره چكار كنيم

[ساقي]

حقيقت محض بود دانه جان....

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل
که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد
چه عذر بخت خود گویم که آن عیار شهرآشوب
به تلخی کشت ساقي را و شکر در دهان دارد

[abadani]

بلبلي خون دلي خورد و گلي حاصل كرد
باد غيرت به صدش خار پريشان دل كرد

[دانه کولانه]

نه قربان دوره اون بت ها گذشته مال توی شعراش شاعر شراب خورده بوده یه چیزی واسه خودش گفته
من هنوز عرض میکنم کذب محضه ....

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت
گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست
گفت ما را جلوه معشوق در اینکار داشت

[ساقي]

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش