غمنامه

[پریشان]

میدونی بن بست زندگی کجاست؟ جایی که نه حق خواستن داری

و نه حق فراموش کردن.....

[سادات]

چشای خسته هرکسی گواهه
یادل شکستس یاچشم براهه
گاهی بایدلبهارو بست وخندید
اون که به جات حرف میزنه نگاهه

[پریشان]

غریب تر از زنی که اشک می ریزد،

مردیست که هنوز نمی داند چگونه او را آرام کند......

[مستور]

هست را اگر قدر ندانی می شود بود
و چه تلخ است کسی بود شود

[پریشان]

دلگیر نباش،تقصیر خودت بود!دسته کلید علاقه که گم شد،

باید عوض می کردی قفل تمام آرزوها را......

[مستور]

ما گذشتیم گذشت آنچه تو با ماکردی
تو بمان با دگران وای به حال دگران

[افسون 13]

از بهار
تقویم می ماند
از من
استخوانهایی که تو را
دوست داشتند ...

[مستور]

چه سنگین گذشت عصر بارانی ام
گویی باران هم صورتم را نوازش نمیکرد
گریه ام ، فریادم تنها سکوتی بود
تا حرفهایم
در بستری از بغض بخوابند

[افسون 13]

غم انگیز است پاییز
و غم انگیزتر
وقتی تو باشی وُ
من برگ‌ها را با خیالت
تنها قدم بزنم ...!!

[افسون 13]

شادی نماند و شور نماند و هوس نماند
سهل است این سخن ، که مجال نفس نماند

فریاد از آن کنند که فریادرس رسد
فریاد را چه سود ، چو فریادرس نماند؟

کوکو ، کجاست؟ قمری مست سرود خوان؟
جز مشتی استخوان و پَر اندر قفس نماند

امید در به در شد و از کاروان شوق
جز ناله ای ضعیف ز مسکین جرس نماند