مشاعره واژه ای

[لاوین]

یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هر چند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم
محتاج بغیر خود مگردان ما را

[! samin !]

قطره تويي،بحر تويي،لطف تويي، قهر تويي
قندتويي، زهر تويي، بيش ميازار مرا

[ساقي]

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر
از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر



باباطاهر

[! samin !]

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان

نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

حافظ

[لاوین]

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

ترک من خراب شب گرد مبتلا کن

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها

خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

[ساقي]

آمده​ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم
آمده​ام چو عقل و جان از همه دیده​ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم

[! samin !]

دل به امید روی او همدم جان نمی شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی کند

[ساقي]

دل دردمند سعدی، ز محبت تو خون شد
نه به وصل میرسانی، نه به قتل میرهانی

سعدی

[! samin !]

دست به جان نمی رسد تا به تو بر فشانمش
بر که توان نهاد دل تا ز تو واستانمش

[فرانک]

خدا را ماه تابانم کمی برقع ز رو بردار

که سودای جنون دارد دل دیوانه عشقی