حسین پناهی، بزرگ مرد کوچک(زندگینامه و آثار و اشعار و یادگاریهای این هنرمند فقید)

[ترنم]

[ترنم]

دنیا را بغل گرفتیم
گفتند امن است
هیچ کاری با ما ندارد
خوابمان برد بیدار شدیم
دیدیم آبستن تمام دردهایش شده ایم
...


حسین پناهی

[پریشان]

در مکه که رفتم خیال می کردم دیگر تمام گناهانم پاک شده است !!!غافل از اینکه تمام گناههایم گناه نبود و تمام درستهایم به نظرم خطا انگاشته ونوشته شده بود.در مکه دیدن خدا چند سالیست که از شهر مکه رفته و انسانها دور خویش میگردند،در مکه دیدم هیچکس به فقیر دوره گرد نیست و همه دوس دارن زود به خدا برسند و گناهان خویش را بزدایند غافل از اینکه آن دوره گرد خود خدا بود،در مکه دیدم خدا نیست و چقدر باید دوباره راه طولانی را طی کنم تا به خانه خویش برگردم و در همان نماز ساده خویش تصور خدا را در کمک به مردم جستجو کنم ،آری شاد کردن دل مردم همانا برتر از رفتن به مکه ایست که خدایی درآن نیست (زنده یاد حسین پناهی)

[ترنم]

پدرم میگوید کتاب
مادرم میگوید دعا
و من خوب میدانم
که زیباترین تعریف خدا را فقط باید از زبان گلها شنید...


حسین پناهی

[مستور]

پنجره را باز کن
و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر
خوشبختانه باران
ارث پدری هیچ کس نیست

حسین پناهی

[آناهیتا الهه آبها]

جا مانده است....
چیزی....جایی...
که هیچ گاه دیگر....
هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد....

[ترنم]

[ترنم]

اگر صاحبخونه ها بدونن

پنجره ها چقدر ارزش دارند،

شاید اجاره هاشونو چند برابر بکنند...




حسین پناهی...

[پریشان]

به خوابی هزار ساله نیازمندم

تا فرسودگی گردن و ساق ها را از یاد ببرم

و عادت حمل درای کهنه ی دل را

از خاطر چشمها و پاها پاک کنم

دیگر هیچ خدایی

از پهنه مرا به گردنه نخواهد رساند

و آسمان غبارآلود این دشت را

طراوت هیچ برفی تازه نخواهد کرد

[behnam5555]

این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را حرامِ دیدارش کردم ؟!
قلب بزرگ که بود ، آن خورشید که در آن ظلمات دور شکست و شکسته زنده ماند! گوش کنید اینک هزاران خورشید کوچک در انتظار ترکیدنند این انفجار روشن بی پایان را کدام چشم به انتها خواهد رساند؟ ”
نیستیم …. به دنیا می آییم ، عکس یک نفره می گیریم ! بزرگ می شویم ، عکس دو نفره می گیریم ! پیر می شویم ، عکس یک نفره می گیریم … و بعد دوباره باز نیستیم …
بی شک جهان را؛ به عشق کسی آفریده اند .. چون من که آفریده ام از عشق؛
جهانی برای تو ..
شبی بارانی و رسالت من این خواهد بود تا دو استکان چای داغ را از میان دویست جنگ خونین به سلامت بگذرانم تا در شبی بارانی آن ها را با خدای خویش چشم در چشم هم نوش کنیم
نه بر می گردم با چشمانم که تنها یادگار کودکی منند آیا مادرم مرا باز خواهد شناخت ؟
مرداد ما بدهکاریم به کسانی که صمیمانه ز ما پرسیدند معذرت می خواهم چندم مرداد است ؟
و نگفتیم چونکه مرداد گور عشق گل خونرنگ دل ما بوده است
کاکل با تو بی تو همسفر سایه خویشم وبه سوی بی سوی تو می آیم معلومی چون ریگ مجهولی چون راز معلوم دلی و مجهول چشم من رنگ پیراهن دخترم را به گلهای یاد تو سپرده ام و کفشهای زنم را در راه تو از یاد برده ام ای همه من کاکل زرتشت سایه بان مسیح به سردترین ها مرا به سردترین ها برسان .

حسین پناهی