مشاعره واژه ای

[افسون 13]

چون می از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب
فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند
قند آمیخته با گل نه علاج دل ماست
بوسه‌ای چند برآمیز به دشنامی چند

[yad]

بوی بهبود ز اوضاع جهان می شنوم
شادی آورد گل و بادصبا شاد آمد

ای عروس هنر از بخت شکایت منما
حجله ی حسن بیارای که داماد آمد

[افسون 13]

گر کار تو نیکست به تدبیر تو نیست
ور نیز بدست هم ز تقصیر تو نیست
تسلیم و رضا پیشه کن و شاد بزی
چون نیک و بد جهان به تقدیر تو نیست

[مستور]

چون نیک نظر کرد و پر خویش در آن دید
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

[افسون 13]

می خوردن و شاد بودن آیین منست
فارغ بودن ز کفر و دین دین منست
گفتم به عروس دهر کابین تو چیست
گفتا دل خرم تو کابین منست

[مستور]

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

[افسون 13]

ته دوری از برم دل در برم نیست
هوای دیگری اندر سرم نیست
به جان دلبرم کز هر دو عالم
تمنای دگر جز دلبرم نیست

[مستور]

سرو را پیش قدت منصب بالایی نیست
ماه را با رخ تو دعوی زیبایی نیست

[افسون 13]

به روی ماهت ای ماه ده و چار
به سرو قدت ای زیبنده رخسار
که جز عشقت خیالی در دلم نی
به دیاری ندارم مو سر و کار

[مستور]

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید