مشاعره واژه ای

[افسون 13]

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم

[مستور]

بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار
خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار

[افسون 13]

گلستان جای تو ای نازنیننم
مو در گلخن به خاکستر نشینم
چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا
چو دیده واکرم جز ته نوینم

[مستور]

به چه کار آیدت ز گل طبقی
از گلستان من ببر ورقی
گل همین پنج روز و شش باشد
وین گلستان همیشه خوش باشد

[افسون 13]

خوش آن ساعت که یار از در آیو
شو هجران و روز غم سر آیو
ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق
همی واجم که جایش دلبر آیو

[مستور]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر کار آخر شد

[افسون 13]

اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ

[مستور]

این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
گرچه جز تلخی از ایام ندید
تا بخواهی سخنش شیرین است

[افسون 13]

بوره یکدم بنالیم و بسوجیم
از آنرویی که هر دو تیره روجیم
ته بلبل حاش لله مثل مو نی
نبو جز درد و غم یک عمر روجیم

[مستور]

هر کس به زبانی صفت وصف تو گوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه