مشاعره واژه ای

[مستور]

پرسید زان میانه یکی کودک یتیم
کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست
نزدیک رفت پیرزنی کوژپشت گفت
این اشک دیده ی من و خون دل شماست

[افسون 13]

تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود
دل مشرق انوار الهی نشود
سالک که ز سرِّ خویش واقف گردد
او عارف اسرار کماهی نشود

[مستور]

سرّ خدای که آن عارف سالک به کس نگفت
در حیــرتم کــه بــاده فــروش ار کجــا شنیــد

[افسون 13]

مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد
غزلیات عراقیست سرود حافظ
که شنید این ره دلسوز که فریاد نکرد

[مستور]

گوش اگر گوش تو ناله اگر ناله ماست
آنکه البته به جایی نرسد فریاد است

[افسون 13]

نگذرد بر هیچ کس از عاشقان
آنچ دوش از عشق بر چاکر گذشت
گریهٔ من شور در عالم فکند
نالهٔ من از فلک برتر گذشت

[مستور]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بگرفتند و به پیمانه زدند

[افسون 13]

بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کمر بندم
دل اندر وصل و هجر آن بت بیدادگر بندم
به رندی سر برافرازم به باده رخ برافروزم
ره میخانه برگیرم در طامات بربندم

[مستور]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

[افسون 13]

در همه عالم وفاداری کجاست
غم به خروارست غمخواری کجاست
درد دل چندان که گنجد در ضمیر
حاصلست از عشق دلداری کجاست