مشاعره سنتی

[مهدی]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست
بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

[shokofe]

تا درخت دوستی کی بر دهد
حالیا رفتیم وتخمی کاشتیم

[مهدی]

مگر نسیم سحر بوی یار من دارد
که راحت دل امیدوار من دارد

[shokofe]

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما در دل دیوانه نهادیم

[مهدی]

میسرت نشود عاشقی و مستوری
ورع به خانه خمار در نمی‌گنجد

[shokofe]

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف ورخش نعل در آتش دارم

[مهدی]

ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر
به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

[shokofe]

رخ بر افروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

[مهدی]

مرا که چشم ارادت به روی و موی تو باشد
دلیل صدق نباشد نظر به لاله و سنبل

[shokofe]

لب لعل وخط مشکین چو آنش هست وانیس نیز
بنازم دلبر خود را که حسنش آن واین دارد