متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[mohammad.90]

اومدی


اومدی اومدی اومدی چه خوب کردی اومدی
روزای خالی دلمو غروب کردی اومدی
اومدی وقتی که اشکم لحظهء چکیدنش بود
وقتیکه غنچهء لبهام صبح خوب چیدنش بود
اومدی وقتیکه بارون میومد رو طاق ایوون
وقتیکه پرندهء عشق لحظهء رسیدنش بود

اومدی وقتیکه دلگیر بودم
تو خودم اسیر و زنجیر بودم
اومدی مثل یه خورشید اومدی
وقتی از بود و نبود سیر بودم

اومدی اومدی اومدی چه خوب کردی اومدی
روزای خالی دلمو غروب کردی اومدی

تو که اومدی هوای شب من رنگ سحر شد
اومدی با تپش عشق همه جا زمزمه سر شد
تو که اومدی بهار گونه هام رنگ دگر شد
گل تازه جون گرفته روی شاخه تازه تر شد

اومدی وقتیکه دلگیر بودم
تو خودم اسیر و زنجیر بودم
اومدی مثل یه خورشید اومدی
وقتی از بود و نبود سیر بودم

[donya elahi]

!دل تنگم

دل تنگِ خیلی چیزها　

دل تنگ این همه دل تنگی ها　

چیزهایی که بر من گذشت و هرگز باز نخواهد گشت　

!!!دل تنگم　

دل تنگ نیمه شبهای دل تنگی　

دل تنگ این همه نبودن ها　

دل تنگ این همه دل تنگی ها　

دل تنگ عهدهایی که کسی آنها را نبست　

دل تنگ تمام چیزهایی که میشد باشد و نیست　

و تمام هست هایی که نیست

[yad]

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشنهای زمستانی‌ات کنند

پوشانده‌اند «صبح» تو را «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه‌ای است که قربانی‌ات کنند

[MAHDI]

متن ترانه قسم - استاد ایرج

ای خدا با دل خسته، به خوبانت قسم میدم

ای خدا بر گنهکارِ پشیمانت قسم می دم

ای چشم پر از اشکم ، تو را بر حق قسم میدم

ای حال پریشونم ، تو را بر حق قسم می دم

که جون من بسته به جونش نبینم من پریشونش

دردی داره کن درمونش ، تو را بر حق قسم می دم ، تو را بر حق قسم می دم

[mohammad.90]

وقتی که باز صدای آب / می پیچه توی کوچه‌ها


پُر میشه از عطر گل ها / انگار تمومِ دنیا


میشکُفه غنچه گلی / در آرزوی زندگی


براش همین کافیه که / بهش بگن تو خوشکلی!


نگاهِ گل به آسمون / یه دَم کنارش ننشست


به بوته خار دم دست/ دلش رو یک نفس نَبَست


چی شد؟! / چرا این راه ، به سراب است ؟!


این همه، خام و سست و خراب است…


یه روز یکی دید گلَ رو/خواست بچینه تاج سرُ


تیزی تیغ ها رو که دید/ عقلش بهش گفت که نرو


گُلِ به خار گفت که چرا ؟! /نمیشی از من ، تو جدا…


برو میخوام تنها باشم / تو خیلی زشتی به خدا!


یه صبح سرد خیلی زود / بوته خار اونجا نبود


با همه عشقی که داشت / با دلی که شکسته بود


چشمای گل یه وقتی دید / که دستی اونو از شاخه چید


نگاهِ گل هر جا که گشت / بوته خاری رو ندید!


چی شد؟! / چرا این راه به سراب است ؟!


این همه/ خام و سست و خراب است …!

[mohammad.90]

هــی با توام / هی هَم نفس
ای گمشده / توی قفس
ای آخرین / روزای من
زندونیم / توی قفس
ای آخرین / لحظه ی من
بارون میاد / از چشم من
دیوونه ام / از یاد تو
هر روزِ من / حِیرون تو
نَه ،نَه ،نمی خوام ،که بدونی ،دلم ،به دلت ،وابَستَست
رفتی و دلم از عشقِ تو بی وفا ،خَستَست

[hossein]

چه دلتنگم برای تو،برای چشم غمگینت
برای بی قراریهات،حسادتهای شیرینت
چه روزها و چه شبهایی که با یاد تو سر کردم
تو بودی همسفر با من،نگو بی تو سفر کردم

[مهرگان]

نخون
برام
آواز تلخ رفتن

سخته
برام
از عشق تو گذشتن

بی تو
مثل
چکاوکی غریبم

که بالش رو
با تیر غم شکستن . . .

بغض گریه تو گلوم
زنجیر غصه به پام
تو منو تنها نذار
بوی غم داره صدام . . .

دیگه شعر
عاشقونه
بی تو واسه کی بخونم؟

توی این ایل پریشون
به امید کی بمونم؟

دست نیازمو بگیر
که خسته شد بی تو
بودن برام
عذابه

صدای سازمو بشنو
که میخونه بی تو
شادی برام
سرابه

خیلی سخته توی آلونک تنهایی نشستن
با دلی لبریز فریاد لب صد شکوه رو بستن

تموم حرفا رو من
نمیشه با تو بگم
ولی سر بسته بگو
که میشم طعمه ی غم

بشنوید

. . .

[گمشده..]

انتظار!
ای کاش بودی و می دیدی که چشمانم چطور در انتظار توست ،
اشک ها در بدرقه راهت همچو آبی که بدرقه کننده مسافر است
تو را بدرقه می کرد
و در انتظار بازگشت توست !
ای کاش بودی و التماس دستانم را می دیدی که به سوی تو دراز شده
و با فریادی بی صدا تو را به سوی خود می خواهد
اما این بازی من را در حسرت دیدارت جای گذاشت و رفت.
آری این منم!
که از دوری تو دیگر تاب و توان حرف زدن ندارم
برگرد که دیگر در من جانی نمانده
که نثار تو کنم
برگرد !

[yad]

وای،باران
باران
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای،باران
باران
پر مرغان نگاهم را شست

تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری؟
نه
از آن پاکتری
تو بهاری؟
نه بهاران از توست
از تو می گیرد وام
هر بهار اینهمه زیبایی را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای همه باغ و بهارانم تو

سیل سیال نگاه سبزت
همه بنیان وجودم را ویرانه کنان می کاود
من به چشمان خیال انگیزت معتادم
و در این راه تباه
عاقبت هستی خود را دادم
آه سرگشتگی ام در پی آن گوهر مقصود چراست؟
در پی گمشده ی خود به کجا بشتابم؟
مرغ آبی اینجاست
در خود آن گمشده را دریابم

من چه دارم که تو را در خور؟
هیچ
من چه دارم که سزوار تو؟
هیچ
تو همه هستی من،هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟
همه چیز
تو چه کم داری؟هیچ

دشت ها نام تو را میگویند
کوه ها شعر مرا می خوانند
کوه باید شد و ماند
رود باید شد و رفت
دشت باید شد وخواند
در من این جلوه ی اندوه ز چیست؟
در تو این قصه ی پرهیز که چه؟
در من این شعله ی عصیان نیاز
در تو دمسردی پاییز که چه؟
حرف را باید زد
درد را باید گفت

وای باران
باران...
(حمید مصدق)