مشاعره سنتی

[مهدی]

آزادهٔ ما برگ سفر هیچ ندارد
جز دامن خالی به کمر هیچ ندارد

[shokofe]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

[مهدی]

از چرخ به هر گونه همی‌دار امید
وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
گفتی که پس از سیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سفید

[shokofe]

دور است سر آب از این بادیه هش دار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت

[مهدی]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

[shokofe]

درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

[مهدی]

تا نگوئی که من اینجا ز چه مست افتادم
هیچ هشیار نیامد که نشد مست اینجا

[shokofe]

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت
و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

[مهدی]

تا بود گوی کواکب در خم چوگان چرخ
گوی دلها در خم زلف چو چوگان تو باد

[shokofe]

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی
جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست