کاریکلماتور

[abadani]

باد فرياد مي کشيد و کوه تکرار مي کرد
خورشيد را که راندند زمين روسياه شد
سحر سحر جادوي شب را باطل کرد
دلم را تسخير کن تا از بند او آزاد شوم

[abadani]

مرا غرق نگاه کرد
گل غم حاصل جمع شبنم چهره و خاک پاي اوست
گل غم خار ندارد به راحتي بدست مي آيد
سرنوشتش را طوفان رقم زد
آب دربست در اختيار يخ بود
بخار هم به کهکشان خانه اش راه ندارد

[ساقي]

اسپند دود می کنم که چشمم ، کسی را نخورد ...

[ساقي]

كسي كه خود را به نور ماه راضي كند ، نور خورشيد كورش خواهد كرد....

[ساقي]

پرنده غمگين آوازي مي خواند كه شكوفه شاداب بهاري به ياد گل پرپر شده مي افتد ...

[abadani]

سحر که وزید شب را باد برد

[ساقي]

پرنده در واپسين دم حيات زمستان ، روي درخت عريان با شكوفه بهاري وعدهء ديدار دارد .

[abadani]

خشم باد ردای او را سفت تر کرد (هرکی فهمید یعنی چی)

[ساقي]

آينه يك تنه در مقابل همه ايستادگي مي كند.

[ساقي]

دو آيينه از ديدن يکديگر نفرت دارند.