ساموئل زیگمونتوویچ کیست ؟

[SHeRvin]

در سال 2003 ویولونی که توسط ساموئل زیگمونتوویچ (Samuel Zygmuntowicz) برای ایزاک ایشترن ساخته شده بود، در مزایده 130000 دلار به فروش رفت که بالاترین قیمت پرداخته شده برای سازی که یک فرد زنده ساخته است به شمار می رود. سال گذشته، یویو ما در تمام مدت تور دو ماهه خود ویلنسلی ساخت زیگمونتوویچ را نواخت که ارزش آن را 80000 دلار تخمین زده اند.

بعد از اینکه ما ویولون خود را برای کوک کردن فرستاد به سراغ ساز دومنیکا مونتاگنانای ساخت 1733 (1686-1750) خود به ارزش 2.5 میلیون دلار رفت. زیگمونتوویچ 52 ساله می گوید "به دنبال راهی هستم تا [او] را قانع کنم که دست از سر مونتاگنانایش بردارد. به جایگزین بهتری برای آن فکر می کنم".

زیگمونتوویچ هنرمند هنرمندان است. او با چشمان بسیار تیره و دستان بزرگ خود که جراحت هایشان بر سختکوشی او صحه میگذارند، سازهای زهی بسیار ظریفی را از چوب صنوبر، آبنوس و چنار می تراشد. تیم جی انگلس، مدیر بخش آلت های موسیقی ساتبی معتقد است: "که تنها 6 نفر دیگر را در سطح او می توان یافت."

علاقه شدید زیگمونتوویچ به آلت های موسیقی از سن 13 سالگی و در انبار خانه پدری اش در فیلادلفیا آغاز شد، جایی که او وقت خود را صرف ساختن یک فلوت با استفاده از یک چاقوی سوییسی، یک سوهان گرد و یک تکه نی دور انداخته شده می کرد.

در 16 سالگی به تعمیر ویولون در کارگاهی در شهر مشغول شد و در 19 سالگی به مدرسه ساخت ویولون آمریکا در شهر دریاچه نمک رفت که اولین مدرسه در نوع خود به شمار می رود.

او تعطیلات خود را به عنوان کارآموز نزد کارل بکر که آلت موسیقی می ساخت، در کلبه ای بدون آب لوله کشی در کنار کارگاه تابستانه او در ویسکانسین سپری می کرد.

زیگمونتوویچ پس از فارغ التحصیلی در سال 1980 کار خود را نزد جک فِرانسه (Jaccques Francais) و رنه مورل، دو دلال و تعمیرکار ویولون، در شهر نیویورک آغاز کرد. درآمد هفتگی او فقط 180 دلار بود اما این مزیت را نیز به همراه داشت که بر روی ویولون های ساخته شده توسط استادان بزرگی مانند آنتونیو استرادیواری (1644-1737) و جوزپه گوارنری (1698-1744) کار می کرد.

زیگمونتوویچ برای تامین مخارج زندگی خود بعدازظهر ها را به نونوار کردن ویولون ها در منزل می گذراند. تا اینکه اینهمه تلاش او سرانجام در سال 1984 با فروش 6500 دلاری یک ویولون خانگی به یکی از مشتری های سابق فِرانسه به بار نشست. سپس او توانست توجه ویولونیست های برجسته را به خود جلب کند.

یوجین دراکر، ویولونیست و یکی از پایه گذاران گروه کوارتت زهی امرسون (Emerson String Quartet)، یکی از طرفداران زیگمونتوویچ است. دراکر یک ویولون استرادیواری ساخت 1686 و یک ویولون زیگمونتوویچی ساخت 2002 دارد که بسته به نوع آهنگ، مکان اجرا و حس و حال خودش از یکی از آنها استفاده می کند.

دراکر می گوید: "در یک سالن بزرگ مانند کارنگی، ویولون زیگمونتوویچی را به ویولون استرادیواری ترجیح می دهم زیرا قدرت و نفوذ بیشتری دارد."

forbes.com