کودکان و طلاق

[FereShteH]

بسیاری از کودکان در خانه هایی زندگی می کنند که در آنها طلاق روی داده است. تقریباً 30 درصد کودکان در ایالات متحده فقط با یکی از والدین ( معمولاً مادر ) زندگی می کنند.
سن کودک در هنگام طلاق والدین بر واکنش کودک نسبت به طلاق تاثیر می گذارد.
بلافاصله پس از طلاق در تمام گروه های سنی اختلالات هیجانی و رفتاری افزایش می یابد . بچه های 3 تا 6 ساله در واقع نمی فهمند چه اتفاقی افتاده است و آنهایی هم که می فهمند خود را به نوعی مسئول طلاق می دانند. اگر طلاق زمانی روی دهد که سن کودک بین 7 تا 12 سالگی است عملکرد تحصیلی معمولاً افت می کند.
کودکان بزرگتر به خصوص نوجوانان موقعیت را درک کرده و فکر می کنند که می توانستند با مداخله به موقع مانع طلاق شوند اما با این حال احساس رنجش و خشم کرده از رفتار پدر و مادر خود انتقاد می کنند. برخی کودکان با این خیال دل خود را خوش می کنند که زمانی در آینده پدر و مادر باز هم به همدیگر خواهند پیوست. چنین کودکانی نسبت به شریک زندگی واقعی یا احتمالی پدر یا مادر خود با دیده عداوت می نگرند زیرا قبول این واقعیت آنها را وادار می سازد بپذیرند که امکان پیوند مجدد وجود ندارد.

بهبودی از آثار طلاق و تطابق با آن معمولاً 3 تا 5 سال طول می کشد ولی حدود یک سوم کودکان دچار ضربه های روحی دیرپا می شوند. در بین پسرها خشونت فیزیکی یکی از نشانه های این پریشانی است. نوجوانها سعی می کنند پس از طلاق والدین وقت خود را بیشتر در بیرون از خانه بگذرانند. اقدام به خودکشی به عنوان نتیجه مستقیم طلاق مشاهده می شود یکی از عوامل پیش بینی کننده خودکشی در نواجوانها طلاق یا جدایی اخیر والدین است. انطباق خوب کودکان با طلاق زمانی ممکن می شود که پدر و مادر سعی می کنند علیرغم خشم کودک رابطه خود را با او حفظ کنند برای تسهیل این انطباق والدین جداشده باید رفتار هماهنگی با کودکان داشته و از ادامه کشمکش خودداری کنند.
علیرغم بروز مشکلات رفتاری در هنگام طلاق در کودکان خانواده های دچار طلاق وقتی به سن بزرگسالی می رسند شیوع مشکلات روانی جدی نظیر افسردگی یا اختلالات اضطرابی افزایش نمی یابد.

دکتر فرناز عطایی
منبع: خلاصه روان پزشکی
کاپلان وسادوک