مصر، بلژیکیان را به تخریب فسیل محکوم کرد
ش - ۱۰ شهریور ۱۳۸۶
وادی الحیتان
مقامات رسمی مصر، دیپلماتهای بلژیکی را به تخریب فسیل 40 میلیون ساله نهنگ یافته شده در منطقه صحرا متهم کردند. به گفته مقامات، این افراد با راندن خودرو بر روی این بقایا که در منطقه حفاظت شده صحرا واقع بوده موجب این آسیب شده اند. اما مقامات بلژیک ایراد هرگونه خسارت را نفی کرده اند.
این محل "وادی الحیتان" یا وادی نهنگها نام داشته و منطقه ای حفاظت شده و از جمله نقاطی است که توسط یونسکو، جزو میراث فرهنگی جهان اعلام شده است. محمد ابراهیم، از کارکنان عالی رتبه وزارت محیط زیست، چنین گفت که دیپلماتهای مذکور در ماه جولای، با نادیده گرفتن علائم هشدار دهنده ای که بازدیدکنندگان را از ورود با وسیله نقلیه به محل بر حذر داشته بود، با خودرو از روی فسیل نهنگ عبور کرده اند.
وزارت امور خارجه و سفارت بلژیک در قاهره، اعلام کرده است که خودروهای این افراد موجب وارد شدن هیچ خسارتی به فسیل نشده است. مارک میشلایزن (Marc Michielsen) سخنگوی وزارت امور خارجه بلژیک نیز گفت که خودروهای سبک صحرانوردی این دیپلماتها در منطقه حضور داشته اما از جاده خارج نشده است.
او افزود:" آنها از تحت حفاظت بودن منطقه اطلاع نداشته اند. ظاهرا این منطقه مشخص و خط کشی نشده است و هیچ اخطار یا نگهبانی نیز در آنجا وجود نداشته است."
مصریان و بلژیکیها هر دو در اینکه این ماجرا در ماه جولای اتفاق افتاده است اتفاق نظر دارند. اما مشخص نیست که چرا مقامات مصری برای اعلام آن تا کنون دست به کار نشده بودند.
میشلایزن میگوید که مقامات مصری در اواسط جولای نامه ای به اولیای امور بلژیک فرستاده بودند که در 5 اگوست و با اظهار اینکه افراد مذکور هیچ فسیلی را تخریب نکرده اند، پاسخ داده شده است. "از آن به بعد ما هیچ خبر دیگری نشنیدیم."
به گفته ابراهیم که در دفتر مناطق طبیعی تحت حفاظت وارت محیط زیست کار میکند، بنا بر ارزیابی دفتر امور اجرایی مصر، خسارت وارده در حدود 325 هزار دلار تخمین زده شده و بلژیک موظف به پرداخت این خسارت است.
او افزود:" ارزش مادی این [فسیل] واقعا اهمیتی ندارد، آنچه حائز اهمیت است، ارزش تاریخی آن است." فسیلهای زیر مجموعه های منقرض شده نهنگ که متعلق به بیش از 40 میلیون سال پیش هستند، در وادی الحیتان وجود دارند. به گفته یونسکو این فسیلها نشاندهنده تکامل نهنگها از پستاندارانی خشکی زی به جانورانی آب زی است.
این منطقه که در سال 1936 کشف شده است، در سال 2005 توسط یونسکو به عنوان یک میراث جهانی به ثبت رسید.