شکستگی و ارتوپد

[رزیتا]

حرکاتی برای رفع درد قوس ‌کف پا

بعضی اوقات به دنبال فعالیت ‌هایی چون دویدن، پیاده‌ روی و پرش، قوس کف پا دچار درد و آسیب می‌ شود.
افرادی که کف پای صاف دارند بیشتر دچار این مشکل می ‌شوند.
درد قوس کف پا معمولا به آهستگی ظاهر می ‌شود ولی گاهی اوقات پس از پرش یا دوی


سرعت، فرد به طور ناگهانی دچار چنین حالتی می‌ شود و در قوس کف پایی احساس درد شدیدی می ‌کند.
قرار دادن کمپرس سرد روی این ناحیه می‌ تواند به بهبود درد کمک کند.
برای پیشگیری از درد قوس کف پا کفش ‌های مناسب به پا کنید و از حرکات زیر برای جلوگیری یا رفع درد استفاده کنید.

حرکت اول:

روی یک سطح سخت بنشینید و یک پای خود را به سمت جلو دراز کنید یک حوله یا پارچه را از زیر پنجه ی خود رد کنید و با دو دست به سمت خود بکشید طوری که زانوی شما خم نشود.
این وضعیت را برای 15 تا 30 ثانیه حفظ کنید و


سپس به حالت استراحت باز گردید.
این حرکت را 3 مرتبه تکرار کنید.

حرکت دوم:

روی یک صندلی نشسته و یک پای خود را روی زانوی پای دیگر قرار دهید.
با دست انگشتان پای خود را گرفته و به سمت عقب بکشید تا وقتی کشش مناسبی را احساس کنید.
15 ثانیه در همین حال بمانید و 3 بار این حرکت را تکرار کنید.

حرکت سوم:

پنجه ی پای خود را روی لبه ی یک سکو قرار دهید و در همین حال پاشنه ی همان پا را به سمت پایین حرکت داده تا کشش کافی در کف پای خود احساس کنید.
15 تا 30 ثانیه در وضعیت کشش بمانید.
این حرکت را 3 بار تکرار کنید.

حرکت چهارم:

پاشنه ی خود را روی زمین قرار دهید و سعی کنید با انگشتان خود حوله‌ ای را از روی زمین بلند کنید و بعد آن را رها کنید.
این حرکت را 10 تا 20 مرتبه تکرار کنید.
وقتی این کار برای شما ساده ‌تر شد با قرار دادن اجسامی روی حوله وزن آن را بیشتر کنید.

حرکت پنجم:

یک قوطی نوشابه ی خنک را زیر پای خود قرار داده و از پاشنه تا قوس کف پا آن را زیر پای خود بغلتانید.
این کار را برای مدت 3 تا 5 دقیقه ادامه دهید.

حرکت ششم:

بنشیند و پای خود را دراز کنید. قسمت میانی کشی که مخصوص ورزش‌ های نرمشی طراحی شده را از زیر پنجه پا عبور داده و دو سر آن را در دست بگیرید. به آهستگی پنجه ی خود را به سمت پایین فشار دهید؛ طوری که کشش کش را احساس کنید.
این حرکت را 10 مرتبه در 3 نوبت انجام دهید.

حرکت هفتم:

مطابق حرکت قبل روی زمین بنشینید. این بار دو سر کش را به جای آن که در دست بگیرید به نقطه‌ ای در مقابل کف پای خود ببندید. سپس


انگشتان خود را به سمت خودتان حرکت دهید.
این حرکت را در 3 نوبت 10 مرتبه‌ ای تکرار کنید.


آرش تاج – جام جم

[pani lovli]

اگر بعد از 5 دقیقه پیاده روی یا بیشتر ، عضلات پای شما دچار گرفتگی و درد شد،

ولی سایر اوقات اینگونه نبود، نشان می دهد شما دچار لنگی پا بصورت متناوب هستید که در اثر نرسیدن خون کافی به پاها اتفاق می افتد. هنگام پیاده روی، اگر سرخرگ هایی که خون را به سمت پاها می برند، دچار گرفتگی شوند، دیگر نمی توانند مقدار زیادی خون را به سمت پاها عبور دهند و در نتیجه عضلات ساق پای شما دچار پپپاسیب و درد می شود.
هنگام پیاده روی، عضلات پاهای شما نیاز به مقدار زیادی خون دارند. بنابر این اگر سرخرگ هایی که خون را به سمت پاهای شما می برند،دچار گرفتگی شوند، دیگر نمی توانند مقدار زیادی خون را به سمت پاها عبور دهند و در منیجه عضلات ساق پای شما دچار آیب و درد می شود.
برای بهبود گرفتگی عضلات پا، آنقدر پیاده روی کنید تا عضلات پای شما درد بگیرد، سپس استراحت کنید و بعد از برطرف شدن درد، مجددا پیاده روی را شروع کنید. همچنین بایستی مصرف چربی را کاهش دهید.
اگر 6 هفته بطور منظم و با برنامه ورزش کنید، می توانیذ بدون احساس هیچ دردی ، سه برابر حالت عادی پیاده روی کنید.
ولی افرادی که علی رغم این 6 هفته ورزش منظم، باز دچار گرفتگی و درد ساق پا می شوند، حتما دچار گرفتگی سرخرگ ها در سایر قسمتهای بدن خود هستند،بنابراین قبل از شروع برنامه ورزشی نزد پزشک بروید تا از سلامتی خود مطمئن شوید.
برای بهبود این حالت، آنقدر پیاده روی کنید تا عضلات پای شما درد بگیرد، سپس استراحت کنید و بعد از برطرف شدن درد، محددا پیاده روی را شروع کنید. همچنین بایستی مصرف چربی را کاهش دهید. حتی ممکن است برای کاهش کلسترول ( چربی ) خون نیاز به مصرف دارو داشته باشید.
آسیب های عضلات پشت ساق پا شایع است و می تواند هر فردی از جمله نوجوانان، ورزشکاران و سالمندان را مبتلا کنند.این آسیبها اغلب افرادی را گرفتار می کنند که قبل از ورزش و فعالیت شدید بدنی، بدن خود را گرم و آماده نمی کنند.
جراحان ارتوپدی معتقدند بهترین راه برای محافظت از عضلات بدن این است که بل و بعد از ورزش ، بتدریج و با ملایمت عضلات را تحت کشش قرار دهیم. تحت کشش قرار دادن عضلات ساق پا و پا، علاوه بر کمک در پیشگیری از صدمات آنها، خطر آسیب های کمر را نیز کاهش می دهد. برای انجام این کار بر روی زمین بنشینید و یک ساق دیگرتان را بر روی سطح داخلی ساق پای کشیده قرار دهد اندکی به جلو خم شوید و در حالی که پنجه پای کشیده تان را به آرامی به طرف بالا نگه داشته اید آنرا با انگشتان دست لمس کنید.
منبع:http://sha-kolyavi.org/index.php?newsid=172

[behnam5555]

قولنج شکستن، مطلقا ممنـــوع

قولنج عضلانی البته نشانه یک بیماری مشخص نیست، به طوری که گاهی علت آن کشیدگی و اسپاسم ناگهانی و دردناک گروهی از عضلات بدن است. عضلاتی که بیشتر دچار این حالت می‌شوند، عضلات اطراف ستون مهره‌ها و عضلات گردن هستند. در این حالت عضله نسبت به لمس دردناک و حساس می‌شود و به همین خاطر فرد نمی‌تواند مثل گذشته بدن خود را حرکت دهد. تقریبا همه آدم‌ها در طول زندگی خود کشیدگی عضلانی را تجربه می‌کنند. اسپاسم‌های عضلانی می‌توانند به علت کم‌آبی پس از ورزش‌های سنگین، استفاده زیاد و طولانی از عضلات، آسیب‌های فیزیکی و همچنین کمبود بعضی مواد معدنی مثل منیزیم و کلسیم رخ دهند. علاوه بر این اسپاسم عضلانی می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های اعصاب و روان باشد. مخصوصا اگر به طور متناوب و در شرایط خاص تکرار شود. هرچند اسپاسم عضلانی در اغلب اوقات ناشی از علل چندان خطرناکی نیست اما در صورت تکرار باید آسیب‌های مغزی، فشار به روی نخاع در ستون فقرات و حتی بیماری ‌هایی چون ام.‌اس را از نظر دور نداشت.

این صدا از کجا می‌آید؟
تمام آنچه ما از قولنج به یاد داریم به گرفتگی ‌های عضلانی ختم نمی‌شود. در حقیقت بیشتر اوقات قولنج را با صدای قولنج شکستن می‌شناسیم و اما این صدا از کجا می‌آید؟ و چرا ما از شنیدن آن احساس لذت و راحتی می‌کنیم؟
اولین بار در سال 1971 دو دانشمند آلمانی پس از وارد آوردن یک نیروی کششی به مفصل بین انگشت و کف دست شکل‌گیری حباب‌های گازی را در مفصل اثبات کردند. مفاصل بدن ما به وسیله یک بافت پوششی فرا گرفته شده است که به آن کپسول مفصلی می‌گوییم. در داخل این کپسول مایعی وجود دارد که با ایجاد حالت لغزندگی باعث حرکت آسان‌تر استخوان‌ها کنار هم می‌شود. مواد معدنی و گازهای گوناگونی در این مایع محلول‌ هستند. حرکات مفصلی در طی فعالیت‌‌های معمول، موجب افزایش حجم مفصل و کاهش فشار مایع مفصلی می‌شود. کاهش فشار باعث یک حالت مکش در داخل فضای مفصل شده و گاز‌های محلول در مایع به صورت حباب درمی‌آیند. ایجاد این حباب‌ها باعث تحریک گیرنده ‌های عصبی داخل مفصل می‌شود و به این ترتیب مغز از پیدایش یک حالت غیر طبیعی در مفصل اطلاع پیدا می‌کند. حال می‌توان فهمید که چرا ما پس از مدتی فعالیت دوست داریم قولنج مفاصل خود را بشکنیم. در حقیقت ما به طور ناخود آگاه تلاش می‌کنیم پیام ناراحت‌کننده‌ای را که از مفصل‌ها به مغزمان مخابره شده است، رفع کنیم. به این ترتیب با ایجاد کشش مفاصل خود در حداکثر دامنه حرکت آنها، سعی می‌کنیم که این حباب‌ گازی را بترکانیم و وقتی حباب گازی می‌ترکد، همان صدای معروف و خوشایند شنیده می‌شود. به خاطر همین فرآیند تشکیل حباب است که پس از قولنج شکستن و یا همان ترکاندن حباب تا مدتی با هر حرکتی هم هیچ صدایی از مفصل ما بیرون نمی‌آید چون تشکیل دوباره حباب نیازمند گذشت زمان است. و اما ماجرا برای برخی افراد به همین جا ختم نمی‌شود. آرام آرام با تکرار این کار برخی از ما نه به خاطر روان‌تر شدن حرکت مفصل‌های خود که تنها برای لذت بردن از صدای ترکیدن به جان مفاصل خود می‌افتیم، به طوری که تا صدای تازه‌ای از مفاصل خود نشنویم، دست‌ بردار نیستیم.

از این صدا بترسیم؟
یافته‌های اثبات شده چندانی وجود ندارند که نشان‌ دهند شکستن عادتی مفاصل نهایتا موجب آرتریت آنها می‌شود اما در عوض ثابت شده است که با تحت کشش قرار دادن مفاصل بافت‌های اطراف مفصل همچون عضلات، رباط ‌ها و تاندون‌ها آسیب می‌بینند و در نتیجه در طولانی ‌مدت امکان حرکات ظریف برای فرد سلب می‌شود. از طرف دیگر آسیب بافت‌های حمایتی اطراف مفصل دامنه حرکت آن را به ‌طور غیر طبیعی افزایش می‌دهد و احتمال در رفتگی آن را بالا می‌برد. با تمام این تفاصیل، حرکت دادن ناگهانی گردن یا ستون فقرات برای بیرون کشیدن صدا از آنها به هیچ عنوان منطقی به نظر نمی‌رسد. حرکت سریع گردن می‌تواند به آسیب شریان‌های تغذیه‌کننده مغز و سایش تدریجی مهره‌ها منجر شود. آسیب دیدن مهره‌های گردنی می‌تواند آن ‌قدر خطرناک و فاجعه‌ بار باشد که هر انسان عاقلی را از خیر این صدای خوشایند منصرف کند. شاید نتوان با قطعیت از عوارض طولانی ‌مدت شکستن قولنج مفاصل سخن گفت اما یک توصیه را باید بی‌تردید پذیرفت:”لطفا برای شکستن قولنج خود از فرد دیگری استفاده نکنید!” اگر تا امروز هنگام گرفتن عضلات پشت شما از کسی تقاضا می‌کردید که روی ستون فقرات‌تان راه برود و حالا سالم هستید، فقط باید گفت که آدم خوش‌ شانسی بوده‌اید!

با قولنج خود چه کنیم؟
همان‌طور که طیف گسترده‌ای از علل باعث ایجاد قولنج می‌شوند، درمان و پیشگیری از آن هم راه‌های گوناگونی دارد. اگر گرفتگی، درد و محدویت حرکت شما ناشی از اسپاسم و کرامپ عضلانی باشد، باید به شناخت علت و درمان آن پرداخت. برای مثال برخی دارو های پایین ‌آورنده کلسترول خون، داروهای پر فشاری خون و داروهای ضد آلزایمر و پارکینسون می‌توانند موجب گرفتگی‌ های عضلانی شوند. اگر داروی خاصی را به‌ طور مرتب مصرف می‌کنید و دچار گرفتگی‌ عضلانی شده‌اید، شاید عاقلانه‌ترین کار ممکن مراجعه به پزشک‌تان باشد. در هر حال فارغ از دلایل زمینه‌ای مهم، اغلب گرفتگی‌های عضلانی با انجام مانورها و حرکات کششی برطرف می‌شوند و نیازی به مصرف دارو نیست.
اگر به ‌طور مکرر دچار گرفتگی عضلانی می‌شوید و پس از بررسی ‌های لازم علت خطرناکی یافت نشده است، می‌توانید با مشاوره با یک کارشناس فیزیوتراپی نرمش‌ها و حرکت‌های کششی مفید را یاد بگیرید. بهتر آن است که این مانورها را هنگامی که دچار مشکل نیستید، تمرین کنید و در موقع گرفتگی عضلانی تازه به فکر یاد گرفتن و امتحان کردن آنها نیفتید‍! اگر پس از انجام حرکات ورزش سنگین و طولانی ‌مدت دچار گرفتگی عضلانی شده‌اید، محتمل ‌ترین علت به هم ریختن تنظیم آب و الکترولیت ‌های بدن شماست. بهتر است فورا مایعات و املاح بدن خود را با نوشیدنی ‌های مفید جایگزین نمایید و در نوبت ‌های بعدی پیش از شروع فعالیت ورزشی نیز به میزان کافی مایعات استفاده کنید. همچنین ماساژ ناحیه‌ای که دچار اسپاسم شده است یا گذاشتن کیسه یخ نیز می‌تواند موثر باشد. استفاده از داروهای ضدالتهاب و شل‌کننده‌های موضعی عضلانی معمولا آخرین اقدامی است که می‌توان در خانه انجام داد. هر چند که بهتر آن است لااقل برای اولین بار به وسیله پزشک توصیه شده باشند. به هر ترتیب استفاده از پمادهای سالسیلات و پیروکسیکام می‌توانند در این شرایط موثر واقع شوند اما اگر قولنج شما به علت تشکیل همان حباب‌های عجیب هم باشد، راه درمان و پیشگیری مسابقه برای شکستن قولنج نیست. بهترین کار این است که با تنظیم یک برنامه منظم ورزش‌های کششی تدریجا قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات و مفاصل بدن خود را بالا ببرید و حداکثر دامنه حرکت آنها را افزایش دهید.

وقتی قولنج آدم می‌کشد …
باور کردنش خیلی ساده نیست اما اگر به فهرست‌ها مراجعه کنیم، متوجه می‌شویم که بوعلی سینا و محمد بن ‌زکریای رازی هر کدام یک کتاب مستقل و مفصل در مورد قولنج نوشته‌اند. البته در آن زمان کارشان چندان هم عجیب نبود. قولنج یکی از مهم ‌ترین بیماری‌های روزگار آنها به حساب می‌آمد. بسیاری از بیماری‌ هایی که امروز می‌شناسیم در آن زمان همه با هم قولنج نامیده می‌شدند. کلمه قولنج از ریشه قولون یا همان colon یونانی گرفته شده است. در علم پزشکی قدیم به دردهای پیچشی و ناراحت‌کننده شکم و اعضای مجاورش بدون آنکه دلیل واقعی آن را بدانند، قولنج می‌گفتند. با این حساب هر عضوی در کنار بیماری‌ها یک قولنج هم داشت. مثل قولنج کلیه، قولنج کبد، قولنج روده، قولنج نوزادی و… هر چند بسیاری از این قولنج‌ها در دنیای جدید به عنوان یک بیماری خطرناک و تمام عیار شناخته می‌شوند اما جالب این است که برخی هم درست مثل قولنج‌های عضلانی روزگار ما به دلیل انقباضات عضلانی رخ می‌دهند. البته این بار انقباض عضلات صاف مثلا قولنج نوزادان به دلیل پاسخ نارس مغز نوزاد به فرآیندهای گوارشی پدید می‌آید و فرمان مغز موجب انقباض بیش از اندازه عضلات شکم و احساس درد شدید نوزاد و گریه‌های پایان ‌ناپذیر او می‌شود و یا اینکه قولنج روده کم و بیش همان سندرم روده تحریک‌پذیر است که به دلیل اسپاسم‌های گاه و بی‌گاه عضلات صاف روده ایجاد می‌شود. در روزگار ما دیگر کسی از شنیدن نام قولنج وحشت نمی‌کند اما اگر واقعا می‌خواهید به ابهت و جایگاه قولنج در قرن‌های پیش از این پی ببرید، کافی است بدانید که ابوعلی سینا، یعقوب لیث و دکتر سعید نفیسی همگی به علت قولنج از دنیا رفته‌اند.

منبع : گشت وگذار در اینترنت

[رزیتا]

کمردرد، دیسک، راههای پیشگیری، تشخیص و درمان

دیسک کمر و علائم آن

بیماری دیسک کمر یکی از بیماری‌های ناتوان کننده‌ای است که متاسفانه امروزه شیوع بالایی پیدا کرده است و بسیاری افراد از ابتلا به آن رنج می‌برند. از طرفی با وجود گسترش وسیع علم پزشکی، روش‌های تشخیص و درمانی جدید و موثری برای آن پیدا نشده است و بی‌توجهی به آن و پیشرفت بیماری می‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته است.

پای صحبت دکتر فرزین هاشمیان، متخصص و جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می‌نشینیم تا با این بیماری به طور کامل آشنا شویم.


آقای دکتر لطفا بفرمایید بیماری دیسک کمر چیست؟

در حالت کلی منظور از بیماری دیسک کمر، در رفتگی با بیرون زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک می‌باشد که با پارگی‌های کوچکی که به‌صورت شیارهای باریکی در اطراف آن، کم‌کم ایجاد می‌شود همراه است. این بیرون زدگی‌ها و دررفتگی‌ها روی ریشه‌های عصبی پشت این دیسک فشار می‌آورند و باعث ایجاد درد و سایر عوارض می‌شوند.


عوامل ایجاد کننده بیماری دیسک کمر یا پارگی یا بیرون زدگی دیسک کمر چیست؟

در ایجاد بیماری دیسک کمر عوامل زمینه‌ای مانند ژنتیک مطرح می‌باشد ولی اصولا بیرون زدگی و پاره‌ شدن دیسک در اثر استفاده ناصحیح از مهره‌ها و طرز رفتار ناصحیحی است که افراد با بدن خود انجام می‌دهند. در حیوانات چهارپا اصولا چیزی به نام پارگی دیسک کمر نداریم و این بیماری بهایی می‌باشد که انسان برای راست ایستادنش می‌‌پردازد. به علت فشاری که برآیند نیروهای وزن آدم روی مرکز ثقل وارد می‌کند و فشاری که روی آن ناحیه از مهره‌های تحتانی کمر وارد می‌شود، ستون فقرات بار بیش‌تری را نسبت به سایر قسمت‌ها تحمل می‌کند و علت این که ما بیش‌تر بیماری‌های دیسک را در این نواحی می‌بینیم همین می‌باشد. شایع‌ترین محل درگیری دیسک کمری در کشور ایران مهره‌های 4 و 5 و در کشورهای اروپایی معمولا مهره‌های 5 کمری و یکم خاجی می‌باشد و این تقاوت به علت نوع استخوان بندی می‌باشد. در ایران به طور معمول لگن‌ها برجسته‌تر هستند، ولی در اروپا لگن‌ها صاف‌تر می‌باشند.

پاره شدن دیسک طبق آمارهای موجود در خانم‌ها بیش‌تر است و معمولا در قسمت چپ دیده می‌شود. طرز نشستن، راه رفتن و خوابیدن و نوع بلند کردن اجسام و حمل آن‌ها در ایجاد دیسک کمر بسیار موثر می‌باشد. به عنوان مثال اگر می‌خواهیم کتابی را با خود حمل کنیم، هر چه به بدن نزدیک‌تر نگه داریم فشاری که به دیسک‌ها وارد می‌آید کم‌تر خواهد بود و هر چه دورتر نگه داریم و یا در حالت دولا شدن به سمت جلو، مخصوصا در حالت چرخش، جسم سنگینی را حمل یا جا به‌جا کنیم مانند جا به‌جایی گلدان، امکان آسیب رسیدن به به این قسمت‌ها بیش‌تر می‌یاشد. بنابراین باید سعی شود از این نوع حرکات خودداری شود و اگر مجبور باشید که چیزی را از زمین بلند کنید حتما زانوها را خم کرده و با خم شدن هر دو زانو، آن جسم را کاملا نزدیک به بدنتان بردارید. حتی‌الامکان سعی کنید برای جا به‌جایی اجسام سنگین از وسایل کمکی مثل ریل، چرخ و اهرم استفاده کنید.


بیماری دیسک کمر بیش‌تر در چه افرادی دیده می‌شود؟ آیا ژنتیک نقش موثری در ایجاد آن
دارد یا نه؟

بیماری دیسک کمر معمولا از دهه سوم به بعد ایجاد می‌شود، البته در زنان جوان، دیسک جوانی هم دیده می‌شود، ولی بسیار نادر است. قابل ذکر است که دیسک جوانی در مهره‌های کمر ایجاد نمی‌شود و در مهره‌های پشتی (قسمت بالای مهره‌های کمری) در اثر ضربه اتفاق می افتد و با توجه به اینکه در حدود سن20 سالگی پدیده پیر شدن برای دیسک وجود ندارد و به اصطلاح دژنره نشده است و از سن 20 سالگی به بعد کم کم آب دیسک‌ها کم می‌شود و امکان شکننده شدن آنها و ترک‌های موجود بیش‌تر می‌شود. هر چه سن بالاتر رود، احتمال پیدا شدن دیسک زیادتر می‌شود.
عوامل ژنتیکی نیز در پیدایش دیسک مطرح می‌باشد که در مواردی ممکن است تاثیرگذار باشد.


علایم بیرون زدگی یا پارگی دیسک کمر کدام است؟

معمولا بیماری دیسک کمر با دردی در ناحیه کمر شروع می‌شود. در مراحل اولیه این درد فقط در کمر ایجاد می‌شود و به جاهای دیگر زیاد انتشار نمی‌یابد و اگر به آن توجه نشود و این فشارها ادامه پیدا کنند، به علت این که قسمت مرکزی مهره‌ها بیرون زدگی پیدا می‌کند و روی ریشه عصب فشار می‌آورد، آزردگی ریشه عصب به وجود می‌آید و به دنبال آن درد و سایر عوارض ایجاد می‌شود. این درد می تواند به باسن، پشت پا تا پایین پا و زانوها و مچ پا و حتی انگشتان امتداد باید قسمت‌های درگیر و میزان و نوع درد و انتشار آن به سطحی که دیسک در رفته است و به محل فشار روی ریشه‌های عصبی بستگی دارد.



راه‌های تشخیص بیرون زدگی یا پارگی دیسک کمر کدام است؟

تشخیص در مرحله اول با شرح حال گرفتن از بیمار و معاینه دقیق همراه می‌باشد و در معاینه از روش‌های مختلف استفاده می‌شود که شامل معاینه رفلکس‌ها و معاینه حس و حرکت و حساسیت‌های موضعی و مانورهای خاص می‌باشد. این معاینات معلوم می‌کند که این دیسک فشار را به ریشه‌های عصبی وارد می‌کند یا نه. در مراحل بعدی تشخیص با پاراکلینیک می‌باشد که معمولا شامل آزمایشات مختلف و رادیوگرافی است.
MRI بهترین روش تشخیص می‌باشد. با دستگاه MRI نه تنها سطح در رفتگی دیسک، بلکه میزان در رفتگی و میزان فشار وارده به عصب را نیز می‌توان اندازه‌گیری کرد و مجموعه‌ی اعمال بالا به پزشک نشان می‌دهد که آیا بیمار نیاز به عمل جراحی دارد یا نه، و آیا بیمار با روش‌های درمانی غیر تهاجمی مانند فیزیوتراپی و دارو درمانی قابل درمان است یا خیر.

دکتر فرزین هاشمیان-متخصص و جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات

استادیار دانشگاه علوم پزشکی همدان

[رزیتا]

شروع كمر درد از30 سالگی


متخصصان ارتوپدی و فیزیوتراپیست‌ها می‌گویند در سال‌های اخیر، شایع‌ترین بیماری‌ مفصلی كه به خصوص جوانان را درگیر كرده است، آرتروز و ساییدگی مفاصل است كه مخصوصا در زانو، گردن،‌ كمر و ستون فقرات رایج شده است.

از این مهم‌تر این كه سن شیوع این بیماری‌ها كاهش پیدا كرده است؛ طوری‌كه یكی از بحث‌های عمده این متخصصان در كنگره فیزیوتراپی امسال نیز همین بود كه تا حدود 20 سال قبل، اكثر افرادی كه برای درمان‌ دردهای عضلانی اسكلتی به درمانگاه‌های فیزیوتراپی و ارتوپدی مراجعه می‌كردند، افراد بالای 55 تا 60 سال بودند و در واقع تخریب غضروف مفصلی در سنین بالا شروع می‌شد؛ ولی امروزه این سن به 30 سال كاهش پیدا كرده و پزشكان شاهد مراجعه بیمارانی با سنین 30 تا 50 سال با دردهای گردن، زانو، كمر و مفاصل مختلف به مراكز درمانی هستند.

مقصر؛ سبك زندگی


دكتر عباس رحیمی، دبیر هجدهمین كنگره فیزیوتراپی ایران، دلیل كاهش سن ابتلا به آرتروز و دردهای مفصلی را نحوه زندگی نامناسب و وضعیت كاری و شغلی افراد ذكر می‌كند و به همشهری می‌گوید: «بی‌تحركی در محیط های اداری و عدم فعالیت‌های فیزیكی در زندگی، از دلایل اصلی این بحران اجتماعی است.»
دكتر مصطفی نجاتیان، فیزیوتراپیست هم با اشاره به اینكه یكی از عوامل كاهش سن ابتلا به بیماری‌های مفصلی در ایران، اشكال در وضعیت حركتی به خاطر زندگی شهرنشینی است، می‌گوید: «نشستن،‌ خوابیدن، نوع راه رفتن و نوع كفش انتخابی در میان مردم ما اصلا استاندارد نیست. این در حالی است كه حتی آموزش‌های لازم به افراد برای اصلاح كردن این سبك زندگی در كشور ما وجود ندارد. در كشورهای پیشرفته به همه افراد آموزش های لازم برای كار در اداره‌ها و... از طریق مجلات و بروشورهای مختلف داده می‌شود، ولی در ایران هیچكدام از این اقدامات صورت نمی‌گیرد.»
این فیزیوتراپ با بیان اینكه مسئله دیگر شیوع این بیماری‌ها، نداشتن فعالیت‌های ورزشی است، طوری كه كمتر از 10 درصد افراد جامعه به طور روزمره ورزش می‌كنند، ادامه می‌دهد: «در بسیاری از افراد هماهنگی میان عضلات وجود ندارد و این امر می‌تواند یا به علت عوامل ژنتیكی باشد یا به علت چاقی بیش از حد. همچنین تغذیه نیز از جمله عواملی است كه به خصوص در كودكان از وضعیت نابسامانی برخوردار است.
امروزه كودكان بجای خوردن آب، نوشابه مصرف می‌كنند. مصرف نوشابه به خاطر اسید فسفریك موجود در آن، جذب كلسیم را کاهش می دهد. لذا اگر هر روز از نوشابه استفاده شود، در سنین جوانی افراد به سرعت دچار بیماری‌های مفصلی می‌شوند. همچنین امروزه در بین كودكان به خصوص در مدارس، یا شیر عرضه نمی‌شود یا با كیفیت بسیار پایین عرضه می‌شود كه این امر خود زمینه را برای افزایش بیماری‌های مفصلی در جوانی آماده می‌كند.»


درد زانو، رایج ترین درد


به گفته متخصصان، به ازای هر یك كیلو اضافه وزن در سطح صاف، حدود 3 تا 5 برابر فشار بیشتری به زانو وارد می‌شود كه در مواقع بالا و پایین رفتن از پله این فشار 10 برابر می‌شود. همچنین شایع‌ترین دردهای مفاصل مربوط به كشكك زانوست كه در واقع استخوانی است كه داخل تاندون عضله چهار سر ران قرار گرفته و در هر خم و راست شدن زانو حدود 7 تا 8 سانتیمتر این استخوان روی زانو حركت می‌كند.
هرچه این حركت طبیعی ‌تر باشد، مشكلات آن كمتر خواهد بود، ولی اگر در مسیر حركت كشكك روی زانو، مقداری انحراف به طرف داخل یا خارج وجود داشته باشد، باعث خراش غضروف یا نرم‌ شدگی آن می‌شود كه موجبات درد و ناراحتی را در قسمت جلوی زانو فراهم می‌كند.
دكتر تركمان، متخصص زانو در این باره توضیح می‌دهد: «بیشترین دردهای زانو در افراد جوان، به خصوص خانم های جوان به وجود می‌آید و شایع ترین علتش یكی ضعف عضله چهار سر ران است كه این عضله به طور طبیعی در زنان ضعیف ‌تر است و دیگری رعایت نكردن برخی اصول نشستن و برخاستن مثل دو زانو یا چهار زانو نشستن، یا از سطح شیب ‌دار بالا رفتن به مدت طولانی، یا خم بودن زانو به مدت زیاد در نتیجه كارهای اداری است. البته از همه مهم تر ضعف عضله چهار سر ران است که نیاز به تقویت دارد.»
وی تصریح می‌كند: «البته یك سری ریز فاكتور وجود دارد كه باعث می‌شود آرتروز زودتر یا شدیدتر به وجود آید. این ریز فاكتورها شامل افزایش وزن و چاقی فرد است که ارتباط مستقیم با دردهای زانو دارد. علاوه بر آن انحراف زانو به شكل پرانتزی یا ضربدری موجب می‌شود كه وزن بدن به طور یكسان روی سطح زانو پخش نشود و یك طرف فشار بیشتری را تحمل كند و در نهایت این فشار باعث ساییدگی آن طرف مفصل می‌شود. البته انحراف از نوع پرانتزی در ایران بیشتر از ضربدری شایع است.»

بی‌تحركی درمان نمی‌كند


برخی از مردم به اشتباه تصور می‌کنند که صرفا با حذف فشار روی مفصل و ثابت نگه‌داشتن آن، مشکلشان حل می‌شود، در صورتی‌که به گفته متخصصان عدم تحرک مناسب، خود خطرات جدی مانند آرتروز مفصل را در پی دارد چرا که تغذیه مفصل از طریق تحرک صورت می‌گیرد.
دکتر محمد رضا ‌هادیان دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران هم فشارهای طولانی و ثابت روی مفصل را مانند فشار روی یک اسفنج آغشته به آب می‌داند که در اثر فشار، آب خود را از دست می‌دهد و مفصل در این شرایط ، آماده ی تخریب می‌شود.
وی عادت‌های غلط در زندگی روزمره مانند نحوه نشستن به صورت چهار زانو و استفاده از توالت‌های ایرانی را از جمله موارد تشدید‌‌‌کننده آسیب به مفصل زانو ذکر کرده و می‌گوید: «عضلات در بدن همانند کمک فنرها در ماشین عمل کرده و مانع از ایجاد فشار روی اسکلت استخوانی و مفاصل بدن می‌شوند. برای همین تقویت عضلات چهار سر ران و عضلات پشت ران، هماهنگی در تقویت عضلات، کاهش وزن، تغذیه صحیح، تحرک مناسب و انجام ورزش‌های درست و حتی‌الامکان با نظارت متخصصین فیزیوتراپی و طب ورزش از جمله راه کارهای پیشگیرانه و درمانی مفصل زانو است.»
وی یکی از مهم ترین موارد پیشگیرانه و درمان آسیب‌های مفصل زانو را کاهش وزن می‌داند: «به عنوان مثال فشار وارد بر مفصل زانو در هنگام بالا رفتن از پله‌ها معادل 3 برابر وزن بدن و در هنگام پایین آمدن 7 تا 8 برابر وزن بدن است و این امر خود دلیل محکمی‌ در کاهش وزن اضافی بدن برای حفظ سلامت مفاصل، به خصوص مفصل زانو خواهد بود.»

پیشگیری مهم‌تر از درمان


متخصصان بهترین راه درمان آرتروز را كاهش عوامل بوجود آورنده آن می‌دانند و توصیه می‌كنند افراد از دو زانو و چهار زانو نشستن و عادت به آن پرهیز كنند. همچنین افرادی كه مشكل زانو دارند، راه رفتن در سطح صاف را برنامه زندگی خود قرار دهند، چرا كه هیچ آرتروزی مانع راه رفتن افراد در سطح صاف نیست.
البته در موارد شدیدتر، درمان های دارویی و جراحی زانو هم از درمان های مفید و ضروری آسیب‌های مفصل زانو هستند. در عمل جراحی زانو كه رویه مفصلی تعویض می‌شود، در واقع مفصل مصنوعی برای فرد گذاشته می‌شود و درد تا حد زیادی كاهش می یابد.
سمیه شرافتی

[رزیتا]

با كمر درد چه كنیم؟

تقریباً همه ی افراد ، كم و بیش در نقاطی از كمر خود احساس درد دارند. اغلب ما هنگام انجام فعالیت هایی نظیر نصب دستگاه تهویه، جابجا كردن جعبه های بزرگ و بلند كردن كودكان، كمردرد خود را جدی نمی گیریم. ما به این مسئله توجه نداریم كه كمردردها در نتیجه صدماتی است كه با رفتارهای روزانه ما تشدید می شود. اكثر ما هنگام ایستادن، نشستن و خم شدن ، وضعیت های نامناسبی در بدن خود ایجاد می كنیم. ما هنگام بلند كردن اشیاء به جای خم كردن زانو، كمر خود را خم می كنیم. انجام كارهایی كه برای سلامتی ما مضر است و پدر و مادر ما را از آن منع می كردند، بعد از سالها موجب می شود كمردرد ما شروع شود. وارد آمدن فشار زیاد به عضلات كمر و به اصطلاح رگ به رگ شدن رباط های كمری كه نگه دارنده مهره ها هستند باعث كمردرد می شود. عضلات كمر برای مقابله با این فشار دچار گرفتگی و انقباض می شوند تا بتوانند كمر را از صدمه بیشتر محافظت كنند و این حالت ، خود باعث تشدید درد كمر است. در واقع این سیكل درد، سفتی و انقباض عضلانی درمان نمی شود مگر این كه شما فعالیت خود را كم كنید ، به كمر خود استراحت دهید و به تدریج ازعضلات خود استفاده نمایید.

در گذشته ، پزشكان استراحت طولانی مدت در بستر را توصیه می كردند اما اكنون به این نتیجه رسیده اند كه استراحت بیش از حد باعث طولانی شدن درمان كمردرد است. این مسئله در مورد رگ به رگ شدن عضلات هم صدق می كند. به همین دلیل امروزه شما كمتر مشاهده می كنید كه از گردن بندهای مخصوص درد گردن استفاده شود.

در حال حاضر كمردردهای شدید، حداكثر با چند روز استراحت و پس از آن با شروع فعالیت های سبك و كشش آرام عضلات درمان می شوند، این طریقه درمان باعث افزایش قدرت خم شدن بدن و توان حركت خواهد شد.

سایر علل كمردرد در بروز آرتروز و فتق دیسك كمر (غضروف بین مهره ها) مشاهده می شود. فتق دیسك در بین عوامل كمردرد شیوع كمتری دارد ولی بهتر شناخته شده است. دیسك بین مهره ها ، فضای نرمی را بین مهره ها ایجاد می كند، گاه این دیسك متورم شده و به اعصاب ناحیه فشار وارد می آورد. اغلب اعصابی كه از ران و بازو می گذرند تحت فشار قرار گرفته و گاه بی حسی، ضعف و مشكلاتی در كنترل ادرار ایجاد می كنند.
فتق دیسك مانند سایر علل كمردرد، خود به خود بر طرف می شود و اغلب نیازی به عمل جراحی نیست. در حقیقت سی درصد مردم مبتلا به فتق دیسك هستند و هرگز برایشان مشكل جدی ایجاد نمی شود.


درمان

برای برطرف كردن كمردرد، به پشت بخوابید، یك بالش زیر زانوهایتان قرار دهید. (در حالی كه زانوهایتان را جمع كرده اید). این طریقه خوابیدن فشار را از كمر شما بر می دارد. درمان اصلی همه كمردردها كم كردن فعالیت است. البته این كاهش فعالیت همان طور كه قبلاً گفته شد فقط برای چند روز پیشنهاد می شود و پس از آن با نرمش های مخصوص پایین كمر و «عضله چهار سر ران» می توان كمردرد را درمان كرد.

در اولین روزها برای كاهش التهاب می توان از یخ در موضع درد استفاده كرد و بعد از چند روز می توانید از گرمای موضعی كمك بگیرید تا انقباض مقاوم عضلات را برطرف كنید. همچنین داروهای ضد التهاب مثل ایبوبروفن، كتو بروفن و ناپروكسن در بر طرف كردن درد و التهاب مؤثر هستند. اگر یك دارو اثر نكرد، نوع دیگری از دارو را مصرف كنید؛ زیرا افراد مختلف نسبت به داروها عكس العمل متفاوتی دارند. به خاطر داشته باشید كه داروهای ضد التهاب را حتماً همراه غذا میل كنید تا باعث ایجاد زخم معده شما نشوند.

داروهای جدید و گران قیمت « ویوكس» و « سلیركس» بهتر از داروهای قدیمی عمل نمی كنند ولی تحریكات معده در آنها كمتر است و به طور كلی برای درمان دردهای طولانی مدت و در افرادی با سابقه زخم معده مصرف می شوند.
استامینوفن نمی تواند كمك به رفع التهاب كند. ولی می تواند درد را بر طرف سازد. هم چنین بر روی معده نیز اثری ندارد. استامینوفن بی خطرترین دارو در درمان های طولانی مدت است ولی نباید بیش از 2 تا 3 هزار میلی گرم در روز مصرف شود؛ زیرا مصرف زیاد دارو ، كبد را تحت تأثیر قرار می دهد.
داروهای شل كننده عضلات توصیه نمی شوند؛ زیرا بر كاهش درد كمر تأثیری ندارند.

آیا نیازی به گرفتن عكس هست؟

اكثر مردم سؤال می كنند آیا عكس برداری معمولی یا «ام. آر.آی» لزومی دارد؟ باید گفت همه كمردردها نیاز به عكس برداری ندارند. در مواردی كه مشكوك به صدمات استخوانی مثل صدمه به مهره ها در اثر ضربه، پوكی استخوان یا سرطان هستید عكس برداری می تواند مفید باشد. ولی عكس ها بافت های نرم عضله و رباط ها و دیسك ها را نشان می دهند.

زمانی كه تصمیم به جراحی داریم و یا در تشخیص علت دردهای بهبود ناپذیر ، انجام «ام.آر.آی» توصیه می شود. انجام ام.آر.آی برای فتق های دیسك ضروری نیست؛ زیرا درمان را تغییر خواهد داد.
درمان در زمانی كه كمردرد بهبود نمی یابد

جابجا كردن ستون فقرات ، طب سوزنی ، یوگا ، ماساژ درمانی و تزریق استروئید اپیدورال (كمری) بستگی به نوع درد كمر دارد. ماساژ درمانی در مواردی كه علت كمردرد ناشناخته است مؤثر می باشد. بعضی از پزشكان با برگرداندن مهره ها و جابجا كردن آن موافق نیستند؛ زیرا معتقدند استخوان های كمر توسط عضلات حمایت می شوند و اگر درمانی صورت می گیرد باید روی عضلات انجام شود.

اگر كمردردی دارید كه بعد از هفته ها درمان نشده است به پزشك خود مراجعه كنید. اگر ضعف یا سستی در بازو یا ران خود احساس می كنید آن را جدی بگیرید.

یوگا تمرین كنید

بعضی از پزشكان معتقدند یوگا بهترین درمان دردهای مزمن كمر است؛ زیرا حالت مناسب را در بدن ایجاد می كند و با تنفس مناسب، كشش و فشار روی عضله را كم می كند. خیلی از بیمارانی كه از درمانهای دیگر نتیجه نگرفته اند می گویند یوگا در درمان آنها مؤثر بوده است.بعد از بهبود كمردرد، تمرینات نرمشی را ادامه دهید، وزن خود را كم كنید و به اصلاح حالت و كشش عضلات اهمیت دهید. نرمش عضلات مربوط به شكم را انجام دهید تا از كمردردهای آینده پیشگیری شود.

اگر در قسمت بالای كمر خود احساس ناراحتی می كنید، تمرینات خم شدن به سمت پایین و تمرینات نرمشی شانه ها را انجام دهید (شانه ها را به طرف یكدیگر كشیده و چند ثانیه نگه دارید سپس بر عكس عمل كنید).
بهترین تمرین برای اصلاح حالت كمر این است كه با فاصله 30 سانتیمتر از دیوار و در مقابل آن تكیه دهید شكم خود را به داخل بكشید، سینه را بیرون دهید بعد از چسباندن كمر به دیوار، سر، شانه ها و پشت و لگن همه در یك ردیف قرار می گیرند و به این طریق گودی كمر از بین می رود. این حالت شبیه حالت ایستادن سربازان است. صدها سال قبل این طور گفته می شد كه سربازان می توانند ساعت ها بدون احساس كمردرد روی پا بایستند مشروط به اینكه حالت ایستادن آنها درست باشد. آیا شما طور دیگری فكر می كنید؟ البته همه پدر و مادرها به نحوه صحیح ایستادن و نشستن فرزندان تأكید دارند ولی آنها نمی توانند تمام اوقات همراه فرزندان خود باشند و آنها را كنترل كنند! درست ایستادن و درست نشستن باید برای ما به صورت عادت درآید. منبع: روزنامه كیهان

[رزیتا]

شاغلینی كه كمردرد می گیرند...

این مطلب مخصوص افراد شاغلی است كه به اقتضای نوع شغلشان كمردرد آنها را تهدید می كند.
همانطور كه می دانید گاهی كمردرد ناگهانی و بر اثر یك سهل انگاری بروز پیدا می كند مثل این كه یكباره جسم سنگینی را از روی زمین بلند كنید، اما این مشكل بیشتر اوقات از شرایط كاری ناشی می شود. مثلاً فردی را در نظر بگیرید كه مجبور است چندین ساعت پشت میز كارش بی تحرك بنشیند، پرستاری كه باید بیمار را حركت دهد یا او را از جایش بلند كند، راننده تاكسی ای كه هر روز پشت فرمان خودرو كیلومترها مسافت را طی می كند، كشاورزی كه یک روز کاری را در مزرعه پشت سر می گذارد یا خانم خانه داری كه به كار سخت خانه مشغول است.


برخی عواملی كه باعث كمردرد افراد شاغل می شوند، عبارت اند از:


1 - نشستن ناصحیح كه باعث فشار آمدن به ستون فقرات و در نتیجه كمردرد می شود.
2 - كارهایی كه نیاز به بلند كردن، جابه جا كردن یا حمل اجسام سنگین دارد. عدم رعایت نكات صحیح در این گونه مشاغل، سلامت كمر را به خطر می اندازد.
3 - «اضافه وزن» كه فشار وارده به كمر را تشدید می كند.
4 - ورزش نكردن
5 - خارج نكردن وضعیت بدن از حالت خشك دائمی. مثل افرادی كه ساعت ها پشت میز می نشینند.
6 - كارهایی كه نیاز به مكالمه تلفنی برای ساعت های طولانی دارند و از HEADPHONE استفاده نمی كنند.
7 - افرادی كه ساعت های طولانی به كار با رایانه مشغول هستند.
8 - خوب است كه بدانید شرایط روانی نیز بر سلامت فیزیكی تأثیرگذارند. به طوری كه استرس ، تنش كار و عصبانیت نیز می توانند باعث بروز كمردرد شوند.



چند راه حل


هیچ چیزی لاینحل نیست.
رعایت نكات زیر كمك بزرگی به كاهش خطر كمردرد می كنند:


1 - محیط سالم كار و رعایت نكات لازم در خرید مبلمان اداری نقش مهمی ایفا می كند. بهتر است كارفرما به خرید مبلمان طبی توجه داشته باشد.
2 - آرامش و دوری از تنش های عصبی بسیار مفید است.
3 - استراحت در خلال كار توصیه می شود.
4 - لازم است که افراد ساعت های متمادی به یك حالت نمانند. پیشنهاد می شود كمی از جای خود بلند شوند و چند قدمی راه بروند.
5 - ورزش را فراموش نكنند. یك نرمش چند دقیقه ای نیز مؤثر است.
6 - در حفظ تناسب وزن خود كوشا باشند. روزنامه هموطن سلام

[رزیتا]

مروری بر درمان کمردرد

اگر پزشک به شما بگوید که علت کمردرد شما، در اثر پارگی دیسک کمر است، چه کاری باید انجام دهید؟ راه های درمان
کمردرد شامل جراحی، تزریق استروئیدها، مصرف داروهای ضد درد، انجام ورزش و نرمش های بدنی، ماساژ دادن کمر با وسایل مخصوص مثل فیزیوتراپی کمر است.

به دلیل اینکه جراحی تأثیر چندانی در کاهش درد کمر ندارد، توصیه زیادی به جراحی کمر نمی شود، مگر اینکه احتمال آسیب همیشگی کمر مثل فقدان حس در ناحیه کمر، عدم کنترل عضلات کمر و درد شدید و مداوم در این قسمت وجود داشته باشد.
تزریق استروئیدها هم باعث تسکین موقت درد می شود و هرگز نمی تواند آن را برای همیشه معالجه کند.
بهترین و اولین راه درمان کمردرد ، ورزش و انجام فیزیوتراپی و ماساژ کمر است که خیلی بیشتر از استراحت کردن باعث کاهش درد می شوند.
ورزش باعث کشش و قوی شدن عضلات شکم، پشت و پا می شود. برنامه ورزشی برای قوی کردن عضلات باید دو تا سه بار در هفته و بطور منظم و اجرا شود. تمرینات کششی نیز هر روز برای کشش عضلات پشت و پا باید انجام گیرد.

ماساژ سفت کمر خیلی دردناک است و باعث سوزش پوست می شود، به همین دلیل اغلب یک بار در هفته باید انجام گیرد. ماساژ سطحی و آرام پوست تاثیری در کاهش درد کمر ندارد. فیزیوتراپی باعث از بین رفتن اسپاسم و گرفتگی عضلات می شود، در نتیجه تأثیر زیادی در کاهش درد کمر دارد.
در این مطلب سعی کردیم خلاصه های از روشهای درمان کمردرد را برای شما بیان کنیم. منتظر مطالب مفصل تری دراین زمینه باشید که انشاءا... در آینده برای شما ارائه خواهیم داد.


نیره ولدخانی – کارشناس تغذیه تبیان

[رزیتا]

ورزش های مخصوص برای بهبود کمردرد

كمردرد (1)

آناتومی

ستون فقرات كمری ساختمان مركبی است كه بخش فوقانی و تحتانی بدن را به هم متصل می نماید. این ساختمان متشكل است از: مهره ها، طناب نخاعی، اعصاب نخاعی، دیسك های بین مهره ای، رباطها(1) و عضلات.



علل شایع كمردرد در بین ورزشكاران

1) پیچ خوردگی ها(2) و كشیدگی ها (3)

كشیدگی عضله می تواند در اثرآمادگی عضلانی ناكافی و یا كاربیش از حد عضله رخ دهد. 5 مهره كمری بوسیله رباطها به هم متصل شده اند. این رباطها دراثر آمادگی ناكافی و یا استفاده بیش از حد و مفرط دچار ضعف و یا سفتی می گردند . بنابراین، این امكان وجود دارد كه با یك حركت شدید ناگهانی، دچار پیچ خوردگی شوند.
در صورت آسیب رباطها، ممكن است با انقباض شدید(4) ویا گرفتگی عضلات كمری مواجه شویم. پیچ خوردگی ها و كشیدگی ها از علل شایع كمر درد درمیان ورزشكاران هستند.

2- ضایعات دیسك بین مهره ای
درگذشته تصور بر این بود كه دیسك های بین مهره ای هیچ گونه عصب دهی حسی ندارند و بنابراین معتقد بودند كه تنها علت كمر درد با منشا دیسك بین مهره ای، بیرون زدگی (1) و یا پارگی دیسك است كه منجر به گیر افتادن (2) ریشه عصبی می گردد. بهر حال، بین 3/1 تا 2/1 خارجی آنولوس فیبروزوس ( بخش خارجی دیسك ) عصب دهی می شود. آسیب های فشاری و یا پیچشی می توانند منجر به پارگی دراین بخش ودر نتیجه درد گردند. همچنین این گونه آسیب ها می توانند به عنوان فاكتوری مستعد كننده برای بیرون زدگی بخش مركزی دیسك مطرح باشند.


3- آسیب دیدگی مفاصل لولایی (3)
از علل شایع درد با منشا مفاصل لولایی می توان به شكستگی های تحت غضروفی(4) ، پارگی های كپسولی، كندگی های كپسولی و خونریزی های داخل فضای مفصلی اشاره نمود.

4- اسپوندیلولیزیس (5)
اسپوندیلولیزس ( شكستگی های تنشی بخش بین مهره ای ) در ورزش ها یی كه با بازشدن شدید مفاصل(6) همراه هستند، مانند ژیمناستیك، كریكت و بدمینتون، بیشتر دیده می شود. اسپوندیلولیزیس ( لغزیدن یك مهره روی مهره دیگر) ممكن است در ورزشگارانی كه دارای مشكلات دوطرفه حاشیه خارجی مهره ها هستند، رخ دهد.


پیشگیری از كمردرد

1) وضعیت قرارگیری نامناسب به ستون مهره های شما فشار وارد می آورد. رباطها بیش از حد كشیده، عضلات خسته و مفاصل و اعصاب تحت فشار قرار می گیرند.

به راست قامتی بیند یشید: قفسه سینه را جلو داده ، شانه ها را رها نمایید، چانه را به سمت داخل و سر را همتراز سطح بدن قرار دهید.

2) انعطاف پذیری(1)
انعطاف پذیری عضلات باز كننده كمری، خم كننده لگنی، عضلات خلف رانی و دور كننده های لگنی را حفظ نمایید. اگر این عضلات سفت وانعطاف ناپذیر باشند، به علت افزایش تنش روی بخش كمری خارجی (2) درمعرض آسیب خواهید بود.
دراین زمینه تمرینات كششی به شما كمك می نمایند.
3) تمرینات استحكام بخش كمری (1)
هدف از تمرینات استحكام بخش كمری، انقباض همزمان عضلات عمقی شكمی و باز كننده های كمری است.
این امر می تواند به پیشگیری و تخفیف درد كمر كمك نماید.

4) كار با وزنه
شیوه صحیح كار با وزنه به پیشگیری از كمر درد كمك می كند.
پاها را به اندازه عرض شانه باز كنید.
روی لگن و زانو خم شوید. وزنه را محكم در دست گرفته و آن را به بدن خود نزدیك نمایید. عضلات شكم خود را سفت نموده و از عضلات قوی پاهای خود جهت بلند كردن وزنه استفاده كنید. پشت خود را درحد امكان صاف نگهدارید. از پیچش بدن بپرهیزید. روی پاهای خود بچرخید نه روی پشت خود.

5) خوابیدن
تشك شما باید درحد كافی سفت باشد تا از وضعیت طبیعی بدن شما حمایت نماید.

6) تمرینات متقاطع (2) توصیه براین است كه در كنارورزشهایی نظیرقایقرانی، دو، تنیس كه مشتمل بر تمرینات و چرخش های فشارنده هستند، ورزشهای غیر فشرده نظیر شنا به برنامه تمرین افزوده شود. این امر به عضلات، رباطها، دیسكها و مفاصل فرصت استراحت می دهد. بهرحال دركمردرد حاد، باید از شنای قورباغه، كرال و پروانه اجتناب نمود.

[رزیتا]

تاثیر تغذیه بر کمردرد

بعضی از مواد مغذی می توانند متابولیسم سلولی را که زمینه ساز التهابات مزمن است، تعدیل نمایند. این مواد مانند داروها باعث کاهش سریع درد نمی شوند، بلکه بعد از هفته ها یا ماه ها اثرات خود را نشان می دهند. همچنین مشابه داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بر روی مکانیسم های التهابی بدن عمل می کنند. گوشت قرمز باعث افزایش دردهای مزمن کمر شده و نیز اسید اوریک حاصل از آن نیز در ایجاد درد مفاصل دخالت دارد.

گوشت قرمز برای کمردرد مضر است ، ولی ماهی ، روغن ماهی ، آجیل و دانه های خوراکی مثل بادام و گردو و بادام زمینی ، سویا و سایر حبوبات ، سیب زمینی و غذاهای تهیه شده از جو برای کاهش درد کمر مفید هستند.



بدن انسان از اسید آراشیدونیک ( نوعی اسید چرب اشباع ) موجود در چربی حیوانی برای ساخت پروستاگلندین های نوع 2 استفاده می کند که مواد شبه هورمونی هستند و باعث افزایش التهابات می شوند. سبزیجاتی مانند سیب زمینی ، سویا و سایر حبوبات و ماهی های آب های سرد باید به عنوان منبع مهم پروتئینی جانشین گوشت های حیوانی شوند.

مغزها و دانه ها منابع عالی دیگری از پروتئین هستند. روغن این مغزها و دانه ها مانند روغن ماهی ، محتوی اسیدهای چرب ضروری است و بدن انسان قابلیت تبدیل آن ها به موادی به نام پروستاگلندین های نوع 1 و 3 را دارد. این مواد از منابع گیاهی هم مشتق می شوند.

بادام ، بادام زمینی و گردو هم بسیار مفید می باشند؛ زیرا محتوی منیزیم هستند و منیزیم نه تنها در ساختمان استخوان ها و غضروف ها به کار می رود ، بلکه در نگهداری کشش عضلات هم مؤثر هستند. کمردرد اغلب نتیجه کشش ضعیف عضلات شکمی است.

برنامه غذایی روزانه ما باید از نظر میوه ها ، سبزیجات خام و غلات سبوس دار کامل باشد تا مواد مغذی لازم را برای نگهداری استخوان ها ، سیستم عصبی و عضلانی که تقویت کننده قسمت پشتی بدن است، تأمین نماید.غذاهای تهیه شده از جو یا پوره آن ، بهتر است در هر صبحانه خورده شوند. این غذاها منبع عالی از سیلسیم هستند که برای تقویت و ساخت استخوان ها لازم است و نیز حاوی ویتامین های گروه B می باشند که برای سلامتی سیستم اعصاب و عضلات مفیدند.



مکمل های تغذیه ای


کلسیم و منیزیم برای استخوان ها و همچنین برای کاهش اسپاسم عضلانی مؤثر هستند. وجود سیلسیم در ساختمان استخوان ها نیز ضروری است. بیوفلاوونوئیدها و ویتامین های E و C برای نگهداری بافت پیوندی و نیز کاهش خطرات ناشی از آسیب ها مفید می باشند. ویتامین C در مواردی که اسید معده ترشح کمی دارد و در نتیجه کلسیم کمتری از غذا جذب می شود، کمک کننده است. اگر منشاء درد کمر ، اسپاسم عضلانی یا مربوط به عصب سیاتیک باشد ، در این موارد روغن پامچال یکی از منابع عالی در کاهش التهابات خواهد بود.



مقدار توصیه شده روزانه مکمل ها برای کاهش درد


- کلسیم 100 میلی گرم
- منیزیم 500 میلی گرم ( اگر مشکل کلیوی دارید ، قبل از مصرف این مقدار منیزیم با پزشک خود مشورت نمایید)
- ویتامین E به همراه توکوفرول ها 400 تا 800 واحد بین الملل.

آنتی اکسیدان ها


با بروز یک واکنش التهابی در بدن ، مواد مضری به نام رادیکال های آزاد ایجاد می شوند. رادیکال های آزاد موجب آسیب به بافت ها ، افزایش التهابات و عود مجدد درد می شوند. وجود مقادیر زیاد آنتی اکسیدان ها در بدن با مبارزه بر علیه رادیکال های آزاد ، باعث کاهش درد و التهاب می شوند.



ویتامین C


ویتامین C یکی از مهم ترین آنتی اکسیدان ها به شمار می رود که می تواند در بهبود زخم ها و آسیب های اسکلتی و عضلانی و نیز دردهای مزمن مؤثر باشد.
مقدار توصیه شده حداکثر 2000 تا 3000 میلی گرم در روز است.



بیوفلاوونوئیدها


مانند کورستین و کاتچین باید به همراه ویتامین C مصرف شوند که دارای اثرات آنتی اکسیدانی بوده و همچنین قابلیت نفوذپذیری مویرگ ها را می کاهند که این امر منجر به کاهش التهابات و ورم مفاصل می شود.



ویتامین E


این ویتامین خاصیت ضدالتهابی و تقویت سیستم ایمنی را بر عهده دارد. مقدار توصیه شده آن تا 800 واحد بین المللی در روز است.



روی، مس و منگنز


به عنوان کوفاکتور برای فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز (SOD) عمل می کنند. بدن به طور طبیعی این آنزیم ضدالتهابی را تولید می نماید. عمل (SOD) به عنوان یک عامل ضد التهابی ضعیف است. (SOD) موجود در بدن به همراه منگنز ، روی و مس اثرات آنتی اکسیدانی را تقویت می نماید.


مقادیر توصیه شده :
مس 2 میلی گرم دو بار در روز
روی 30 میلی گرم دو بار در روز
منگنز 50 میلی گرم دو بار در روز
روی و منگنز مستقیماً اعمال آنتی اکسیدانی دارند. روی اضافی می تواند باعث کمبود مس و همچنین کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن شود. به همین دلیل نباید روزانه بیش از 90 میلی گرم روی مصرف شود.

کاروتنوئیدها


گروهی از آنتی اکسیدان ها به شمار می روند که بدن می تواند ویتامین A را از آنها تولید نماید. ویتامین A به عنوان یک ماده مغذی برای تقویت سیستم ایمنی عمل می کند. همچنین برای تجدید بافت ها نیز ضروری می باشد.
مقدار توصیه شده 25000 واحد بین المللی در روز است.



ویتامین A


این ویتامین به عنوان کمک کننده در بازسازی و تجدید سلول هاست.
مقدار توصیه شده 10000 واحد بین المللی در روز است.



اسیدهای چرب ضروری(*EFA)


شامل EPA ( ایکوزاپنتانوئیک اسید ) و GLA ( گاما لینولنیک اسید ) و لینولنیک اسید می باشد. این گروه مواد برای درمان آرتریت ( التهاب ) ، به ویژه آرتریت روماتوئید ( التهاب مفاصل ) به کار می رود. این اسیدهای چرب التهابات حاصل از پروستاگلندین های را کاهش می دهند. لینولنیک اسید در تخم مرغ ، کتان و ماهی ها مثل ماهی تون ، سالمون ، شاه ماهی، ماکرل، قزل آلا، ساردین و نیز جگر ماهی یافت می شود. GLA در منابع گیاهی مانند روغن پامچال و روغن دانه توت سیاه یافت می گردد.



روغن ماهی


منبع مهم EPA یا ایکوزاپنتانوئیک اسید و نیز اسیدهای چرب امگا 3 است که اثراتی مشابه GLA دارد. میزان توصیه شده 2 تا 3 کپسول 1000 تا 1700 میلی گرمی، سه بار در روز است.
روغن تخم کتان نیز به عنوان یک منبع گیاهی، برای جانشین شدن روغن ماهی مفید است.



ویتامین B6


این ویتامین در کاهش دردهای عصبی و دردی که علت آن گرفتگی اعصاب است ، مؤثر است. این ویتامین ممکن است به کاهش علائم آرتریت نیز کمک کند.
مقدار دوز توصیه شده 50 تا 200 میلی گرم در روز است.
دوزهای بالای ویتامین B6 ممکن است اثرات جانبی مسمومیت عصبی ایجاد نماید، به خصوص زمانی که به تنهایی و بدون مصرف سایر ویتامین های گروه B و منیزیم مصرف شود.



گلوکز آمین سولفات


این ماده به صورت طبیعی در غضروف مفاصل موجود بوده و برای درمان آرتریت و عوارض مربوط به مهره های بدنی به کار می رود.
مقدار توصیه شده 500 تا 1000 میلی گرم ، دو تا سه بار در روز است.

* ESSENTIAL FATTY ACIDS منبع : ماهنامه سلامتی و تغذیه