چرا سي‌دي‌هاي موسيقي از سوپرماركت‌ها سردرآوردند؟!

[SHeRvin]

چرا سي‌دي‌هاي موسيقي از سوپرماركت‌ها سردرآوردند؟!

كافي‌است سري به سوپرماركت محل يزنيد تا تازه‌ترين سي دي حسين عليزاده يا هوشنگ كامكار؛ ناظري‌ها ... را دركنار دستمال كاغذي؛ ماكاراني؛ رب و هزار و يك كالاي آشپزخانه‌اي خريد كنيد. توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها بلاي جان فروشگاه‌های فرهنگی شده‌ است.


شايد دشواري توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها شاید درمقایسه با مشکلاتی مانند گرانی هزینه‌های سالن، امنیت نداشتن برگزارکنندگان کنسرت، نبودن رغبت برای سرمایه‌گذاری در تولید آلبوم موسیقی و مشکلات کلان مربوط به عدم نمایش ساز از تلویزیون و.... خرد به نظر آید اما همین مشکل؛ جان فروشگاه‌ها موسیقی را در شیشه کرده و بازار آنها را کساد کرده است.اولین بار آلبوم ایرج بسطامی در سوپرمارکت‌ها پخش شد اما امروز سوپر مارکت به مهمترین محل فروش آلبوم‌های موسیقی تبدیل شده است. سه موسسه مهم توزیع‌کننده موسیقی یعنی ایران گام، گلچین آوای شرق و آوای باربد از توزیع‌کنندگان کلان پخش سی دی به شمار می‌آیند که هریک به زبانی "توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها را رد می‌کنند.

* ایران گام: شدیدا با پخش موسیقی در سوپرمارکت مخالفم!
صحبت‌های حسینخانی متناقض است؛ چراکه "ایران گام" خود یکی توزیع‌كنندگان آلبوم‌های موسیقی در سوپرمارکت‌ها بشمار می‌آید. حال آنكه حسينخاني این موضوع را به کلی رد می‌کند و در توجیه عملكرد خود می‌گوید: تعدادی از شرکت‌های جدیدالتاسیس؛ به اسم شرکت هستند اما رسما تنها تعدادی پیک موتوری و به اصطلاح" وِزیتور" دارند. آنها هستند كه به اسم شرکت، محصولات ما را به سوپرمارکت‌ها و حتی دستفروش‌های خیابان می‌دهند و این نه تنها به حیثیت شرکت صدمه می‌زند، بلکه با حیثیت، آبرو و شان هنرمند نیز بازی می‌کند.
البته حسینخانی منکر نمی‌شود که خود نیز در سوپرمارکت‌ها کار توزیع کرده است.
می‌گوید: به دلیل بالا بودن هزینه‌ها و کمبود فروشگاه‌های معتبر موسیقی، چندین بار سی دی‌های خود را در سوپرمارکت‌ها پخش کرده‌ایم چراکه فضا و فروشگاه‌های درست و تخصصی‌ای در کشور برای ارائه و فروش موسیقی وجود ندارد؛ پس طبیعی است که باید به هر جا که مناسب این کار نیست هم قانع شد.
مدیر موسسه فرهنگی هنر ایران گام دراین باره می‌گوید: ما به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین مراکز پخش سی دی‌های موسیقی در کشور با پخش سوپرمارکتی شدیدا مخالفیم.
حسینخانی با بیان اینکه به این موضوع اعتقاد داریم که بی‌تردید سوپرمارکت جای فروش موسیقی نیست، خاطرنشان می‌كند: وقتی جای دیگری وجود ندارد چه می‌توان کرد. مجبوریم محصولات موسیقی را در جایی عرضه کنیم که فروشنده‌ي آن گاه حتي تفاوت سی دی موسیقی را با دستمال و شامپو نمی‌داند.
شرايط بغرنج توزيع محصولات موسيقي؛ حسینخانی که هم‌اکنون بیشتر در حوزه‌ي موسیقی پاپ سرمایه‌گذاری می‌كند را نگران وضعیت موجود كرده است. او می‌گوید: در شرایط فعلی اگر هرچه زودتر برای تاسیس فروشگاه‌های فرهنگی، هنری و به ویژه تخصصی موسیقی تلاشی انجام نشود، دیگر شان و منزلتی برای موسیقی و موسیقیدان باقی نمی‌ماند.
وی در پاسخ به این پرسش که آيا پخش موسیقی با شکل پاکتی و غیرحرفه‌ای توهین به شان هنرمند نیست، اظهار می‌دارد: وقتی ما به‌عنوان یکی از مهمترین پخش‌کنندگان موسیقی در ایران تنها به‌دلیل پایین آوردن هزینه و فرار از ورشکستگی مجبوریم یک آلبوم موسیقی مهم را که گاهی اثر موزیسین‌های نامدار ایران حتي در عرصه بین‌المللی است را در یک پاکت بسیار محقر توزیع کنیم؛ درحالیکه خود به این موضوع ایمان داریم که موسیقی یک اثر هنری است نه یک کالای مصرفی که یک بار شینیده و سپس دور انداخته شود، بسيار آزده‌خاطر مي‌شويم.

* گلچین آوای شرق: توزیع موسیقی در سوپرمارکت غیرقانونی است
علی شجاعی؛ یکی دیگر از توزیع‌کننده‌های شناخته شده موسیقی در كشور اطمينان مي‌دهد: تاکنون هیچ کاری را در سوپرمارکت‌ها پخش نکرده‌ایم چراکه پخش موسيقي در سوپرماركت‌ها غيرقانوني و اشتباه است.
به اعتقاد مدیر موسسه گلچین آوای شرق، ماجراي توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها علاوه بر تداخل صنفي، از لحاظ قانوني اشتباه است.
او تاكيد مي‌كند كه: موسیقی یک هنر با فیلم که صنعت است؛ کاملا متفاوت است. تفاوت موسیقی با فیلم سینمایی در این است که کمتر کسی علاقه‌ای به تماشای دوباره و سه باره یک فیلم دارد و همانند یک کالای مصرفی؛ پس از یک باردیدن دورانداخته می‌شود اما موسیقی چیزی است که می‌تواند عمر، یک فرد را درگیر خود کند و سال‌های سال فرد با آن زندگی کند. یک چنین محصول آرشیوی؛ حداقل باید قدرت ماندگاری بالا داشته باشد. ماندگاری‌ای که بی‌تردید یک پاکت مقوایی حتما آن را ندارد!
شجاعی با تاکید بر این موضوع که در موسسه‌اش هیچ‌کاری به صورتی پاکتی تولید نمی‌شود و هیچ اثري هم در سوپرمارکت توزیع نمی‌شود، اعلام می‌کند که: باید شان موسیقی حفظ شود.
شجاعی از توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها به عنوان یک ترفند یاد كرده، می‌گوید: براي اولين بار كار ايرج بسطامي در سوپرماركت‌ها به فروش رفت و اين؛ آغاز فروش انواع موسيقي در سوپرماركت‌ها شد که با این ترفند سوپرمارکت‌ها به جای اینکه مردم به سراغ فیلم‌ها و موسیقی بروند، فیلم‌ها و موسيقي‌ها سراغ مردم می‌روند و پیش چشم آنها قرار می‌گیرند؛ توجيه شد. تا کسی که برای خرید مواد غذایی مورد نیازش به سوپر مارکت می‌رود، سی دی موسیقی یا یک فیلم فرهنگی هم بخرد و دست خالی بیرون نرود.
مدیر موسسه گلچین آوای شرق با اشاره به اینکه هم‌اکنون بیش از يك سال است كه در سوپرماركت‌ها؛ كارهاي هنري به فروش مي‌رسد و هنوز هيچ اقدامي براي متوقف كردن اين كار صورت نگرفته است، يادآور شد: سال گذشته 6-5 عنوان موسیقی جلوی چشم مشتری بود و هم‌اکنون بیش از 30 عنوان. احتملا سال دیگر هم به 60-50 عنوان می‌رسد. ولی آیا مبلغ درون جیب مشتری هم به همین میزان تغییر کرده است؟ متاسفانه از زمانیکه فروش سی دی‌های موسیقی در سوپرمارکت‌ها رواج پیدا کرده، روز به روز عرصه برای فروش آثار در فروشگاه‌های موسیقی تنگ‌تر شده و کسی پاسخگوی این معضل نیست.
شجاعي در پایان صحبت‌های خود؛ یک استدلال ساده دارد: همانطور كه در فروشگاه‌هاي فرهنگي، مواد غذايي فروخته نمي‌شود، در سوپرماركت‌ها هم نبايد كارهاي هنري و موسيقي فروخته شود؛ زیرا این اقدام منزلت هنر را زیرسوال می‌برد.

* آوای باربد: کمبود فروشگاه‌هاي موسیقی چشمگیر است
حميد اسفندياري نیز در این زمینه می‌گوید که هر اثري، جايگاهي دارد و بايد جايگاه و منزلت آن حفظ شود.
اسفندیاری؛ توزیع موسیقی در سوپرماركت‌ها را باوجود مشکلات که دامنگیر موسیقی كرده را رد نكرده و اعلام می‌كند: در شرايطي كه يك آلبوم موسيقي پاپ را با صرف هزينه‌هاي هنگفت و مشكلات ناشي از آن، به بازار ارائه مي‌كنيم اما بلافاصله همان شب، هر كسي از كامپيوتر خانگي‌اش آن را رايگان دانلود مي‌كند، بايد به پخش و فروش سوپرماركتي آن رضايت دهيم. زيرا در طول روز افراد مختلفي كه براي خريد شير و ماست به سوپرماركت مراجعه مي‌كنند، اين سي‌دي موسيقي را همراه ديگر اجناس خود خريده و به خانه مي‌برند.
وي در توضيح جايگاه و شان اثر موسيقي می‌گوید: وقتي اثري مثلا «قهوه تلخ» به بازار مي‌‌آيد؛ اين كار اساسا براي فروش و پخش در سوپرماركت‌ها توليد مي‌شود و اساسا جايگاه فروشش همان جاست نه فروشگاه‌هاي تخصصي موسيقي. اما اثر كامكارها يا افرادي در حد و منزلت تخصصي؛ محل‌هاي تخصصي و آدم‌هاي تخصصي مي‌طلبند. البته نبايد فراموش كرد كه در شرايط فعلي بزرگترين مشكل ناشران و پخش‌كننده‌ها،‌ كمبود فروشگاه‌هاي تخصصي نسبت به گذشته‌هاي نه چندان دور است.
مدير انتشارات باربد به گذشته رجوع می‌کند و به زمان‌هایی که هنوز ویدیوکلوپ‌ها ورشکست نشده بودند و می‌افزاید: ما در زماني نه چندان دور به تعداد بسيار زيادي محل‌ها و فروشگاه‌هايي به نام ويديوكلوپ داشتيم كه عرضه‌كننده محصولات فرهنگي بودند اما وقتي آنها ورشكست شده و آرام‌آرام از سطح شهر جمع شدند، كمبود مراكز فروش محصولات فرهنگي كاملا چشم‌گير شد. شايد همين امر موجب شد كه الان شاهد اتفاقي به نام پخش‌ سوپرماركتي موسيقي باشيم.
اسفندياري در ادامه؛ تاکید می‌کند که كدام فروشنده سوپرماركت، خود اهل موسيقي بوده و موسيقي گوش مي‌دهد، كدام سوپرماركتي‌اي فيلم مي‌بيند كه بتواند محصول خود را به درستي به مخاطب معرفي كند؟ اين صدمه جبران‌ناپذيري به اين صنعت فرهنگي است كه نتيجه آن در درازمدت مشخص خواهد شد. اما شرايط عرضه‌ي كار هنري گونه‌اي است كه اگر مغازه‌هاي خود را اجاره داده و استراحت كنيم؛ قطعا درآمد بيشتر و استرس كمتري خواهيم داشت.

* هرمس: اقتصاد ما بیمار است
مدیر انتشارات هرمس توزیع موسیقی در سوپرمارکت‌ها را به وضعیت بد اقتصادی کشور نسبت می‌دهد و اينكه در کشورهای بحران‌زده، اولین چیزی که از سبد خانوار مردم حذف می‌شود، کالای فرهنگی است.
به‌گفته رامین صدیقی، در شرایط بد اقتصادی بیشترین محل مراجعه مردم حتی برای خرید یک سی دی فیلم یا موسیقی؛ سوپرمارکت‌هاست. درحالیکه در یک جامعه سالم اقتصادی هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد. به تبع؛ در جامعه بیمار اقتصادی، پخش‌کننده‌ها نیز به پخش سوپرمارکتی روی می‌آورند.
صدیقی؛ دلیل این امر را اینگونه بیان می‌کند: متاسفانه در عرصه موسیقی؛ همه چیز وارونه است. زیرا این عرصه هنری بر خلاف دیگر عرصه‌ها یکی از پرخرج‌ترین هنرها(برای ضبط سی دی یا برگزاری کنسرت) محسوب می‌شود اما ارزان‌ترین حامل‌ها را با خود دارد. به همین دلیل به راحتی می‌توان آن را کپی كردي يا به سرقت برد.
وی ادامه می‌دهد: حامل تئاتر؛ صحنه است که نمی‌توان به آن دستبرد زد. حامل کتاب؛ کاغذ است که بازار آزاد آن بسیار گرانتر از سهمیه ناشر بودن است. اما قیمت سی دی خام در اصلا قابل مقایسه با قیمت تمام شده یک سی دی منتشرشده موسیقی نیست.
مدیر انتشارات هرمس می‌افزاید: هزینه تمام شده برای ضبط و تکثبیر موسیقی چیزی حدود 15 میلیون تومان است. ما برای اینکه تنها اصل پول خود را دربیاوریم؛ باید شش هزارسی دی، آنهم به ارزش هریک سه هزار تومان بفروشیم تا شاید در انتها به نقطه صفر برسیم. در چنین شرایطی است که پخش‌کننده موسیقی مجبور است برای سرپا نگه داشتن خود؛ سی دی موسیقی را با یک پک مقوایی و بدون هیچ توضیح و یادداشتی به شکلی کاملا توهین‌آمیز پخش کند.
وی ادامه می‌دهد: متاسفانه در کشور ما قانون کپی‌رایت وجود ندارد و هیچ سیستم قهریه و قضایی برای برخورد قانونی با این متخلفین وجود ندارد. به همین دلیل می‌بینیم فروش سی دی‌های کپی شده و غیرقانونی در کشور بسیار رواج دارد و این سبب دل شستگی کسانی مانند من می‌شود که از همه چیزمان گذشته و تنها به فرهنگ کشور فکر می‌کنیم.
وی اضافه می‌کند: ما در کشور یک سیستم ممیزی عجیب و پیچیده داریم که به خودی خود اجازه فروش هر اثر موسیقایی را نمی‌دهد و این خود باعث ازدست دادن بسیاری از ویترین‌ها شده و به فروش صدمه می‌زند.
مدیر انتشارات هرمس در پایان می‌گوید: من نه تنها مخالف سرسخت پخش سوپرمارکتی سی دی موسیقی هستم بلکه اعتقاد دارم سی دی موسیقی باید با بسته‌بندی مناسب و آبرومند به دست مخاطب برسد. تنها اگر شرایطی برای بهتر شدن فعالیت پخش‌کننده‌ها و فروشگاه‌های تخصصی به وجودآید؛ اين آرزو برآورده مي‌شود.

* آوای خورشید: قید مناسبات مالی را زده‌ایم
بابک چمن آرا می‌گوید: با این موضوع بسیار مخالفم؛ زیرا ازنظر قانون صنفی نیز این کار خلاف قانون است اگرچه ازنظر بازاری؛ سوپرماركت‌ها بسیار محل پرفروشی برای سی دی‌های فیلم و موسیقی هستند اما هرجایی که پول بیشتری دريافت كند؛ الزاما محل مناسبی برای توزیع و فروش یک محصول نیست.
وی با اشاره به اینکه این روند جز صدمه زدن به فروشگاه‌های واجد شرایط و تخصصی موسیقی؛ فایده دیگری ندارد، خاطرنشان می‌کند: فروشگاه‌هاي فرهنگی قید مناسبات مالی را زده‌اند و به فعالیت فرهنگی اکتفا کرده‌اند. من؛ فروشگاه‌های قدیمی محصولات فرهنگی به ویژه موسیقی را می‌شناسم که به‌دلیل نامناسب بودن بازار این فعالیت؛ فروشگاه‌های خود را تعطیل و به مشاغل دیگری غیرفرهنگی اجاره داده و بدون کوچكترین دغدغه‌ای، چندین برابر سابق درآمد دارند.
چمن آرا اضافه می‌کند: هر صنفی برای خودش احترام دارد ولی هرکسی باید در صنف و تخصص خودش فعالیت کند تا اختلاف حرفه‌ها به وجود نیاید. مگر ما در فروشگاه‌های فرهنگی خود می‌توانیم شامپو و دستمال بفروشیم که سوپرمارکت‌ها بتوانند محصولات ما را بفروشند. اگر چنین است بهتر است رسما به ما اعلام کنند تا قبل از ورشکستگی، خودمان با احترام مغازه‌مان به سوپرمارکت‌ها واگذار کرده و خود به سراغ کارهای دیگری برویم.
مدیر موسسه آوای خورشید با بیان این نکته که: ما یکی از مهمترین فروشگاه‌های تخصصی هنر و موسیقی هستیم، می‌گوید: اگر قرار باشد کارهای هنرمندان سرشناس و بزرگی همچون علیزاده را نفروشیم و سوپرمارکت‌ها آن را بفروشند دیگر چیزی برای ما به‌عنوان یک فروشگاه تخصصی موسیقی باقي نمي‌ماند که روی آن کار کرده و آن را بفروشیم.
این عرضه‌کننده محصولات فرهنگی ادامه می‌دهد: وقتی فروشگاه‌های فرهنگی نمی‌توانند برای نشستن و چای و قهوه خوردن هنرمندان با مخاطبان( به دلیل اختلاط مشاغل) فضایی فراهم کنند؛ چگونه صنفی که هیچ ارتباطی با فضای هنری ندارد؛ می‌تواند در صنف ما وارد شده و کار را ازدست ما دربیاورد!
چمن آرا در پایان با بیان این نکته که ما صنف فروشندگان محصولات فرهنگی در تلاش هستیم تا ازنظر قانونی جلوی این فعالیت غیرقانونی را بگیریم؛ می‌گوید: در اين شرایط کسانی که متضرر و ورشکست می‌شوند ما صنف فروشندگان محصولات فرهنگی هستیم و بس. اما برای سوپرمارکت‌ها فرقی نمی‌کند دستمال كاغذي بفروشد یا یک اثر هنري!



منبع : ايلنا

[امیر عباس انصاری]

این چندتا ویئو کلوپ و فروشگاه سی دی هم داره درش تخته میشه
آخه تو مارکت و بقالی که نمیشه آرشیو خوبی پیدا کرد
فقط جنس روز میارن

یه سی دی فروشی یا یه کلوپ باید آرشیو کامل صوت و ویدئو داشته باشه

مثل فروشگاه بتهوون که تو میرداماده هرچند اونجا هم فروشگاه بلیت کنسرت شده!!