شکست خوردن را ياد بگيريم

[LP Girl]

شکست خوردن را ياد بگيريم

وقتي همه چيز به آن طور که مي‌خواهيم پيش مي‌رود ما هم با حداکثر توان‌مان تلاش مي‌کنيم. اما بعد از اينکه سر و کله مشکلات بزرگ و کوچک پيدا مي‌شود نااميد شده و دست از تلاش کردن بر مي‌داريم، با وجود اينکه توان انجام آن را داريم.

- ميمون‌هايي که «ترسيدن» را ياد گرفتند: ميمون‌هايي که از مار نمي‌ترسيدند را در کنار مار‌ها قرار دادند. در همين حين صداهاي بلند و وحشتناکي هم از بلندگو‌ها پخش کردند. با اين کار ميمون‌هايي که از مار‌ها نمي‌ترسيدند «ياد گرفتند» که از مار بترسند. نتيجه عجيب تر اين آزمايش اين بود که حتي ميمون‌هاي ديگري که هم که از مار‌ها نمي‌ترسيدند با ديدن ترس ساير ميمون‌ها آن‌ها هم از مار‌ها ترسيدند.

نتيجه: ما از بعضي از چيزها مي‌ترسيم، چون آن‌ها را با چيز‌هاي ديگري در ذهن‌مان به يکديگر مرتبط مي‌کنيم. مثلآ يک کودک بعد از شنيدن صداي ترسناک محکم بسته شدن درب در تاريکي از تاريکي خواهد ترسيد.

- قورباغه‌هايي که زنده زنده آب پز شدند: چند قورباغه را در ظرفي پر از آب جوش انداختند، آنها خيلي سريع از آب جوش به بيرون پريدند و خودشان را نجات دادند. وقتي همين قورباغه‌ها را در ظرف آب سرد قرار دادند و آرام آرام آب را به جوش رساندند همه آنها در آب جوش کشته شدند چون نتوانستند عکس العملي به همان سرعت نشان دهند.

نتيجه: ما مي‌توانيم تغييرات ناگهاني را بفهميم و متقابلا عکس‌العمل نشان دهيم اما وقتي اين تغييرات در درازمدت انجام مي‌شوند وقتي متوجه مي‌شويم که ديگر خيلي دير است. يادمان باشد، نه عادت‌هاي بد يک شبه وجود کسي را فرا مي‌گيرد و نه کسي يک شبه فرد ديگري مي‌شود، همه چيز پله پله انجام مي‌شود. مهم اين است که گرم شدن آب را احساس کنيد.

- موش‌هاي شناگري که غرق شدند: اين بار تعدادي موش‌هاي صحرايي که بعضي آنها مي‌توانند 80 ساعت مداوم شنا کنند آماده شدند. محققان قبل از اينکه آنها را در آب بياندازند با کلک اين باور غلط را در موش‌ها به وجود آوردند که آنها گير افتاده اند. خيلي از موش‌ها تنها پس از چند دقيقه بعد از شنا کردن غرق شدند. نه چون نمي‌توانستند شنا کنند، بلکه چون فکر مي‌کردند گير کرده اند نااميد شده و دست از شنا کردن برداشتند و غرق شدند.

نتيجه: وقتي همه چيز به آن طور که مي‌خواهيم پيش مي‌رود ما هم با حداکثر توان مان تلاش مي‌کنيم. اما بعد از اينکه سر و کله مشکلات بزرگ و کوچک پيدا مي‌شود نااميد شده و دست از تلاش کردن بر مي‌داريم، با وجود اينکه توان انجام آن را داريم.

- سگ‌هايي که ياد گرفتند تلاش نکنند: تعدادي سگ در اتاقي قرار گرفتند که زمين آن مي‌توانست شوک الکتريکي خفيفي به سگ‌ها وارد کند. دکمه اي روي ديوار اتاق بود که با فشرده شدن جريان را قطع مي‌کرد. وقتي شوک وارد شد سگ‌ها بالا و پايين پريدند تا بالاخره يکي از سگ‌ها دکمه را زد و جريان قطع شد. سگ‌ها ياد گرفتند با زدن آن دکمه آن شوک ناخوشايند قطع مي‌شود.

روي نصف گروه اول سگ‌ها همين آزمايش دوباره تکرار شد اما اين بار دراتاق ديگري که دکمه اي الکي داشت و با زدن آن هيچ اتفاقي نمي‌افتاد و جريان همچنان ادامه داشت. بعد از اين مراحل سگ‌هايي که در اتاق دوم بودند به اتاق اول (با کليد سالم) بازگردانده شدند و آزمايش تکرار شد. اين بار هيچ کدام شان حتي سعي نکردند که دکمه را فشار دهند.

نتيجه: هيچ کس با ناميدي به دنيا نمي‌آيد، بلکه ما بعد از اينکه چند بار شکست مي‌خوريم «شکست خوردن» را ياد مي‌گيريم و حتي به خودمان زحمت تلاش کردن نمي‌دهيم. اگر به مشکلي برخورده ايد، مهم نيست دفعه چندم است که زمين خورده ايد، باز هم بلند شويد و براي حل آن تلاش کنيد. ممکن است کليد سالم باشد، فقط فشارش دهيد!