شعر من.......

[سكوت]

گاهي آهي از دل بر آيد و بر لوح سپيد نقش گردد ...... شما در جملهء شعرش مياريد . ناله اي هست كه خامه بر كاغذ نقش كرده .....

[سكوت]

اي كبك خوش خرام به كاشانه ام بيا
اي گنج معرفت تو به ويرانه ام بيا

هستم مقيم دشت و بيابان بي كسي
اميد جان به كوخ غريبانه ام بيا

شيرين خصال جانب فرهاد خو د نگر
ليلي جمال بر دل ديوانه ام بيا

سيمرغ دولتي به سرم سايه اي فكن
عذراي دل به وادي افسانه ام بيا

وا مانده ام ز شهر و گرفتار دشت ها
حيران شديم اي سر و سامانه ام بيا

افسرده خاطرم ز فراق تو اي حبيب
دل برده اي به خلوت دلداده ام بيا

غمخوار و غمگسار ندارم به غير اشك
مفتون شدم به مهر تو فتانه ام بيا

اي شهريار ملك وجودم نوازشي
قلبم ديار توست دمي خانه ام بيا

جامي دوباره ساغر ما را نواله ده
اي ساقي وصال به ميخانه ام بيا

[سكوت]

هو الحي

مي نشينم بر مزارت سوگوارت روز و شب
گشته قلبم غصه خوار و داغدارت روز و شب

قصه هجر تو سازم در وجودم زمزمه
رفتي و دارم به قلبم انتظارت روز و شب

در رثايت با تالم شروه خواني مي كنم
نام يادت مانده بر ما يادگارت روز و شب

تا تو رفتي حلقه ياران من از هم گسست
خاطري غمديده دارم در كنارت روز و شب

اي پدر رفتي و يادت مانده بر دل يادمان
ورد "حمد و سوره" دارم بر مزارت روز و شب

[سكوت]

گم كرده ام دلم به سر كوي دلبري
بسته است دل به دل وموي دلبري

افسانه اي است بامن و با ياد و خاطرش
وحشي شده است رام به جادوي دلبري

قلبي شده است درخم مژگان مهوشي
تيري نشان شده است ز ابروي دلبري

صياد چرخ بار دگر مهربان شده است
چشمي فكنده بررخ و بازوي دلبري

جسم و دل من است به دام محبتي
قيد مداوم است به گيسوي دلبري

[سكوت]

قاصدك پيغام بر بر دوست دلخواه تو هستم
دل به سوداي تو و دلداري و مهر تو بستم

گرچه وامانده است در راه وصالت قلب وپايم
بردعايت روز و شب اي نازنين بالاست دستم

شد پر زاغم سپيد و شد سهي سروم كمان
سالها باشوق زائر برسر راهت نشستم

عهدها بستند باخود گلعذاران بر وصالم
من دل و پيمان به اميد تو از ايشان گسستم

قرنها بر لوح قلبم نقش شيرين تو كندم
بر سر كوي وفايت قيس و فرهاد تو هستم

ياد و نامت روزها ورد زبان كردم چو كوكو
ساختم تنديس تو بتهاي اغياران شكستم

عمر خود را كرده ام قيد مدام تار مويت
و از قيود ديگران باصد تلاش وجهد جستم

حمد ميگويم كه بودم باحقيقت باتو همدم
شكر ميگويم كه ازعهد كسان غير از تو رستم

هست اميدم كه باشي تاكه باشم با تو باشم
باش با من كز فراغت تار و پود خويش خستم

[سكوت]

دوستي دارم كه طبع شعري دارد و گاهي از سر شوخي دستي بر سر و گوشمان مي كشد . و از آنجا كه ادب حكم مي كند جواب ايشان را به چند بيتي قلمي مي كنم . شعر پايين يكي از جوابيه هاي بنده به ايشان است.

تو را نظم بند است در ميم و كاف
سخنگوي طبعم پريده به قاف

تو را شعر و نظم است نا همسري
سخن در ترازو نهم گوهري

تو را شعر مس است و پول سياه
مرا نظم رخشنده چون مهر و ماه

سخن چون بود سست و بس خوار و زار
مهيا كند صحنهء كارزار

بسي حرف مفت است اسباب جنگ
سزد گر كني قبل گفتن درنگ

سخن چون كني بر تعقل سوار
نگردي به چشم كسان خوار و زار

همي پند من از سر ياري است
تو را حرف بيجا ز ناچاري است

تو ناچار گشتي به حرف درشت
چو خوردي چپ و راست سيلي و مشت

ز كژي و زشتي بشوي اندرون
كه تا قامتت خم نگردد چو نون

ز من بشنو اي پير دانا سخن
مرنجان دلي تا نرنجي ز من

[امیر عباس انصاری]

[IMG]****************************/281.gif[/IMG] [IMG]****************************/282.gif[/IMG]
[IMG]****************************/104.gif[/IMG] [IMG]****************************/104.gif[/IMG]
[IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG]

جدا عالی بود.

گاهي آهي از دل بر آيد و بر لوح سپيد نقش گردد

گاه آهی ز دل برآید و بر لوحی سپید نقش زند
هنگامه شور است که چنین بانگ بر دهر زند
این واژگان به دست شاعر چو بوم است و رنگ
بنگر که چسان دولت عشق خود بر طرح زند

گوئی که بیشمار بیت پنهان زیر لب دارد
این تازه وارد چه زیبا حرف از اصل زند
بسیار برای سخن نیک او به شوق آمد دل
اکرام کنم کسی که به بیان حرف خود در صحن زند

فی البداهه و تقدیم با نهایت احترام [IMG]****************************/282.gif[/IMG]
بسیار خوش آمدید [IMG]****************************/281.gif[/IMG]
ارادتمند... امیرعباس... بچه تهرانپارس!! [IMG]****************************/72.gif[/IMG]