عکاسی ديجيتال

[دانه کولانه]

اکثر افراد فکر می‏کنند عکاسی ديجيتال بهترين راه عکسبرداری است، و تکنولوژی آن نيز همواره در حال بهتر شدن است. با يک دوربين ديجيتال می‏توانيد عکسی را که لحظه‏ای قبل انداخته‏ايد بلافاصله ببنيد و در صورت لزوم آن را اصلاح کنيد.

می‏توانيد آن را به کامپيوتر منتقل کرده و قسمتی از آن را جدا کنيد، رنگ بندی آن را تغيير دهيد، روشنايی آن را کم و زياد کنيد و دقيقاً به همان اندازه‏ای که مايل هستيد چاپ کنيد و يا آن را ايميل کرده يا در آرشيو خود نگهداريد .مزيت دوربينهای ديجيتال در انعطاف پذيری و کم دردسر بودن آنهاست و مسلماً به اتاق تاريک و مواد شيميايی و ... نيازی نيست .

__________________

[دانه کولانه]

امروزه بسياری از دوربينهای ديجيتال می‏توانند با بهترين دوربينهای 35 ميليمتری از نظر کيفيت تصويری و ريز نمايی (Resolution)رقابت کنند. اولين دوربينهای ديجيتالی رزولوشن بسيار کمی داشتند و از نظر اپتيکی نامناسب بودند. به دليل اينکه لنز دوربينهای اوليه پلاستيکی و سنسورهای آنها از نوع CMOS، که ارزانتر هستند بود. اين سنسورها در دوربينهای امروزی با CCD جايگزين شده‏اند .

CMOS image sensor

با گذشت زمان، ريزنمايی بالاتر، در حد 640*480 پيكسل به بازار آمدند که برای ساختن تصاوير وب مناسب بوده ولی هنوز هم برای چاپ بسيار نامناسبند. بعد از آن دوربينهای مگاپيکسلی شدند. مگا به معنی ميليون است و منظور از آن دوربينهايی است که تصاوير آنها از بيش از يک ميليون پيکسل ايجاد شده‏اند .

CCD image sensor

هدف اصلی از ساخت دوربينهای ديجيتال :

هدف اصلی سازندگان دوربينهای ديجيتال اين بوده است که رزولوشن يا دقت دوربينهای ديجيتال را به دوربينهای فيلمی برسانند. رزولوشن بالاتر به عکاس اجازه می‏دهد تا عکس را در اندازه‏های بزرگتری چاپ کند يا بتواند قسمت‏هايی از عکسهای خود را جدا کرده، بزرگ و چاپ کند، بدون اينکه کيفيت آن کاهش يابد .


دسته بندی دوربينهای ديجيتال :

به دو دسته تقسيم می‏شوند : دوربينهای تمام اتوماتيک و دوربينهای SLR. دوربينهای ديجيتال تمام اتوماتيک: ظاهری مانند 35 ميليمتری تمام اتوماتيک دارند، دوربينهای SLR حرفه‏ای مانند نيکون D1 لنزهای قابل تعويض، فلاش‏های قوی و کنترلهای دستی زيادی دارند .


مهمترين وجه تمايز دوربينهای ديجيتال :

1- قابل تعويض بودن لنزها
2- بدنه يا LCD قابل چرخش
3- امکان ضبط فيلم
4- کيفيت
5- ميزان زوم اپتيکال


سيستم اپتيکال (Optical System ) :

قلب هر دوربينی ( چه ديجيتالی و چه فيلمی ) قسمت اپتيکی آن است. اکثر دوربينهای ديجيتال دو منظره ياب ( ويزور ) دارند، منظره ياب ديجيتال و اپتيکال .
منظره ياب اپتيکال يک لنز پلاستيکی يا شيشه‏ای است که نمای سوژه را به صورت غير الکترونيکی نشان می‏دهد و منظره ‏ياب ديجيتال، يک LCD است که تصويری از آنچه CCDها دريافت می‏کنند را به شما نشان می‏دهد .


تفاوت منظره ياب ديجيتالی و اپتيکال :



بسياری از دوربينهای ديجيتال، غير SLR هستند و شما آنچه را که CCDها می‏بينند از طريق منظره‏ياب اپتيکال نمی‏بينيد. منظره‏ياب اپتيکال آنها، از سيستم ارزان قيمتی پيروی می‏کند. در اين سيستم يک لنز مجزا به موازات لنز اصلی دوربين و نزديک آن وجود دارد، که برای کادربندی ساخته شده است .
وقتی از فاصله‏های زياد عکس می‏گيريد، نمايی که در لنز اصلی وجود دارد نسبت به چيزی که در لنز کوچک منظره‏ياب می‏بينيد تفاوات چندانی ندارد، ولی هر چه فاصله کمتر شود، تفاوت تصوير آن دو نيز بيشتر می‏شود در اين مشکل که مشکل توازی يا پارالکس نام دارد، هر چه فاصله سوژه از دوربين بيشتر باشد، نسبت اختلاف بين دو عکس کمتر می‏شود، و اين همان خطای ديده منظره ياب است .

Parallax Error

يکی ديگر از مشکلات منظره‏ياب‏های اپتيکال موازي، اين است که کادر آنها کوچکتر از نمايی است که عکسبرداری می‏شود. اين مقدار Accuracy ناميده می‏شود که حدود 80% است البته اين مشکل در SLRها وجـود ندارد. LCD يا منظــره‏ياب ديجيتال بــرخلاف منظره‏ياب اپتيکـــال، دقيقـــاً آنـــــچه را كه عکسبرداری خواهد شد نشان می‏دهد و در نتيجه بيشتر قابل اتکاست. در عين حال، استفاده از LCD مصرف باتری شما را بسيار افزايش می‏دهد و می‏توانيد در مواقع لزوم با خاموش کردن آن و استفاده از منظره‏ياب اپتيک، مدت بيشتری از باتری خود استفاده کنيد. در ضمن، ديدن LCD ها در نور زياد بسيار مشکل است. و اين نيز می‏تواند دليل ديگری باشد که گاهی از منظره‏ياب اپتيک استفاده کنيد .


باتری‏ها :

اکثر دوربينهای ديجيتال از چهار باتری قلمی AA استفاده می‏کنند و برخی ديگر از دوربينها نيز باتری‏های ليتيومی يا نيکل‏متال قابل شارژ دارند، برخی از دوربينها همراه با آداپتور برقی فروخته می‏شوند و برخی نيز آداپتورهايی دارند که می‏توان آنها را جداگانه خريداری کرد. از جمله استفاده‏های آداپتور در زمان انتقال دادن داده‏ها به کامپيوتر است.

__________________

[دانه کولانه]

حافظه :

در مقابل دوربينهای معمولی که از فيلم استفاده می‏کنند، دوربينهای ديجيتال از حافظه ‏هايی مانند حافظه‏هاي كامپيوتر برای ذخيره عکس‏ها استفاده می‏کنند. بعضی دوربينها، مانند ماويکای سونی، از فلاپی ديسک يا سی‏دی به عنوان حافظه استفاده می‏کند. البته از چنين سيستم‏هايی در دوربينهای جديد استفاده نمی‏شود، چون باعث حجيم و سنگين‏شدن دوربين می‏شوند و از آن مهمتر بسيار کند و غير قابل اطمينان هستند .

Memory

کنترل‏های دوربين :

دوربين‏ها دو سيستم کنترلی مختلف دارند. يکی کليدهايی که روی بدنه آنها قرار دارد و ديگری عملکرد‏هايی که در منوهای آنهاست. برای تسلط بر کنترل‏‏های دوربينتان بايد راهنمای آن را بخوانيد و لازم است بدانيد که بدون تسلط بر آنها نمی‏توانيد عکس‏های فوق‏العاده‏ای بيندازيد .

امکانات فلاش دوربينهای ديجيتالی :

1- کاهش قرمزی چشم : در اين حالت فلاش از طريق چند پيش فلاش باعث می‏شود که مردمک چشم کوچک شود و در عکس قرمز بيفتد .
2- فلاش تکميل کننده : اين نوع فلاش در مواقعی استفاده می‏شود که نور کافی وجود دارد و معمولاً نيازی به فلاش نيست و تنها برای از بين بردن سايه‏ها لازم است .

3- فلاش Rear Curtain : در اين حالت فلاش در پايان زمان نوردهی روشن می‏شود و اين حالت زمانی کاربرد دارد که در شب عکاسی می‏کنيد و مايل نيستيد که مسيرهای نور ايجاد شده توسط سوژه‏های متحرک جلوتر از آنها قرار گيرند .

مکانيزم انتقال عکس‏ها و لوازمی که نياز داريد :
1- دوربين
2- کامپيوتر مناسب
3- باتری
4- کارت حافظه
5- نرم‏افزار ويرايش عکس
6- پرينتر
برخی از دوربينها خروجی تلويزيون دارند و می‏توانند عکس‏ها و فيلم ها را از طريق تلويزيون، به صورت تکی يا نمايش پشت سر هم، نمايش دهند. اگر بخواهيد می‏توانيد آنها را برروی نوارهای ويديويی نيز ضبط کنيد و هيچگاه از کامپيوتر استفاده نکنيد .
برای اتصال به کامپيوتر، پورت USB يا IEEE1394 را توصيه می‏کنند. اين پورت‏ها کارکرد بهتری دارند. در اين حالت دوربين شما تصاوير را به کامپيوتر انتقال می‏دهد. سرعت انتقال عکس‏ها به کامپيوتر در اين روشها به دوربين شما نيز بستگی دارد و تمام دوربينها سرعتی برابر ندارند. دوربينهای جديد بسيار سريع شده‏اند و از اين نظر با دستگاه‏های کارت خوان رقابت می‏کنند .
منبع foto.ir