شیمی دارویی

[ROJINAjoON]

شیمی ‌دارویی ، گستره‌ای از علوم دارویی است که‌ اصول شیمی ‌و محیط زیست شناسی را برای ایجاد واکنشی که می‌تواند منجر به مواد دارویی جدید شود، بکار می‌برد.

تعاریف اولیه ‌از شیمی ‌دارویی

شیمی ‌دارویی ، جنبه‌ای از علم شیمی ‌است که درباره کشف ، تکوین ، شناسایی و تغییر روش اثر ترکیبات فعال زیستی در سطح مولکولی بحث می‌کند و تاثیر اصلی آن بر داروهاست، اما توجه یک شیمی‌دان دارویی تنها منحصر به دارو نبوده و بطور عموم ، دیگر ترکیباتی که فعالیت زیستی دارند، باید مورد توجه باشند. شیمی ‌دارویی ، علاوه بر این ، شامل جداسازی و تشخیص و سنتز ترکیباتی است که می‌توانند در علوم پزشکی برای پیشگیری و بهبود و درمان بیماریها بکار روند.
سیر تاریخی شیمی ‌دارویی

آغاز درمان بیماریها با دارو ،‌ در قدمت خود محو شده ‌است. اولین داروها منشاء طبیعی داشته و عمدتا از گیاهان استخراج می‌شدند و برای درمان بیماریهای عفونی بکار رفته‌اند. قرنها پیش از این ، چینی‌ها ، هندی‌ها و اقوام نواحی مدیترانه ، با مصارف درمانی برخی گیاهان و مواد معدنی آشنا بوده‌اند. به عنوان مثال ، برای درمان مالاریا از گیاه چه‌انگشان(Changshan) در چین استفاده می‌شد. اکنون ثابت شده ‌است که ‌این گیاه ، حاوی آلکالوئیدهایی نظیر فبریفوگین است.

سرخپوستان برزیل ، اسهال و اسهال خونی را با ریشه‌های اپیکا که حاوی آستن است، درمان می‌کردند. اینکاها از پوست درخت سین کونا ، برای درمان تب مالاریا استفاده می‌کردند. در سال 1823 ، کینین از این گیاه ‌استخراج شد. بقراط در اواخر قرن پنجم قبل از میلاد استفاده ‌از نمکهای فلزی را توصیه کرد و درمانهای طبی غرب را نزدیک به 2000 سال تحت نفوذ خود قرار داد.
تاریخ معرفی شیمی ‌دارویی به عنوان علم

اولین فارماکوپه در قرن 16 و قرنهای بعد منتشر شد. گنجینه عوامل دارویی سرشار از داروهای جدید با منشاء گیاهی و معدنی معرفی شدند. در اواخر قرن 19 ، شیمی ‌دارویی با کشف "پل ارلیش" که ‌او را پدر شیمی ‌درمانی جدید می‌نامند، در ارتباط با اینکه ترکیبات شیمیایی در برابر عوامل عفونی ویژه‌ای از خود سمیت انتخابی نشان می‌دهند، دچار یک تحول شگرف شد.

در همین دوران ، "امیل فیشر" ، نظریه قفل و کلید را که یک تغییر منطقی برای مکانیسم عمل داروها بود، ارائه داد. تحقیقات بعدی ارلیش و همکارانش ، منجر به کشف تعداد زیادی از عوامل شیمی ‌درمانی جدید شد که ‌از آن میان ، آنتی بیوتیک‌ها و سولفامیدها ، از همه برجسته‌تر بودند.

جنبه‌های بنیادی داروها

سازمان بهداشت جهانی ، دارو را به عنوان « هر ماده‌ای که در فرایندهای دارویی بکار رفته و سبب کشف یا اصلاح فرایندهای فیزیولوژیک یا حالات بیماری در جهت بهبود مصرف کننده شود. » تعریف نموده ‌است و فراورده‌های دارویی را تحت عنوان « یک شکل دارویی که حاوی یک یا چند دارو همراه با مواد دیگری که در فرایند تولید به آن اضافه می‌شود. » معرفی می‌کند.
شکل داروها

بسیاری از داروها ، حاوی اسیدها و بازهای آلی می‌باشند. دلایل متعددی مبنی بر اینکه ‌این ترکیبات در داروسازی و پزشکی باید به فرم نمک مصرف شوند، عبارتند از :

• اصلاح خصوصیات فیزیکوشیمیایی ، مانند حلالیت ، پایداری و حساسیت به نور و اثر بر اعضاء مختلف
• بهبود نواحی زیستی از طریق اصلاح جذب ، افزایش قدرت و گسترش اثر
• کاهش سمیت

کاربرد داروها

داروها بر اساس مقاصد خاصی بکار می‌رود که عبارتند از :

1. تامین مواد مورد نیاز بدن ، مثل ویتامینها
2. پیشگیری از عفونتها ، مثل سرمهای درمانی و واکسنها
3. سمیت‌زدایی ، مانند پادزهرها
4. مهار موقتی یک عملکرد طبیعی ، مانند بیهوش کننده‌ها
5. تصحیح اعمالی که دچار اختلال شده‌اند و ... .

فعالیت زیستی داروها

عملکرد داروها در سه مرحله مشاهده می‌شود :

• تجویز دارو (فروپاشی شکل دارویی مصرف شده)
• سینتیک دارو (جذب ، توزیع ، متابولیسم و دفع دارو)
• نحوه ‌اثر دارو (پدیده‌های شیمیایی و بیو شیمیایی که باعث ایجاد تغییرات زیستی مورد نظر می‌شوند.)

دارو نماها

داروهایی هستند که ‌اثرات ویژه‌ای بر ارگانیسم دارند، اما درمان کننده بیماری خاصی نیستند. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از : مورفین (مسکن) ، کوکائین (بیهوش کننده) ، آتروپین (ضد تشنج) و ... . استفاده ‌از این داروها ممکن است به بهبودی یک بیماری عفونی میکروبی یا ویروسی کمک کند. اما دارو مستقیما روی ارگانیزم بیماری‌زا عمل نمی‌کند، در صورتی که در درمان شیمیایی عامل بیماری‌زا هدف اصلی است.
طبقه‌بندی داروها

داروها را بر اساس معیارهای گوناگون طبقه‌بندی می‌کنند که عبارتند از :

1. ساختمان شیمیایی
2. اثر فارماکولوژی
3. مصارف درمانی
4. ساختمان شیمیایی درمانی ، تشریحی
5. مکانیسم عمل در سطح سلول

نامگذاری داروها

هر دارو دارای سه یا چند نام می‌باشد که عبارتند از:

1. شماره رمز یا رمز انتخابی
2. نام شیمیایی
3. نام اختصاصی غیر علمی ‌(تجاری)
4. نام غیر اختصاصی ژنریک
5. نامهای مترادف

نام شیمیایی دارو ، نامی ‌است که بدون ابهام ، ساختمان شیمیایی دارو را توصیف و آن را دقیق و کامل معرفی کند و بر اساس قوانین نامگذاری ترکیبات شیمیایی نامگذاری می‌شود.

[ROJINAjoON]

کاربرد دارویی مواد شیمیایی

آب اکسیژنه (هیدروژن پراکسید): این ماده جهت تمیز کردن زخمها، ضدعفونی سطوح، جدا کردن پانسمان چسبیده به زخم، دهان شویه و خوشبو کننده ی دهان، جهت خارج کردن ترشحات گوش و شستشوی گوش خارجی كاربرد دارد.

آلومینیم استات: جهت درمان امراض قارچی پوست (کچلی و کاندیدیاز) و همچنین گزش حشرات و نباتات به كار مي رود.

بنزوييك اسید (جوهر حسن لبه): به عنوان نگهدارنده در مواد غذایی و نوشیدنی ها ونیز جلوگیری از رشد میکروب ها و رفع امراض قارچی پوست (کچلی و کاندیدیاز).

تارتاریک اسید (جوهر درد): جهت جوشان کردن قرص ها و گرانول ها به کار می رود.

روی اکسید (توتیا): جهت درمان تب خال دهانی، در کرم های ضد آفتاب، جهت درمان هموروئید داخلی و خارجی، ضدعفونی، سوختگی، ضد خارش بوده و جهت رفع گزش حشرات و نباتات و نیز ضد نور و کک و مک و زیادی رنگدانه به کار می رود.

سدیم هیدروژن کربنات (جوش شیرین): جهت درمان اسهال، ضد سنگ های اوراتی و سیستئینی، جهت درمان زخم معده و دوازدهه، جهت کاهش اسید معده و ضد استفراغ بوده و جهت احیای قلبی – ریوی، شوک و پیشگیری، درمان ترمبوزعروقی، عمقی و آمبولی به کار می رود. همچنین در کم خونی همولیتیک، درمان نقرس و زیادی اوریک اسید خون، رفع مسمومیت با بار بیتوریک ها و سالیسیلات ها، رفع مسمومیت با الکل چوب (متانول) و اسیدهای ضعیف به کار می رود.

پتاسیم پرمنگنات: جهت درمان اگزما، امراض قارچی و میکروبی پوست (کچلی و کاندیدیاز)، شستشوی زخم ها و ضدعفونی سطوح، غرغره عفونت های قارچی و میکروبی پوست، شستشوی مثانه و سوند مثانه، دهان شویه و خوشبو کننده دهان (محلول 1 در4000) جهت رفع مسمومیت با آلکالوئید ها و همچنین تحریک استفراغ (در سموم خورده شده) و ضد خونریزی سطحی به کار می رود.

باریم سولفات: در تشخیص پزشکی به کمک اشعه ایکس، جهت رادیو گرافی معده و روده های باریک و کلون به کار می رود.

سدیم تیوسولفات: جهت رفع امراض قارچی پوست، رفع مسمومیت با سیانیدها (بعد از تزریق وریدی سدیم نیتریت) و رفع مسمومیت با آرسنیک به کار می رود.

دی نیتروکلروبنزن: جهت درمان طاسی منطقه ای (محرک رشد مو است) و نیز جهت رفع زگیل، پینه و میخچه كاربرد دارد.

روی سولفات: جهت درمان شوره ی سر و کک و مک و حفظ رنگ موهای بور و خرمایی، جهت درمان زوال عقل سالمندان و نیز درمان آکنه و لگاریس التیام زخم به کار می رود.

فرمالدئید: جهت رفع زگیل، پینه و میخچه، کشتن اسکولکس ها در کیست هیداتیک، جهت ضدعفونی لوازم و اطاق عمل، رفع تعریق زیاد و زگیل کف پا و نگهداری بافت بیوپسی به کار می رود.

فنل: این ماده بی حس کننده، ضد عفونی کننده و عصب کش دندان بوده و جهت دندان شویه و خوش بو کردن دهان به کار می رود.

نقره نیترات: جهت درمان زگیل، پینه و میخچه، ضدعفونی سوختگی، جلوگیری از خون ریزی بینی و نیز ضد خونریزی سطحی است.

آلومینیم هیدروکسید: جهت درمان اسهال مرمن، رفع زیادی اسید معده، ضد سنگهای فسفاته ادراری، درمان زخم معده و دوازدهه، ضد استفراغ و ... به کار می رود.


توجه داشته باشید که برخی از این مواد (مخصوصا در غلظت بالا) میتواند کشنده باشد. و برای مصارف درمانی هرکدام از این مواد غلظت، مقدار مصرف و نوع مصرف خاص خود را دارد.