سه مشکل اصلي پيش روي يک زبان آموز

[رزیتا]

سه مشکل اصلي پيش روي يک زبان آموز


1- ايجاد شور و هيجان در فراگيري زبان

همه زبان‌آموزان دوست دارند که به خوبي انگليسي صحبت کنند. آنها از اين فکر که قادر باشند «روان» صحبت کنند و با ديگران به انگليسي ارتباط برقرار کنند به هيجان مي‌آيند. اما آنها معمولاً توجهي به خود فرآيند آموزش ندارند. در نظر بيشتر زبان‌آموزان، فراگيري زبان انگليسي يک اجبار است - چيـزي که مجبور به انجام آن هستنـد، ولي ميلي به آن ندارنـد. آنهـا در فراگيري زبان انگليسي هيچ لذتي نمي‌بينند. بطور خلاصه، بيشتر زبان‌آموزان دوست دارند که انگليسي صحبت کنند ولي دوست ندارند به فراگيري زبان انگليسي مشغول باشند. اين اولين و مهمترين مشکلي است که پيش روي يک زبان آموز قرار دارد، زيرا کسي که تمايلي به فراگيري يک زبان خارجي نـدارد، آن را بـه خوبي فرا نخواهـد گـرفت. اگـر شما «انگليسي» را دوست نداشتـه باشيـد، «انگليسي» هم شما را دوست نخواهد داشت!

اگر مي‌خواهيد که زبان‌آموز موفقي باشيد، لازم است که خود فرآيند آموزش را هم دوست داشته باشيد. لازم است که زماني را که صرف فراگيري انگليسي مي‌کنيد، به عنوان وقت تفريح يا استراحت خود به حساب آوريد. به عنوان مثال، شما بايد از موارد زير لذت ببريد:


خواندن جملات انگليسي و فکر کردن درباره ساختار آنها

فراگيري لغات جديد از يک ديکشنري

نوشتن يک جمله انگليسي صحيح با کمک گرفتن از ديکشنري، کتاب گرامر و اينترنت

تمرين تلفظ اصوات و کلمات انگليسي

به طور آرماني، فراگيري زبان بايستي براي شما يک تفريح به حساب بيايد. شما بايد خود را يک «زبان‌آموز» قلمداد کنيد - کسي که فراگيري زبان انگليسي را به عنوان يکي از فعاليت‌هاي مورد علاقه‌اش انتخاب کرده است.


2- ايجاد اولين تغيير در زندگي

تصميم براي فراگيري زبان انگليسي نيازمند ايجاد تغييراتي در زندگي‌تان مي‌باشد. به عنوان مثال تصميم مي‌گيريد که هر روز 30 دقيقه براي خواندن يک کتاب انگليسي وقت بگذاريد و بر اين تصميم پافشاري مي‌کنيد. ايجاد يک تغيير کوچک ولي دائمي در زندگي راحت نيست، مخصوصاً اگر فراگيري زبان «سرگرم کننده» به نظر نرسد. به هر حال، زبان‌آموزان بايد به خاطر داشته باشند که اگر روزي 15 دقيقه به مطالعه انگليسي بپردازند، نتيجه بهتري مي‌گيرند تا اينکه مثلاً هر يک ماه يکبار، يک روز کامل را به اين کار اختصاص دهند.



3- ايجاد تغييرات ديگر در زندگي

اگر چه ايجاد اولين تغيير، خود کار دشواري است، ايجـاد تغييرات بعدي نيـز سخت است. بسياري از زبان‌آموزان اولين گام را برمي‌دارند (مثلاً مطالعه روزانه يک کتاب بـه زبان انگليسي) و همانجا متوقف مي‌شوند. آنها خود را درگير فعاليت‌هاي «انگليسي ساز» نمي‌کنند.

يک زبان‌آموز خوب مجموعه‌اي از فعاليتها (خواندن متن، تماشاي برنامه‌هاي زبان اصلي، تمرين تلفظ و ...) را در اختيار دارد و هر کدام را بر اساس حال و هواي خود انتخاب مي‌کند. يک فعاليت به خودي خود کافي نيست، زيرا اولاً شما زودتر خسته مي‌شويد و ثانياً به شما طيفي از مهارتهاي زبان ارائه مي‌دهد که نوعاً بسيار محدود است. به عنوان مثال خواندن متون انگليسي نمي‌تواند تلفظ شما را تقويت کند، اگر چه مي‌تواند گرامر، دايره لغت و مهارتهاي نوشتاري و درک مطلب شما را تقويت کند.

[مهرگان]

ممنون از مطالب جالبتون رزیتا خانوم

به عنوان یک زبان آموز باید بگم با همه مواردی که گفتید موافقم و چند تا پیشنهاد دارم واسه کسایی که میخوان انگلیسی صحبت کنن
اما از فرآیند آموزشش لذت نمیبرن

تا وقتی تمام تکالیفی که استاد به دانش آموز میگه، به طور کامل انجام نشن، مهارت مربوطه رو زبان آموز یاد نمیگیره.
به همین ترتیب زنجیره به شدت متصل مهارت ها از هم جدا میشه و مهارت های بعدی هم یاد گرفته نمیشن.

اما چیزایی که من خودم امتحان کردم رو میگم:

**من همیشه سعی میکردم خاطرات روزانه مو به زبان انگلیسی بنویسم، از همون ابتدا، هرچند حتی یک جمله م هم
از لحاظ استراکچر و اسپلینگ درست نبود، اما چون خیلی مایل بودم، این کار رو ادامه دادم، و خیلی به پیشرفتم کمک کرد.

**دیگه اینکه صدای خودمو ضبط میکردم موقع خوندن کتاب قصه های سطح یک، ینی بسیار آسون. و گوش میدادم بعدا.

**کار دیگه ای که میتونه کمک کنه، به فکر افتادن برا یادگیری زبان انگلیسیه از سنین پایین. البته نه خیلی پایین،
اوایل دوره راهنمایی خوبه. اما ماهی هروقت از آب گرفته بشه، تازه س و اگه شما دوس دارین زبان انگلیسی یاد بگیرین، میتونین همین حالا شروع کنید.
اگه بخواین، همه وسایل اموزشی فراهم هست.