نبوت از دیدگاه امام خمینی

amir ahmadi · #1 01-26-2012

خداى تبارك و تعالى انسان را به فطرت خود رها نمى كند ؛
زيرا كه مى داند كه او با گرفتار آمدن در چنگ قواى حيوانى شهوى و غضبى و قوه وهميه شيطانى ،
خيلى زود از فطرت حقيقى خود دور مى افتد.
اين قوا از هنگام خلق شدن انسان با او هستند،
زيرا وى براى و بقاى فرد و نوع خود و براى ترقى و تعالى و سير و سلوك به سوى حق تعالى به آنها احتياج دارد ؛
ولى كشش و ميل درونى نسبت به خواسته هاى اين قوا، او را از فطرتش دور مى كند
و در حجاب نگه مى دارد و مانع سير او به سوى خداوند مى شود.
از اين رو خداوند متعال رسولانى بشارت دهنده و بيم دهنده برانگيخت كه دستورات ايشان بر طبق مقتضيات فطرت است
تا مگر حجابهاى فطرت را از چهره آن و در سر و سلوك الى الله يارى اش نمايد.
پس دستورات انبيا يا مطابق مقتضيات فطرت اصليه است ،كه اين خود يا ابتدا و بلاواسطه است و يا باواسطه .
ابتدايى و بلاواسطه مانند دعوت به خداوند و به شناخت او و اسما و صفات او، و نيز دعوت به فضايل و كمالات نفس ،
و با واسطه مانند نماز كه مايه عروج مؤ من به سوى حق تعالى است و يا مانند حج كه به سوى او رفتن است و امثال اينها.
ويا اينكه احكام انبيا مطابق فطرت تابعه است ، مانند منع كردن از كفر و شرك و پرستش بتها و توجه به غير خدا ونهى كردن از اخلاق ناپسند و اعمال ناشايسته اى كه نفس را از رسيدن به خدا و امر به تقوا و يا روزه كه تقواى نفس است و عبادتى است كه از آن خداست واجر آن نيز رضاى خداست باز مى دارد.

amir ahmadi · #2 01-26-2012

به طور كلى تمامى احكام الهى ، يا مطابق مقتضيات فطرت است ،
و يا مربوط به رفع حجابهاى فطرت و زنده كردن مقتضيات آن ،
و مقصود اصلى و مقصد اصلى اعلا، معرفت و رسيدن به درگاه الهى است ،
و همه اينها از عنايات خداوند بر بندگانش مى باشد
تا آنها را از زندان طبيعت برهاند و به جايگاه مخلصين و پناهگاه مقربين باز گرداندشان .
پس تكاليف در واقع الطاف الهى و داروهاى ربانى براى درمان روحهاى بيمار وقلبهاى ناتوان هستند
وانبيا،طبيبان نفوس و تربيت كنندگان روحها،و خارج كننده آنها از تاريكيها به سوى نور و از نقص به سوى كمالند.

amir ahmadi · #3 01-26-2012

درباره كلام حق تعالى كه فرمود:
ما تا پيامبرى را بر نيانگيزيم ، عذاب نمى فرستيم در اين مطلب جاى بحثى نيست كه فهم عرفى از آيه شريفه -
گر چه به مناسبت حكم و موضوع باشد - اين است كه بعثت انبيا راهى است براى ابلاغ تكاليف به بندگان ،
نه آنكه خود فى نفسه موضوعيت داشته باشد. خصوصا با انتخاب لفظ رسول كه با رسالت و تبليغ تناسب دارد.
بنابراين ، چنانچه فرض كنيم كه خداوند متعال پيامبرى را برانگيخته ،
ولى او بنا به دليل ومصلحتى در برهه اى از زمان احكام را به بندگان ابلاغ نكند،
نمى توان گفت كه حق تعالى بندگان را عذاب خواهد نمود
چون به هر حال رسولى فرستاده است .
زيرا، آنچه از آيه فهميده مى شد آن است كه بعثت به خاطر حجت و اتمام حجت ،
از آن رو مورد نظر و هدف است كه عذابى واقع نشود كه ا ين مطلبى است واضح .
نبوت
عبارت است از اظهار آنچه در غيب الغيوب است در حضرت واحديت كه اين اظهار مناسب با استعداد مظاهر و بر اساس ‍ تعليم حقيقى و خبر دادن ذاتى است .
بنابراين ، نبوت مقام ظهور خلافت و ولايت ،وخلافت و ولايت مقام بطون نبوت است .

amir ahmadi · #4 01-27-2012

كمال الدين عبدالرزاق كاشانى در مقدمات شرح خود بر قصيده -ابن فارض - چنين گويد:
نبوت به معنى خبر دادن است و نبى كسى است كه از ذات و صفات و اسما و احكام و خواست خداوند خبر مى دهد،
و خبر دادن حقيقى ذاتى اولى مخصوص روح اعظم است كه خداوند متعال او ار ابتداء بر نفوس كليه وسپس بر نفوس جزئيه مبعوث داشت
تا آنها را با زبان عقلانى خود از ذات احديت و صفات ازلى و اسماى الهى و احكام قديمه ومرادهاى حسى خبردار نمايد. پايان سخنان وى .
اين نهايت چيزى است كه ايشان از حقيقت نبوت ، بلكه خلافت و ولايت دريافته اند،
چنانچه اين موضوع از مراجعه به كتابهاى آنان و دقت در مطالب آن روشن مى شود.
و تو - بحمدالله با توفيق نيكوى خداوندى - پس از روشن شدن قلبت به نور مصابيح منوره و نرانى گشتن سرت با حقايق ايمانى حقيقت خلافت و ولايت در طور قلبت متجلى گشت ،
و با غشوه غيبى روحانى مدهوش شده و به حيات سرمدى ابدى رسيدى .
پس ، جا دارد كه به اين عارف جليل وامثال او بگويى :
اى پوينده راه معرفت ، اين نبوتى كه تو با صفات حقيقى ذاتى اولى از آن ياد نمودى سايه نبوتى است كه در حضرت اعيان واقع شده ،
كه آن ، خود سايه نبوت حقه حقيقى است كه در حضرت واحديت ، يعنى حضرت اسم الله اعظم بر اسما در نشئه واحديت مبعوث گرديده
و از حضرت احديت غيبه با زبان الهى خود و با تكلم ذاتى خبر داده و نبوت پيامبر ما -صلى الله عليه و آله -
به حسب باطن مظهر آن و در نشئه ظاهر مظهر بطون نبوتش است ، آنگونه كه ان شاء الله بيان خواهد شد.
و اما اينكه گفت :
تا آن را با زبان عقلانى خود از ذات احدى خبر دهد...
منظور از آن را به طور اجمال مى توان با تحقيقى كه پيش از اين در پرده رمز بدان اشاره داشتيم تطبيق داده ،
و آن تحقيق عبارت بود از ارتباط غيب هويت با هر چيز به صورتى خاص و بدون واسطه .
و باقى ماندن غيب هويت در پس پرده سزاوار است و ترك سخن درباره آن حقايق پسنديده تر است ؛
از اين رو از آن چشم مى پوشيم .
نبوت عامه :كه عبارت است از خبر دادن از حقايق و معارف به طور كامل ،و منطبق است بر ولى خاص ،
با تشريع موروث كه عبارت است از اجتهاد، در يك نفر جمع نمى گردد،
چون ولى خاص ‍ احكام را از همان منبعى كه پيامبر اخذ مى نمايد دريافت مى كند
با اين تفاوت كه احكام براى وى به واسطه تبعيت ، ولى براى نبى بالاصالة -مكشوف مى شود.

amir ahmadi · #5 01-30-2012

21- انباء و تعليم به حسب نشآت وجود و مقامات غيب و شهود، داراى مراتب مختلفى است ؛ چرا كه هر قومى زبانى خاص دارد:
و ما هيچ رسولى را نفرستاديم مگر به زبان قومش . بنابراين ، خبردادن و تعليم مراتب گوناگونى دارند كه حقيقت انباء و تعليم جامع آن مراتب است ؛
واما مرتبه اى از مراتب انباء و تعليم آنى است كه براى زندانيان طبيعت و اسيران قبور تاريك در عالم طبيعت واقع شده است .
و مرتبه ديگر آن است كه براى اهل سر، اعم از روحانيين و ملائكة مقرب ، واقع شده كه آن شاء الله ذكرش خواهد آمد، و در روايت است كه :
تسبيح گفتيم ، فرشتگان گفتيم و فرشتگان به دنبال تهليل ما تهليل گفتند.
و ديگر بخشهاى روايت كه اشاءالله در مشكلات دوم مى آيد، تعليم پدرمان آدم - عليه السلام - در اين مرتبه است .
و مرتبه ديگرى از انباء و تعليم آن است كه از ناحيه حضرت اسم اعظم - كه رب انسان كامل است - براى حقيقت اطلاقيه رخ داد.
و مرتبه ديگر آن است ، كه از حضرت عين ثابت محمدى - صلوات الله عليه و آله - براى اعيان ثابته رخ داد. و مرتبه برتر از اين دو براى حضرت اسماء در مقام احديت و نشته علميه جمعيه از حضرت اسم الله به مقام ظهورش رخ داد و بالاتر از اين مرتبه ، ديگر انباء و ظهورى نيست ، بلكه هر چه هست بطون و كمون است .

آيا از اشاره اى مكرر اوليا- عليهم السلام - و كلمات عرفا - رضى الله عنهم -
اين سخن به تو رسيده كه الفاظ براى حقيقت و روح معانى وضع شده اند ؟
و آيا در اين موضوع انديشديده اى ؟
و سوگند به جان عزيز كه انديشه در آن مصاديق اين فرموده معصوم - عليه السلام - است :
ساعتى تفكر، برتر از هفتاد سال عبادت است چرا كه اين تفكر شاه كليد معرفت و بنيادى ترين اصل فهم اسرار قرآنى است ؛
و از جمله ثمرات اين انديشيدن ، كشف حقيقت انباء و تعليم در نشآت و عوالم است ، چون تعاليم و خبردادنها در عالم اسما و صفات متفاوت از چيزى است كه مشهود ما زندانيان و در بند شدگان و جهنميان عالم طبيعت و مستور ماندگان از اسرار وجود است