مشاعره با شعر نو

[امیر عباس انصاری]

مشاعره با شعر نو

سلام و به تالار شعر فروم خوش آمدین
از عنوان تاپیک کاملا مشهوده که با اشعار نو به مشاعره می پردازیم.
حسن اینکار شناخت بیشتر شاعران دارای سبک نوین شعر هست و ضمنا تنوع جدیدی در مشاعره در اینترنت.
پس هر کی اهل تنوع و نوگرائی هست بسم الله.

اولی از خودم و از نیما یوشیج (علی اسفندیاری)

آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید یک نفر در آب دارد می سپارد جان یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید که گرفتستید دست ناتوانی را تا توانایی بهتر را پدید آرید آن زمان که تنگ می بندید بر کمرهاتان کمربند در چه هنگامی بگویم من یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان

ن بده بیاد

ارادتمند... امیرعباس...بچه تهرانپارس!![IMG]****************************/87.gif[/IMG]

[kalantar48]

نه آبش دادم
نه دعائی خواندم،
خنجر به گلويش نهادم
و در احتضاری طولانی
او را كشتم.
به او گفتم:
«ـ به زبان دشمن سخن می گوئی!»
و او را
كشتم ...

م

از زنده یاد احمد شاملو

[امیر عباس انصاری]

نوشته اصلی توسط kalantar48

نه آبش دادم
نه دعائی خواندم،
خنجر به گلويش نهادم
و در احتضاری طولانی
او را كشتم.
به او گفتم:
«ـ به زبان دشمن سخن می گوئی!»
و او را
كشتم ...

م

از زنده یاد احمد شاملو

می ترسم
از لحظه بعد و از ابن پنجره ای که به روی احساسم گشوده شود
برگی روی فراموشی دستم افتاد : برگ اقاقیا
بوی ترانه ای گمشده می دهد بوی لالایی که روی چهره مادرم نوسان می کند
از پمجره
غروب را به دیوار کودکی ام تماشا می کنم
بیهوده بود بیهوده بود

از سهراب سپهری

[kalantar48]

در دور دست
قويی پريده بی گاه از خواب
شويد غبار نيل ز بال و پر سپيد
لب های جويبار
لبريز موج زمزمه در بستر سپيد
در هم دويده سايه و روشن
لغزان ميان خرمن دوده
شبتاب می فروزد در آذر سپيد
همپای رقص نازك نيزار
مرداب می گشايد چشم تر سپيد
خطی ز نور روی سياهی است
گويی بر آبنوس درخشد رز سپيد
ديوار سايه ها شده ويران
دست نگاه در افق دور
كاخی بلند ساخته با مرمر سپيد ...


سهراب سپهری

[امیر عباس انصاری]

در گذرگاهت سرودی دگر گونه آغاز کردم...


من برگ را سرودی کردم
سرسبزتر ز بیشه

من موج را سرودی کردم
پرنبض تر ز انسان

من عشق را سرودی کردم
پر طبل تر زمرگ

سرسبزتر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم

پرتپش تر از دل دریا
من موج را سرودی کردم

پر طبل تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم

احمد شاملو

[kalantar48]

میوه بر شاخه شدم
سنگپاره در کف کودک
طلسم معجزتی
مگر پناه دهد از گزند خویشتنم
چنین که دست تطاول به خود گشاده
منم ...!


احمد شاملو

[امیر عباس انصاری]

تو را من چشم در راهم

تو را من چشم در راهم شباهنگام
که می گیرند در شاخ " تلاجن" سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
ترا من چشم در راهم.

شباهنگام.
در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه
من از یادت نمی کاهم
ترا من چشم در راهم.

نیما یوشیج (علی اسفندیاری)

[kalantar48]

من به مهمانی دنيا رفتم:
من به دشت اندوه،
من به باغ عرفان،
من به ايوان چراغانی دانش رفتم.
رفتم از پله مذهب بالا.
تا ته كوچه شك ،
تا هوای خنك استغنا،
تا شب خيس محبت رفتم.
من به ديدار كسی رفتم در آن سر عشق.
رفتم، رفتم تا زن،
تا چراغ لذت،
تا سكوت خواهش،
تا صدای پر تنهايی ...

سهراب سپهری

[امیر عباس انصاری]

یک حرف "ی" را میان تمام اشعار جسته ام
و نیافتم چیزی فراخور زمان خود
گویا که تمام حروف دنیا نیز می گریزند
از دست من و نگاهم و کمال خود
چه می شود کرد اگر شاعری بزرگ نسراید شعری برای تو
بسرای شعری روان برای خود
و در آخر شعر بنویس حرف دلت
این است شعری برای تقدیم به عدم زوال خود

ارادتمند ... امیر عباس ... بچه تهرانپارس!!

[kalantar48]

قشنگ بود امیر جان
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانهء اشکال

يكباره رفت آن همه سرمستی
يكباره مُرد آن همه شادابی
می سوزم ـ آی كجائی كز بوسه
بر كام تشنه ام بزنی آبی؟

مانم به آبگينه حبابی سست
در كلبه ئی گرفته، سيه، تاريك:
لرزم، چو عابری گذرد از دور
نالم، نسيمی ار وزد از نزديك.

در زاهدانه كلبه ی تار و تنگ
كم نور پيه سوز سفالينم
كز دور اگر كسی بگشايد در
موج تأثر آرد پائينم ...

احمد شاملو