قرآن از عظمت آفرینش آسمانها پرده برمی دارد

[زکریا فتاحی]

قرآن از عظمت آفرینش آسمانها پرده برمی دارد

در آیه 57 سوره غافر می خوانیم: لَخَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ: « قطعاً آفرينش آسمانها و زمين بزرگتر (و شكوهمندتر) از آفرينش مردم است، ولى بيشتر مردم نمى‏دانند ».
درست است که غالب مفسران این آیه را پاسخی به مجادله مشرکان در مورد «معاد» دانسته اند، یعنی شما درباره بازگشت مجدد انسان اظهار تردید می کنید، در حالی که آفرینش انسانها بالاتر از آفرینش آسمانها و زمین نیست، بلکه آفرینش آسمانها و زمین، از آن برتر و بالاتر است.

ولی جمله «ولکن اکثر الناس لایعلمون» اشاره به این حقیقت است که عظمت آسمانها، برای اکثریت مردم، ناشناخته بوده است.
علم و دانش امروز با اینکه اسرار فوق العاده و بسیار مهمی از وجود انسانها کشف کرده که یک هزارم آن در گذشته نیز شناخته شده نبود، با این حال اکتشافاتی که در مورد عظمت آسمانها شده، نشان می دهد که خلقت آسمانها و زمین به مراتب از خلقت انسانها با تمام عجایبی که دارند برتر وبالاتر است.

جدیدترین اطلاعات دانشمندان در زمینه آسمانها مخصوصا کهکشانها به ما می گوید: تاکنون به وسیله دوربینهای عظیم نجومی، بیش از یک میلیارد کهکشان در آسمانها کشف شده است که یکی از آنها کهکشان راه شیری است که منظومه شمسی ما جزء ناچیزی از آن است، زیرا تنها در این کهکشان ما، بیش از یکصد میلیارد ستاره وجود دارد که خورشید با آن عظمتش یکی از ستارگان متوسط در میان این خیل عظیم ستارگان است.

وسعت آسمانها آنچنان است که نه تنها پیمودن آن با وسائل ساخته دست بشر غیر ممکن به نظر می رسد، بلکه اگر بر بال و پر ذرات نور – که آن قدر سریع حرکت می کنند که سرعت آنها در یک ثانیه به سیصد هزار کیلومتر می رسد – سوارشویم و راهی آسمانها گردیم، باز میلیاردها سال نوری طول می کشد تا بتوانیم بخش شناخته شده این جهان را سیر کنیم.

و با توجه به اینکه هر قدر تلسکوپها و دوربینهای عظیم نجومی بزرگتر و دقیقتر می شود، جهانهای تازه ای برای ما کشف می گردد، معلوم نیست که در ماورای آنچه ما می بینیم و می شناسیم، چه عوالمی وجود دارد و ای بسا آنچه با عظمیترین تلسکوپها دیده می شود فقط گوشه کوچک و ناچیزی از این جهان پهناور بوده باشد، و به گفته یکی از دانشمندان، تمام این دنیای عظیم را که ما می بینیم جز ذره کوچک و عظیم بی مقداری، از یک دنیای عظیمتر نیست.
اینجا است که به عمق آیه فوق پی می بریم که می گوید: آفرینش آسمانها و زمین مسلمان از آفرینش انسانها بزرگتر است ولی اکثر مردم نمی دانند.

آیا بیان چنین مطالبی در عصر نزول قرآن، آن هم در نقطه ای که از عقب مانده ترین نقاط جهان بوده به وسیله یک فرد درس نخوانده، معجزه محسوب نمی شود؟
ما معتقدیم بررسی نمونه هایی اینگونه از دانش و علوم در قرآن بطور منصفانه، این حقیقت را به هر انسان بی نظری ثابت می کند که این کتاب بزرگ یعنی قرآن محال است ساخته مغز بشری باشد. (1)


پیام قرآن ج8 ص188