|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
02-16-2010
|
|||
|
|||
مي توان
مي توان در كوچه هاي زندگي پاسخ لبخند را با ياس داد مي توان جاي غروب عشق را به طوع ساده احساس داد مي توان در خلوت شبهاي راز فكر رسم آبي پرواز بود مي توان با حرفي از جنس بلور شوق را به هر دلي دعوت نمود مي توان در آرزوي كودكي با حضور يك عروسك سهم داشت مي توان گاهي به رسم ياد بود در دلي يك شاخه نيلوفر گذاشت مي توان از شهر شب بو ها گذشت عابر پس كوچه هاي نور بود مي توان همسايه مهتاب شد فكر زخم غنچه اي رنجور بود مي توان با لطف دست پنجره مهربان گنجشكها را دانه داد مي توان وقتي خزان از ره رسيد يك كبوتر را به كنجي لانه داد مي توان در قلب هاي بي فروغ لحظه اي برقي زد و خورشيد شد مي توان در غربت داغ كوير آن ابري كه مي باريد شد برگرد برگرد بي تو بغض فضا وا نمي شود يك شاخه ياس عاطفه پيدا نمي شود در صفحه دلم تو نوشتي صبور باش قلبم غبار دارد و معنا نمي شود بي تو شكست و پنجره رو به آسمان غم در حريم آبي دل جا نمي شود درياي تو پناه نگاه شكسته است هر دل كه مثل قلب تو دريا نمي شود مي خواستم بچينم از آن سوي دل گلي اما بدون تو كه گلي وا نميشود درديست انتظار كه درمان آن تويي اين درد تلخ بي تو مداوا نمي شود زيباترين گلي كه پسنديده ام تويي گل مثل چشمهاي تو زيبا نمي شود بي تو شكسته شد غزل آشناييم اين رسم مهرباني دنيا نمي شود گفتي صبور باش و به آينده بنگر پروانه كه صبور و شكيبا نمي شود شبنم گل نگاه مرا بار شسته است دل در كنار ياد تو تنها نمي شود گلدان ياس بي تو شكست و غريب شد گلدان بدون عشق شكوفا نمي شود باران كوير روح مرا مي برد به اوج اما دلم بدون تو شيدا نمي شود رفتي و بي تو نام شكفتن غريب شد ديگر طلوع مهر هويدا نمي شود روياي من هميشه به ياد تو سبز بود رفتي و حرفي از غم رويا نمي شود رفتي و دل ميان گلستان غريب ماند ديگر بهار محو تماشا نمي شود يك قاصدك كنار من آمد كمي نشست گفتم كه صبح اين شب يلدا نمي شود دل هاي منتظر همه تقديم چشم تو امروز بي حضور تو فردا نمي شود جادوي نگاهت چه مي شد گر دل آشفته من هر چشم تو عادت نمي كرد و اي كاش از نخست آن چشمهايت مرا آواره غربت نمي كرد چه زيبا بود اگر مرغ نگاهت ميان راز چشمان تو مي ماند تو مي ماندي و او هم مثل يك كوچ ز باغ ديده ات هجرت نمي كرد تمام سايه روشن هاي احساس پر از آرامش مهتابيت بود و ليكن شاعر آينه ها هم به خوبي رك اين وسعت نمي كرد زماني كه تو رفتي پاكي ياس خلوص سبز گلدان را رها كرد چه زيبا بود اگر از اولين گام نگاهم با دلت صحبت نمي كرد تو پيش از آنكه در دل پاگذاري تمام فال هايم رنگ غم داشت ولي تو آمدي و بعد از آن دل بدون چشم تو نيت نمي كرد هجوم لحظه هاي بي قراري مرا تا عمق يك پرواز مي برد و جز با آسمان ديدگانت دلم با هيچ كس خلوت نمي كرد نگاهم مثل يك مرغ مهاجر به دنبال حضورت كوچ مي كرد به غير از انتظارت قلب من را اين گونه بي طاقت نمي كرد تو مي ماندي كنار لحظه هايم ولي اين شادماني زود مي رفت و تا مي خواست دل چيزي بگويد تو مي رفتي و او فرصت نمي كرد دلم از پشت يك تنهايي زرد نگاهش را به چشمان تو مي دوخت ولي قلب تو قدر يك گل سرخ مرا به كلبه اش دعوت نمي كرد و حالا انتهاي كوچه شعر منم با انتظاري مبهم و زرد ولي ايكاش جادوي نگاهت غزل هاي مرا غارت نمي كرد 
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 01:22 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.