روزهای به یاد ماندنی دانشگاه

[raha_10]

امروز یه همایش توی دانشگاه برگزار شد که یه بروشو بهمون دادند:
توی کوچه قد کشیدم توی گرد دود سوزن
با شب و دشنه گره خورد همه زندگی من
خشته ام اژ هر چی جنشه،اژ شورنگ و خون و شوژن
با چه چیژایی گره خوردروژای ژندگی من
جون هر چی بامرامه رشیدم به شیم آخر
دشتامو بگیر تو دشتت کمکم کن ای برادر
یک مهندش مامانی !آرژوم بوده همیشه
نه کشی که بخت نحشش تو موال نوشته می شه
کاشکی یک آدم لوتی،فکر آژادی من بود
فکر اژ قفش پریدن،اژ قفش رها شدن بود
توی جیبام پر جنشه،پر جنشایی که تارن
پر جنشای گرونی که رقیبی هم ندارن
روی شورتم همیشه جای ژخم شرخ پنجه ش
یه چیزی مثل شکنجه پنجه گربه کوچه ش
شده ام جوجه گربه واقعا توی عژابم
چی می شد بشکنه روژی شورت ژشت نقابم
شبا توی کوچه هشتم،مهمون یه جور ژیافت
همنشین گربه های اهل فتنه و خیانت
همایش در مورد اعتیاد و فرقه های نو ظهور بود!

[Nur3]

دانشکده روزایی به یاد ماندنی هم داره؟!؟

[رزیتا]

نمیدونم این خاطره ای که میخوام الان براتون بگم قبلا گفتم یا نه اما به هر حال اگه تکراریه ببخشید

ترم اولی بودم استاد زبان عمومی آقای جانفشان بود که به قول خودش بچه های دانشگاه آزاد بهش میگفتم استاد جانستان(دانشجوهای کرمانشاه خوب میشناسنش) اول ترم سنگاشو با همه وا میکنه حسابی تهدید کرده بود که بعد از من اگه اومدین دیگه کلاس نیاین و از این حرفها اگه همزمان هم با خودش میرسیدیم بازم نرسیده و حاضر غایب نکرده ازت سوال میپرسید
یه روز توی ترافیک گیر کرده بودم ، حسابی کلافه بودم آخه با استاد جانفشان کلاس داشتم همیشه سعی میکردم حداقل ده دقیقه قبل از شروع کلاسهای اون تو دانشگاه حاضر باشم که به مشکلی بر نخورم مخصوصا اون موقع پگاه کوچیک بود و با هزار بدبختی میبردمش خونه مامانم که خیلی با خونه خودمون فاصله داشت ، سر کارم میرفتم و دانشگاه هم شده بود قوز بالا قوز
حیفم میومد الکی الکی غیبت بخورم یا درسی رو حذف کنم
خلاصه هر چی صلوات و نذر و نیاز کردیم بازم دیر رسیدم ، وقتی که رسیدم صدای استاد توی سالن پیچیده بود و داشت درس میداد خواستم برگردم خونه گفتم ای وای من که هیچکدوم از بچه ها رو نمیشناسم چیکار کنم جلسه بعدی زبان هم فردا بود و درسهایی که استاد میداد مرتب نبود یهو از درس سه میپرید درس بیست و چهارم و غیر قابل پیش بینی
یه فکری به سرم زد سریع یه صندلی آوردم و نشستم پشت در کلاس کتاب زبانم و در آوردم و مشغول شدم ماشااله اینقدر صدای استاد رسا بود انگار توی کلاس بودم
یک ساعتی گذشته بود و منم سرم پایین و مشغول بودم که متوجه نشدم موبایل استاد کی زنگ خورد و اومده بود بیرون که صحبت کنه من فقط فهمیدم که در کلاس باز شد و استاد اومد بیرون
هل شدم و سریع از رو صندلی بلند شدم و به استاد سلام کردم ، استاد هم با سر جواب سلاممو داد و با دست اشاره کرد که بشینم ، به خودم گفتم استاد که نمیدونه من شاگرد این کلاسم فکر میکنه ساعت بعد کلاس دارم این بود که کتابمو جمع کردم و طوری وانمود کردم که منتظرم کلاس بعدی شروع بشه بعد از چند لحظه استاد برگشت که بره سر کلاس در کلاس رو باز کرد و به من اشاره کرد و گفت خانوم امیر کبیر شما اول بفرمایید

[raha_10]

پنج شنبه بود و من در حال دست و پنجه نرم کردن با استرس یک امتحان کمر شکن.

از قضا روزه گرفته بودم تا وقتم برای خوردن ناهار و صبحانه تلف نشود.

ناهار هم آن روز یک کفگیر برنج خوش طعم و یک سیخ کباب به همراه یک عدد گوجه بسیار بزرگ( که برای دیدنش اصلا احتیاج به ذره بین نداری!)به همراه مخلفات.

خلاصه مثل لشکر شکست خورده ناهارم را گرفتم و تا آخر روز دنبال خودم از این کلاس به آن کلاس و ...

امتحان به پایان رسید و من راهی خوابگاه شدم و خوشحال از این که دیگر لازم نیست برای افطارم به فکر چیزی باشم ... هنوز اذان تمام نشده بود و روده کوچیکه بزرگ و رو تهدید می کرد که تا یه دقیقه ی دیگه اگر چیزی برای خوردن یافت نشود آنگاه در خدمتتان هستیم و... که یکی از بچه ها گفت :ما رو هم شریک می کنی...؟

گفتم بفرما گلم قابلی نداره و... اومدیم آدم واری برخورد کنیم و اول یه نمازی بخونیم و بعدش ... که وسطای نمازم جیغ بچه ی مردم به هوا رفت!!!نفهمیدم چی خوندم ... بنده ی خدا یه نگاهی به من میکرد و یه نگاهی به گوجه ی وسط بشقاب چشمم که به بشقاب افتاد تازه دوهزاریم افتاد که چی شده!یه عدد کرم بزرگ سفید رنگ از توی گوجه داشت به من و اون زبون درازی می کرد که کجای کاری من زود تر از شما رسیدم!

نا نداشتم بخندم از گشنگی همون جا نشستم و به لبخندی اکتفا کردم ،دوستم هاج و واج به من نگاه می کرد و نمی دانست که من به نقشه ای که برای اون پرس کشیده بودم خنده ام گرفته!

[natanaeil]

خاطره

ترم قبل مروری بر ادبیات جهان (ادبیات انگلیسی) داشتیم با یکی از استادای خیلی بلد و حساس نسبت به ادبیات، استادی که دور از جون فردوسی حکیم همه یا بهش میگن حکیم یا کبیر و عادت جناب استاد این بود که آخر کلاس به بچه فعالا مثبت میداد منم 3تا،3تا مثبت داشتم.
جلسه ی آخر بود قرار بود یه داستان از هنری جیمز بخونیم اما هم داستانه سخت بود هم ما تنبل و....
رفتیم سر کلاس به جز بچه مثبتا کسی داستانو نخونده بود، استاد کبیر اومد و همه شروع کردند به اعتراض و سخت بود نخوندیم و ازاین حرفا.. من اون وسطا یه سری حرفایی از خودمم در وکردم اما چشمم روز بد نبینه

وقتی آخر کلاس شد و وقت حضور، همین که استاد رسید به اسم من گفت خوب خانم فلانی هم سه تا مثبتش حذفمن که کلا هنگیده بودم اصلا نمیدونست استاد چی میگه،ازشون پرسیدم گفت که خودت میدونی چرا
بعد از کلاس رفتم پیش استاد گفت تو گفتی هنری جیمز بد مینویسه و به ساحت جیمز توهین کردی منم که کلا کوپ بودم واستاد اذعان کرد که خودشون شنیدن که من داشتم چنین حرفی میزدم

الانم بعد از گذشتن کلی وقت همیشه به من میگه که شما 3تا مثبت پاک شده دارین و دارین به قهقرا میرین.

اخیرا بهشون گفتم که ارشاد شدم تا شاید یادش بره و دست از سرم برداره

[forrest]

همین استاد که معروفه به اسدی کبیر عادت همیشگی اشه که مثبت و منفی بده
دیگه کل بچه ها با این خصوصیت می شناسنش
یه روز همین استاد با استاد بیان شفاهی داستان ( که اونم واسه خودش فول پروفسوریه و اسمش گلیه) داشتن از دانشکده می اومدند بیرون
استاد کبیر گوشی تلفن دستش بود و گویا داشت با یکی از دانشجوهاش حرف می زد
یهو استاد وسط حرفاش به طرف پشت خط گفت: حالا من به شما یه منفی میدم....
آقا این جمله رو که گفت حتی استاد گلی هم نتونست جلوی خنده اشو بگیره

تقریبا یه چند ماهی از این ماجرا میگذره ولی هنوز که هنوزه این جمله بین بچه ها می چرخه

شایان ذکر است این استاد تحصیلکرده اسکاتلنده و لهجه اش عالیه

وقتی نمایشنامه شکسپیر و می خونه آدم احساس مس کنه تو ناف لندنه

مخصوصا وقتی که میگه: .....Oh, My lord

[raha_10]

روز یکشنبه26/2/89همایش جاهلیت در قرن 21که قرار بود با حضور سرکار خانم فیاض(نماینده مجلس) بخش برگزار شود باز هم لغو شد البته گفته اند که به تعویق افتاده ولی خوب...
این دومین باری هست که از این اتفاقات برای همایش مربوط به خانم ها رخ میده(اون هایی که من میدونم)
همایش قبلی هم در مورد حضور خانم ها در عرصه های سیاسی بود و با حضور خانم فاطمه راکعی که علی رغم وجود مجوز بر اثر فشار هایی که از خارج از دانشگاه بود لغو شد!من هر چی که فکر می کنم می بینم که هر خاطره ای یادم بره این خاطرات شیرین تلخ از روزهای پشت در سالن محل برگزاری همایش هیچ گاه فراموش نخواهد شد!

[parisun]

عرض کنم همین استاد معروفمون آقای اسدی کبیرکه بلللللله دیگه...تو همین اغتشاشات اخیر منفی دادن خیلی سعی کردن به این بنده حقیر فقیر منفی ندن لذا...از قضا بدلیل انجام یکسری اعمال دندونپزشکیتا یه پنج روزی با اجازتون قادر به حرف زدن و غذاخوردن نبودم تا اینکه از سر اشتیاق فراوان سر کلاس این استاد بسیییییییییییییییییییار محترم و عشق به منفی حاضر شدم.وقت حضورو غیاب که اسمم و خوندن نتونستم جواب بدم وایشونم فکر کردن من غایبم منم به بغل دستیم گفتم که به عرض این استاد گرام برسونن که من یه جایی همین ورامایشون دلیل و پرسیدن که من چرا جواب ندادم بچه ها به شوخی گفتن که من روزه ی سکوت گرفتم...چشمتون روز بد نبینه حالا آخرای کلاس که همه میخوان برن بیرون این استاد خوش زبان شروع کردن به حرف زدن از روزه ی سکوت..که ین روزا دیگه کمتر کسی روزهی سکوت میگیره وشما چرا؟...من بدبخت بی زبان ناتوان در دفاع از خویش نتوانستم به این شخص شخیص بفهمونم که به جان خواجه شایعه ست........................خلاصه بعد از گذشت مدتها هنوزم که هنوز است وقتی حرف از روزه میزنه.. بنده و بچه های بی گناه کلاس باید خودمونو خفه کنیم که آقا ما...