سید امیر حسین میر حسینی و اشعارش، اشعار سید محمد حسین میر حسینی

[امیر عباس انصاری]

بانو ام البنین
من خادمه در خانه ی شاه ولایم
جاروکش صحن وسرای مرتضایم
من آمدم اینجا نه از بهر عزیزی
من آمدم در خانه ی حیدر کنیزی
خدمتگذار کودکان مه جبینم
من مادر عباسم و ام البنینم
در چشم خود بحری ز خون و اشک دارم
من خاطری بد از فرات و مشک دارم
غم نیست گر عباس را در خون کشیدند
یا اینکه از تن دستهایش را بریدند
چشمش اگر زخمی است این تاوان عشق است
در جنت فردوس او مهمان عشق است
تنها غمم این است او آبی نیاورد
امید را با رفتنش از خیمه ها برد
تا هست این دنیا و تا من زنده هستم
از مادر اصغر بسی شرمنده هستم

[امیر عباس انصاری]

میلاد با سعادت منجی عالم بشریت اباصالح المهدی (عج ) مبارکباد
چیزی از ما شدن نمی دانید
ظاهرا مثل سنگ میمانید
زندگی تان پر از خرافه شده است
عشق از دستتان کلافه شده است
او که عاشق شدن گناهش بود
مرگ تاوان اشتباهش بود
من به حافظ تفالی زده ام
من به آینده ها پلی زده ام
خواهد آمد کسی که در راه است
طرف صحبتش دل چاه است
به بیابان امید خواهد داد
اقتداری به بید خواهد داد
سر کوچه چراغ خواهد زد
و سری هم به باغ خواهد زد
درصف اقتدا نخواهد ماند
او فرادا نماز خواهد خواند
او که یک شب گریست خواهد رفت
آبرویی که نیست خواهد رفت
ازشما اعتراف خواهد خواست
که بگویید تازیانه کجاست
زود از فرصت استفاده کنید
روی خود نقشه ای پیاده کنید
شاید او از تبار باران شد
شاید از آمدن پشیمان شد

[امیر عباس انصاری]

اللهم عجل لولیک الفرج
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن تبر بدوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
دوباره جنگ نهروان دوباره مکر کوفیان
چه حیله ها که ساکن قلوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح- ظهر- نه غروب شد نیامدی

[امیر عباس انصاری]

قبیله عشق
من از قبیله عشقم
جنون جنون کار من است
من از دیار حبیبم
حسین حسین یار من است
دروس مدرسه ی من
جنون و احساس است
مدیر مکتب عشقم
جناب عباس است
فضای مدرسه من
گرفته بوی یاس
بروی تخته نوشتم
بنام حضرت عباس
قلم بدست گرفتم
که صاحب فضل است
بروی سینه نوشته ام
خدا ابوالفضل است

[امیر عباس انصاری]

حضرت عباس (ع)

بیچاره کسی هست که دلدار ندارد
در شهر غریب است و مدد کار ندارد

فرمود به من پیر طریقت که عزیزم
دیوانه که با عقل و خرد کار ندارد

هر کس که شده کلب در خانه عباس
این منسب شاهانه بود عار ندارد

میگویم و از گفته ی خود ترس ندارم
میثم که هراسی ز سر دار ندارد

گر پا بدهد سجده کنم رو به حریمش
عباس علی کعبه دادار ندارد

[امیر عباس انصاری]

حضرت عباس (ع)

از دو چشم یاس میخوانم بیا
شعری از احساس میخوانم بیا
نیستم قابل ولی ارباب من
روضه عباس میخوانم بیا
***
چون ببارد ابر دریا میکند
چون بنالد سینه غوغا میکند
درکلاس درس عشق وعاشقی
عشق را عباس معنا میکند
***
تا که پرسیدم ز خالق عشق چیست
در جوابم اینچنین گفت و گریست
لیلی ومجنون فقط افسانه است
عشق بازی کار عباس علیست

[امیر عباس انصاری]

کربلا

اینجا نه دیر و ، نه کلیسا ، نه کنشت است
دارم یقین این خاک رضوان بهشت است
ايوان زرينش نشان بي نشاني است
جولانگه دلخسته های قد كماني است
اينجا پناه و مامن هر بي پناه است
اينجا محل بخشش اهل گناه است
اینجا زیارتخانه ی هر انس وجان است

دارالشفای قلبهای ناتوان است
اين گنبد وگلدسته از آن حبيب است
اين مدفن مولا غريب ابن غريب است
اینجا پراز یاس واقاقی ها و لاله است
اینجا محل گریه ی طفل سه ساله است
آن پرچم گلگون كه بالابي شكيب است
گويد كه صاحب خانه اينجا غريب است
هر گوشه اي از اين حرم احساس دارد
اين خاك در خود حضرت عباس دارد
داني چرا اين خاك جزء بهترين است
همسايه اش نام آور ام البنين است
اين خاك در خود رازهاي بسته دارد
شبهاي جمعه زائري دلخسته دارد

[امیر عباس انصاری]

سید امیرحسین میرحسینی

سيد امیر حسين ميرحسيني
آثار منتشر شده:مثنوي اشك.خاتون نيلوفري.قبيله عشق.روضه هاي آسماني.مرثيه عشق.زينب امام رضا.ضامن آهو.ناله هاي حيدري. بي بي ( بي حرم).مه جبين 1و2......
دلم را مستعباس آفریدند
به یمن هست عباس آفریدند
مرا شاعر به عشق شعر گفتن
برای دست عباس آفریدند

[تقی جون]

با سلام
لطفا متن کامل شعر آسمان غرق سیاهی شد را با فایل صوتی زمانی که این شعر در برنامه تلویزیون چند سال قبل پخش شد را به اشتراک بذارید.
با تشکر

[امیر عباس انصاری]

دل نوشته هاي سيد اميرحسين ميرحسيني

ماه آخر آمد اما آخرين ماهم نيامد . . . .مي‌خواستم با "سين" سلام تو سفره‌ام را تكميل كنم اما نيامدي
نيامدي كه ببيني چه سخت مي‌گذرد ، نيامدي كه ببيني براي آمدنت چگونه ضجه مي‌زنم
لباس انتظار را به قامتم نو كرده‌ام ، نيامدي كه ببيني هرچه سبزه آراستم خزان شد
آقاي خوبي‌ها ، آقاي مهرباني‌ها ، آقاي من ، آقاي ما
اي كاش هنگام تحويل سال از زبان تو مي‌شنيدم :
" يا مقلب القلوب و الابصار . . . يا محول الحول و الاحوال . . . "
براي چشمانت غزلي سروده بودم كه در آغازين سال بر سكوي دل بنگارم
اما نه ، عيد نمي‌گيرم چرا كه برادران شيعه‌ي بحريني‌ام عزا دارند

صاحب شيعه بيا غيبت بس است

شيعه در دنيا غريب و بي كس است

مي‌رود دنيا به سوي التهاب

شيعه كشتن گوييا دارد ثواب ( . . . )

سينه‌ها آماج تيغ و تير شد

كي مي‌آيي مهربانم دير شد ( . . . )

زخم‌هاي شيعه گشته بي‌شمار

عاشق تو مي‌رود بالاي دار

دشمنانت دست در دست هم‌اند

وارثان شمر و سعد و ملجم‌اند ( . . . )

مهربان خيمه نشيني تا به كي

در بيابان بي قريني تا به كي

اي كه دستت مي‌رسد كاري بكن

شيعه‌ي مظلوم را ياري بكن

زودتر آقا بيا اميد نيست

كاممان تلخ است ديگر عيد نيست