همه چیز درباره ی اورکلاک overclocking

[bigbang]

زندگی روی فرکانس است


اورکلاکینگ فعالیتی است که از طریق آن فرکانس قطعات مختلف در کامپیوتر افزایش می‌یابد و به دنبال آن قدرت پردازش یا تبادل اطلاعات در این قطعات نیز بیشتر می‌شود. اورکلاک معمولا در توان‌هایی بالاتر از مقدار مشخص شده توسط کارخانه است و به همین دلیل می‌تواند از نظر اقتصادی نیز توجیه داشته باشد. به عنوان مثال پردازنده Core i5-750 و پردازنده Core i5-760 از نظر مشخصات فنی تنها در فرکانس با یکدیگر اختلاف دارند. این در حالی است که حدود ۴۰ هزار تـومـان با یکـدیـگـر اخـتلاف دارند. پس اگـر بتـوانیم فـرکانـس مدل i5-750 را که ۶۶/۲ گیـگاهرتز است به انـدازه ۱۳۳ مگـاهرتـز افزایش دهیم مـی‌تـوانـیـم به فـرکـانس ۸/۲ گیـگاهــرتـز برسیم و بـدون پـرداخـت هـزینـه از تـوان پـردازشــی مدل i5-760 استفاده کنیم. ضمن اینکه افزایش به اندازه ۱۳۳ مگاهرتز چندان زیاد نیست و تاثیر منفی روی عمر پردازنده ندارد که باعث استهلاک سیستم شود. البته این مقدار در بحث اورکلاکینگ ناچیز است و تاثیر آن هم در عملکرد سیستم محسوس نیست. می‌توان به فرکانس‌های بالاتری هم رسید که توان پردازشی سیستم را در حد چشمگیری افزایش دهد. بنابراین می‌توان گفت اورکلاکینگ یکی از راه‌های صرفه‌جویی هنگام انتخاب قطعات برای خرید سیستم است.


پردازنده‌های لینفیلد شامل برخی از مدل‌های موجود در رده CORE i7 و CORE i5 می‌شود. پـردازنـده‌هـایی کـه دارای مـدل Core i5-7xx و Core i7-8xx هستند عضو این خانواده محسوب می‌شوند.

از بایوس نترسید

اورکلاکینگ از طریق بایوس سیستم انجام می‌شود که اطلاعات و تنظیمات مربوط به بخش‌های مختلف سخت‌افزاری را در خود ذخیره کرده است. اطلاعات قطعاتی مثل پردازنده و رم نیز در این قسمت وجود دارد و برای اورکلاکینگ باید این اطلاعات را تغییر داد. برای ورود به بایوس باید زمانی که سیستم را روشن می‌کنید، پس از ظاهر شدن اولین صفحه روی مانیتور دکمه DEL را فشار دهید. در این مرحله یک صفحه با رنگ آبی یا خاکستری خواهید دید که دارای بخش‌های مختلفی است. بزرگ‌ترین مانع کاربران در انجام اورکلاکینگ نگرانی از تغییر تنظیمات و عدم توانایی اصلاح آن است. نگران این مورد نباشید اگر تنظیمات اشتباهی وارد کنید، سیستم اجرا نخواهد شد و می‌توانید با برگردان آنها به تنظیمات کارخانه دوباره سیستم را راه‌اندازی کنید. به این کار Clear CMOS گفته می‌شود و برای انجام آن باید به دفترچه راهنمای مادربورد مراجعه کنید. در این دفترچه محل جامپر Clear CMOS را پیدا کنید و پس از خاموش کردن سیستم و قطع برق کیس، آن را طبق دستورالعمل تغییر دهید. همزمان با این کار باید باتری روی مادربورد را هم از جای خود خارج کنید. پس از چند ثانیه می‌توانید مجددا باتری را سرجای خود گذاشته و جـامپـر را به حـالت قبلی برگردانید. ضمن اینکه اغلب مادربوردهای جدید دارای کلید مخصوص Clear CMOS هستند و دیگر نیازی به تغییر جامپر ندارند. با فشار این دکمه کلیه تنظیمات بایوس به حالت اولیه بازمی‌گردد.
اورکلاکینگ را باید به صورت تدریجی و در مقادیر کم انجام داد. پس از هر مرحله از سیستم تست پایداری گرفته می‌شود تا در شرایطی که سیستم ناپایدار بود بتوان تنظیمات را تغییر داد. بنابراین اگر از کمیت‌های موجود در بایوس اطلاعی ندارید بهتر است قبل از آن از طریق اینترنت یا افراد کارشناس با این مقادیر آشنا شوید. با افزایش فرکانس گاهی لازم است که ولتاژ هم افزایش پیدا کند و این ولتاژ اضافه باعث تولید حرارت خواهد شد. در واقع آنچه که علت اصلی اغلب اورکلاک‌های ناموفق است همین دمای بالا است. اگر قصد اورکلاکینگ در حالت مداوم را دارید بهتر است از یک خنک‌کننده مناسب استفاده کنید.
برای شروع اورکلاکینگ با اینکه بایوس اغلب مادربوردها دارای گزینه‌های نسبتا مشابهی هستند اما شخصا مادربوردهای گیگابایت را به دلیل دسته‌بندی و نظم تنظیمات ترجیح می‌دهم. اگرچه باید گفت از نظر کمیت‌ها و تنظیمات اصلی تفاوتی بین سازنده‌های مختلف نیست.
برای شروع اورکلاکینگ باید هدف را مشخص کنید به این معنی که قصد افزایش کارایی کدام قطعه‌ را دارید. اگر هدف راندمان کلی سیستم باشد باید قطعاتی مثل رم، پردازنده، تراشه و برخی بخش‌های دیگر به طور همزمان اورکلاک شوند. اما گاهی فقط به توان پردازنده نیاز دارید یا فرکانس رم مهم است. با این حال باید گفت فرکانس پردازنده بیشترین تاثیر را در عملکرد خواهد داشت به همین دلیل تمرکز بیشتری روی پردازنده انجام می‌شود.

اورکلاک پردازنده


مهم‌ترین عباراتی که برای اورکلاک پردازنده با آن مواجه می‌شود BCLK یا فرکانس پایه و ضریب آن به نام Clock Ratio است. در پردازنده‌های لینفیلد که روی مادربوردهایی با تراشه P55/H55/H57 نصب می‌شوند فرکانس پایه ۱۳۳ مگاهرتز است. در پردازنده‌ و رم و سایر قطعات حاصلضرب این فرکانس پایه در ضریب آن، فرکانس اصلی قطعه را مشخص می‌کند. به عنوان مثال در پردازنده Core i5 760 که فرکانس اصلی آن ۲۸۰۰ مگاهرتز است، فرکانس پایه ۱۳۳ مگاهرتز در عدد ۲۱ ضرب شده و نتیجه آن به ۲۸۰۰ مگاهرتز می‌رسد. کمیت این فرکانس پایه اهمیت زیادی دارد زیرا فرکانس سایر قطعات کاملا به این مورد وابسته است. حال می‌توانید فرکانس رم را بررسی کنید و ببینید که با ضرب عدد ۱۰ در فرکانس پایه ۱۳۳ مگاهرتز، فرکانس اصلی ماژول‌های حافظه روی ۱۳۳۳ مگاهرتز تنظیم شده‌اند.
فرمول زیر را به خاطر داشته باشید:
فرکانس پردازنده = BCLK * ضریب پردازنده
در مادربوردهای قبلی که از تراشه P45 استفاده می‌کردند و به طور کلی مادربوردهایی که دارای سوکت LGA775 بودند به جای BCLK از کمیت دیگری به نام FSB‌ استفاده می‌شد. البته این دو نام تفاوت‌های اساسی با هم دارند. به BCLK نام‌های دیگری مثل bclock یا Base Clock هم گفته می‌شود.
برای اورکلاک پردازنده دو کمیت وجود دارد: ضریب و BCLK. در نتیجه هر کدام از این دو را که افزایش دهیم منجر به افزایش فرکانس نهایی پردازنده خواهد شد؛ با این تفاوت که افزایش BCLK باعث تغییر فرکانس سایر قطعات هم خواهد شد. در حالی‌که افزایش ضریب تنها روی همان بخش کارایی خواهد داشت. برای شروع، قبل از اینکه وارد بایوس شوید برخی از ضرایب و فرکانس‌ها را تمرین کنید. به عنوان مثال برای رسیدن به فرکانس سه گیگاهرتز روی یک پردازنده ۶/۲ گیگاهرتزی باید کدام متغیر و به چه مقدار تغییر کند.
نکته دیگری هم که در مورد اورکلاک پردازنده باید گفت بحث فناوری‌هایی است که روی فرکانس پـردازنده مـوثر هـستند. به عنـوان مـثال فناوری Turbo Boost باعث افزایش خودکار فرکانس می‌شود و زمانی که سیستم به توان پردازشی بیشتری نیاز داشته باشد با افزایش یک واحد در ضریب آن، فرکانس را بالا می‌برد. در شرایط دیگر نیز برای کاهش مصرف انرژی، فرکانس پردازنده کاهش پیدا می‌کند. اگر این فناوری‌ها فعال باشند می‌توانند روی نتیجه اورکلاک شما تاثیر منفی بگذارند زیرا برخی از این تنظیمات در کنترل شما نیست و به صورت هوشمند توسط سیستم اعمال می‌شود. توصیه کارشناسان این است که قبل از انجام اورکلاکینگ این فناوری‌ها را غیرفعال کنید.

اورکلاک رابط QPI


مورد بعدی که در پردازنده‌های خانواده لینفیلد مورد توجه است QPI یا پل ارتباطی پردازنده نام دارد. این نام از عبارت Quick Path interconnect گرفته شده است. رابط QPI مسیری است که بین پردازنده و تراشه P55 قرار دارد و جابجایی اطلاعات بین مادربورد و سی‌پی‌یو از این طریق انجام می‌شود. در مادربوردهایی که دارای تراشه P55 هستند ارتباط بخش‌هایی مثل رم و PCIE به طور مستقیم از طریق پردازنده برقرار می‌شود و رابط QPI محدودکننده سرعت این بخش‌ها نیست. با این حال بسیاری از قطعات دیگر مثل بخش درایوها، شبکه، صدا، پورت‌های جانبی و … توسط تراشه کنترل می‌شوند و سرعت آنها به سرعت این رابط وابسته است.
برای اورکلاک رابط QPI فرمولی مشابه با پردازنده وجود دارد. با افزایش ضریب این رابط یا افزایش فرکانس پایه می‌توان فرکانس QPI را افزایش داد. البته دو ضریب برای این رابط از پیش تعیین شده است که اولی ۳۲ و دومی ۳۶ است. بنابراین تنها می‌توانید بین این دو گزینه انتخاب کنید که می‌تواند کمی محدودکننده باشد. با این حال با تغییر در فرکانس پایه می‌توانید به سرعت مورد نظر برسید.
QPI فرکانس = BCLK * QPI ضریب
افزایش فرکانس رم یکی از معمول‌ترین بخش‌های اورکلاک است. زمانی که یک ماژول با فرکانس ۱۶۰۰ یا ۲۰۰۰ مگاهرتز خریداری می‌کنید، این ماژول‌ها پس از نصب روی سیستم با فرکانس ۱۳۳۳ مگاهرتز اجرا خواهند شد و برای رسیدن به توان واقعی آنها باید تغییراتی را در بایوس اعمال کنید. تاکید می‌کنم که در غیر این صورت از ظرفیت اصلی رم‌ها با فرکانس‌های بالاتر از ۱۳۳۳ مگاهرتز نمی‌توانید استفاده کنید.

اورکلاک رم

اورکلاک رم نیز مشابه پردازنده و QPI است و از ضـرب فـرکـانـس پایه(BCLK) در ضریب یا System Memory Multiplier (SPD) به دست می‌آید. ضریب‌هایی که معمولا برای رم وجود دارد شامل ۶، ۸ و ۱۰ است. البته در برخی مادربوردها موارد بالاتر نیز وجود دارد. یکی دیگر از مواردی که در سرعت رم‌ها موثر است میزان زمان تاخیر آنها است. هر چقدر زمان تاخیر پایین‌تر باشد سرعت دسترسی به اطلاعات بیشتر است و انتقال آنها زودتر انجام می‌شود.
در نتیجه در کنار فرکانس رم می‌توانید به مواردی مثل زمان تاخیر هم توجه کنید با این حال زمان تاخیر معمولا با فرکانس رابطه خطی دارد. به این معنی که هر چقدر فرکانس بیشتر شود به همان میزان هم باید زمان تاخیر بالا رود. در غیر این صورت سیستم ناپایدار خواهد بود. به عنوان مثال زمانی که فرکانس را روی ۱۳۳۳ مگاهرتز تنظیم می‌کنیم ممکن است بتوانیم زمان تاخیر را روی عدد ۶ قرار داده و سیستم هم به راحتی اجرا شود. اما در شرایطی که فرکانس را به ۲۰۰۰ مگاهرتز می‌رسانیم زمان تاخیر ۶ مناسب نیست و باید آن را روی ۹ تنظیم کرد. البته این مورد به نوع ماژول‌ها و شرایط دیگر نیز وابسته هستند.
فرکانس رم = BCLK * ضریب رم (SPD)
در پایان به برخی از ولتاژ‌ها اشاره می‌کنم که ممکن است در حین اورکلاک به آنها احتیاج پیدا کنید. توجه کنید که بحث ولتاژ کمی پیشرفته‌تر از سایر تنظیمات است. بهتر است قبل از انجام هر تغییری از این تغییرات مطمئن باشید. اولین تاثیر افزایش ولتاژ، تولید حرارت توسط پردازنده است که می‌تواند باعث سوختن آن شود. برای کاهش تاثیرات دما سیستم خنک‌کننده نیز نقش مهمی دارد.


تنظیم ولتاژها

ولتاژ CPU Vcore مربوط به پردازنده است و ولتاژ هسته‌ها را تعیین می‌کند. ولتاژ vcore مهم‌ترین ولتاژی است که با ‌آن مواجه خواهید بود. پس بهتر است ولتاژ‌ دقیق پردازنده خود را مشخص کنید. اگر سیستم با تنظیمات جدید فرکانس بوت نشد آنگاه ولتاژ را تغییر دهید و مقدار اندکی به آن اضافه کنید. مجددا تنظیمات را ذخیره کنید و اگر باز هم بوت نشد این کار را تا بوت سیستم ادامه دهید.
به این نکته هم توجه داشته باشید که توان پردازنده‌ها در افزایش فرکانس محدود است و ممکن است توانایی پشتیبانی از فرکانسی که اعمال کرده‌اید را نداشته باشند.
بعد از اینکه سیستم بوت شد توسط برنامه‌ای مثل Real Temp دمای پردازنده را چک کنید تا از میزان سلامت آن مطمئن شوید. اینتل مدعی است دمای صد درجه برای پردازنده‌ها قابل تحمل است اما این دما باعث استهلاک شدید قطعه خواهد شد. از طریق برنامه‌ای مثل IntelBurnTest به پردازنده استرس وارد کنید تا در لود کامل اجرا شود. در این شرایط نیز دمای پردازنده را کنترل کنید ضمن اینکه پایداری سیستم بعد از اجرای این تست مشخص خواهد شد.
ولتاژ QPI/VTT به بخش غیرهسته‌ای پردازنده اختصاص دارد که شامل بخش‌های مثل کش لایه سوم و کنترلر رم می‌شود. این ولتاژ از این نظر مهم است که برای افزایش فرکانس BCLK باید این گزینه نیز تنظیم شود. ولتاژ DRAM نیز برای ماژول‌های رم است. رم‌های DDR3 در فرکانس ۱۳۳۳ مگاهرتز معمولا دارای ولتاژ ۵/۱ ولت هستند. اما با افزایش فرکانس به ۱۶۰۰ تا ۲۰۰۰ مگـاهـرتز بایـد این ولتـاژ بـیـن ۶۵/۱ تا ۸/۱ باشد.
البته در میان این تنظیمات روابطی نیز وجود دارد که بیشتر در موارد حرفه‌ای استفاده می‌شود به عنوان مثال معمولا ولتاژ رم به مقدار ۵/۰ ولت بیشتر از ولتاژ VTT است. یعنی اگر ولتاژ VTT معادل ۱۵/۱ باشد می‌توان رم را روی ۶۵/۱ ولت تنـظیم کـرد و با افزایش آن به ۳/۱ ولت، ولتاژ رم نیز روی ۸/۱ ولت تنظیم می‌شود.

[bigbang]

Phenom II X6 1055T


از فرش تا عرش

مدت زیادی از معرفی شش‌هسته‌ای‌های فنوم ۲ نمی‌گذرد. AMD این پردازنده‌ها را در دو مدل X6 1055T و X6 1090T به ترتیب با فرکانس‌های عملیاتی ۸/۲ و ۲/۳ گیگاهرتز به فروش می‌رساند. قیمت این دو مدل نیز به ترتیب حدود ۲۰۰ و ۳۰۰ هزار تومان است. کارایی شش هسته‌ای‌های فنوم۲ فاصله زیادی با پردازنده‌های Core i7 دارد ولی این پردازنده‌ها رقابت بسیار خوبی با پردازنده‌های Core i3 و Core i5 دارند به خصوص که قیمت‌ بسیار جذابی هم دارند.
مدل X6 1055T به دلیل فرکانس عملیاتی پایین، در خیلی از تست‌ها حتی از چهارهسته‌ای X4 965 (یا فرکانس عملیاتی ۴/۳ گیگاهرتز) نیز عقب می‌افتد ولی امروز خواهید دید که این پردازنده در صورت اورکلاک می‌تواند موقعیت بسیار مناسب‌تری میان رقبای خود پیدا کند. در ادامه خواهید دید که اورکلاک یک شش هسته‌ای فنوم۲ تا حدود چهار گیگاهرتز، چه شرایطی را برای شما فراهم خواهد کرد.

Phenom II X6 1055T
این مدل برخلاف X6 1090T، یک مدل ویرایش سیاه(Black Edition) نیست و بنابراین ضرایب فرکانس آن را تنها می‌توان کاهش داد. همانطور که در جدول می‌بینید فرکانس این پردازنده در حالت آماده به کار به ۸۰۰ مگاهرتز کاهش یافته و در حالت Turbo نیز به ۳۳۰۰ مگاهرتز افزایش می‌یابد. Turbo زمانی روی این پردازنده فعال می‌شود که بین یک تا سه هسته عملیاتی آن فعال باشد. ولتاژ عملیاتی پردازنده در این دو حالت نیز طبق اعداد موجود در جدول، تغییر می‌کند.

اورکلاک

همانطور که پیش‌تر گفته شد، X6 1055T، پردازنده ویرایش سیاه نیست. بنابراین اورکلاک آن تنها
از طریق افزایش فرکانس مرجع امکان‌پذیر است.
مهم‌ترین مشکل هنگام اورکلاک پردازنده‌هایی نظیر X6 1055T که ضرایب فرکانس آزاد ندارند این است که با افزایش فرکانس مرجع، علاوه بر افزایش فرکانس عملیاتی پردازنده، سایر فرکانس‌های عملیاتی وابسته به فرکانس مرجع مثل فرکانس ماژول‌های حافظه، حافظه کش و مسیر میان پردازنده و تراشه مادربورد (مسیر هایپرترانسپورت برای پلتفرم AM3) نیز افزایش ‌یابند. ممکن است پردازنده، توان عمل این افزایش فرکانس را داشته باشد ولی در مورد سایر اجزای نام برده لزوما این چنین نیست. به علاوه در مورد شش هسته‌ای‌های فنوم۲، پارامتر دیگری با نام فرکانس Turbo نیز مطرح می‌شود که اورکلاک این گونه پردازنده‌ها را کمی پیچیده‌تر می‌کند.
در کل، برای اورکلاک شش هسته‌ای‌های فنوم۲، پنج فرکانس اصلی مطرح می‌شود:
- فرکانس عملیاتی پردازنده: فرکانس تمام هسته‌های عملیاتی که بیشتر اوقات با این فرکانس کار می‌کنند.


- فرکانس Turbo: زمانی که سه یا تعداد بیشتری از هسته‌ها در حالت آماده به کار باشند، این فرکانس فعال می‌شود. فرکانس Turbo همیشه از فرکانس اصلی پردازنده، بالاتر است.
- فرکانس مسیر هایپرترانسپورت: این فرکانس، به فرکانس مسیر میان پردازنده و تراشه مادربورد بازمی‌گردد که برای فنوم‌های شش هسته‌ای، ۲۰۰۰ مگاهرتز است.
- فرکانس پل شمالی پردازنده: فرکانس حافظه کش L3 و کنترلر حافظه قرار گرفته درون پردازنده توسط این فرکانس تعیین می‌شود که مقدار پیش‌فرض آن دو گیگاهرتز است.


- فرکانس ماژول حافظه: این فرکانس برای ماژول‌های DDR3 بین ۸۰۰ تا ۱۶۰۰ مگاهرتز قابل انتخاب است. هر کدام از این فرکانس‌ها ضرایب فرکانس مخصوص به خود را دارند. بنابراین با افزایش فرکانس مرجع، باید ضرایب این فرکانس‌ها را طوری تنظیم کرد که فرکانس آنها از حد مجاز فراتر نرود.

با افزایش فرکانس، زمانی خواهد رسید که برای افزایش بیشتر فرکانس، باید ولتاژ مربوط به آن فرکانس را نیز افزایش داد. چراکه در غیر این صورت قطعه مورد نظر در فرکانس‌های بالاتر، پایداری خود را از دست می‌دهد. برای اورکلاک فنوم‌های شش هسته‌ای بهتر است این ولتاژ را از ۵/۱ ولت بیشتر نکنید، چرا که با مشکل دمای بالا مواجه خواهید شد. همچنین برای اورکلاک فنوم‌های ۶هسته‌ای، ۳ ولتاژ اصلی وجود دارد:

- ولتاژ پردازنده این ولتاژ به هسته‌های عملیاتی برمی‌گردد. اگر از خنک‌کننده هیتسینک و فن استفاده کنید، برای فنوم‌های شش هسته‌ای بهتر است این ولتاژ را از ۵/۱ ولت بیشتر نکنید، چراکه با مشکل دمای بالا مواجه خواهید شد.

- ولتاژ حافظه: چنانچه فرکانس ماژول‌های حافظه را اورکلاک کرده باشید، ممکن است لازم باشد ولتاژ آنها را نیز افزایش دهید. قبل از شروع اورکلاک بهتر است قابلیت CPU Load Line Calibration از درون بایوس را فعال کرد تا از افت ولتاژ پردازنده هنگام افزایش شدت جریان آن، جلوگیری شود.
همچنین اگر قصد انجام یک اورکلاک حرفه‌ای را دارید باید Turbo نیز غیرفعال شود، چراکه Turbo Core با وارد عمل شدن، علاوه بر افزایش فرکانس عملیاتی پردازنده، باعث ۱۵/۰ ولت افزایش ولتاژ آن نیز می‌شود. اگر شما با اورکلاک به حداکثر فرکانس عملیاتی پردازنده خود رسیده باشید، فعال شدن Turbo قطعا باعث ناپایداری آن خواهد شد. ضمن اینکه افزایش ولتاژ ۱۵/۰ ولتی، باعث افزایش فوق‌العاده دما و کاهش عمر پردازنده می‌شود.
اورکلاک شش هسته‌ای X6 1055T با استفاده از M4A89GTD PRO/USB3 ساخت اسوس انجام شده ضمن اینکه برای خنک کردن پردازنده از خنک‌کننده Ultra-120 Extreme ساخت Thermalright بهره گرفته شده است.


نتایج
اورکلاک شش هسته‌ای ۱۰۵۵T تا فرکانس‌های مختلفی صورت گرفته که پارامترهای آنها در جدول درج شده است. بیشترین فرکانس پایدار به دست آمده در شرایط مورد آزمایش، چهار گیگاهرتز بوده که تست‌های کارایی نیز در همین فرکانس انجام گرفته است. از نمودارها به خوبی پیداست که اورکلاک این شش هسته‌ای چه افزایش کارایی فوق‌العاده را به دنبال دارد. شاید تنها ایراد وارد به این اورکلاک بالا رفتن بیش از حد مصرف توان باشد که با توجه به افزایش ولتاژ در شش هسته عملیاتی، چندان هم دور از انتظار نیست. برای کاهش مصرف انرژی در حالت اورکلاک توصیه می‌کنم ولتاژ را در حد نیاز بالا ببرید و از افزایش ولتاژ و فرکانس‌های غیرمرتبط با ماژول حافظه مسیر هایپرترانسپورت و پل شمالی پردازنده صرف‌نظر کنید چراکه تاثیر این فرکانس‌ها روی کارایی سیستم ناچیز است. فرکانس عملیاتی پردازنده تاثیرگذارترین فرکانسی است که می‌توانید آن را اورکلاک کنید.

View Full Album

[bigbang]

بررسی اورکلاکینگ رم ۲۰۰۰ مگاهرتز



سربازان دره سیلیکون


Silicon Power Xpower DDR3 2000MHz
سیلیکون پاور برند شناخته‌ شده‌ای در سطح جهانی است و به صورت اختصاصی به تولید محصولات مرتبط با حافظه‌ها فعال است. این محصولات از فلش درایوها تا هاردهای SSD و رم‌ها گسترده هستند. با این حال این شرکت را در سطح جهان بیشتر با فلش درایوهای آن می‌شناسند. این برند حدود یکی دو سال است که فعالیت خود را با داده‌پرداز رایانه متین در ایران آغاز کرده و حالا مدعی سهم بازار است.

یکی از مدل‌های جدید این برند از سری Xpower DDR3 است که برای فعالیت‌های اورکلاکینگ طراحی شده و از نظر فرکانس تراشه‌ها و همچنین سیستم خنک‌کننده دارای ویژگی‌های قابل توجهی است. در این گروه انواع فرکانس‌ها از ۱۶۰۰ تا ۲۱۳۳ دیده می‌شود و در مدل‌های دو و سه کانال بسته‌بندی می‌شوند. نکته قابل توجه در طراحی این ماژول‌ها روشی است که برای سیستم خنک‌کننده آن استفاده شده است. در این روش شیارهای مورب در بالای سینک قرار دارند و حرارت را با توجه به جریان هوا درون این شیارها دفع می‌کنند. جنس سینک گرمایی این رم از نوع آلومینیوم خالص است که ضریب هدایتی مناسبی دارد. این مساله باعث شد تا در طول بررسی‌ها که فرکانس افزایش زیادی داشت و به دنبال آن ولتاژ هم به آستانه ریسک رسیده بود میزان دمای رم در حد قابل قبولی باقی ماند. در بررسی‌هایی که روی این شکل طراحی انجام شده، مشخص شده کارایی بیشتری در مقابل سایر سینک‌ها دارد. سیلیکون پاور مدعی است این روش تا دو برابر بیشتر از طراحی استاندارد می‌تواند باعث دفع حرارت شود.

ولتاژ این ماژول‌ها ۶۵/۱ ولت است که با توجه به فرکانس دو هزار مگاهرتزی آنها در حد مناسبی است. البته اغلب ماژول‌های بالای ۱۶۰۰ مگاهرتز از این ولتاژ استفاده می‌کنند که باعث می‌شود در فرکانس‌های بالا پایداری رم همچنان حفظ شود.
مورد دیگری که در رابطه با این ماژول‌ها می‌توان اشاره کرد بحث مدار چاپی آنها است که از ساختار هشت لایه‌ای استفاده می‌کند و از طریق فناوری fly-by در زمینه جانمایی و آدرس‌دهی داده‌ها، زمان تاخیر کاهش پیدا کرده است. از فناوری‌های دیگر در این ماژول‌ها On-DIE Termination (ODT) است که این مورد هم باعث کاهش خطا و کاهش سیگنال‌های بازگشتی در سطح حافظه‌ها می‌شود. ODT می‌تواند از طریق کاهش این سیگنال‌ها، کارایی رم را افزایش دهد.
این رم‌ها در یک کیت با دو ماژول دو گیگابایتی قرار دارند و فرکانس آنها نیز ۲۰۰۰ مگاهرتز است. در هر ماژول ۱۶ تراشه ۱۲۸ مگابایتی قرار گرفته که به صورت دو ردیف هشت‌تایی در دو طرف رم چیده‌ شده‌اند. زمان تاخیر این حافظه‌ها در فرکانس‌های زیر ۱۶۰۰ مگاهرتز ۸ است ولی در فرکانس‌های بالاتر زمان تاخیر آنها ۹ خواهد بود که این افزایش تاخیر نیز به دلیل رابطه مستقیم فرکانس و زمان تاخیر است.
بررسی
در بررسی‌هایی که روی این ماژول‌ها انجام شد در قدم اول فرکانس مبنای ۱۳۳۳ مگاهرتز را مورد آزمایش قرار دادیم که در این فرکانس سرعت خوانش اطلاعات در حدود ۶/۱۳ گیگابایت در ثانیه و سرعت نوشتن اطلاعات نیز ۷/۱۰گیگابایت بر ثانیه بود. در این فرکانس زمان کپی اطلاعات به ۴/۱۴ گیگابایت بر ثانیه رسید.
فرکانس بعدی ۱۶۰۰ مگاهرتز بود و در این فرکانس سرعت انتقال داده‌ها افزایش محسوسی داشت که این افزایش در زمینه خواندن و کپی اطلاعات بیشتر دیده می‌شود. سرعت خواندن اطلاعات به ۵/۱۴ گیگابایت در ثانیه و زمان کپی نیز به ۳/۱۵ گیگابایت در ثانیه رسید. این در حالی بود که میزان نوشتن اطلاعات در حد همان ۷/۱۰ گیگابایت در ثانیه باقی ماند. در فرکانس ۲۰۰۰ مگاهرتز این افزایش سرعت همچنان روند صعودی داشت، به طوری که خواندن اطلاعات به ۴/۱۷ گیگابایت در ثانیه رسید و سرعت کپی نیز در همین حدود و ۱/۱۷گیگابایت در ثانیه بود. سرعت نوشتن اطلاعات در فرکانس ۲۰۰۰مگاهرتز به ۵/۱۲ گیگابایت در ثانیه افزایش یافت. در این فرکانس زمان تاخیر روی ۹ تنظیم شد و ۹-۹-۹-۳۰ بود.
بعد از این فرکانس اورکلاک رم را ادامه دادیم و تا فرکانس ۲۱۳۶ مگاهرتز بدون تغییر در ولتاژ و از طریق تنظیم خودکار فرکانس افزایش پیدا کرد که در این فرکانس هم سرعت خوانش اطلاعات ۸/۱۷، سرعت نوشتن اطلاعات ۲/۱۳ و سرعت کپی اطلاعات ۷/۱۸ گیگابایت بر ثانیه بود. بعد از این فرکانس سیستم پایداری لازم را نداشت و در ۲۲۰۰ مگاهرتز در میانه تست‌ها با ناپایداری سیستم مواجه شدیم. با تغییر ولتاژ به ۸۶/۱ ولت این ناپایداری برطرف شد و جالب اینجا است که از این فرکانس به بعد دیگر نیازی به افزایش ولتاژ نبود و تا ۲۶۰۰ مگاهرتز از همین مقدار استفاده شد. با افزایش فرکانس مرجع و تنظیم فرکانس پردازنده و بخش‌های غیرهسته‌ای روی مقادیر نزدیک به فرکانس‌های اولیه خود توان اورکلاکینگ را روی رم متمرکز کردیم و در نهایت تا فرکانس ۲۶۰۰ مگاهرتز این مقدار را افزایش دادیم. در فرکانس ۲۶۰۰ مگاهرتز سرعت خوانش اطلاعات ۲/۱۸ گیگابایت بر ثانیه، سرعت نوشتن اطلاعات ۳/۱۵ گیگابایت بر ثانیه و سرعت کپی نیز ۴/۱۹ گیگابایت بر ثانیه بود. فرکانس ۲۶۰۰ مگاهرتز افزایشی ۳۰ درصدی نسبت به فرکانس اولیه این ماژول دارد و حتی امکان افزایش بیش از این مقدار نیز وجود داشت که در فرکانس ۲۶۳۰ مگاهرتز باز هم با ناپایداری سیستم روبرو شدیم. با توجه به اینکه از سیستم هوا خنک برای کاهش دما استفاده می‌کردیم، اورکلاک در این نقطه متوقف شد.
در پایان می‌توان گفت این ماژول‌ها با توجه به توانی که برای اورکلاکینگ نشان دادند، می‌توانند یکی از گزینه‌های برتر برای اورکلاکرها باشد هرچند که پایداری این ماژول‌ها در فرکانس‌های بالا نشان می‌دهد می‌توان روی عملکرد آنها در شرایط استرس حساب کرد. البته باید توجه داشته باشید ماژول‌هایی که از این فرکانس پشتیبانی می‌کنند قیمت‌های بالاتری نسبت به مدل‌های رایج در بازار دارند.

[bigbang]

با عرضه نسل پردازنده های سری Phenom II ، برخلاف نسل های قبلی پردازنده های AMD که قابلیت اورکلاکینگ چندان خوبی نداشتند، تحول عظیمی در قابلیت اورکلاک پردازنده های AMD ایجاد شد . به طوری که این نسل از پردازنده ها خیلی زود رکورد جهانی بیشترین فرکانس ثبت شده پردازنده های ۴ هسته ای را با پردازنده AMD Phenom II 955 Black Edition و فرکانس ۷.۰ گیگاهرتز از آن خود کردند . در این مقاله قصد داریم در دو بخش تئوری و عملی به آموزش اورکلاک سیستم های مبتنی پردازنده های AMD بپردازیم .

مفاهیم پایه
قبل از شروع هر چیز بهتر است دیاگرام ارتباط گذرگاه های مختلف در یک سیستم مبتنی بر پردازنده های AMD را تجزیه و تحلیل کنیم.

همانطور که در دیاگرام مشخص می باشد، ۳ عامل اصلی، وظیفه مدیرت گذرگاه های مختلف را برعهده دارند.

• South Bridge یا SB یا پل جنوبی :

پل جنوبی وظیفه کنترل دستگاه های ورودی و خروجی را بر عهده دارد و واسطه ای برای اعمال فرکانس های پایه (Reference ) به قسمت های مختلف سیستم می باشد . لازم به ذکر است این فرکانس های پایه توسط یک کریستال بسیار دقیق به همراه یک آی سی Clock Generator تولید می شوند .

• North Bridge یا NB یا پل شمالی

پل شمالی وظیفه کنترل گذرگاه های PCI-Express و Hypertransport را برعهده دارد و در واقع پلی جهت ارتباط سایر دستگاه های ورودی و خروجی با پردازنده مرکزی می باشد .

• CPU یا واحد پردازشگر مرکزی

CPU نیز در این پلتفرم علاوه بر وظیف اصلی خود، وظیفه کنترل حافظه اصلی سیستم ( RAM ) را نیز به صورت مستقیم بر عهده دارد .
در این پلتفرم یک فرکانس کلاک به عنوان مرجع شناخته می شود . فرکانس این کلاک ۲۰۰Mhz ( مگاهرتز) می باشد . در واقع فرکانس کلاک بسیاری از گذرگاه ها و دستگاه های موجود در این پلتفرم به طور مستقیم این فرکانس را به عنوان مرجع خود می شناسند .
این فرکانس در BIOS مادربورد های مختلف با نام های دیگری مانند Bus Speed ، FSB Frequency ، CPU Frequency ، CPU FSB Frequency و Reference Clock نیز نامیده می شود . ( گذرگاه FSB در این پلتفرم وجود خارجی ندارد و فقط جهت
درک عامیانه بیشتر در برخی از BIOS ها مشاهده می شود ) .
کنترل کننده های گذرگاه ها و دستگاه های مختلف با استفاده از Multiplier ( ضرب کننده ) و Divider ( تقسیم کننده ) های مختلف ، فرکانس ۲۰۰ مگاهرتر نام برده را به فرکانس های مورد نیاز خود تبدیل می کنند .
قبل شروع بحث اصلی ابتدا لازم است با برخی اصطلاحات به کار رفته در این پلتفرم آشنا شوید :

Core Speed :

این عبارت که با نام های دیگر نظیر CPU Speed, CPU Frequency, CPU Clock Frequency, و CPU Clock Speed نامیده می شود، فرکانس هسته پردازنده می باشد . افزایش این فرکانس در اورکلاک سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD هدف اصلی قرار داده می شود و تاثیر مستقیم بر افزایش کارایی یک سیستم دارد .

Northbridge Speed :

این عبارت با نام های دیگری نظیر NB SPEED وNB Clock Frequency نیز نامیده می شود . مقدار این عبارت فرکانس کاری چیپ پل شمالی تعبیه شده در پردازنده را تعیین می کند . برای مثال مقدار این فرکانس در پردازنده های سوکت AM2+ بین ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ مگاهرتز می باشد.
افزایش بیش از حد این فرکانس به شدت ناپایداری را به دنبال دارد و به صورت خفیف باعث افزایش پهنای باند حافظه اصلی و حافظه نهان سطح ۳ ( L3 Cache ) می شود .

HyperTransportLink Speed :

این عبارت با نام های دیگر نظیر HT Link Frequency ، HT Link Speed و Frequency HyperTransport نیز نامیده می شود.
پردازنده های کنونی AMD توسط ۲ گذرگاه با دیگر قسمت های موجود ارتباط برقرار می کنند . یکی از طریق گذرگاه Memory Bus با حافظه اصلی و دیگری از طریق گذرگاه
HyperTransportبا چیپست پل شمالی و در نهایت با سایر قسمت ها ارتباط بر قرار می کند .
HyperTransport یک تکنولوژی برای اتصال نقطه به نقطه (point -To- point) بین مدارات مجتمع است. از مزایای این گذرگاه می توان به پهنای باند بالا ،تاخیر زمانی ( Latency ) کم و سازگاری مناسب اشاره کرد . این فرکانس هیچ گاه از مقدار NB Clock Frequency تجاوز نمی کند . همچنین مقدار این فرکانس با توجه به نسخه تکنولوژی HyperTransport به کار رفته در پردازنده متفاوت می باشد . برای مثال در آخرین پردازنده های عرضه شده توسط کمپانی AMD که در آن ها از Hyper Transport نسخه ۳.۰ استفاده می شود ، این گذرگاه با فرکانس ۲.۰ گیگاهرتز فعالیت می کند .

Memory Frequency:

این عبارت با نام های دیگری نظیر DRAM Frequency ، Memory speed و Memory Clock نیز نامیده می شود .
این مقدار، فرکانس واقعی حافظه اصلی ( RAM ) و گذرگاه حافظه ( Memory Bus ) را نشان می دهد، برای مثال برای حافظه های DDR2 این مقدار می تواند ۲۰۰MHZ ، ۲۶۶MHZ ، ۳۳۳MHZ ، ۴۰۰MHZ و ۵۳۳MHZ باشد که در واقع فرکانس های موثر DDR2 400MHZ ، DDR2 533MHZ ، DDR2 667MHZ ، DDR2 800MHZ و DDR2 1066MHZ را تداعی می کند.
روش محاسبه فرکانس هایی که در اورکلاک این پلتفرم به آن ها نیاز داریم به شرح زیر می باشد :

CPU Core Speed = Reference Clock x CPU Multiplier
Northbridge Speed = Reference Clockx Northbridge Multiplier
HyperTransport Link Speed = Reference Clock x HyperTransport Multiplier
Memory Frequency= Reference Clock x Memory Multiplier/ Divider

راه های اورکلاک پردازنده های AMD

همان طور که مشاهده می کنید اگر افزایش فرکانس پردازنده را هدف در اورکلاک قرار دهیم، برای اورکلاک پردازنده های AMD دو راه وجود دارد :

۱- افزایش ضریب پردازنده ( CPU Multiplier ) :

یکی از آسان ترین روش های اورکلاک پردازنده همین روش می باشد . ولی این ضریب در پردازنده های معمولی قفل شده است . در واقع نمی توان این ضریب را بیشتر از مقدار نامی خود تغییر داد و فقط در پردازنده های سری Black Edition کمپانی AMD این امکان وجود دارد . برای مثال در پردازنده AMD Phenom II X4 955 Black Edition که با فرکانس هسته ۳.۲Ghz و با ضریب نامی ۱۶ عرضه می شود ، برای اورکلاک این پردازنده چنانچه مقدار ضریب پردازنده را افزایش دهیم، به ازای افزایش هر واحد ضریب پردازنده، ۲۰۰Mhz به فرکانس نامی هسته پردازنده اضافه می شود . به مثال یر توجه کنید :

همان طور که مشاهده می کنید، با افزایش ضریب پردازنده از ۱۶ به ۱۹ ، فرکانس هسته پردازنده از ۳.۲Ghz به ۳.۸Ghz افزایش یافته است .

۲ – افزایش مقدار فرکانسReference Clock :


افزایش فرکانس Reference Clock عامیانه ترین روشی است که جهت اورکلاک در سیستم های مبتنی بر پرازنده های AMD مورد استفاده قرار می گیرد . اما همانطور که در روش های محاسبه فرکانس قسمت های مختلف سیستم مشاهده کردید، با افزایش این فرکانس ، همزمان فرکانس های Northbridge ، HyperTransport و Memory نیز افزایش خواهد یافت . از طرفی با افزایش بیش از حد فرکانس های یاد شده ، پایداری سیستم با چالش روبه رو خواهد شد . لذا باید با انتخاب ضریب های مناسب برای ۳ فرکانس یاد شده، فرکانس آن ها را به مقادیر پیش فرض نزدیک کرد . برای مثال در پردازنده AMD Phenom II X4 920 که با ضریب پردازنده حداکثر ۱۴ و با فرکانس هسته ۲.۸GHZ فعالیت می کند، با افزایش Reference Clock به مقدار ۲۶۶Mhz ، می توان به فرکانس هسته پردازنده ۳۷۲۵Mhz رسید .

بررسی پارامترهای ولتاژی مهم و کاربردی در این پلتفرم

همانطور که در مقاله شماره قبل اشاره شد ، با افزایش فرکانس قطعات سخت افزاری، توان مصرفی آن ها افزایش خواهد یافت . یکی از راه های جبران توان مصرفی، افزایش ولتاژ کاری آن قطعه می باشد . در اورکلاکینگ کلیه قطعات باید توجه داشت ابتدا حداکثر حرارت مطمئن و بی خطر برای قطعه مورد نظر را به دست آورد، سپس با در نظر گرفتن حداکثر ولتاژ تعیین شده توسط کمپانی سازنده قطعه ، همزمان با افزایش فرکانس ، درصورت نیاز اقدام با افزایش ولتاژ قطعه مورد نظر نمود . در ادامه مقاله عملکرد پارامترهای ولتاژی مختلف را در سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD تشریح خواهیم کرد .
از جمله پارامتر های مرسوم موجود در مادربرد های پلتفرم کنونی AMD می توان به موارد زیر اشاره کرد :
Processor Voltage :
این پارامتر با نام های دیگری نظیر CPU Voltage ، Vcore Voltage ، CPU Vcore نیز در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . مقدار این پارامتر ، ولتاژ هسته پردازنده را تعیین می کند . افزایش این پارامتر مهمترین عامل در افزایش هر چه بیشتر فرکانس پردازنده خواهد بود . رنج مقدار مطمئن و بی خطر این پارامتر را می توان در مشخصات فنی پردازنده در سایت کمپانی سازنده پردازنده مشاهده کرد . تجربه ثابت کرده است برای استفاده طولانی مدت و همینطور برای کنترل حداکثر حرارت متصاعد شده از پردازنده، در صورتی که از خنک کننده مرجع پردازنده استفاده می کنید به هیچ وجه خارج از محدوده تعیین شده نباید اقدام به افزایش ولتاژ نمود . همچنین لازم به ذکر است که حتی با استفاده از خنک کننده های بهتر و کنترل حرارت مناسب نیز اعمال ولتاژ بیشتر ۵% از حداکثر ولتاژ تعیین شده نیز در دراز مدت اثرات منفی زیادی به دنبال خواهد داشت .

HyperTransport Link Voltage :

این پارامتر نیز با نام های دیگری نظیر HT Voltage و HyperTransport Voltage نیر در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . مقدار این پارامتر ولتاژ I/O Buffer کنترل کننده گذرگاه HyperTransport موجود بین پردازنده و NB را تامین می کند . مقدار این ولتاژ در پلتفرم های کنونی AMD به صورت پیش فرض ، ۱.۲ ولت می باشد . در صورتی که در حین اورکلاک اقدام به افزایش فرکانس این گذرگاه می کنید در صورت افزایش بیش ۱۰ الی ۱۵% درصد می توانید حداکثر ۰.۱V به مقدار ولتاژ نام برده اضافه کنید . تجربه ثابت کرده ، افزایش بیشتر از ۲۰% این فرکانس ، حتی با اعمال ولتاژ های بیشتر پایداری کامل را به دنبال نخواهد داشت .

North Bridge Voltage :


پارامتر یاد شده با نام NB Voltage در BIOS های مادربورد های مختلف وجود دارد . این پارامتر ، ولتاژ هسته چیپست پل شمالی مادربورد را تامین می کند . از آنجا که تجربه ثابت کرده است که افزایش فرکانس NB بیش از ۲۰% معمولا ناپایداری را به دنبال خواهد داشت ( این مسئله برای اورکلاکینگ با خنک کننده های هوایی بیشتر مصداق دارد ) ، بهتر است با تنظیم ضریب مناسب برای این فرکانس مانع از افزایش این مقدار شویم . در صورت افزایش این فرکانس به مقدار کمتر از ۲۰% ، حداکثر می توان با اعمال ۰.۰۵ الی ۰.۱V ( ولت ) ولتاژ بیشتر، پایداری بیشتر سیستم را تضمین کرد .

CPU – NB Voltage

این پارامتر با نام های دیگری نیز مانند CPU-NB VID ، Processor –NB Voltage و Processor North Bridge Voltage نیز نامیده می شود . این مقدار ، ولتاژ هسته کنترلر حافظه تعبیه شده در پردازنده را تامین می کند. تجربه ثابت کرده، افزایش این مقدار، دستیابی به فرکانس های بالاتر حافظه ( بیش از ۱۶۰۰Mhz ) را هموارتر می سازد. مقدار پیش فرض این عبارت ۱.۲ ولت می باشد و توصیه شده برای استفاده طولانی مدت ۰.۱V الی ۰.۱۵V بیش از مقدار پیش فرض به این پارامتر اضافه نشود.


Memory Voltage :


پارامتر یاد شده با نام های دیگری مانند DRAM Voltage و DDR Voltage نیز در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . این مقدار، ولتاژ حافظه اصلی سیستم ( RAM ) را تامین می کند .
زمانی اقدام به افزایش ولتاژ مورد نظر می شود که در جریان اورکلاک پردازنده قصد اورکلاک RAM را هم داشته باشیم .
در صورتی که اورکلاک حافظه را منتفی بدانیم می توان با تنظیم Divider مناسب بین فرکانس مرجع و حافظه، مانع از افزایش فرکانس حافظه شد .
مقدار این ولتاژ در حالت پیش فرض برای حافظه های DDR2 استاندارد ، ۱.۸V و برای حافظه های DDR3 استاندارد ۱.۵V می باشد .


بررسی و تشریح پارامترهای کنترل مصرف انرژی در این پلتفرم


معمولاً تعدای پارامتر، جهت کنترل توان مصرفی پردازنده در زمان بیکاری پردازنده توسط کمپانی سازنده پیش بینی می شود . اینگونه قابلیت ها معمولا در هنگام اورکلاک سیستم، با محدود کردن انرژی مصرفی پردازنده و سایر قطعات جهت کنترل حرارت متصاعد شده از آن ها ، باعث ایجاد ناپایداری های گاه و بی گاه در اورکلاک می شوند . لذا توصیه می شود اینگونه قابلیت ها قبل از اعمال تغییرات اورکلاک غیرفعال شوند .

از جمله این موراد می توان به دو گزینه C1E یا CPU Enhanced Halt Stateو AMD Cool’n'Quiet اشاره کرد .


اینگونه تکنولوژی ها با کاهش فرکانس و ولتاژ هسته پردازنده در زمان های بیکاری پردازنده، در هنگام اورکلاک سیستم، در بعضی موارد موجب ناپایداری سیستم می شوند .
نکته مهم : در صورتی که قصد اورکلاک پردازنده با استفاده از روش افزایش فرکانس مرجع ( Reference Clock ) را دارید، توصیه می شود در BIOS مادربورد، گزینه CPU Spread spectrum را غیر فعال کنید . این گزینه با dither کردن سیگنال کلاک باعث کاهش تداخل الکترومغناطیسی در فرکانس های خاصی می شود . از سوی دیگر این گزینه با کاهش کیفیت سیگنال کلاک در فرکانس های بالا، باعث ایجاد ناپایداری می شود . پیشنهاد می کنم در صورتی که در نزدیکی کامپیوترتان، تلویزیون و یا رادیو استفاده نمی کنید، حتما این گزینه را غیر فعال کنید .

[bigbang]

تست عملی اورکلاک سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD


تا این قسمت از مقاله، با اصطلاحات و عبارات و در کل تئوری اورکلاک سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD آشنا شدیم . در ادامه مقاله ، به صورت عملی یک سیستم مبتنی بر پردازنده های جدید AMD یعنیX3 Phenom II را به صورت مرحله به مرحله از تنظیم گزینه های مختلف Setup گرفته تا تست پایداری سیستم ، اورکلاک می کنیم . همچنین در دو حالت فرکانس پیش فرص و فرکانس اورکلاک شده ، از سیستم مورد نظر تست هایی گرفته شد تا تاثیرات یک اورکلاک کاربردی در کارایی نهایی یک سیستم نمایان شود .
جهت تست عملی از سیستمی با مشخصات سخت افزاری زیر استفاده شد :

بررسی و تهیه پروفایل مناسب جهت اعمال تغییرات در BIOS



پس از در نظر گرفتن شرایط حرارتی و حداکثر ولتاژ پردازنده نام برده و انجام تست های متعدد و آزمون های سعی و خطا طولانی که حدودا ۲ ساعت به طول انجامید، سرانجام تصمیم بر آن شد که این پردازنده ۲.۸ گیگاهرتزی به مقدار ۲۵% درصد، یا به عبارت دیگر تا ۳.۵ گیگاهرتز اورکلاک شود . همچنین همانطور که می دانید پردازنده ای که برای اورکلاک در نظر گرفته ایم از پردازنده های سری Black Edition کمپانی AMD می باشد و دارای ضریب پردازنده CPU Multiplier آزاد و بدون محدودیت می باشد . ولی چون از طرفی اورکلاک از راه افزایش ضریب پردازنده کاری بسیار ساده می باشد و از سوی دیگر در حال حاضر درصد بیشتری از خریدارن پردازنده های AMD دارای پردازنده های یا ضریب پردازنده قفل شده می باشند، تصمیم بر آن شد تا از راه افزایش Reference Clock ، اقدام به اورکلاک این پردازنده کنیم .
مشخصات فنی پردازنده یاد شده به شرح زیر می باشد :

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید حداکثر ولتاژ توصیه شده توسط کمپانی سازنده با توجه به خنک کننده مرجع طراحی شده توسط کمپانی، برای این پردازنده ۱.۴۲۵ ولت می باشد . همچنین حداکثر حرارت قابل تحمل توسط پردازنده فوق حدود ۷۳c (سانتی گراد) می باشد . فرکانس گذرگاه HyperTransport در این پردازنده ۲۰۰۰Mhz (برابر ۴۰۰۰ مگاهرتز کارآمد یا Effective ) می باشد و به طبع فرکانس چیپست پل شمالی نیز ۲۰۰۰Mhz خواهد بود . حال اگر روش های محاسبه فرکانس های نام برده را که در ابتدای مقاله به آن ها اشاره کردیم را به یاد آورید، می توانید به سادگی فرکانس کاری قسمت های مختلف این سیستم را در حالت پبش فرض محاسبه کنید .




ضریب فرکانس هسته پردازنده ( CPU Multiplier )در این سیستم در حالت پیش فرض ۱۴ می باشد .
ضریب فرکانس گذرگاه Hypertransport یا HyperTransport Multiplier و ضریب فرکانس کاری چیپست پل شمالی (Northbridge Multiplier ) در حالت پیش فرض به طور مشترک ۱۰ می باشد .
ضریب فرکانس حافظه (Memory Multiplier ) در حالت پیش فرض در این سیستم ۲ می باشد .
در تصاویر زیر نیز می توانید مشخصات حالت پیش فرض سیستم را مشاهده کنید .

برای رسیدن به فرکانس ۳۵۰۰Mhz برای هسته پردازنده، مقدار فرکانس Reference Clock را از ۲۰۰Mhz به ۲۵۰Mhz افزایش دادیم . همانطور که در ابتدای مقاله اشاره شد، با افزایش فرکانس Reference Clock، فرکانس های چیپست پل شمالی، گذرگاه HyperTransport و حافظه اصلی نیز افزایش خواهد یافت . از آنجا که هدف اصلی ما اورکلاک پردازنده بود، با کاهش ضریب فرکانس چیپست پل شمالی و گذرگاه HyperTransport از ۱۰ به ۸ ، فرکانس ۲۰۰۰Mhz پیش فرض را برای هر دو قسمت حفظ کردیم . همچنین با استفاده از Divider با نسبت ۳:۵ ( Reference Clock : DRAM )، حافظه اصلی را در فرکانس ۴۱۶Mhz ( برابر ۸۳۲ کارآمد ) تنظیم و پس از تست ها و آزمون و خطاهای بسیار، برای داشتن پایداری کامل سیستم، ولتاژ هسته پردازنده ( CPU Vcore ) را ۱.۴۵ ولت تعیین کردیم . از آن جا که فرکانس های چیپست پل شمالی و گذرگاه Hypertransport در حالت پیش فرض قرار دارند ، هیچ گونه ولتاژ بیشتری به آن ها اعمال نشده است . همچنین از افزایش ولتاژ حافظه اصلی به دلیل اختلاف خیلی کمی که با فرکانس پیش فرض داشتیم می توانستیم از ولتاژ پیش فرض استفاده کنیم ، ولی برای داشتن پایداری کامل ترجیح دادیم با افزایش ۰.۱ ولتی آن را در ولتاژ ۱.۹v بایاس کنیم . در تصاویر زیر می توانید مراحل مختلف اعمال تغییرات را در BIOS سیستم مشاهده کنید :
قبل از انجام هر گونه تغییرات ، گزینه های مرتبط با کنترل توان را غیر فعال می کنیم :

همانطور که مشاهده کردید ، گزینه C1E را نیز در مسیر Advanced Bios Features / CPU Features غیرفعال کردیم .

در قدم بعدی، در قسمت Cell Menu، تنظیمات مربوط به غیر فعال کردن دیگر گزینه کنترل توان یعنی AMD Cool’n'Quiet ، اعمال تغییرات در فرکانس ها و ولتاژ ها و در نهایت غیر فعال کردن گزینه Spread Spectrum اعمال شد .
در این قسمت تنظیمات مربوطه به Setup به پایان می رسد .


حال می توانید در تصویر زیر، ماحصل اعمال تغییرات انجام شده را مشاهده کنید :

تست پایداری


همانطور که در مقاله شماره قبل اشاره شد، تست پایداری یکی از مهم ترین مراحل یک اورکلاک پایدار و کاربردی می باشد . نرم افزار های زیادی برای این منظور وجود دارند . این گونه نرم افزار ها با تکرار الگوریتمی خاص نظیر محاسبات ریاضی، هسته پردازنده و حافظه اصلی را تحت فشار قرار می دهند . پیشنهاد می شود معمولا برای تست پایداری از نرم افزار هایی استفاده شود که حتی علارقم عدم اورکلاک حافظه نیز، هم پردازنده و هم حافظه را همزمان تحت فشار قرار دهد . چراکه با افزایش حجم تراکنش داده ها بین پردازنده و گذرگاه های مختلف سیستم، پایداری کلی سیستم تا حد بسیار زیادی محک می شود .
همچنین در این گونه تست های پایداری ، حرارت متصاعد شده از پردازنده به بالاترین مقدار خود خواهد رسید و این امر کمک خواهد کرد تا با تنظیم پروفایل اورکلاک ، به بهترین تنظیمات جهت داشتن اورکلاکی کاملا پایدار و مطمئن نزدیک شویم .
حداکثر حرارت مطمئن قابل تحمل توسط پردازنده توسط کمپانی سازنده در جدول مشخصات فنی پردازنده ذکر می شود . برای مثال برای پردازنده ای که در این مقاله از آن استفاده نمودیم ، این مقدار ۷۳c درجه سانتی گراد می باشد . اما بسیاری از کارشناسان علوم سخت افزار تاکید می کنند در پردازنده های مدرن امروزی بهتر است این مقدار حداقل ۱۰ درجه سانتی گراد کمتر از مقدار تعیین شده توسط کمپانی سازنده در نظر گرفته شود تا در صورت تغییر شرایط حرارتی محیط در فصل های مختلف، عاملی سلامت قطعات را تهدید ننماید .
همچنین زمان تحت فشار گرفتن پردازنده و حافظه توسط نرم افزارهای تست پایداری، بسیار مهم می باشد . اختلافات ریادی بین افراد مختلف برای تعیین حداقل زمان جهت تست پایداری وجود دارد . ولی می توان در یک جمع بندی اجمالی اینطور نتیجه گیری کرد :

• حداقل ۳۰ دقیقه تست، که پایداری سطحی را تضمین می کند .
• حداقل ۲ ساعت تست، که پایداری نسبی را تضمین می کند .
• حداقل ۶ ساعت تست، که تقریباً پایداری کامل را تضمین می کند .
• حداقل ۱۲ ساعت تست، که پایداری کامل را تضمین می کند .

در واقع علت وجود زمان های مختلف این امر است که در فرآیند تست پایداری سیستم از هسته پردازنده گرفته تا منبع تغذیه سیستم باید تحت فشار قرار گیرند تا بتوان پایداری کامل سیستم را تضمین کرد . تجربه ثابت کرده است که اگر از کیفیت بالای ساخت مادربورد، نظیر مدارات تغذیه پردازنده ، حافظه ، چیپ های کنترلی و همچنین توانایی بالای منبع تغذیه سیستم خود مطمئن هستید، حداقل زمان ۲ ساعت تست پایداری می تواند تا حد بسیار زیادی خیال شما را از بابت پایداری کامل سیستم راحت کند .
ما نیز از نرم افزار OCCT جهت تست پایداری استفاده نمودیم و از میان تست های موجود این نرم افزار ، تست CPU Linpack ( سنگین ترین تست موجود برای تست پایداری پردازنده ) را اجرا کردیم . در این تست حداکثر حافظه اصلی قابل دسترس ( ۹۰% ) را در تست انتخاب کردیم و ۲ ساعت تست ادامه داشت . در تصویر زیر می توانید ۳۰ دقیقه پس از گذشت این تست را مشاهده نمایید :

تست های حرارتی و توان مصرفی




همان طور که در مقاله شماره قبل اشاره شد با افزایش فرکانس کاری هسته پردازنده، افزایش توان مصرفی پردازنده و به طبع افزایش حرارت متصاعد شده از پردازنده را به دنبال خواهیم داشت . در نمودار های زیر می توانید تاثیرات اورکلاک ۲۵% پردازنده را در افزایش حرارت متصاعد شده از آن و افزایش توان مصرفی کلی سیستم را مشاهده کنید :

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید در حالت بی کاری پردازنده به دلیل اعمال فناوری های خاص AMD در معماری K10 تغییر قابل توجهی ملاحضه نمی شود . ولی در حالت ۱۰۰% زیر باز رفتن پردازنده در نرم افزار OCCT، افزایش ۳۴ درصدی توان مصرفی سیستم مشهود می باشد. لازم به ذکر است به غیر از پردازنده هیچ یکی از قطعات دیگر اورکلاک قابل توجهی نشده اند ! در واقع با ۲۵% درصد اورکلاک پردازنده، ۳۴ % درصد به توان مصرفی سیستم اضافه شده است . همانطور که در مقاله شماره قبل اشاره شد، علت اصلی این امر وجود توان ۲ مولفه ولتاژ در فرمول محاسبه توان مصرفی پردازنده می باشد .

همانطور که در نمودار مشاهده می کنید، با ۲۵% اورکلاک پردازنده ، ۱۷% به حداکثرحرارت متصاعد شد از پردازنده اضافه شده است .
در واقع به دلیل کولر پردازنده خوبی که در اختیار داشتیم در هر دو حالت اورکلاک شده و فرکانس پیش فرض، دماهای ثبت شده قابل قبول می باشند.

[bigbang]

تست های کارایی سیستم



همچنین برای اینکه تاثیر افزایش فرکانس پردازنده ( اورکلاک پردازنده ) را در عملکرد نهایی سیستم بررسی کنیم، توسط برخی از نرم افزار های مرجع و معتبر اقدام به مقایسه نتایج ، در دو حالت فرکانس مرجع و فرکانس اورکلاک شده نمودیم .
نرم افزار های به کار رفته در تست های استفاده شده در این مقاله به شرح زیر می باشند :

تست ۳DMARK Vantage :


در این تست ، پردازنده طی اجرای دستورالعمل های پردازش ۳ بعدی تصویر ، محک زده می شود و در نتیجه امتیازی جداگانه برای پردازنده در نظر گرفته می شود .

همانطور که مشاهده می کنید ، با ۲۵% اورکلاک پردازنده ۲۳% کارایی پردازنده در این تست افزایش یافته است .


تست ۳DMark 2006 – DirectX 9.0


این تست نیز مانند تست ۳DMARK Vantage پردانده را به واسطه اجرای دستوالعمل های ۳ بعدی تصویر محک می زند . در این تست نیز امتیاز جداگانه ای برای پردازنده در نظر گرفته می شود . این تست نیز کاملا Multi Thread بوده و با پردازنده های چند هسته ای سازگار می باشد .

افزایش ۲۱% درصدی کارایی پردازنده ، در این تست نیز کاملاً مشهود می باشد .


تست های SIS Software Sandra 2009 :


نرم افزار Sandraاز جمله نرم افزار های بسیار معتبری است که می توان گفت در ارزیابی های بسیار متنوعی که دارا می باشد ، نتایجی کاملاً قابل اطمینان را ارائه می دهد .
در تست Processor Multimedia این نرم افزار ، واحد های مختلف پردازش دستورالعمل پردازنده نظیر MMX(2), SSE(2/3/4), AVX مورد ارزیابی قرار می گیرند . این دستورالعمل ها در نرم افزار هایی مانند ویرایشگرهای عکس ، کدگذاری و پخش فایل های ویدئویی و بازی های رایانه ای نقش مهمی در سریع تر اجرا شدن نرم افزارهای نام برده دارند . این تست ، کاملا Multi Thread می باشد .

تست Processor Arithmetic این نرم افزار ، واحد های محاسبه و منطق ریاضی (ALU ) و محاسبه اعداد اعشاری ( FPU ) را مورد ارزیابی قرار می دهد .

افزایش کارایی ۲۰% الی ۲۵% درصدی در تست های بالا نیز به روشنی قابل مشاهده می باشد .


تست EVEREST Ultimate – Memory Bandwidth :


این تست پهنای باند خواندن و نوشتن را در حافظه اصلی مورد ارزیابی قرار می دهد.

مشاهده می کنید که اورکلاک ناچیز حافظه و اورکلاک فرکانس هسته پردازنده ، ۵% درصد پهنای باند حافظه را افزایش داده است . البته این مقدار بسیار ناچیز می باشد و می توان از آن صرف نظر کرد . البته همانطور که در ابتدای مقاله اشاره شد ، هدف اصلی این مقاله ، صرفاً اورکلاک پردازنده بود .


تستwPrime :


wPrime از جمله نرم افزار های می باشد که با محاسبه الگوریتمی تکرار شونده (محاسبه ریشه های مربع به روش نیوتن ) به صورتی کاملاً Multi Thread، یکی از بهترین نرم افزار های موجود برای تست پردازنده‌های چند هسته ای می باشد.

در این تست نیز محاسبه الگوریتم مورد نظر در حالت فرکانس اورکلاک شده ۲۵% سریع تر از حالت فرکانس عادی انجام شده است .


نتیجه گیری و سخن پایانی


در این مقاله سعی شد تا نهایت ساده سازی بر روی اصطلاحات و تشریح پارامترهای موجود در اورکلاکینگ انجام پذیرد . همانطور که مشاهده کردید انجام یک اورکلاکینگ کاربردی کار بسیار ساده ای می باشد و فقط ساعاتی به وقت و حوصله نیاز دارد . همچنین در تست ها مشاده کردید که در تست های استاندارد و Multithread موجود، اورکلاک هسته پردازنده به صورت مستقیم در افزایش کارایی کلی سیستم موثرترین عامل می باشد .
تا چند سال پیش به شدت با اورکلاک مخالفت و این کار، عاملی جهت آسیب رساندن شناخته می شد . در صورتی که چنین تصوری به شدت غلط و اشتباه می باشد . در واقع اورکلاک کاربردی در صورتی که بر پایه و اساس منطق و با توجه به محدودیت های حرارتی ، ولتاژ و توان مصرفی قطعه مورد نظر انجام شود، حتی در طولانی مدت نیز هیچ گونه مشکلی را برای سیستم به دنبال نخواهد داشت . جالب است بدانید در چند سال اخیر کمپانی های سازنده و مونتاژ قطعات سخت افزاری، به شدت بر روی قابلیت اورکلاک پذیری قطعات ساخت خود مانور می دهند و به دنبال راه هایی برای افزایش قابلیت اورکلاک پذیری قطعات سخت افزاری ساخت خود می باشند .
در سخن پایانی این نکته را یادآوری می کنم که اگر قصد اورکلاک سیستم خود را برای طولانی مدت دارید نهایت سعیتان را بکنید تا نهایت شرایط ایمن که در این مقاله به آن اشاره شد را برای سلامت قطعاتتان در نظر گرفته تا در طولانی مدت دچار مشکل نشوند .


نویسنده : سید مهدی موسوی

[bigbang]

تغییر اسلوب اینتلی ها

از زمان معرفی پردازنده‌های Core 2 تاکنون این پردازنده‌ها توانایی‌های فراوان و قابل اطمینان خود را به خوبی به کاربران ثابت کرده‌اند. نمایش بسیار خوب این پردازنده‌ها سبب شد تا مدت‌ها پیش از عرضه رسمی پردازنده‌های جدید Core i7، انتظارات از قابلیت‌های اورکلاکینگ این پردازنده‌ها نیز در سطح بالایی باشد. هم اکنون و با گذشت چند ماه از عرضه Core i7، اعداد، ارقام و نتایج اورکلاک این پردازنده‌ها در گوشه وکنار اینترنت، حاکی از برآورده شدن این انتظارات است.
قابلیت‌های اورکلاک Core i7، به دلیل پیشرفت‌های انجام گرفته در ساخت آنها، نه تنها از Core 2 Douها کمتر نیست، بلکه بیشتر هم می‌تواند باشد.
جدا از این، اورکلاک Core i7ها به دلیل همین پیشرفت‌ها و تغییرات صورت گرفته در ساختار آنها تفاوت قابل ملاحظه‌ای با Core 2 Douها دارد. در واقع اورکلاک تمام پردازنده‌های اینتل تا قبل از عرضه Core i7 شبیه به هم بوده و از یک روش ساده تبعیت می‌کرد ولی در مورد Core i7ها، روش کار کمی تفاوت کرده و به تفکر و اطلاعات بیشتری نیاز خواهید داشت. ما در اینجا این تفاوت‌ها را به خلاصه و مختصر برخواهیم شمرد.

برای همیشه با فرکانس مسیر(FSB) خداحافظی کنید!


از سال ۱۹۷۸ تا به امروز، تمام پردازنده‌های اینتل توسط مسیر FSB، به تراشه پل شمالی متصل می‌شدند. در این مهندسی کنترلر حافظه درون تراشه پل شمالی قرار می‌گرفت. درCore i7ها، اولا مسیر FSB حذف شده، ثانیا کنترلر حافظه به درون پردازنده انتقال داده شده است.
بنابراین درون بایوس مادربوردهای Core i7، دیگر گزینه‌ای به عنوان فرکانس FSB پیدا نخواهید کرد. در عوض فرکانس جدیدتری با نام Base Clock یا bclock معرفی شده که مقدار پیش فرض آن برای تمام مدل‌های معرفی شده تا به امروز ۱۳۳ مگاهرتز است.
درون یک پردازنده Core i7 به دو بخش کلی Core شامل هسته‌های پردازشی و Uncore شامل سایر قسمت‌ها مثل کنترلر حافظه، حافظه L3 و رابط QPI تقسیم می‌شود. این دو بخش دارای فرکانس‌های عملیاتی مجزا بوده که هر دو فرکانس به فرکانس پایه یا همان base Clock وابسته است. قسمت هسته (Core) دارای یک ضریب فرکانس مجزا است. فرکانس عملیاتی این قسمت از حاصل ضرب این ضریب در فرکانس پایه به دست می‌آید.
به عنوان مثال، فرکانس پردازنده مدل i7-920 که دارای ضریب ۲۰ است از فرمول ۲۶۶۶ =۱۳۳×۲۰ به دست می‌آید. داستان ضریب فرکانس باز و یا بسته، در i7ها نیز وجود دارد. در مدل‌های عادی یا غیر ویرایش فوق‌العاده (non EE)، تنها می‌توان این ضریب را کاهش داد در حالیکه در مدل‌های EE، امکان افزایش این ضریب نیز وجود دارد. نتیجه آنکه برای اورکلاک مدل‌های غیر EE ، تنها راه موجود، افزایش فرکانس پایه بوده در حالیکه برای مدل‌های EE، از هر دو روش افزایش ضریب فرکانس و یا افزایش فرکانس پایه و یا هر دو می‌توان استفاده کرد.

Turbo mode

حالت Turbo، یکی از قابلیت‌های جدیدی است که به Core i7ها افزده شده است. این قابلیت، توانایی اورکلاک اتوماتیک پردازنده را در شرایط پردازشی خاص دارد. به طور خلاصه وقتی Turbo mode از داخل بایوس‌ فعال شود، هنگام اجرای نرم‌افزارهای Single thread، دو واحد و هنگام اجرای نرم‌افزارهای Double thread( مثل اکثر بازی‌ها)یک واحد به ضریب فرکانس هسته افزوده شده که موجب افزایش فرکانس عملیاتی پردازنده می‌شود.
این افزایش، به ضریب فرکانس پیش فرض انجام می‌شود، بنابراین اگر ضریب فرکانس را روی مقداری غیر از پیش فرض آن تنظیم کرده باشید،Turbo mode افزایش را به قدری انجام می‌دهد تا به مقدار توضیح داده شده در بالا برسد. مثلا برای i7-920 که ضریب فرکانس آن ۲۰ است، حالت Turbo این ضریب را به ۲۱ یا ۲۲ افزایش می‌دهد. در صورتیکه ضریب فرکانس این پردازنده را روی ۱۵ قرار داده باشید، باز هم در حالت Turbo به ۲۱ یا ۲۲ افزایش خواهد یافت. افزایش ضریب فرکانس توسط Turbo، در مواقعی که هر ۴ هسته پردازشی، دارای بار پردازشی بوده و یا دمای پردازنده بالا است، انجام نخواهد شد.
اگر پردازنده i7 خود را اورکلاک کرده‌اید و حالت Turbo نیز فعال است، باید به فرکانس‌های عملیاتی جدید در حالت Turbo نیز توجه داشته باشید. این فرکانس‌ها باید در محدوده‌ای باشند که پردازنده پایداری خود را حفظ کند. بنابراین با فعال کردن Turbo باید یک بازنگری کلی در فرکانس پایه و ولتاژ پردازنده داشته باشید.

برون هسته (Uncore): مجزا ولی مرتبط

همانطور که قبلا گفته شد، در در داخل i7ها، به غیر از هسته‌های پردازشی، سایر قسمت‌ها، "برون هسته" یا Uncore نامیده می‌شود. برون هسته، دارای ضریب فرکانس مجزا و در نتیجه فرکانس عملیاتی مجزا است.فرکانس عملیاتی برون هسته از فرمول "ضریب فرکانس برون هسته × فرکانس پایه" به دست می‌آید. تمام مواردی که در مورد باز یا بسته بودن ضریب فرکانس قسمت هسته گفته شد برای قسمت برون نیز صادق است. بنابراین در پردازنده‌هایی که ویرایش فوق‌العاده نیستند (non EE)، با افزایش اورکلاک هسته، عملا غیر هسته نیز اورکلاک می‌شود. حال اگر بخواهید قسمت غیر هسته را اورکلاک نکنید چه باید کرد؟ پاسخ خیلی ساده است، در کنار افزایش فرکانس پایه، ضریب فرکانس بخش غیر هسته را به قدری کاهش دهید تا فرکانس عملیاتی این بخش به میزان مورد نظر برسد.
ضریب فرکانس‌های پیش فرض بخش غیر هسته برای مدل‌های مختلف i7ها را می‌توانید از جدول موجود پیدا کنید.
مهمترین نکته هنگام تنظیم فرکانس بخش برون هسته این است که فرکانس آن، دو برابر فرکانس تنظیم شده برای ماژول‌های حافظه باشد. بنابراین اگر فرکانس ماژول‌های حافظه را روی ۱۳۳۳ مگاهرتز قرار دادید فرکانس بخش برون هسته باید روی ۲۶۶۶ مگاهرتز باشد.


قدری در مورد QPI

مسیر ارتباطی QPI، در پردازنده‌های Core i7 دقیقا مشابه مسیر HT در پردازنده‌های AMD است که پردازنده را به تراشه پل شمالی مرتبط می‌کند.
سرعت این مسیر نیز تابعی از فرکانس پایه است که به صورت" فرکانس پایه × ضریب QPI" تعریف می‌شود. داستان قابل تغییر بودن یا نبودن این ضریب فرکانس با ضرایب قبلی کمی متفاوت است این ضریب در پردازنده‌های نسخه EE قابل تغییر ( کاهش یا افزایش) است ولی در سایر مدل‌ها قابل تغییر نیست. بنابراین هنگام اورکلاک یک نسخه غیر EE، مثل i7- 920، اگر سرعت مسیر QPI از حد مجاز فراتر رفت، چاره‌ای جز کاهش فرکانس پایه نخواهید داشت چراکه ضریب QPI در این پردازنده، اصلا قابل تغییر نیست.
تجربه نشان داده که برای مدل‌های کنونی i7ها، سرعت مسیر QPI بین ۰/۷ تا GT/Sا۲/۷ قابل تحمل و پایدار است.

ولتاژها را فراموش نکنید

در اورکلاک‌های حرفه‌ای، تنظیم ولتاژهای عملیاتی، مهم‌ترین رکن حفظ پایداری به حساب می‌آید.
برای مدل‌های کنونی پردازنده‌های i7، ولتاژ عملیاتی پیش فرض هسته روی ۲/۱ ولت قرار گرفته است. برای خنک‌کننده‌های هیستینک و فن معمولی حد توصیه شده افزایش ولتاژ،۴/۱ ولت است. برای افزایش ولتاژ بیش از این توصیه می‌شود از خنک‌کننده‌های کاراتری استفاده شود.
قسمت دیگری که ولتاژ آن قابل تغییر بوده، رابط QPI است. ولتاژ پیش فرض این قسمت ۱/۱ ولت است پیشنهاد می‌شود برای داشتن یک اورکلاک پایدار، ولتاژ این قسمت راحداقل به ۳/۱ ولت افزایش دهید. البته برای پردازنده قدرتمندی مثل مدل i7 965 EE، ممکن است لازم باشد این مقدار تا ۵/۱ ولت هم افزایش یابد.
ماژول‌های حافظه نیز جزو دیگر قسمت‌هایی هستند که ممکن است نیاز به افزایش ولتاژ عملیاتی داشته باشند. این افزایش ولتاژ باید متناسب با فرکانس عملیاتی ماژول‌های حافظه باشد. بهتر است که ولتاژ عملیاتی حافظه‌های DDR3 در پلتفرم Core i7 از ۶۵/۱ تجاوز نکند چراکه می‌تواند به پردازنده سیستم، آسیب جدی برساند.
آخرین نکته نیز به برخی مادربوردهای مجهزتر تراشه X58 اختصاص دارد. طبق گفته‌های اینتل، ضریب فرکانس حافظه و QPI روی پردازنده‌های غیر EE، قفل هستند. با این وجود برخی سازندگان مادربورد، با تغییراتی در بایوس محصولات X58 خود، امکان تغییر این ضرایب را فراهم کرده‌اند که شرایط اورکلاک را بسیار ساده‌تر می‌کند. هنگام انتخاب مادربورد بد نیست این موضوع را نیز مد نظر داشته باشید.