چگونه برنامه نویسی را شروع کنیم

[bigbang]

حال که ما تصمیم گرفته ایم به دنیای بی انتها و لذت بخش برنامه نویسی قدم بگذاریم، لاجرم نیاز داریم تا در کنار اصول و مفاهیم برنامه نویسی به علوم و مهارتهای جانبی که به حرفه ما کمک می کنند نیز نیم نگاهی داشته باشیم.

در حقیقت در کنار فراگیری زبان برنامه نویسی جاوا، می بایست تفکری انتقادی یا اصطلاحاً Critical Thinking و تفکر منطقی یا Logical Thinking داشته باشیم، با اصول و قواعد ریاضیات مثل الگوریتم آشنایی داشته باشیم، معانی رنگ ها و نحوه به کار گیری رنگ در اپلیکیشن را بدانیم و غیره. شاید بیان چنین مسئله ای تا حدودی نا امید کننده باشد که چه طور ممکن است فردی کلیه موارد فوق را به علاوه بسیاری موارد دیگر به طور هم زمان فرا گیرد.

در این مطلب قصد ندارم تا پیرامون مطالب فوق الذکر صحبت کنم بلکه قصد دارم به دو مهارتی اشاره کنم که شاید برای خیلی از دوستان مهم به نظر نرسد اما در دراز مدت می تواند حرفه شما را به عنوان یک برنامه نویس تحت الشعاع قرار دهد و آن دو مهارت عبارتند از فراگیری تایپ اصولی و زبان انگلیسی.

ادامه مطلب را از دست ندهید.

در واقع همانطور که یک IDE به منزله یک ابزار برنامه نویسی است، نحوه صحیح تایپ نیز می تواند کمک شایانی در حرفه ای شدن ما به عنوان یک برنامه نویس کند. از دید بنده کسب مهارت تایپ صحیح (ده انگشتی) برای حرفه برنامه نویسی لازم و ضروری است. به عبارت دیگر برنامه نویسی صرفاً در نوشتن کد خلاصه نمی شود بلکه ما به عنوان یک برنامه نویس گاهی نیاز داریم تا پیرامون اپلیکیشن خود توضیحاتی بنویسیم و یا چنانچه عضو یک تیم برنامه نویسی باشیم نیاز داریم تا با مابقی برنامه نویسان در تعامل بوده و مکاتبه نماییم و یا از طریق Comment توضیحاتی را درون کد خود بنویسیم.

در حقیقت چنانچه ما به تایپ سریع و صحیح تسلط داشته باشیم مابین فکر کردن و نوشتن کد زمان اندکی را صرف خواهیم کرد. شاید با ذکر این دو مثال اهمیت فراگیری تایپ سریع را بهتر متوجه شویم. خیلی اوقات اتفاق می افتد که ما با هدف خاصی به یکی از اتاق های منزل خود می رویم اما به محض اینکه به آن اتاق مد نظر می رسیم فراموش می کنیم که به چه منظور به آن اتاق رفته ایم! (البته این مسئله در مورد خیلی از دوستان صدق نخواهد کرد.) یا اینکه در بحثی شرکت کرده ایم و در همین حین که یکی از دوستان ما در حال صحبت کردن است نکته ای به ذهن ما می رسد و صبر می کنیم تا صحبت های دوستمان به اتمام برسد اما همین که دوستمان سکوت کرد ما نکته ای را که می خواستیم بیان کنیم را فراموش کرده ایم.

مابین زمانیکه ما تصمیم می گیریم تا به آن اتاق برویم و زمانیکه به آن اتاق می رسیم ممکن است چندین ثانیه طول بکشد و علت فراموشی هم می تواند همین فاصله زمانی باشد. این قضیه پیرامون اظهار نظر کردن در مثال دومی هم که زدیم نیز صادق است. دقیقاً چنین اتفاقی هم در برنامه نویسی برای ما ممکن است پیش آید (توجه بفرمایید عرض کردم ممکن است). در واقع زمان مابین ایده ای که در برنامه نویسی به ذهن ما خطور می کند تا تبدیل ایده به کد می تواند منجر به فراموشی گردد. حال اگر بتوانیم این زمان را به حداقل برسانیم می توانیم انتظار داشته باشیم فراموشی ما هم به حداقل برسد.

در واقع هدف ما در این مقاله این نیست که برنامه نویسان را مجبور کنیم که به کلاس تایپ حرفه ای بروند بلکه حداقل انتظاری که می رود این است که تایپ صحیح را بیاموزند. تجربه نشان داده است زمانیکه ما با استفاده از ده انگشت دست خود اقدام به تایپ کردن می نماییم، نه تنها سرعت تایپ ما افزایش می یابد بلکه کمتر هم از اینکار خسته خواهیم شد چرا که میزان باری که روی دو انگشت وارد می آید(در تایپ دو انگشتی)، حال در تایپ ده انگشتی مابین ده انگشت تقسیم خواهد شد و بالتبع میزان خستگی ما نیز کمتر خواهد شد.

به منظور فراگیری نحوه صحیح تایپ راه کارهای متفاوتی وجود دارد از جمله نرم افزارهایی که برای این منظور طراحی شده اند و حتی یکسری کلاس های آموزشی نیز وجود دارند. اما راه کاری که بنده برای فراگیری تایپ ده انگشتی استفاده کردم عکس زیر بود:

در حقیقت ما با مد نظر قرار دادن این نکته که دو انگشت اشاره ما می بایست روی دکمه های J و F قرار گیرند و نیز اینکه هر کدام از انگشتان دست ما صرفاً می تواند حروف خاصی از صفحه کلید را فشار دهد به راحتی خواهیم توانست تایپ ده انگشتی را فرا گیریم.

نکته ای که در فراگیری نحوه تایپ ده انگشتی می تواند خیلی به ما کمک بکند این است که در مرحله اول سعی کنیم در تمرین های خود کلماتی را بنویسیم که کلیه حروف آن در خط وسط قرار دارند مثل کلمه ask سپس کلماتی را تمرین کنیم که کلیه حروف آن در خط بالای صفحه کلید قرار دارند مثل کلمه top و در نهایت کلماتی را تمرین کنیم که تلفیقی از کلیه حروف صفحه کلید می باشند.

(علت اینکه با خط پایین صفحه کلید کاری نداریم این است که به دشواری می توان کلمه ای معنا دار با استفاده از حروف خط پایین صفحه کلید نوشت.) شاید در هفته های اول این کار کمی دشوار به نظر برسد و از این کار خسته شویم، اما با گذشت زمان نه تنها به این مهارت تسلط پیدا خواهیم کرد بلکه از تایپ کردن هم لذت خواهیم برد.

مهارت دومی که برای یک برنامه نویس لازم و ضروری است فرا گیری زبان انگلیسی است. در واقع دلایل مختلفی وجود دارند که بنده تاکید دارم که برنامه نویسان مبتدی می بایست حداقل به زبان انگلیسی آشنایی داشته باشند. (اگر توجه کرده باشید بنده به هیچ وجه از اصطلاح تسلط به زبان انگلیسی استفاده نکردم چرا که اگر نگوییم تسلط به یک زبان خارجی کاری محال است، می توانیم بگوییم که کاری بسیار دشوار می باشد.) از جمله این دلایل می توان گفت که یک برنامه نویس برای اینکه همواره به روز باشد و از آخرین پیشرفت ها در زمینه برنامه نویسی مطلع باشد می بایست با زبان انگلیسی آشنا باشد. از سوی دیگر Documentation یا اسناد زبان برنامه نویسی جاوا و دیگر زبان های برنامه نویسی کاملاً به زبان انگلیسی نوشته شده است و برای خواندن آن ها ما می بایست با زبان انگلیسی آشنا باشیم. یکی دیگر از مواردی که دانستن زبان انگلیسی در آن به کمک ما می آید مکاتبه با دیگر برنامه نویسان در سرتاسر دنیا است. به طور مثال وب سایتی به آدرس www.stackoverflow.com این امکان را به ما می دهد که سوال یا مشکل خود را به همراه کدی که نوشته ایم را به اشتراک بگذاریم و از نظر دیگر برنامه نویسان پیرامون آن آگاه شویم.

به طور مثال بنده در اوایل شروع برنامه نویسی اندروید اقدام به نوشتن یک برنامه اندروید برای BMI یا فرمول محاسبه تناسب قد و وزن کردم و در اجرای کد خود با مشکل مواجه شده بودم. نکته جالب توجه اینجا بود که فقط و فقط سه دقیقه پس از مطرح کردن مشکل خود در سایت فوق الذکر چهار جواب دریافت کردم و مشکل برنامه نیز حل شد که این کار بدون آشنایی با زبان انگلیسی به هیچ وجه امکان پذیر نبود.

نظرات گوناگونی پیرامون این مسئله وجود دارد که برای درک مطالب به زبان انگلیسی به چه تعداد واژه نیاز داریم. به طور مثال در زبان انگلیسی در حدود یک میلیون واژه وجود دارد که هر روز تعدادی به این لیست اضافه می‌گردد. اما سوال اینجا است که یک انگلیسی زبان به چه تعداد از این واژگان برای خواندن یک کتاب به زبان انگلیسی نیاز دارد. طبق تحقیقات صورت گرفته، از این لیست واژگان که تعداد آن هم کم نیست در حدود حداقل 2 هزار واژه وجود دارد که در درصد قابل توجهی از متون عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به عبارت دیگر می‌توان گفت که برنامه نویسان عزیز می‌توانند با فراگیری صرفاً 2000 واژه پرکاربرد زبان انگلیسی بخش قابل توجهی از مکالمات و مکاتبات خود (حدوداً 85 درصد) را با دیگر برنامه نویسان دنیا انجام داده و یا به سهولت بتوانند کتاب های مرجعی که به زبان انگلیسی نوشته شده اند را مطالعه نمایند. حال 15 درصد مابقی واژگان که جزو آن 2000 واژه پرکاربرد نیستند هم مربوط به تخصصی است که افراد بر مبنای آن، واژگان خاصی را مورد استفاده قرار می‌دهند. به طور مثال یک برنامه نویس دامنه خاصی از واژگان را مورد استفاده قرار می دهد که معانی آن واژگان ممکن است برای افراد با حرفه های متفاوت نا آشنا باشد. به عنوان مثال می توان Keyword های زبان برنامه نویسی جاوا را جزو آن 15 درصد باقیمانده در نظر گرفت.

پیشنهادی که به علاقمندان به برنامه نویسی جاوا می توان داد این است که دفترچه ای را تحت عنوان واژه نامه برای نوشتن اصطلاحات انگلیسی برنامه نویسی جاوا به همراه تعاریف آن ها اختصاص داده تا بتوانند در صورت لزوم به مرور اصطلاحات خاص این زبان بپردازند.

در مقدمه آموزش برنامه نویسی جاوا ما با مفهوم برنامه نویسی کامپیوتر به طور کلی آشنا شده و از بین زبان های برنامه نویسی به ذکر تاریخچه و همچنین مزایای زبان برنامه نویسی جاوا که در این سری از آموزش ها مد نظر ما است پرداختیم. سپس محیطی که در آن بتوان کد های نوشته شده خود را اجرا کرد را آماده ساختیم. در نهایت به دو ابزار بسیار مهم در حرفه برنامه نویسی اشاره شد که امیدواریم علاقمندان در کنار فراگیری زبان برنامه نویسی جاوا، این مهارت های جانبی را نیز دنبال نمایند.

[bigbang]

اگر از آن دسته افرادى هستيد كه به دنبال آينده و كسب و كارى پر از انرژى و خلاقيت هستند و اگر شديداً از انجام كارهاى روتين و كارمند بانك بودن تنفر داريد(!) و اگر دوست داريد كسب و كارى را برگزينيد كه بدون شك در سال هاى آينده بازار پررونقى داشته باشد، حتماً به برنامه نويسى به عنوان يك شانس مهم توجه داشته باشيد.
همواره وقتى به صدر رده بندى پول دارترين مردان دنيا نگاه مي كرديم عادت كرده بوديم نام كسى جز بيل گيتس را نبينيم!
برنامه نويس نوجوان و جسور آنقدر در كار خودش پشتكار به خرج مى داد كه گاهى وقت ها به خاطر دستكارى زياد در كامپيوتر دبيرستان شان تهديد به اخراج مى شد و بعد از ورود به دانشگاه هاروارد، طولى نيانجاميد كه دانست آنجا هم نمي تواند يك برنامه نويس ماورايى را ارضا كند، پس به سمت بازار كار رفت و مايكروسافت را با همكلاسى سابقش (استيو بالمر) تاسيس كرد و شبانه روز در آنجا مشغول برنامه نويسى شد و حتى هفته ها خانه نمى رفت تا مايكروسافت، مايكروسافت شد و بيل جوان به بيل گيتس معروف و موفق تبديل شد!
سرگذشت بيل گيتس هميشه مي تواند بهترين الگو براى موفقيت برنامه نويسان جوان وآماتور باشد و در نگاهى كلي تر شايد الگويى براى همه جويندگان جوان موفقيت!
البته جز او، برنامه نويسان معروف ديگرى هم بودند كه مي توانستند در حد و اندازه هاى او به شهرت و دارايى برسند.
استيو جابز مديرعامل Apple که بسياري، دستاوردهاى Apple را مديون تخيل و نوآورى او مي دانند و يا چارلز سيمونى خالق نرم افزار Office كه كمى جستجو در دست آوردها و دارايي هايش هر انساني را به برنامه نويس شدن تهييج خواهد کرد!
موسسان Google معروف، لرى پيچ و سرگى برين ، نيز در واقع مهم ترين كارشان برنامه نويسى هسته اصلى موتور جستجوى Google بود و آنها را نيز مى توان برنامه نويسان جسور و موفقى دانست كه با پشتكار، يك پروژه دانشجويي دانشگاه استنفورد را به يك غول اينترنتى تبديل كردند.
و البته از اين دست برنامه نويسان موفق، كم نيست و جالب اينكه بسيارى از آنها همگام با موفقيت در برنامه نويسى در زمينه هاى ديگر از جمله تجارت، مديريت، خلاقيت، فضانوردى و غيره نيز موفق ظاهر شده اند.
برنامه نويسى را مي توان شغل قرن بيست و يكم ناميد. شغلى كه سراسر تخيل، نوآورى، ايده پردازى، تحقيق، خلاقيت و پشتكار را شامل مي شود. حال، با اين تعاريف، شايد دهان خيلي ها آب افتاده باشد كه از همين امروز سراغ برنامه نويسى بروند تا آينده شغلى خود را حسابى تضمين كنند. اما برنامه نويسى شايد در ظاهر شيك و با كلاس باشد اما در باطن گاو نر مي خواهد و مرد عمل(!)
قصد ندارم تازه كارها را (البته اگر بشود خودم را كهنه كار ناميد) از اين شغل هراسان كنم اما با بررسى چند توضيح ساده بر ما عيان مي شود كه برنامه نويسى بعد از كار كردن در معدن يكى از مشكل ترين و در عين حال، پيچيده ترين مشاغل است!!
پس از توضيحات بيشتر به چند جمله كوتاه توجه كنيد :
• برنامه نويسى كه پشتكار نداشته باشد، هيچ وقت نخواهد توانست از پس خطاهاى پى در پى بر آيد و ميدان را خالى خواهد كرد، پس هيچ گاه به موفقيت نخواهد رسيد.
• برنامه نويسى كه به روز نباشد، با دانش پايه و آكادميك قبلي اش بدون شك پس از مدتى اندك متوقف خواهد شد.
• هيچ برنامه نويسى به صرف داشتن ليسانس يا فوق ليسانس سر كار نخواهد رفت!
• بسيارى از برنامه نويسان موفق پس از مدتى درخشش سمت هاي کلان مديريتي را در اکثر شرکت هاي IT صاحب مي شوند و اين خود گوياى اهميت شغلى آنهاست.
• گرو ه ها و برنامه نويسان كد باز پس از اينكه ما ه ها وقت خود را روى يك پروژه صرف مي كنند تا آن را به محصولى درخور و ارزشمند تبديل كنند، در پايان، نتيجه تمامى تلاش خود را به صورت كاملاً رايگان در اختيار ديگران قرار مي دهند!
• بسيارى از برنامه نويسان، پس از مدتى به علت ركود خلاقيت و دانش روز، کار خود را از دست مي دهند.
در جملات مطروحه، در مي يابيم برنامه نويسى شغلى خاص و در عين حال، متفاوت از مشاغل عادى است كه به صورت روزمره با آن سر و كار داريم.
يک بار در کتاب عادت هاي ميليون دلاري(Million Dollar Habits) برايان تريسى خواندم براى موفقيت در هر زمينه اى از صنعت گرفته تا دانش و هنر و تجارت شما بايد حداقل بين 5 تا 7 سال وقت خود را به صورت برنامه ريزى شده و مستمر صرف كنيد تا به حد کارشناسي (Expert) دست پيدا کنيد.
با توجه به تجربيات خودم نيز، اين زمان بسيار معقول و درعين حال دست يافتنى مي باشد و غالب اساتيد خودم نيز بعد از گذراندن حداقل اين زمان به جايگاه و درآمد ايده آل خود دست پيدا كرده اند.
متاسفانه، معمولاً افراد در مواجهه با علوم كامپيوتر و علي الخصوص برنامه نويسى بسيار عجول هستند و شايد رونق كتاب هاى آموزشى تحت عنوان هاى آموزش برنامه نويسى در 24 ساعت و غيره از همين جا نشات گرفته است. پتر نورويج يكى از مدرسان معروف علوم كامپيوتر در همين مورد، جملات معروفى دارد:
« مردم خيلي عجله دارند كه در مورد كامپيوترها چيز ياد بگيرند خيال هم مي کنند كه يادگيري كامپيوتر خيلي آسان تر از يادگيري مسائل ديگر است. وگرنه هيچ كتابي در مورد بتهوون، يا فيزيك كوانتوم يا حتي تربيت سگ، در چند روز وجود ندارد»
براى اينكه ما بتوانيم يك برنامه نويس موفق شويم و به درآمد بالا دست پيدا كنيم، بايد بدانيم كه با خواندن چند كتاب و مقايسه و بررسى چند نمونه كد نمي شود ظرف چند ماه به يك برنامه نويس موفق كه درآمد خوبى هم دارد و صاحب شغل و پست مطمئن در شرکت در خوري هم هست تبديل شد.
يك برنامه نويس موفق هميشه بايد خود را عقب بداند و در كسب تجربيات ديگران و تكنيك هاى روز كوشا باشد. از زبان و به نقل قول بسيارى از برنامه نويسان حرفه اى شنيده و خوانده ام كه به روزترين و سريع ترين دانش و كسب و كار دنيا برنامه نويسى است. پس يك برنامه نويس موفق هيچ گاه نبايد به داشته هاى هر چند پربارش قره شود و از تكاپوى روزانه باز ايستد.
يك مشكل ديگر كه غالباً برنامه نويسان نوجوان و يا كم تجربه تر را درگير مي کند، اين است كه آنها بعد از اينكه در توسعه يك نر مافزار، وب سايت و غيره به خطايي برخورد كردند، پس از چند بار تلاش و كوشش از كوره درمي روند و عطاى موفقيت را به لقايش مي بخشند و كلاً يا پروژه را بي خيال مي شوند يا در صورت امكان، بخش مورد نظر را از پروژه حذف مي كنند و غالباً فكر مي كنند گذاشتن زمان هاى بسيار براى حل يك مشكل اتلاف وقت است، در صورتي كه به نظر من نتيجه شكست تا هميشه در ذهن شما خواهد ماند و در روند و زمان كلى انجام پروژه باز هم تاثير خود را خواهد گذاشت.
نكته عملى اينكه يك برنامه نويس براى موفقيت بايد حداقل روزانه بيش از يك ساعت از وقت خود را در وب براى جستجو در مورد تازه هاى زمينه تخصصى خود صرف كند.
يك فرق نامحسوس ديگر كه بين برنامه نويسى حرفه اى و موفق با شكست خوردگان اين راه وجود دارد اين است كه دسته موفق معمولاً از خلاقيت و نوآورى زيادى در كارشان استفاده مي كنند و اين در حالى است كه دسته ديگر با آنكه شايد از بار دانش بيشترى نيز برخوردار باشند، اما به دليل نداشتن تفكر خلاقانه هيچ وقت نمي توانند نمونه محصولات جديدتر، متنوع تر و با كيفيت ترى خلق كنند.
بسيارى از برنامه نويسان از حل مسائل الگو ريتمى و رياضيات گريزانند و احساس مي كنند حل مسائل رياضى و الگوريتمى هيچ كمكى به پيشرفت و كسب درآمد بيشتر آنها در آينده نخواهد كرد اما نبايد فراموش كنيم كه يكى از مهم ترين صفات يك برنامه نويس موفق توانايى او در حل مسئله مي باشد و در واقع، اگر برنامه نويسى از حل مسائل گريزان باشد، عملاً نمي توان نام برنامه نويس بر او گذاشت.
البته براى فرا گرفتن تمامى اين تكنيك ها يك كليد اصلى و ساده وجود دارد و آن چيزى نيست جز علاقه! اگر سعى كنيد با علاقه كد بزنيد، مطمئن باشيد هيچ گاه دغدغه سختي هاى بالا را نخواهيد داشت. به برنامه نويسي علاقه داشته باشيد. اطمينان حاصل كنيد كه آن قدر از برنامه نويسي لذت مي بريد كه حاضر باشيد 10 سال از عمرتان را صرفش كنيد.
در پايان، مي توان گفت عليرغم اينكه برنامه نويسى يك شغل پر درآمد، خلاقانه، پر تنوع و باثباتى است اما نبايد فراموش كرد در اين عرصه تنها كسانى موفق هستند كه تكنيك هاى مطروحه را خوب كسب كرده و به كار گيرند و الباقى متاسفانه در كمال صرف هزينه هاى مالى و زمانى بسيار بايد به داشتن شغل هاى نامربوط و غيرمستقيم و يا پست هاى پايين تر بسنده كنند.

[bigbang]

1- یک برنامه نویس، حدود ده الی بیست درصد زمان خود را به کد نویسی مشغول است و بیشتر برنامه نویس ها بدون توجه به تجربه و مهارت، در هر روز حدود ده الی دوازده خط کد برنامه که در محصول نهایی به کار گرفته خواهد شد، می ­نویسند.

برنامه نویس های حرفه ای نود درصد زمان خود را صرف فکر کردن، تحقیق و آزمایش برای پیدا کردن بهترین طراحی می کنند، اما برنامه نویسان بد، نود درصد زمان خود را صرف تغییر تصادفی کد، مشاهده نتیجه و اشکال زدایی آن می كنند. بیل گیتس در این باره می گوید : «یک تراشکار ماهر و شایسته حقوقی چندین برابر یک تراشکار معمولی دریافت می كند، اما ارزش یک برنامه نویس خیلی خوب و ماهر ده هزار برابر یک برنامه نویس معمولی است.»

2- یک برنامه نویس خوب، ده برابر بیشتر از یک برنامه نویس ساده تولید کننده، مولد و مفید است و یک برنامه نویس حرفه ای و ماهر بیست تا صد برابر بیشتر از یک برنامه نویس ساده مفید خواهد بود. این یک اغراق نیست. مطالعات از دهه 1960 تاکنون بدون تناقض مؤید این امر است. یک برنامه نویس بد، تنها بی فایده نیست. او نه تنها هیچ کاری را انجام نمی دهد، بلکه کارهای بسیاری ایجاد کرده و برای حل آن ها برای دیگران دردسر
ایجاد می كند!

3- برنامه نویسان حرفه ای زمان خیلی کمی را به کد نویسی (کدی که در محصول نهایی به کار خواهد رفت) اختصاص می دهند. افرادی که بیشتر زمان خود را صرف کد نویسی می کنند بسیار تنبل، سهل انگار و متکبر هستند و زمانی برای پیدا کردن راه حل قدیمی برای مسئله پیش روی خود اختصاص نمی دهند. برنامه نویسان حرفه ای استاد تشخیص و استفاده دوباره از الگوهای برنامه نویسی هستند.

آن ها از بازنویسی و استفاده دوباره کد خود برای دستیابی به بهترین طراحی نمی ترسند و تا دست یابی به نتیجه مطلوب، دست از تلاش بر نمی دارند. در مقابل، یک برنامه نویس بد کدهایی می نویسد که از عدم وجود یکپارچگی مفهومی رنج می برند، قوانین و قواعد تکرار، بازنویسی و وراثت در آن ها رعایت نشده و از هیچ الگویی پیروی نمی کنند و به همین دلیل، بازنویسی و ایجاد تغییر در آن ها بسیار مشکل است. همیشه، کنار گذاشتن کد نامناسب و شروع اصولی همه چیز، بسیار بهتر از تغییر و دست و پا زدن در انواع مشکلات است.

4- نرم افزارها نیز مانند مفاهیم دیگر از قوانین بی نظمی (Entropy) پیروی می کنند. تغییرات پی در پی به خرابی و فرسایش کد منجر شده و در نهایت یکپارچگی طراحی اصلی را از بین می برند. با این که تغییرات و به تبع آن فرسایش کد امری اجتناب ناپذیر است، اما برنامه نویسی که در به کارگیری یکپارچگی مفهومی طرح خود خوب عمل نمی كند، نرم افزاری تولید می کند که خیلی خیلی سریع دچار فرسایش کد شده و قبل از اتمام، از ارزش و اعتبار مناسب ساقط می شود.

به همین دلیل، مهم ترین دلیل مشترک شکست پروژه های نرم افزاری، شکست درزمینه حفظ نظم در یکپارچگی مفهومی طرح نرم افزار به شمار می رود. دومین دلیل مهم مشترک در زمینه شکست پروژه های نرم افزار، ارائه محصولی غیر از آنچه مشتری خواسته است،به حساب می آید.نکته قابل توجه دیگر آن است که فرسایش کد، سرعت پروژه های برنامه نویسی را به شدت و به صورت نمایی کاهش می دهد و به همین دلیل، بسیاری از پروژه ها در زمان برنامه ریزی شده به اتمام نمی رسند و هزینه های بسیاری به سیستم تحمیل می كنند و در نهایت نیز کنار گذاشته می شوند.

5- براساس تحقیقی كه در سال 2004 انجام شده حدود 51 درصد از پروژه های نرم افزاری در وضعیت حیاتی خود دچار شکست شده و حدود پانزده درصد از آن ها به طور کلی به شکست منتهی می شوند. با این حال، این آمار حکایت از پیشرفت شرکت ها و توسعه دهندگان در رابطه با برنامه ریزی و طراحی نسبت به ده سال قبل از آن دارد. در سال 1994 آمار گویای آن بودند که 31 درصد پروژه های نرم افزار به شکست منجر شده اند.

6- برنامه نویسی یک کار بسیار دشوار، تمام وقت و یک فعالیت ذهنی سنگین است. برنامه نویسان حرفه ای در تمام مدت روز و هفت روز هفته به کار خود فکر می کنند. آن ها به طور معمول حجم بسیاری از کد برنامه خود را در حمام یا در تخت خواب می نویسند و به این دلیل که حجم بسیاری از کار برنامه نویسی جایی غیر از روبه روی صفحه كلید انجام می شود، افزایش ساعت کاری افراد در دفتر اداری یا افزایش افراد پروژه کمکی به افزایش سرعت پیشرفت پروژه نخواهد كرد