متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[پریشان]

یه شبِ مهتاب‌ ماه‌ میاد تو خواب‌

منو می‌بره‌ کوچه‌ به‌ کوچه‌ باغِ انگوری‌ باغِ آلوچه‌

دره‌ به‌ دره‌ صحرا به‌ صحرا

اون‌ جا که‌ شبا پشتِ بیشه‌ها

یهِ پری‌ میاد ترسون‌ و لرزون‌

پاشو میذاره‌ تو آبِ چشمه‌

شونه‌ می‌کنه مویِ پریشون‌

یهِ شبِ مهتاب‌ ماه‌ میاد تو خواب‌

منو می‌بره تهِ اون‌ دره‌

اون‌ جا که‌ شبا یکه‌ و تنها

تک‌ درختِ بید شاد و پُرامید

می‌کنه‌ به‌ ناز دَستشو دراز

که‌ یه‌ ستاره‌ بچکه‌ مثِ

یه‌ چیکه‌ بارون‌ به‌ جایِ میوه‌ش‌

نوکِ یه‌ شاخه‌ش‌ بشه‌ آویزون‌...



یه‌ شبِ مهتاب‌ ماه‌ میاد تو خواب‌

منو می‌بره‌ از تویِ زندون‌

مثِ شب‌پره‌ با خودش‌ بیرون‌،

می‌بره‌ اون‌ جا که‌ شبِ سیا

تا دمِ سحر شهیدایِ شهر

با فانوسِ خون‌ جار می‌کشن‌

تو خیابونا سرِ میدونا:

«- عمو یادگار! مردِ کینه‌دار!

مستی‌ یا هشیار خوابی‌ یا بیدار؟»

مستیم‌ و هشیار شهیدایِ شهر!

خوابیم‌ و بیدار شهیدایِ شهر!

آخرش‌ یه‌ شب‌ ماه‌ میاد بیرون‌،

از سرِ اون‌ کوه‌ بالایِ دره‌

رویِ این‌ میدون رد می‌شه‌ خندون‌

یه‌ شب‌ ماه‌ میاد یه‌ شب‌ ماه‌ میاد ....


خواننده : فرهاد مهراد


ترانه سرا: احمد شاملو


آهنگساز:اسفتدیار منفرد زاده

[پریشان]

تصـﻮر ﻛـﻦ اﮔـﻪ ﺣﺘﻲ ﺗـﺼﻮر ﻛﺮدﻧـﺶ ﺳـﺨﺘـﻪ

‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺗﻮ اون ﺧﻮﺷﺒﺨﺖِ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻪ

‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ اون ﭘﻮل و ﻧﮋاد و ﻗﺪرت ارزش ﻧﻴﺴﺖ

‫ﺟـﻮاب ﻫـﻢﺻـﺪاﻳﻲﻫﺎ ﭘﻠﻴـﺲ ﺿـﺪ ﺷـﻮرش ﻧﻴﺴﺖ

‫ﻧﻪ ﺑﻤﺐ ﻫﺴﺘﻪای داره، ﻧﻪ ﺑﻤﺐاﻓﻜﻦ ﻧﻪ ﺧﻤﭙﺎره

‫دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﭽﻪای ﭘﺎﺷﻮ روی ﻣـﻴﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﻴﺬاره

‫ﻫـﻤـﻪ آزادِ آزادن، ﻫـﻤـﻪ ﺑـﻲدرد ﺑـﻲدردن

‫ﺗﻮ روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﻧﻲ، ﻧﻬﻨﮕﺎ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﺮدن

‫ﺟـﻬﺎﻧﻲ رو ﺗﺼﻮر ﻛﻦ، ﺑﺪون ﻧـﻔﺮت و ﺑﺎروت

‫ﺑﺪون ﻇﻠﻢ ﺧﻮد ﻛﺎﻣـﻪ، ﺑﺪون وﺣﺸﺖ و ﺗﺎﺑﻮت

‫ﺟﻬﺎﻧﻲ رو ﺗﺼﻮر ﻛﻦ، ﭘﺮ از ﻟﺒﺨﻨﺪ و آزادی

‫ﻟـﺒﺎﻟﺐ از ﮔﻞ و ﺑـﻮﺳﻪ، ﭘﺮ از ﺗـﻜﺮار آﺑﺎدی

‫ﺗﺼﻮر ﻛﻦ اﮔﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮر ﻛﺮدﻧﺶ ﺟﺮﻣﻪ

‫اﮔﻪ ﺑﺎ ﺑﺮدن اﺳﻤﺶ ﮔﻠﻮ ﭘﺮ ﻣﻴﺸﻪ از ﺳﺮﻣه

‫ﺗﺼﻮر ﻛﻦ ﺟﻬﺎﻧﻲ رو ﻛﻪ ﺗﻮش زﻧﺪان ﻳﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪاس

‫ﺗـﻤـﺎم ﺟـﻨﮕﺎی دﻧـﻴﺎ، ﺷـﺪن ﻣﺸـﻤﻮل آﺗـﺶﺑـﺲ

‫ﻛﺴﻲ آﻗﺎی ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻫﻢاﻧﺪ ﻣﺮدم

‫دﻳـﮕﻪ ﺳـﻬﻢ ﻫﺮ اﻧﺴﺎنِ ﺗﻦ ﻫﺮ دوﻧﻪی ﮔﻨﺪم

‫ﺑﺪون ﻣﺮز و ﻣﺤﺪوده، وﻃﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﻪ دﻧﻴﺎ

‫ﺗﺼﻮر ﻛﻦ ﺗﻮ ﻣﻲﺗﻮﻧﻲ ﺑﺸﻲ ﺗﻌﺒﻴﺮ اﻳﻦ روﻳﺎ


خواننده: سیاوش قمیشی


آهنگساز:سیاوش قمیشی


ترانه سرا: یغما گلرویی

[پریشان]

همه رفتند کسی دور و برم نیست

چنین بی کس شدن در باورم نیست

... اگر این آخرا بی عاقبت بود

به جز افسوس هوایی در سرم نیست



همه رفتند کسی با ما نموندش، کسی خط دل ما رو نخوندش

همه رفتند ولی این دل ما را، همون که فکر نمی کردیم سوزوندش

که حاشا تقه ای بر در نخورده، که آیا زنده ایم یا جون سپرده

که حاشا صحبتی حرفی کلامی، که جزو رفته هاییم ما نمرده




عجب بالا و پایین داره دنیا، عجب این روزگار دل سرده با ما

یه روز دور و برم صد تا رفیق بود، منو امروز ببین تنهای تنهام

خیال کردم که این گوشه کنارا، یکی داره هوای کار ما را

یکی هم این میون دلسوز ما هست، نداره آرزو، آزار ما را

خواننده: معین

ترانه سرا:مسعود فرد منش

آهنگساز: صادق نوجوکی

[رزیتا]

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان

با هرچه دلم قرار گیرد بی تو
آتش به من اندرزن و آنم بستان

ای زندگی تنو و توانم همه تو
جانی و دلی ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه من
من نیست شدم از آنی همه من

بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی

نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کی زنده رها کند که بازم بینی

هر روز دلم در غم تو زارتر است
وز من دل بیرحم تو بیزارتر است

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادارتر است

بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را به عنان شکسته میدارد دوست

زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته می دارد دوست

خود ممکن آن نیست که بردارم دل
آن به که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه کنم ؟ بهر چه میدارم دل؟

در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است
هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است

از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان که کند مرا؟ که دردم هیچ است !

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شب را چه گنه ! حدیث ما بود دراز!

دل تنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچه از غم هجران تو بر جان من است

من بی لعل لب تو چنانم که مپرس
تو بی رخ زرد من ندانم چونی؟

افغان کردم در آن فغانم می سوخت
خامش کردم چو خامشانم میسوخت

از جمله کرانها برون کرد مرا
رفتم به میانی در میانم می سوخت

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صدهزار درمان ندهم


شهرام ناظری

[رزیتا]

عاشق مشوید
آرام دل مرا بخوانید
بر مردم چشم من نشانید
آوازه عشق من شنیدید
اندازه حسن او بدانید
ای خوبان او چو آفتاب است
در جمله شما به او چه مانید
از دور در او نگاه کردن
انصاف دهید کی توانید
عشق انده و حسرت است و خواری
عاشق مشوید اگر توانید


گوش کنید