معرفی ابزار های تراشکاری

[bigbang]

این ابزار ها چند مشخصه ی اصلی دارند که بر مبنای جنس قطعه کار (سختی) نوع قطعه کار ( براده برداری پیوسته یا منفصل که باعث ضربه می شود) ونوع کاربرد (داخلتراشی ، پیشانی تراشی و . . .) از یکدیگر تفکیک می شوند.



حرف اول مشخصه ابزار:



شرکت بزرگ سندویک ابزار های خود را بر مبنای جنس قطعه کار به شش دسته تقسیم کرده است:
P : فولاد های معمولی تا سختی ۸۰ برینل
M :فولاد های زنگ نزن تا ۱۸۰ برینل
K :چدن تا ۲۵۰ برینل
N :آلومینیوم تا ۷۵ برینل
S : آلیاژ های گرم کار و مقاوم به حرارت تا ۳۵۰ برینل
H : فولاد های سخت تا ۶۰ راکولC (که سختی بسیار بالایی می باشد)


حرف دوم مشخصه ابزار
C : برای لبه های پخ خورده مناسب می باشد ( این الماس نمی تواند لبهی تیز ایجاد کند)
W : به منظور ایجاد پخ های کوچک تا ۹۵ درجه مورد استفاده قرار می گیرد.
D :شکل گویای کار برد آن می باشد



V : کاربرد آن مانند D است اما حد اکثر زاویه ۲۵ درجه می باشد
T :کاربرد آن مانند D است اما حد اکثر زاویه ۲۲ درجه می باشد همچنین این ابزار می تواند لبه های تیز در قطعه ایجاد کند(مخفف triangular به معنای مثلثی)
S : مخصوص پیشانی تراشی.(مخفف square به معنای مربع)
حرف سوم مشخصه ابزار : معرف تولرانس ابزار میباشد که تولرانس های پایین تر برای پرداخت کاری کاربرد دارند.
حرف چهارم مشخصه ی ابزار: شکل براده شکن
عدد اول: سایز اینسرت
عدد دوم : ضخامت اینسرت
عدد سوم مشخص کننده ی شعاع انحنای ابزار است.
حرف آخر مشخص می کند ابزار مخصوص پرداخت کاری (PF) است یا خشن تراشی(MR).
برای مثال قطعه ای روی ماشین تراش بسته شده که قطر آن ۸۰mm است در برنامه ی خود سرعت پیشروی را ۲۰۰ انتخاب کرده اید که با توجه به جدول بالا باید برای اسپیندل سرعت ۷۹۵ را انتخاب کنید