|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
12-25-2007
|
||||
|
||||
شبانه وه! چه شب‌هاي ِ سحرْسوخته
من خسته در بستر ِ بي‌خوابي‌ي ِ خويش در ِ بي‌پاسخ ِ ويرانه‌ي ِ هر خاطره را کز تو در آن يادگاري به‌نشان داشته‌ام کوفته‌ام. کس نپرسيد ز کوبنده وليک با صداي ِ تو که مي‌پيچد در خاطر ِ من: «ــ کيست کوبنده‌ي ِ در؟» هيچ در باز نشد تا خطوط ِ گُم و رويائي‌ي ِ رُخسار ِ تو را بازيابم من يک بار ِ دگر... آه! تنها همه‌جا، از تک ِ تاريک، فراموشي‌ي ِ کور سوي ِ من داد آواز پاسخي کوته و سرد: «ــ مُرد دل‌بند ِ تو، مَرد!» □ راست است اين سخنان: من چنان آينه‌وار در نظرگاه ِ تو اِستادم پاک، که چو رفتي ز برم چيزي از ماحصل ِ عشق ِ تو بر جاي نماند در خيال و نظرم غير ِ اندوهي در دل، غير ِ نامي به زبان، جز خطوط ِ گُم و ناپيدائي در رسوب ِ غم ِ روزان و شبان... □ ليک ازين فاجعه‌ي ِ ناباور با غريوي که ز ديدار ِ به‌ناهنگام‌ات ريخت در خلوت و خاموشي‌ي ِ دهليز ِ فراموشي‌ي ِ من، در دل ِ آينه باز سايه مي‌گيرد رنگ در اتاق ِ تاريک شبحي مي‌کشد از پنجره سر، در اجاق ِ خاموش شعله‌ئي مي‌جهد از خاکستر. □ من درين بستر ِ بي‌خوابي‌ي ِ راز نقش ِ رويائي‌ي ِ رُخسار ِ تو مي‌جويم باز. با همه چشم تو را مي‌جويم با همه شوق تو را مي‌خواهم زير ِ لب باز تو را مي‌خوانم دائم آهسته به‌نام اي مسيحا! اينک! مرده‌ئي در دل ِ تابوت تکان مي‌خورد آرام‌آرام...
__________________
|
|
#2
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
شبانه با هزاران سوزن ِ الماس
نقره‌دوزي مي‌کند مهتاب روي ِ ترمه‌ي ِ مُرداب... من نگاه‌ام مي‌دود ــ جوشيده از عمق ِ عبوس ِ فکر سوي ِ پنجره، اما پنجره بيگانه با شوق ِ نگاه ِ من به من چيزي نمي‌گويد... □ ــ پنجره چون تلخي‌ي ِ لب‌خنده‌ي ِ حُزني باز شو تا شاخه‌ي ِ نوري برويد در شکاف ِ خاک ِ خشک ِ رنج‌ام از بذر ِ تلاش ِ من! پنجره بيدار ِ شب هشيار ِ شب در انتظار ِ صبح‌دم چيزي نمي‌گويد... ــ پنجره! دانم که آخر، چون يکي لب‌خند خواهي‌کُشت اين روح ِ مصيبت را که ماسيده است در هزاران گوشه‌ي ِ تاريک و کور ِ اين شبستان ِ سياه ِ وهم... پنجره در دَرد ِ شام‌انجام ِ خويش از ظلمت ِ پادرعدم چيزي نمي‌گويد... □ ــ پنجره! بگشاي از هم چون کتاب ِ قصه‌ي ِ خورشيد تا اميدم بازجويد در صدف‌هاي ِ دهان ِ رنج صبح ِ مرواريدتاب‌اش را به ژرفاژرف ِ اين درياي ِ دورافتاده‌ي ِ نوميد! □ پنجره اما هم ازآن‌گونه ــ سر در کار ِ خود ــ بربسته دارد لب چون گُل ِ نشکفته‌ي ِ لب‌خند رشته‌رشته بذر ِ مرواريدش اندر کام. ليک اميد ِ من از هزاران روزن ِ او صبح ِ پاک ِ تازه‌رو را مي‌دهد پيغام. □ با هزاران سوزن ِ الماس روي ِ تاقه‌شال ِ کهنه‌ي ِ مُرداب نقشه‌هاي ِ بته‌جقه نقره‌دوزي مي‌کند مهتاب.
__________________
|
|
#3
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
شبانه
به خانم ِ آنگلا باران‌ْيْ شب که جوي ِ نقره‌ي ِ مهتاب بي‌کران ِ دشت را درياچه مي‌سازد، من شراع ِ زورق ِ انديشه‌ام را مي‌گشايم در مسير ِ باد شب که آوائي نمي‌آيد از درون ِ خامُش ِ ني‌زارهاي ِ آب‌گير ِ ژرف، من اميد ِ روشن‌ام را هم‌چو تيغ ِ آفتابي مي‌سرايم شاد. □ شب که مي‌خواند کسي نوميد من ز راه ِ دور دارم چشم با لب ِ سوزان ِ خورشيدي که بام ِ خانه‌ي ِ همسايه‌ام را گرم مي‌بوسد شب که مي‌ماسد غمي در باغ من ز راه ِ گوش مي‌پايم سُرفه‌هاي ِ مرگ را در ناله‌ي ِ زنجير ِ دستان‌ام که مي‌پوسد.
__________________
|
|
#4
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
شبانه من سرگذشت ِ ياءس‌ام و اميد
با سرگذشت ِ خويش: مي‌مُردم از عطش، آبي نبود تا لب ِ خشکيده تر کنم. مي‌خواستم به نيمه‌شب آتش، خورشيد ِ شعله‌زن به‌درآمد چنان که من گفتم دو دست را به دو چشمان سپر کنم. با سرگذشت ِ خويش من سرگذشت ِ ياءس و اميدم...
__________________
|
|
#5
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
شبانه ياران ِ من بيائيد
با دردهاي ِتان و بار ِ درد ِتان را در زخم ِ قلب ِ من بتکانيد. من زنده‌ام به رنج... مي‌سوزدم چراغ ِ تن از درد... ياران ِ من بيائيد با دردهاي ِتان و زهر ِ درد ِتان را در زخم ِ قلب ِ من بچکانيد.
__________________
|
|
#6
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
شبانه شبانه شعري چه‌گونه توان نوشت
تا هم از قلب ِ من سخن بگويد، هم از بازوي‌ام؟ شبانه شعري چنين چه‌گونه توان نوشت؟ □ من آن خاکستر ِ سردم که در من شعله‌ي ِ همه عصيان‌هاست، من آن درياي ِ آرام‌ام که در من فرياد ِ همه توفان‌هاست، من آن سرداب ِ تاريک‌ام که در من آتش ِ همه ايمان‌هاست.
__________________
|
|
#7
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
بودن گر بدين‌سان زيست بايد پست
من چه بي‌شرم‌ام اگر فانوس ِ عمرم را به رسوائي نياويزم بر بلند ِ کاج ِ خشک ِ کوچه‌ي ِ بن‌بست. گر بدين‌سان زيست بايد پاک من چه ناپاک‌ام اگر ننشانم از ايمان ِ خود، چون کوه يادگاري جاودانه، بر تراز ِ بي‌بقاي ِ خاک.
__________________
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 10:30 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.