پياده روي غير اصولي دردهاي مفصلي را در پي دارد

**رزیتا** · #1 09-30-2009

پياده روي غير اصولي دردهاي مفصلي را در پي دارد

پياده روي غيراصولي نه تنها شادابي و نشاط به همراه ندارد بلکه موجب بروز دردهاي مفصلي و افتادگي عضلاني مي شود.دکتر افسون نودهي مقدم متخصص فيزيوتراپي ضمن بيان اين مطلب در گفت و گو با ايسنا گفت: پياده روي ورزشي مفرح است که مي تواند در ايجاد احساس نشاط، شادابي و افزايش کارايي بدن موثر باشد. وي ادامه داد: اين امر با پياده روي صحيح و اصولي ميسر مي شود، بنابراين پياده روي غيراصولي تنها با ايجاد خستگي مشکلاتي همچون دردهاي مفصلي، افتادگي عضلات و از دست دادن انگيزه را به همراه دارد. دکتر مقدم به نکاتي در مورد پياده روي صحيح اشاره و اظهارکرد: هنگام پياده روي قوز نکنيد و راست راه برويد، شانه هايتان را محکم نگه داريد زيرا از افتادگي عضلاني جلوگيري مي شود و احساس خستگي مزمن نخواهيد کرد. وي ادامه داد: کساني که هنگام پياده روي عضلات شکمشان را منقبض نمي کنند در طولاني مدت با دردهاي کمر مواجه مي شوند. لازم به ذکر است: اغلب متخصصان پياده روي صحيح 30 دقيقه در روز را در حفظ تناسب اندام و شادابي جسمي و روحي افراد موثر مي دانند.

**رزیتا** · #2 09-30-2009

نقش پیاده روی بر پیکر سلامتی

دويدن به طور منظم در پيشگيري از بروز استئوآرتريت (التهاب استخوان و مفصل) مفيد است
نتايج مطالعات جديد نشان مي‌دهد كه دويدن به طور منظم در پيشگيري از بروز استئوآرتريت (التهاب استخوان و مفصل) مفيد است.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، پژوهشگران مي‌گويند: دويدن به طور حتم هرگونه احتمال بروز مشكلات و ناراحتي‌هاي زانو را از بين مي‌برد و افرادي كه عادت به دويدن ندارند بيشتر به عارضه استئوآرتريت مبتلا مي‌شوند.

نتايج اين تحقيق در چاپ ماه آينده نشريه «اسكلتال راديولوژي» منتشر خواهد شد.

در اين تحقيقات گروهي از راديولوژيست‌هاي اتريشي تصاوير ام آر آي از زانوي هفت دونده را ارائه كردند كه در مطالعات قبلي و پيش از شركت در ماراتن وين در سال 1997 شركت كرده بودند.

بررسي‌ها نشان داد: شش نفر از اين گروه هفت نفري كه پس از آن رقابت به طور مداوم به دويدن ادامه داده بودند در طول يك دوره ده ساله دچار هيچ آسيب جديد در ناحيه مفاصل زانو نشده بودند.

در مقابل تنها فردي كه دويدن در فواصل طولاني را در اين مدت رها كرده بود دچار تخريب شديد ساختارهاي داخلي زانوهايش شده بود.

از سوي ديگر يك مطالعه بلند مدت در دانشگاه استانفورد در همين زمينه روي 45 دونده و 53 نفر كه عادت به دويدن نداشتند از سال 1984 صورت گرفته است. تمام اين افراد با اشعه ايكس پرتونگاري شدند.

نتايج مطالعات نشان داد كه پس از گذشت 18 سال 20 درصد از دوندگان دچار التهاب مفصلي در زانوهايشان شدند در حالي كه اين رقم در بين گروهي كه عادت به دويدن نداشتند به 32 درصد مي‌رسيد.

اين دو پژوهش با ارائه شواهد علمي بيشتر تاكيد مي‌كنند كه دويدن در حفظ سلامت مفصل‌ها موثر است.

اما اين پژوهشگران تاكيد كردند: ما هنوز هم در اين مرحله از آزمايشات نمي‌توانيم نتيجه قطعي را بدست آوريم و نمي‌توانيم قاطعانه به دويدن به عنوان راهي براي حفاظت از زانوها توصيه‌ كنيم.

از سوي ديگر، كالج طب ورزش آمريكا اخيرا گزارش كرده است كه هر پوند وزن اضافي در توده بدني،‌چهار برابر پوند بر فشار وارد شده به زانو مي‌افزايد و بنابراين با اين روال پس از گذشت يك دهه احتمال ابتلا به آرتريت يا التهاب مفاصل 50 درصد افزايش پيدا مي‌كند. بنابراين دويدن مي‌تواند به عنوان يك عامل كاهش دهنده وزن در حفاظت از مفاصل زانو نقش بسزايي ايفا كند.