|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| پزشکی بهداشتی و درمان در این تالار مطالب پزشکی و آموزشی در مورد بهداشت و سلامتی قرار خواهند گرفت |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#1
10-02-2009
|
||||
|
||||
چگونه ارايه‌کننده کمکهاي اوليه باشيم
چگونه ارايه‌کننده کمکهاي اوليه باشيم
يادگيري کمکهاي اوليه از يک کتاب راهنما يا يک دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد کاملاً مشابه نيست. اکثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني مي‌شويم. با مقابله کردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود. هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد علم کمکهاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را مي‌پذيرد. حتي با درمان مناسب و سخت‌ترين کوشش‌هاي شما، امکان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيت‌ها حتي با بهترين مراقبت پزشکي، به ناچار به مرگ منتهي مي‌شوند. اگر در حد توان تلاش کنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود. خطرها را ارزيابي کنيد اصل طلايي و اوليه آن است که «اول سعي کنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده کنيد که به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع مي‌شود و نبايد فقط از جهت اينکه کاري انجام داده باشيد، درماني را به کار ببريد که در مورد کارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيکوکار»، از افرادي که در وضعيت اورژانس براي کمک به ديگران پا به صحنه مي‌گذارند، حمايت مي‌کند ولي از افرادي که حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني نمي‌کند. اگر خونسردي خود را حفظ کنيد و از راهکارهاي مشخص شده در اين کتاب پيروي کنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت. مسؤوليت‌هاي شما مسؤوليت‌هاي ارايه‌کنندگان کمکهاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از: ارزيابي سريع و بي‌خطر يک وضعيت اورژانس و فراخواني کمکهاي مناسب محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امکان ارايه درمان به موقع و مناسب به هر کدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناک اولويت دارد). فراهم کردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يک پزشک يا منزل وي (بسته به ضرورت) در صورت نياز به کمکهاي پزشکي، باقي ماندن در کنار مصدوم تا زماني که امکان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود. گزارش کردن مشاهدت خود به افرادي که مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه کمکهاي بيشتر پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امکان . وضعيت را ارزيابي کنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال کنيد. سعي کنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي کنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان کنيد. مصدوم را تا زماني که کاملاً ضروري نباشد، حرکت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم کنيد هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند که فرد کارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌کند. با رعايت نکات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد: هم واکنش‌هاي خود و هم مشکل ايجاد شده براي مصدوم را کنترل کنيد. خونسرد و منطقي عمل کنيد. خوش رفتار ولي قاطع باشيد. با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت کنيد. ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت کنيد. به وي توضيح بدهيد که قصد داريد چه کاري انجام دهيد. سعي کنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي که مي‌توانيد از ترس وي کم کنيد. در صورتي که پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد. حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديک مصدوم يا هر شخص ديگري که بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال کنيد. از مصدوم بپرسيد که آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را که بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد. فردي را که مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نکنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد که فرد احساس تنهايي کند. گفتگو با خويشاوندان رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشک مربوطه است. با اين وجود، مناسب است که شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد که وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد که اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را که مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذکر کنيد. مبهم يا اغراق‌آميز سخن نگوييد چون اين کار مي‌تواند دلواپسي بي‌مورد ايجاد کند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراه‌کننده به فرد در مورد يک آسيب يا بيماري، اظهار بي‌اطلاعي کنيد. نحوه برخورد با کودکان کودکان کم سن و سال بسيار زيرک هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درک مي‌کنند. اعتماد کودک آسيب‌ديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امکان يکي از والدين) جلب کنيد. در صورتي که پدر يا مادر کودک، شما را بپذيرند و متقاعد شوند که کمک شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به کودک منتقل مي‌شود. هميشه در مورد روند کار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به کودک توضيح بدهيد؛ از بالاي سر کودک با او صحبت نکنيد. نبايد کودک را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي جدا کنيد. ارايه کمکهاي اوليه به يک کودک سعي کنيد که کودک ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان کند. هميشه بدون توجه به اينکه سن کودک چقدر است، در مورد آنچه انجام مي‌دهيد به وي توضيح دهيد --------------  
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#2
10-02-2009
|
||||
|
||||
|
مراقبت از خود
حفاظت از خود در برابر آسيب و عفونت در واقع ارايه کمکهاي اوليه، بسيار پراهميت است. يکي از قواعد اوليه در ارايه کمکهاي اوليه، اطمينان پيدا کردن از بي‌خطر بودن موقعيت پيش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپاريد که عفونت حتي با وجود آسيب‌هاي نسبتاً جزيي، مي‌تواند يک خطر باشد. از اين رو لازم است که گام‌هايي را در جهت جلوگيري از تماس با عفونت مصدوم يا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طي کنيد. به علاوه، بايد مراقب سلامت رواني خود باشيد و سعي کنيد که برخوردي مؤثر با استرس داشته باشيد. امنيت شخصي در موقعيت‌هاي خطرناک، دست به اقدامات قهرمانانه نزنيد. اگر خود را در معرض خطر قرار دهيد، احتمالاً نمي‌توانيد به صورتي مؤثر به مصدومان کمک‌رساني کنيد. هميشه ابتدا وضعيت خود را ارزيابي کنيد و مطمئن شويد که موقعيتي که قصد ورود به آن را داريد، براي شما خطري ايجاد نمي‌کند -----------------------
|
|
#3
10-02-2009
|
||||
|
||||
|
اقدامات در وضعيت‌هاي اورژانس
در هر موقعيت اورژانس، بايد از يک مجموعه اقدامات مشخص پيروي کنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري را اولويت‌بندي کنيد و شخصاً تصميم‌گيري کنيد. گام‌هاي اصلي عبارتند از: ارزيابي وضعيت، بي‌خطر کردن محل، ارايه کمکهاي اورژانس و کمک گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر کاري، سعي کنيد بر احساسات خود غلبه کنيد و يک لحظه بينديشيد. بسيار مهم است که خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردي که خطرناک است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت کنيد. به علاوه، سعي نکنيد همه کارها را به تنهايي انجام بدهيد. • اولويت‌هاي کمکهاي اوليه وضعيت را ارزيابي کنيد. به سرعت و با حفظ خونسردي، آنچه را که رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدکننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد. محل را از خطر عاري کنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت کنيد اما به محدوديت هاي خودتان هم واقف باشيد. کمکهاي اورژانس را ارايه دهيد.وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي کنيد تا بتوانيد اولويتها را مشخص کنيد و اول آنهايي را که دچار وضعيت‌هاي تهديدکننده حيات هستند درمان کنيد. از ديگران کمک بگيريد. به سرعت مطمئن شويد که هرگونه کمک طبي ضروري يا کمکهاي تخصصي درخواست شده‌اند و در راه هستند. • ارزيابي وضعيت رويکرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و کنترل باشد. اولويت‌هاي کاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امکانات موجود و نوع کمکي که ممکن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي که پيشنهاد کمک به شخص مي‌دهيد، بگوييد که از مهارت‌هاي کمکهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشک، پرستار يا افراد کارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد. ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد: آيا خطر همچنان وجود دارد؟ آيا جان کسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟ آيا ناظري براي کمک وجود دارد؟ آيا من به کمک تخصصي نياز دارم؟ • بي‌خطر کردن محل شرايطي که منجر به وقوع حادثه شده است، مي‌تواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نکنيد که امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش کردن يک سوييچ) براي بي‌خطر کردن محل کفايت مي‌کند. اگر نمي‌توانيد خطر تهديدکننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي کنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد کنيد و در صورت امکان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور کنيد (به مبحث « جابه‌جا کردن بيماران » مراجعه کنيد). معمولاً براي جابه‌جا کردن مصدوم به تجهيزات و کمکهاي تخصصي نياز خواهيد داشت. بي‌خطر کردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي که داخل وسيله نقليه است، خاموش کردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتش‌سوزي ناشي از شمع اتومبيل را کاهش مي‌دهد. • ارايه کمکهاي اورژانس پس از بي‌خطر شدن محل، به سرعت يک بررسي مقدماتي و ارزيابي اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدوماني را که به کمکهاي اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان کنيد. به هر حال، درخواست کمک ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امکان، از يک ناظر بخواهيد که اين کار را انجام دهد. براي پي بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وي نگاه کنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسي کنيد: آيا مصدوم هوشيار است؟ آيا راه تنفس باز است؟ آيا مصدوم نفس مي‌کشد؟ آيا نشانه‌هاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولويتها و نيز زمان نياز به کمک و ميزان کمک موردنياز را تعيين مي‌کنند. انجام کمکهاي اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسي کنيد که آيا راه تنفس مصدوم باز است، نفس مي‌کشد و نشانه‌هاي کار کردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير. • کمک گرفتن از ديگران گاهي امکان دارد که همزمان با چندين کار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست کمک و آغاز کمکهاي اوليه. مي‌توانيد از افراد ديگري براي انجام کارهاي زير کمک بخواهيد: • بي‌خطر کردن محل انجام تماس تلفني براي درخواست کمک آوردن تجهيزات کمکهاي اوليه کنترل ترافيک و ناظران کنترل خونريزي يا نگه داشتن يک اندام خلوت کردن اطراف مصدوم انتقال مصدوم به يک مکان بي‌خطر برخورد با ناظران ممکن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راه‌هاي مختلف به شما کمک کنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا کنترل کردن ساير ناظران). به آنها بگوييد که آموزش‌هاي مربوط به کمکهاي اوليه را پشت سر گذارده‌ايد و درخواست‌هاي خود را با صراحت مطرح کنيد. • کنترل کردن ناظران واکنش‌هاي ناظران ممکن است باعث شود که شما نگران يا حتي عصباني شويد. ممکن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين کمکهاي اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بي‌فايده بودن کنند. در صورتي که اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بوده‌اند، ممکن است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقي نياز به کمک يک ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نکنيد. روشي قاطعانه توأم با خوش رفتاري به کار بگيريد -------------------------
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 11:21 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.