مشاعره با شعر نو

[ماهین]

...
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من .

سهراب سپهری

[مستور]

نزدیک طلوع ترس
بیدار شد
اما گاهی
آواز غریب رشد
در مقصل ترد لذت
می پیچد

سهراب سپهری

[ماهین]

دست مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم ؟!

قیصر امین پور

[مستور]

من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سرسبز
چارفصلش همه آراستگی ست
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلبها ز آهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه آن

[ماهین]

نه !
وصل ممکن نیست همیشه فاصله ای هست ...
و عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله ها یی مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ میشوند کدر ...

[مستور]

راه افتادم
یونجه زاری سر راه
بعد جالیز چنار
بوته های گل رنگ
و فراموشی خاک
لب آبی
گیوه ها را کندم و نشستم
پاها درآب
من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هشیار است
نکند اندوهی سر رسد از پس کوه

سهراب سپهری

[ماهین]

هرگز نبوده
دست من
این سان بزرگ و شاد
احساس میکنم
در هر رگم
به تپش قلب من
کنون
بیدار باش قافله ای می زند جرس .

[افسون 13]

سر برداشتم
زنبوری در خیالم پرزد
یا جنبش ابری خوابم را شکافت ؟
در بیداری سهمناک
آهنگی دریا نوسان شنیدم
به شکوه لب بستگی یک ریگ
و از کنار زمان برخاستم

[مستور]

من کنار زهاب
فکر می کردم
امشب
راه معراج اشیا چه صاف است

[افسون 13]

تنها پیراهنِ تو میداند
آنجا
چه رازی از لذتِ لیمو خواب است
آیا دخترانِ پرتقالچین میدانند
سه پنجشنبه مانده به آخرِ پاییز
عروسی باغ است؟!