نفرین های مستجاب

[رزیتا]

نفرین های مستجاب


یکی از فضائل و کمالات حضرت علی بن الحسین علیه السلام که موطن بروز آن ظرف « جامعه » بوده است، استجابت دعای آن بزرگوار است که به مناسبتهای مختلف از زبان مطهر حضرت انشاء شده است.

استجابت این ادعیه با خصوصیاتی که ذکر خواهد شد، نشانه تقرب این امام والامقام نزد خداوند متعال بوده و حاکی از ارتباط قوی ایشان با عالم هستی و نفوذ کلامشان در عالم و محبت شدید الهی به آن بزرگوار می باشد.

این ادعیه مستجاب را می توان در چند قسمت بررسی نمود:

• دعاهای مستجاب حضرت سجاد علیه السلام
• امام سجاد علیه السلام و نجات زنی از مرگ

حضرت زین العابدین علیه السلام گرچه مظهر تام رحمت و عطوفت الهی بوده اند و چنانچه در قسمت فضائل و کمالات ایشان ذکر شد، حتماً نسبت به دشمنانشان با عفو و گذشت برخورد می کردند اما آنجا که مواجه با افرادی می شوند که به احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم استهزاء نموده و به آن می خندیدند، آنها را نفرین کرده و نفرین ایشان به هدف اجابت می رسد، چه اینکه برای قاتل برادر و پدرشان یعنی حرمله بن کاهل نفرین کردند و آن نیز به هدف اجابت رسید، اینک این مسائل را مرور می کنیم:

تمسخر حدیث رسول الله

1ـ حضرت علی بن الحسین علیه السلام روزی فرمودند: مردن ناگهانی تخفیف برای مومن و تأسف برای کافر است، چرا که مومن غسل دهنده و حمل کننده خود را می شناسد و اگر برای او نزد خداوند خیر و خوبی مقدر شده باشد، حمل کنندگان خود را سوگند می دهد که در بردن او تعجیل کنند و اگر غیر از این باشد آنها را سوگند می دهد که در بردنش تعجیل نکرده آهسته او را ببرند.
در این حال ضمره بن سمره گفت: اگر مطلب اینچنین است که شما می گوئی از تختش که او را روی آن حمل می کنند بپرد !! و خندید و دیگران را هم خندانید.

با مشاهده این برخورد حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمودند: ضمره بن سمره برای حدیث رسول الله صلی الله علیه و آله خندید و دیگران را هم خنداند پس او را بگیر، گرفتنی که تأسف آور باشد؛ در پرتو این دعای حضرت، او به مرگ ناگهانی مرد.

بعداً یکی از بردگانش خدمت حضرت زین العابدین علیه السلام آمد و عرض کرد: خداوند تو را در مورد ضمره اجر عنایت کند او به مرگ ناگهانی مرد، من برای شما به خداوند قسم یاد می کنم که خودم صدایش را شنیدم و آن را می شناختم همچنانکه در موقع حیاتش در دنیا صدایش را می شناختم، آری شنیدم که می گفت: وای بر ضمره بن سمره !! هر دوستی از من دور گردید و به منزل حجیم وارد شدم و اقامت من از شب تا صبح در آن است.
حضرت علی بن الحسین با شنیدن این کلام فرمودند: الله اکبر !! این اجر کسی است که برای حدیث رسول الله صلی الله علیه و آله بخندد و دیگران را بخنداند.

نفرین ضمره بن معبد

2ـ نظیر آنچه در نمونه اول ذکر شد روایت دیگری است که مربوط به شخصی است بنام « ضمره بن معبد »: جابر می گوید: حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمود: نمی دانیم با مردم چگونه برخورد کنیم؟ اگر آنها را به آنچه از رسول الله صلی الله علیه و آله شنیدیم حدیث کنیم، می خندند و اگر سکوت کنیم در وسع ما نیست.

ضمره بن معبد گفت: برای ما حدیث کن، حضرت فرمود: آیا می دانید دشمن خدا هنگامیکه بر روی تخته ای برای قبرستان حمل می شود چه می گوید؟ گفتند: نه .

حضرت فرمود: او به حاملین خود می گوید آیا نمی شنوید حرف من را، من نزد شما شکایت می کنم از دشمن خدا که با من خُدعه کرد و من را وارد کرد و سپس من را خارج ساخت و نزد شما شکایت می کنم از دوستانی که با آنها عقد اخوت بستم ولی من را مخزول کردند و نزد شما شکایت می کنم از اولادی که از آنها حمایت کردم اما آنها من را پست کردند و نزد شما شکایت می برم از منزلی که حال خود را در آن هزینه کردم ولی ساکنین آن غیر من شدند پس به من ارفاق و مهربانی کنید و عجله نورزید.

ضمره گفت: ای ابا الحسن اگر این فرد اینچنین سخن می گوید، نزدیک است که بر روی گردن کسانیکه او را حمل می کنند بپرد !! حضرت علی بن الحسین علیه السلام با شنیدن این سخن استهزاء گونه فرمود: بار پروردگارا حال که ضمره سخن رسول تو را به استهزاء گرفت پس او را بگیر، گرفتنی تاسف آور.

در پرتو این « دعا » ضمره چهل روز درنگ کرد و سپس مرد، بعد یکی از بندگانش که نزد او حاضر بود چونکه او دفن شد به خدمت علی بن الحسین علیهما السلام آمد و نشست.

حضرت به او فرمودند: ای فلان از کجا می آئی؟ عرض کرد: از جنازه ضمره !! من صورتم را هنگامیکه قبرش را صاف کردند بر آن گذاشتم و صدایش را شنیدم که سوگند به خداوند آن را می شناختم همچنانکه قبلاً که او زنده بود او را می شناختم، او گفت: وای بر تو ای ضمره بن معبد !! امروز هر دوستی تو را مخذول کرد و مصیر تو به سوی حجیم گردید مسکن تو در آن و محل اقامت و ماوای تو که باید شب را به روز بیاوری آن خواهد بود.

با شنیدن این گزارش حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمود: از خداوند عافیت مسئلت می کنم، این جزای کسی است که به حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله استهزاء می کند.

استجابت نفرین در حق حرمله

3ـ «منهال بن عمرو » می گوید: حج به جا آوردم و بعد از آن بر حضرت علی بن الحسین علیه السلام داخل شدم حضرت به من فرمود: ای منهال، حرمله بن کاهل اسری (همان فرد پلیدی که روز عاشورا یکی از تیراندازان ماهر لشگر عمر بن سعد بود و با تیر او تعدادی از فرزندان و اصحاب و خود حضرت امام حسین علیه السلام را با تیر زده بود) چه می کند ؟

گفتم: در کوفه زنده بود که او را ترک کردم، حضرت دستانش را به سمت آسمان بلند کرد و سپس گفت: بار پروردگارا آتش آهن را به او بچشان، بار پروردگارا حرارت آهن را به او بچشان.

منهال می گوید من به کوفه برگشتم و این در حالی بود که مختار بن ابی عبید قیام کرده بود و او دوست من بود، من سوار بر مرکبم شدم تا بر او سلام گویم، در حالی او را یافتم که او هم مرکب خود را خواسته بود، بر او سوار شد و من هم سوار شدم تا اینکه به « کنّاسه » ( یکی از محله های کوفه ) رسید.

در آنجا مانند کسی که منتظر چیزی باشد ایستاد، آری او برای دستگیری حرمله بن کاهل افرادی را فرستاده بود و در همان حال او را حاضر کردند.

مختار گفت: حمد خدائی را که من را بر تو مسلط کرد، بعد فردی که کارش قطع کردن بود (جزّاز) فرا خواند و به او گفت: دستهای او را قطع کنید، بلافاصله آن دو دست قطع شدند، بعد گفت: پاهای او را قطع کنید، بلافاصله آن دو پا قطع شدند، بعد گفت: آتش، آتش، سریعاً ظرفی بزرگ پر از هیزم و نی آوردند و او را در آن گذاشته و آتش انبوهی در آن بر افروختند و حرمله سوخت.

من با مشاهده این واقعه گفتم: سبحان الله، سبحان الله.
مختار به من متوجه شد و گفت برای چه سبحان الله گفتی؟
گفتم: بر علی بن الحسین علیه السلام داخل شدم و او از من در مورد حرمله سئوال کرد، من هم به او خبر دادم که در حالی که زنده بود او را در کوفه ترک کردم، حضرت دستشان را بلند کرده و گفت: بار پروردگارا آتش آهن را به او بچشان بار پروردگارا حرارت آهن را به او بچشان.

مختار گفت: الله الله، آیا تو خودت از علی بن الحسین علیه السلام شنیدی که چنین می گفت؟
من گفتم: الله الله، آری خودم شنیدم که این را فرمود، در این حال مختار از مرکبش پایین آمد و دو رکعت نماز خواند و آن را طولانی کرد و سجده را بسیار طول داد، بعد هم سرش را بلند کرده و به راه افتاد من هم با او رفتم تا به درب منزلم رسید.

من به او گفتم: اگر میلت باشد که مرا کرامت روا داشته و پایین بیائی و صبحانه را نزد من صرف کنی!! او گفت: ای منهال تو به من خبر می دهید که علی بن الحسین خدای را سه دعا نمود و خداوند آنها را برای او به دست من به هدف اجابت رسانید، بعد هم از من می خواهی که نزد تو غذا بخورم!! امروز روز، روزه است بخاطر تشکر از خداوند به خاطر آنچه که او من را به آن موفق فرمود.

از این حدیث و روایت شریف علاوه بر استجابت نفرین حضرت سجاد علیه السلام، جلالت شأن و مقام جناب مختار و احترام او به حضرت زین العابدین و ادب و معرفت او به خوبی قابل استفاده است.
این سه نمونه در واضح دعاهای حضرت بودند که در غالب نفرین اداء شده بودند و بعد به اجابت رسید.

[amir ahmadi]

مستجاب الدعوه یعنی همین