گفت‌وگو يي خواندني با علي صادقي

[رزیتا]

گفت‌وگو يي خواندني با علي صادقي

خيلي خودم را به آب و آتش نمي‌زنم
گفت‌وگو با علي صادقي، بازيگر سريال‌هاي طنز تلويزيون يك ويژگي مهم دارد و آن اينكه او رك و بي‌پرده هرچيزي كه در‌ دلش است را به زبان مي‌آورد.
بدون هيچ پيشداوري و حتي دورانديشي از احساسش درباره بازيگري كه البته خيلي هم برايش جدي نيست صحبت مي‌كند و از دغدغه‌اش براي سرمايه‌گذاري در يك كار نان و آب‌دار و اينكه فعلاً دوست دارد در مايه‌هاي طنز بازي كند. وقتي با او صحبت مي‌كني هيچ فرقي بين علي «خانه به دوش» و عباس داماد هاشم اگزوز در «متهم گريخت» با بيژن «سه در چهار» و يا همين نقش اخيرش در سريال «بزنگاه» وجود ندارد؛ او همه جا خودش است حتي در مصاحبه؛ شوخي هم ندارد.
او را در تلويزيون با «پشت كنكوري‌ها»، «زندگي به شرط خنده»، «كوچه اقاقيا»، «خانه به دوش» و «متهم گريخت» و در سينما با «هوو»، «اگه مي‌توني منو بگير»، «پيك‌نيك در ميدان جنگ»، «تيغ‌زن» و «شوخي‌هاي خدا» مي‌شناسيم. هرچند اين فيلم آخر هيچ‌وقت اكران نشده تا تنها نقش جدي صادقي در كسوت يك روحاني را ببينيم و قضاوت كنيم، اما صادقي همچنان خودش را بازيگر طنز مي‌داند و معتقد است جز اين هم بلد نيست.
• از نقشي كه در بزنگاه داريد راضي هستيد؟
در اين سريال گريمم كمي متفاوت است چون نقش شاگرد نانوا را بازي مي‌كنم اما به هر حال كار كردن با رضا عطاران براي من امتياز دارد؛ يعني هم از سر رفاقت با هم كار مي‌كنيم و هم من خيلي چيزها از ايشان ياد مي‌گيرم.
• آيا بازهم مثل گذشته شما و رضا عطاران بازي‌هاي مقابل هم زياد داريد؟
بله يك‌جورهايي من بپاي رضا عطاران هستم تا خلاف نكند. اصلا همين نقشي كه رضا دارد باعث شده كه من هم پابه‌پايش جلو بيايم.
• بازي در سريال‌هاي مناسبتي را قبلا هم تجربه كرده بوديد. به نظر مي‌آيد كه دوست داريد در اين نقش ها بازي كنيد.
اين بار هم به خاطر رضا عطاران قبول كردم. اصولا دوست نداشتم بعداز سه در چهار خيلي هم روي آنتن باشم. مخاطب مي‌گويد واي اين باز هم آمد. ‌ خب پشت‌سر هم بودن در تلويزيون هم دست من نبود ولي از اين بابت خوشحالم كه حداقل دوباره با عطاران كار كردم.
• بازي در‌ كارهاي اخير را چقدر در پرونده كاريتان متفاوت مي بينيد؟
من هيچ سعي‌اي نكردم چون كارگردان هم نمي‌خواست متفاوت باشم. گفت اين بيژن است بازي كن، من هم قبول كردم.
بازيگر سريال‌هاي طنز تلويزيون يك ويژگي مهم دارد و آن اينكه او رك و بي‌پرده هرچيزي كه در‌ دلش است را به زبان مي‌آورد.
• از اين اتفاق نترسيد كه بگويند داريد تكرار مي‌شويد؟
در سريال‌هاي ما چيزي براي تغيير دادن نيست. وقتي قرار است سريال طنز بازي كني يعني همين كارها را بايد بكني تا مردم بخندند. ما سريال كمدي خاصي نداريم كه من هم بخواهم جور ديگري در آن بازي كنم. كسي از من نخواسته متفاوت باشم من هم همه جا خودم هستم.
• پس مخاطب چه؟ او كه دوست دارد شما را متفاوت ببيند؟
قرارداد من با كارگردان است. در اين كار هم وقتي قرارداد بستم كه 5-4 قسمتش آماده بود. متن را خواندم و ديدم جايي براي تفاوت ندارد. اين كارگردان است كه بايد از من بخواهد طور ديگري بازي كنم. ضمن اينكه وقتي متن سريال در طول كار نوشته مي‌شود ديگر جايي براي اظهار نظر و تغيير نقش من نيست.
• اما سركار عطاران اين‌طور نيست.
كار با عطاران فرق مي‌كند. او بداهه‌ كار مي‌كند و دست ما را باز مي‌گذارد. اما كاملاً ما را كنترل مي‌كند كه اين بداهه به كار لطمه نزند. اصلاً دليل كار كردن من با عطاران رفاقتي بود كه حين كار به وجود آمد و از مرام و منش او خوشم آمد. خوب است اگر مي‌خواهيم طنز كار كنيم حداقل آن را خوب بشناسيم.
• اصلاً نخواستيد نقش جدي بازي كنيد؟
چرا، در فيلم «شوخي‌هاي خدا» كه مجوز اكران نگرفته در نقش يك روحاني بازي كرده‌ام. خودم دوست داشتم اين كار ديده شود تا كارگردان‌ها فقط براي طنز سراغم نيايند. سواي اين فكر مي‌كنم اصلاً تيپ و قيافه‌ام به كارهاي جدي نمي‌خورد. اصلاً ميميك صورت من باعث خنده است و من نمي‌توانم يك كار متفاوت روي پرده ببرم يا در تلويزيون جدي باشم چون همه پيشنهادها هم همين است.
• چرا؟
مردم از اول من را اين‌جوري ديده‌اند و اين‌طوري راحت‌ترند من هم قبول كرده‌ام. البته اينكه چه كسي طنز را كارگرداني كند هم مهم است. فعلاً كه از كار با عطاران، مجيد صالحي و جواد رضويان راضي هستم.
• به‌نظر مي‌آيد ‌ بازيگري خيلي برايتان جدي نيست؟
نه اينكه جدي نباشد ولي خيلي خودم را به آب و آتش نمي‌زنم كه حتماً بازيگر بمانم‌ چون علاقه‌ام به شغل آزاد مثل سرمايه‌گذاري دركارهاي كامپيوتري يا كارهايي كه درآمد بهتري دارد بيشتر است. فعلاً هم به خاطر دوستان و مردم كه از بازي‌هايم خوششان آمده اين شغل را ادامه داده‌ام.

• به‌نظرتان بهتر نيست كه اين انرژي كنترل شود و به سمتي برود كه در بازيگري شما را برجسته كند و توانايي‌هاي جديدي از شما به نمايش بگذارد؟
من وقتي سر كار مي‌روم همه انرژي‌ام را مي‌گذارم و طوري بازي مي‌كنم كه بقيه هم به سر ذوق مي‌آيند اما گناه من چيست كه نگاه همه به من همان علي و عباس و بيژن است ؟ هركس مي‌آيد سراغم اول مي‌گويد مي‌خواهيم با بقيه نقش‌هايت فرق داشته باشي ولي وقتي فيلمنامه را مي‌دهند دستم مي‌بينم چيزي كه براي من نوشته شده براساس همان رفتارهاي خودم و نقش‌هاي قبلي‌ام است.
• نظرت راجع به كليشه شدن در يك نقش چيست؟
چرا فكر مي‌كنيد كليشه بد است؟ اگر نقش خوبي بارها تكرار شود و مردم هم خوششان بيايد حداقل‌اش اين است كه مردم را راضي نگه داشته‌ايم و پولمان را هم گرفته‌ايم. ضمن اينكه همين مردم اصلاً دوست ندارند من نقش منفي بازي كنم. يعني اصلاً به من نمي‌آيد. يكي در طنز مهارت دارد و بازي مي‌كند، يكي در اكشن، حالا اينكه من در يك ژانر بازي مي‌كنم دليلي براي كليشه و تكراري بودنش نيست. مشكل از كارگردانان و فيلمنامه‌هايي است كه مرا يك شكل مي‌خواهند.
• از صحبت‌هايتان به‌نظر مي‌رسد كه چندان تمايلي به ماندگاري در بازيگري نداريد و همه چيز برايتان علي‌السويه است؟
من به شرايط موجود تن داده‌ام. هرچه پيش آمده خوش آمده. به هر حال جريان زندگي مرا اينجا نگه داشته در حالي كه علاقه من به چيز ديگري است. اگر مي‌بينيد بازي‌ام گرفته به خاطر اين است كه خودم هستم. نقش بازي نمي‌كنم و كارگردانان هم همين را مي‌خواهند وگرنه اصلاً حوصله آموزش بازيگري و از اين حرف‌ها را نداشته و ندارم.
• اگر حتي بخواهيم در مورد طنز ماندگار باشيد چه؟ دلتان نمي‌خواهد با كسي مثل محمدرضا هنرمند يا مهران مديري يا كارگردانان حرفه‌اي كه طنز كار كرده‌اند، كار كنيد؟
يا مهران مديري كه نمي‌توانم. چون او اصلاً شيوه كارش به من نمي‌آيد. اتفاقاً براي «شب‌هاي برره» از من خواست بيايم ولي وقتي ديدم بايد گريم سنگين داشته باشم و لهجه بگذارم و صورتم را عوض كنم قبول نكردم. من اصلاً نمي‌توانم گريم را تحمل كنم و همين‌طوري مي‌روم جلوي دوربين، بلد هم نيستم چهره‌ام را عوض كنم براي همين با اين مدل كارگردانان نمي‌توانم كار كنم. بقيه كارگردانان حرفه‌اي هم فكر نمي‌كنم سراغ من بيايند. طنز من بيشتر به درد تلويزيون مي‌خورد تا سينما.
• فكر مي‌كنيد «بزنگاه» در بين سريال‌هاي ماه رمضاني مثل بقيه كارهاي عطاران بگيرد؟
شك ندارم. رضا عطاران هر كاري كه كرده گرفته. اصلا من و او رفاقتي با هم داريم وصف‌نشدني، چون هم روحيه هم را مي‌شناسيم و هم حرف هم را مي‌فهميم. او جزو معدود كساني است كه دستم را هميشه باز مي‌گذارد و ژانگولر بازي‌هاي مرا قبول دارد ؛ مردم هم از اين سريال استقبال خواهند كرد.
• پس نظر مردم برايت مهم است؟
خيلي نه، ولي اينكه بتوانم خوشحال‌شان كنم بله. مي‌دانيد مردم ما زياد نمي‌خندند و اين خيلي غم‌انگيز است. توي خيابان اخم مي‌كنند و انگار كه از همديگر طلب دارند. فكر مي‌كنم شايد اگر ياد بازي بعضي از بازيگران بيفتند حداقل يك خنده‌اي مي‌كنند.
• به جايگاه اين سريال در مقايسه با كارهاي ديگر اميدواريد؟
هر سريالي جاي خودش را دارد. كار عطاران هم مال خودش و شناسنامه‌دار است. تا اينجا كه هميشه كارهاي عطاران برده است تا ببينيم امسال چه مي‌شود.
منبع : همشهري

[LP Girl]

گفتگو با علي صادقي، بازيگر نقش بهبود در سريال «زن بابا»
هيچكس از من نخواسته متفاوت باشم

گفتگو با علي صادقي كار آساني نيست چون يا در دسترس نيست يا فرصتي براي مصاحبه ندارد. براي همين بسختي او را پيدا كردم آن هم در حالي كه مشغول بازي در فيلم «پيتزا مخلوط» بود كه باز هم يك كار طنز است.

علي صادقي در اين گفتگو بيشتر از خودش و ايده‌هايي كه در ارتباط با كارش دارد سخن گفت. او برخلاف نقش‌هايش كه طنز هستند روحيه ظريف و حساسي دارد و دوست دارد متفاوت باشد، اما به قول خودش تا به حال كسي از او نخواسته اين گونه باشد. به هر حال او دل پر دردي دارد، آن هم به خاطر دنياي شلوغ هنر. اين هنرمند 30 ساله به كارش علاقه دارد، اما به دنبال راهي براي كشف دنياي تازه‌تر است. با او و حرف‌هايش همراه شويد كه خالي از لطف نيست.


بيشتر كارهاي شما طنز است، بنابراين مي‌توان اين سوال را مطرح كرد كه آيا شما طنز را انتخاب كرده‌ايد، يا طنز شما را؟

هيچ‌كدام.


پس چرا هميشه در كارهاي طنز ديده مي‌شويد؟

چون دستمزدي كه در كارهاي طنز مي‌دهند بيشتر از كارهاي جدي است.


پس دستمزد برايت اهميت بيشتري دارد. درست است؟

بله. به هر حال من سعي مي‌كنم در كارهايي ظاهر شوم كه بتوانم دستمزد واقعي‌ام را بگيرم. حالا طنز يا جدي فرقي نمي‌كند.


پس با اين حساب مخاطب چندان برايت اهميتي ندارد؟

چرا و فكر مي‌كنم طي اين سال‌ها توانسته‌ام مخاطبان خودم را پيدا كنم، مخاطباني كه هميشه همراهم بوده‌اند.



ولي شما يك بازيگر هستيد و به عنوان يك بازيگر بايد در ژانرهاي مختلف خودتان را محك بزنيد، اما انگار علاقه‌اي به اين آزمون نداريد؟

ببينيد، به نظرم اين حرف‌ها براي هاليوود خوب است نه براي اينجا. اينجا بازيگر نمي‌تواند خودش را محك بزند. با توجه به فيلمنامه‌ها ما هم مجبور هستيم بالاخره يكي را انتخاب كنيم. پس فرصتي براي تجربه‌هاي مختلف نيست.



در حال حاضر معيارت براي انتخاب يك نقش چيست؟

رقم قرارداد و گروه خوب و البته مهم‌تر از اينها بازيگر مقابلم، چون اگر نتوانم با او بده و بستان خوبي داشته باشم نتيجه كار ضعيف خواهد شد.


خود نقش چقدر برايت اهميت دارد؟

مهم است، ولي نه به اندازه نقش مقابل، چون اگر او خوب بازي كند من هم انرژي خواهم گرفت و نقشم ديده مي‌‌شود.


قبول داريد كه طي اين سال‌ها نقش‌هاي متفاوتي را تجربه نكرده‌ايد، حتي در آثار طنز؟

بله. من هميشه خودم بودم. در واقع هميشه علي صادقي بودم، چون هيچ وقت هيچ‌كسي نبوده كه از من بخواهد متفاوت باشم. براي همين من هم متفاوت نبوده‌ام.



پس دوست داري متفاوت باشي؟

بله دوست دارم، اما به شرط اين كه فرصت برايم ايجاد شود. بايد كارگردان بتواند يك نقش متفاوت و يك بازي تازه از من بگيرد. متاسفانه متن‌هاي ما ساده نوشته مي‌شوند و پرداخت خاصي ندارند، بنابراين مجبورم هميشه از خصوصيات خودم وارد نقش‌هايم كنم و براي همين هميشه همان علي صادقي هستم.



پس به همين دليل است كه در بيشتر كارهايت از بداهه استفاده مي‌كني؟

بله. چون مجبورم خودم باشم.


خب از اين كه هميشه خودت را بازي مي‌كني خسته نمي‌شوي؟ در واقع از اين كه هميشه علي صادقي با تو همراه است.


چاره ديگري ندارم. نمي‌‌توانم فرد ديگري غير از خودم را وارد نقش‌هايم كنم.



معمولا چقدر با نقش‌هايت كلنجار مي‌روي؟

كلنجار نمي‌روم، بلكه سعي مي‌كنم مابه‌ازاي نقشي كه قرار است ايفا كنم را در جامعه پيدا كنم و از اين طريق به آن نقش نزديك شوم. مثل لباس پوشيدن، طرز حرف زدن،‌ مدل مو و... به هر حال از هر قشري چيزي ياد مي‌گيرم و از آن استفاده مي‌كنم.


اين مساله كاملا در كارهايت نمايان است، چون بيشتر كارهاي طنزت، جزو طنز‌هاي واقعي است. اين نشان مي‌دهد كه دغدغه‌هاي مخاطبانت برايت اهميت دارد.

شايد، اما بيشتر نقش‌هايي كه من بازي كردم، در مورد ازدواج بوده است. در واقع مسائل ازدواج به واسطه نقش‌هاي من گفته شده است كه خودم هم از اين موضوع ناراضي هستم.


خب شايد به اين دليل است كه ازدواج درحال حاضر به يك معضل تبديل شده است.

نه. به نظر من ازدواج مشكل نيست،‌ بلكه درست ازدواج كردن مساله واقعي است.


علي صادقي براي بيشتر نقش‌هايش از تكيه كلام خاصي استفاده مي‌كند. اين روش دليل خاصي دارد؟

بله، ولي خودم هم زياد اين كار را دوست ندارم. بخصوص اگر به اين قيمت باشد كه از مخاطبم بخواهم به زور بخندد. اما گاهي بعضي از شخصيت‌ها به معناي عاميانه تكيه كلام‌ پذيرند مثل بهبود كه آقاجون را به طرز خاصي تلفظ مي‌كرد. اما هميشه تكيه كلام داشتن قشنگ نيست.
آيا تاكنون توقعاتت از خودت برآورده شده است؟

من زماني مي‌توانم از خودم توقع داشته باشم كه در نقش‌هاي پيشنهاد شده تغيير ببينم. وقتي تغييري نمي‌بينم پس توقعي هم ندارم.


اگر بخواهي در روش بازيگريت تغييري ايجاد كني، چه كارهايي انجام مي‌دهي؟

نقش مقابل در همه كارها برايم اهميت زيادي داردچون اگر او خوب بازي كند من هم انرژي خواهم گرفت و نقشم ديده مي‌‌شود. به همين دليل قبل از بستن قرارداد از بازيگري كه قرار است نقش مقابلم را بازي كند مطمئن مي‌شوم

من به تنهايي نمي‌توانم چيزي را تغيير دهم،‌ اما به نظرم اولين تغيير اين است كه بايد *****ي بگذارند تا هر كسي نتواند به عنوان تهيه‌كننده وارد اين حرفه شود،‌ مثلا راننده كاميون يكدفعه تبديل به مديرتوليد مي‌شود يا فردي كه نمايشگاه اتومبيل دارد، تهيه‌كننده مي‌شود. خب اين افراد نه سواد اين كار را دارند و نه ذوقش را،‌ بنابراين با اين وضعيت نمي‌شود توقع آنچناني هم داشت.

فكر مي‌كني همان‌طور كه راحت مي‌تواني مردم را بخنداني مي‌تواني براحتي اشكشان را هم دربياوري؟

به نظر من مردم همين‌جوري هم راحت گريه مي‌كنند و جايي كه همه راحت گريه مي‌كنند لازم نيست اشك كسي را دربياوري،‌ بنابراين خنداندن سخت‌تر از گرياندن است.


مي‌گويند بازي در آثار طنز حركت روي لبه تيغ است. هيچ وقت اين مساله را حسي كردي؟

من تازه وارد اين حرفه نشده‌‌ام كه چنين مسائلي برايم تازگي داشته باشد. من 10 ساله بودم كه وارد اين كار شدم و الان 30 سال دارم و در اين سال‌ها ياد گرفته‌ام كه با اعتماد به نفس كار كنم، بنابراين هيچ وقت روي لبه تيغ نبوده‌ام.


يعني هيچ‌وقت تيغ طنز دستت را نبريده؟

اگر بريده هم باشد ابتداي كارم بوده كه آن هم مربوط به كارهاي كودك بوده است، پس بنابراين روي لبه تيغ نبوده‌ام، بلكه روي آجر راه رفته‌‌ام.


ولي بازي در كارهاي طنزي كه به سمت هجو رفته است خودش مي‌تواند يك نوع لبه تيغ باشد، قبول داري؟

به هر حال مخاطبان آنقدر عاقل هستند كه بتوانند اين مسائل را تشخيص دهند. مثلا اين كه اگر بازيگري در اين نوع كارها ظاهر شده يا از روي رفاقت بوده يا پول خوبي گرفته است.

خودت از سر رفاقت در كارهايي بازي كرده‌‌اي؟

بله، دستمزد بالايي هم گرفتم، البته هرگز به خاطر دستمزد بالا در هر كاري ظاهر نشده‌ام.


خب بازي در سريال زن بابا را به خاطر رفاقت قبول كردي يا دستمزد يا نقش؟

به خاطر خيلي چيزها. سعيد آقاخاني كه دوست خيلي خوبم است و گروه حرفه‌‌اي. باور كنيد يك آدم اضافي توي كار نبود و ما يك كار 3 ماه را در 57 روز جمع كرديم، چون گروه همه با هم هماهنگ بودند.


بهبود چقدر با نقش‌هاي قبلي‌ات فرق داشت؟

فرق مهمي با ديگر نقش‌هايم نداشت، بهبود هم درگير ازدواج بود. شايد تنها تكيه‌كلام‌هاي جديد داشت، همين.


براي اجراي اين نقش تمرين خاصي هم داشتي؟

خير. معمولا كمتر براي اجراي نقش‌هايم تمرين مي‌كنم، چون تقريبا هيچ وقت وقت كافي وجود ندارد. بعضي وقت‌ها هم كه چند تا كار را با هم انجام داده‌ام.


خب با توجه به اين مسائل بعد كه كارهايت را ديده‌اي خودت از اجراي آنها راضي بوده‌اي؟

بله، چون هميشه با انرژي به سمت نقش‌هايم مي‌روم.


پس، از بهبود هم راضي بودي؟

بله، به نظرم در اين سريال همه خوب بودند و اين مساله مديون كارگرداني خوب سعيد آقاخاني است، چون توانسته بود همه چيز را بخوبي با هم هماهنگ كند.


شگرد خاص علي صادقي در ارتباط با نقش‌هايش چيست؟

دستمزد بالا و كيفيت بهتر!


نه منظورم شيوه بازيگري است.

من هم دقيقا جواب همين سوال را دادم.


پس با اين حساب با دستمزد بالا روحيه مي‌گيري و نقش‌ات را بهتر بازي مي‌كني؟

دستمزد بالا به همه روحيه مي‌دهد.


اين وسط نظر منتقدان چقدر برايت اهميت دارد؟

كلا در ايران نقد و نقادي را قبول ندارم. انتقاد در جايي درست است كه مشكلات وجود نداشته باشد و كسي مي‌تواند نقد كند كه خودش بتواند آن كار را بهتر انجام دهد. به هر حال در جايي كه مشكلاتي براي ساختن فيلم وجود دارد يا طرف از روي بيكاري وارد اين حرفه شده، ديگر جايي براي انتقاد باقي نمي‌ماند.


حالا چرا از همه چيز و همه كس شاكي هستيد؟

من شاكي نيستم، چون هميشه با شرايط زندگي كنار آمده‌ام.

ولي هميشه زندگي كاملا بر وفق مرادت نيست.

به هرحال بايد تغيير كرد. من كار مي‌كنم كه بتوانم زندگي‌ام را عوض كنم و تغيير دهم.


راستي چرا علي صادقي هيچ وقت در كارهايش گريم ندارد. در واقع هميشه با همين سر و شكل ظاهر مي‌شوي؟

گريم شدن براي من كار سختي است. براي همين هم هميشه سعي مي‌كنم با چهره واقعي خودم ظاهر شوم.


اگر بازيگر مقابلت مثل شما نتواند از بداهه استفاده كند آن موقع چه واكنشي نشان مي‌دهي؟ با توجه به اين كه خودت زياد از بداهه استفاده مي‌كني.

سعي مي‌كنم روز اولي كه مي‌خواهم قرارداد ببندم، نقش مقابلم را مشخص كنم و اگر بدانم با او جور نيستم همان اول مي‌گويم.

[behnam5555]

بیوگرافی کامل علی صادقی :

نام و نام خانوادگی: علی صادقی
تاریخ و محل تولد: ۱۴ آذر ۱۳۵۹ – بیمارستان طرفه تهران
مدرک تحصیلی: فوق دیپلم کامپیوتر
———————————————————— —–

زندگی عادی این بازیگر تا دوران ورود به سینما : علی صادقی متولد ۱۴ آذر ۵۹ است و در بیمارستان طرفه تهران متولد شده است. پدرش تراشکار و مادرش خانه دار است یک خواهر کوچکتر و یک برادر بزرگتر از خودش دارد.وی به گفته ی خودش به طور اتفاقی و با مجموعه آفتاب عالم تاب ساخته امیر سماواتی و مازیار حبیبی نیا وارد عرصه ی سینما شد. علاقه مندی و اخلاق این بازیگر : اصلاً اهل فوتبال نیست و بین سازها به گیتار برقی بیشتر علاقه دارد و بزرگترین آرزوی وی این است که آخر و عاقبتش به خیر باشد. ایده ی وی در زندگی داشتن یک مزرعه در استرالیا و گاوچرانی (یا شاید گاوداری !) در آنجا است ! در زندگی بیشتر ازموسیقی گوش دادن لذت می برد.خوبی اخلاق وی این است که دروغ در کارش نیست و بدی اخلاقش هم اینه که خیلی رک است.کارتون مورد علاقه علی صادقی در دوران کودکی یه کارتون عروسکی به نام ارگ و جیرجیر. بن و سباستین، گامبا (یه موش بود که خونه شود گم کرده بود) یونیکو اسب شاخداراست ؛ و خود او کار کوچه ی اقاقیااش را بیشتر از بقیه دوست دارد.

———————————————————— —–
مجموعه آثار سینمایی این بازیگر :
– پیک نیک در جنگ (سیدرحیم حسینی، ۱۳۸۳)
- هشت پا (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۳)
- هوو (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۴)
- اگه میتونی منو بگیر (شاهد احمدلو، ۱۳۸۵)
- تیغ زن (علیرضا داودنژاد، ۱۳۸۵)
- حرکت اول
- چپ دست (۱۳۸۴)
- پیک نیک در میدان جنگ (۱۳۸۳)
- آقا (۱۳۸۲)
- روایت سه گانه (اپیزود دوم، شوخی‌های خدا) (۱۳۸۲)
- کیش و مات (جمشید حیدری ، ۱۳۸۷)
———————————————————— —–
مجموعه آثار تلویزیونی این بازیگر :
– فرزندان ایران
- تابستانه پاییزه زمستانه
- آفتاب عالم تاب
- کوچه اقاقیا (رضا عطاران)
- پشت کنکوری ها (پریسا بخت آور)
- دردسر والدین (مسعود نوابی)
- خانه به دوش (رضا عطاران)
- متهم گریخت (رضا عطاران)
- ترش و شیرین (رضا عطاران)
- زن بابا