گفتگو با اشكان صادقي، گوينده و مجري راديو جوان

[LP Girl]

گفتگو با اشكان صادقي، گوينده و مجري راديو جوان
حرف قديمي‌ها وحي منزل نيست!

اگر شما هم جزو مخاطبان جدي راديو جوان باشيد، اشكان صادقي را بخوبي مي‌شناسيد. مجري توانمند برنامه پرطرفدار «توپ» و يكي از دوبلورهاي جوان كه صدايش روي بسياري از شخصيت‌هاي نام‌آشناي كارتوني نشسته است، در اولين جشنواره داخلي حوزه دوبله با اثري به نام «كابوس پيش از كريسمس» حائز عنوان برتر شد. هرچند جوانان در اين شاخه هنري (دوبله)‌ با بي‌مهري‌هايي از سوي پيشكسوتان روبه‌رو مي‌شوند ولي برگزاري جشنواره‌هايي چون «لوح دوم» مي‌تواند انگيزه خوبي باشد براي كارهاي آينده. با اشكان صادقي پيرامون اثر موزيكال «كابوس‌ پيش از كريسمس» و فعاليتش در راديو گفتگويي انجام داديم كه در ادامه مي‌خوانيد.
انيميشن «كابوس‌ پيش از كريسمس» چه ويژگي‌ داشت كه در اين جشنواره صاحب رتبه برتر شد؟
اين اثر كه محصول سال 93 بود در حقيقت يك انيميشن عروسكي‌ ايست حركتي و موزيكال بود كه از آن سال‌ها تا به حال كسي دست به دوبله‌اش نزده بود. «كابوس‌ پيش از كريسمس» اثري جاودانه است كه در كنار «عروس مرده»، از ساخته‌هاي ارزشمند كارگردانش محسوب مي‌شود و من با احتساب به معاني كه در اثر انگليسي «كابوس‌ پيش از كريسمس» وجود داشت، تمام اشعارش را قافيه‌مند كردم و در سينك موزيك‌ها نيز از گروه كر بهره بردم. در كنار اين نقش اصلي كار را نيز خودم گفتم و فكر مي‌كنم بخوبي توانستم از پس اين مهم برآيم.
در دوبله اين اثر از حضور چه صداهايي بهره برديد؟
براي نقش اصلي زن از حضور خانم مرجانه گلچين استفاده كردم. همين‌طور از آقاي علي ميلاني كه از دوستان اداره كل نمايش هستند و حامد عزيزي (دوبلور پانداي كونگ‌فو كار)‌، الهام زرتاختي و راضيه موميوند از دوستان راديويي و نيز خانم ايمان ساكي از گويندگان خوب راديو و دوستان ديگري كه همگي حرفه‌اي بودند و عاشقانه در اين كار ايفاي نقش كردند و بخوبي از پس آن برآمدند.
اين انيميشن در چه بخش‌هايي حايز رتبه شد؟
در آن جشنواره كلا از اين اثر تقدير شد و به عنوان اثر برتر بخش انيميشن لوح تقدير دريافت كرد. البته مشكلاتي پيش آمد و سوءتفاهمي اتفاق افتاد كه كساني(!) اسم بنده را تغيير دادند و كار را با نام خودشان معرفي كردند كه خوشبختانه با هوشمندي دوستان، از اين بابت به ارشاد شكايت بردم و در نهايت طي مستنداتي كه ارائه دادم كار را به نام خودم ثبت كردم و چند روز بعد نيز لوح تقديري را به من دادند.
به عنوان عذرخواهي؟
بله... براي عذرخواهي (مي‌خندد)‌ دوبله «كابوس...» برايم بسيار راضي‌كننده بود. چون قبل از اين كار دو كارتون موزيكال را با نام‌هاي «علاءالدين و چراغ جادو» و «طلسم شده» (با صداي خانم شكوفنده و آقاي مظفري)‌ دوبله كردم و احساس مي‌كردم كه آن طور كه بايد ديده نشد ولي با انتخاب «كابوس پيش از كريسمس» در اين جشنواره نفس تازه‌اي كشيدم و روحي در من دميده شد كه از اين پس نيز براي دوبله انيميشن‌هاي موزيكال انگيزه كافي داشته باشم.
به طور كلي مي‌توان گفت لوح دوم جشنواره جواني بود؟
به هر حال سعي شده بود كه به جوان‌ها هم بها داده شود.
انيميشن چطور... از جايگاه ويژه‌اي در اين جشنواره برخوردار بود؟
خير... در اين جشنواره بخش‌هاي جداگانه‌اي چون فيلم، تقدير از پيشكسوتان و ... وجود داشت. بخش انيميشن را چون دوبلورهاي جوان معمولا خارج از سازمان كار مي‌كنند، به خاطر ترس از اين كه مبادا پيشكسوتان ناراحت شوند(!) حذف كردند و متاسفانه بعدا پشت درهاي بسته لوح تقديري به آن اهدا شد. شخصا در حوزه دوبله عضو هيچ انجمني نيستم چون اگر عضويت گروه خاصي را بپذيري، بايد به يكسري ضوابط آن هم پايبند باشي و احترام بگذاري و متاسفانه ديگر نمي‌تواني آن طور كه مي‌خواهي و باب سليقه خودت هست فعاليت كني. دوبله هم درست مثل سينما كه چند نفر مدام با بازي‌هايشان خودشان را روي بيلبوردها تكرار مي‌كنند، چند صدا وجود دارد كه معروف مي‌شوند و وقتي نخواهند كه اين هنر را به جوان‌ها نيز ياد دهند، هيچ صداي ارژينالي باقي نمي‌ماند.
جوان‌ترها خودشان براي تبديل شدن به صداهاي اصلي چه تلاشي بايد بكنند؟
اين كه از قديمي‌ها تقليد صرف نكنند و تصور نكنند كه هر چه آنها گفته‌اند وحي منزل است. در واقع در كار به يك خودشناسي برسند... حتي اگر صداي بد و نافرمي دارند. حداقل بتوانند خوب بازي كنند و اين كه هنرهاي ديگر را نيز پيگيري كنند حداقل نوكي به گويندگي راديو، بازيگري تصوير يا تئاتر و... بزنند.
خود شما دوبلوري هستيد كه گويندگي هم مي‌كند يا گوينده راديويي هستيد كه سري به دوبله زده است؟
من كلا به بازيگري علاقه‌مندم و از تئاتر صحنه آغاز كردم و فكر مي‌كنم تئاتر پايه هنر بازيگري است. چون بدون هيچ كمك خارجي و تنها از طريق فيزيك، ميميك، صدا و حس رواني هنر بازيگر را عرضه مي‌كند كه اگر اين هنر (تئاتر) را عمقي و درست دريافت كرده باشي، هنرهاي ديگر نيز سهل‌الوصول مي‌شود.
در راديو اشكان صادقي را بيشتر با برنامه «توپ» راديو جوان مي‌شناسند. قصد نداريد اين ارتباط راديويي را با مخاطبان بيشتر كنيد؟
چرا... قبل از عيد در راديو فرهنگ برنامه‌اي داشتم به نام «بازي دوم» كه با كارشناسان دوبله و نيز جوان‌هاي اين حرفه گفتگو مي‌كرديم، ولي به دليل مخاطب خاص اين شبكه تصميم گرفتم اين برنامه را با همين نام در راديو جوان اجرا كنم. با دوستان در گروه «جوان و فرهنگ» نيز صحبت‌هايي انجام گرفته است. شايد اين گپ و گفت‌هاي جوانانه كمك كند تا عده‌اي خودشان را پيدا كنند و بخواهند تا با شناسايي استعدادهايشان به اين حرفه وارد شوند. از طرفي احساس مي‌كردم راديو جوان چنين برنامه فرهنگي ـ هنري كم دارد چون بيشتر برنامه‌‌هاي اين شبكه طنز ورزشي است و من هميشه از اين بابت گله‌مندم كه مخاطبان همواره عادت كرده‌اند تا در اين شبكه بشنوند و بخندند.
شايد اين مشكل برنامه‌سازان باشد كه همواره با طنز شناخته مي‌شوند. مثل خودتان كه بيشتر شما را با برنامه‌هاي طنز و مفرح در راديو مي‌شناسند.
ما متاسفانه مردم كليشه‌پسندي داريم. در تلويزيون هم اگر شما چند كار طنز بازي كنيد ديگر سخت مي‌شود به كارهاي جدي روي آوريد(!) ولي من هميشه سعي مي‌كنم قالب‌ها را بشكنم چون فكر مي‌كنم اگر در رسانه حرف طنزي زده مي‌شود حتما چند كلام حرف جدي نيز در كنار آن بايد ديده شود كه قابل تعمق باشد و غذاي فكري و روحي در اختيار مخاطب قرار دهد. بنده هم به دليل انرژي و شفافيتي كه در صدايم هست همواره در حوزه برنامه‌هاي مفرح و طنز پيشنهاد اجرا دارم. در حالي كه فكر مي‌كنم تقابل شادي و خوشرويي با بيان مطلبي عاقلانه و جدي بسيار به ساده كردن و انتقال مفاهيم به مخاطب كمك مي‌كند.
به نظرم مي‌شود در همين برنامه «توپ» هم خيلي مطالب سنگين‌تر و قابل تاملي بيان كرد... در برنامه «اينجا شب نيست» كه روزهاي جمعه از راديو جوان پخش مي‌شود نيز با اين كه من و طوفان مهرداديان ازجمله تئاتري‌هاي جدي هستيم و در برنامه مباحث فلسفي، هنري و مسائل زندگي مطرح مي‌شود و ارتباط تلفني با اهالي تئاتر برقرار مي‌كنيم، اما در برخي آيتم‌ها سعي مي‌كنيم طنز و شادي را هم وارد كنيم. فكر مي‌كنم خود مردم بايد ذائقه‌شان را تغيير دهند و ما هستيم كه به اين تغيير كمك مي‌كنيم.