تورم

**آريانا** · #1 05-31-2010

تورم ( Inflation) از نظر علم اقتصاد اشاره به افزایش سطح عمومی تولید پول، در آمدهای پولی و یا قیمت است. تورم عموماً به معنی افزایش غیرمتناسب سطح عمومی قیمت در نظر گرفته می‌شود.
تورم، روند فزآينده و نامنظم افزايش قيمت‌ها در اقتصاد است. هر چند طبق تئوري‌هاي مختلف، تعاريف متفاوتي از تورم صورت مي‌گيرد، اما، تمامي آنها به روند فزآينده و نامنظم افزايش در قيمت‌ها اشاره دارند. مفهوم امروزی تورم، در قرن نوزدهم ميلادي متداول شد. قبل از آن، مفهوم ديگري از تورم وجود داشت که جهت نشان دادن افزايش حجم اسکناس‌های غيرقابل تبديل به طلا به کار برده می‌شد.
نرخ تورم برابر است با تغییر در یک شاخص قیمت که معمولا شاخص قیمت مصرف کننده است.

زماني كه اقتصاددانان درباره تورم صحبت می‌كنند، به رشد سطح عمومی قیمت‌ها اشاره دارند؛ تورم يعنی باید براي خرید كالاها و خدمات، پول بیشتری پرداخت شود.

پاره‌اي ديگر از تعاريف، تورم را سیر تراکمی افزایش قیمت‌ها و برگشت ناپذیری آن تعريف کرده‌اند. صاحب‌نظران ديگري همچون ريمون بار، ژان مارشال و گونار ميردال تورم را افزايش زياد و مداوم قيمت‌ها تعريف کرده‌اند. اگر رشد دستمزدها با رشد بهره‌وري در اقتصاد يکسان باشد، تورم به وجود نخواهد آمد. به عبارت ديگر، تورم را کاهش ارزش مستمر پول تعريف مي‌کنند.

**آريانا** · #2 05-31-2010

بانکهای مرکزی موتور متحرکه تورم هستند خواه خزانه فدرال آمریکا یا بانک مرکزی انگلستان، تنها هدف این سازمانها ایجاد تورم است. این مراکز همزمان زیربنای ایجاد تورم را می گذارند و هم ترس عمومی از تورم را کنترل می کنند. برای محافظت از دارایی ها در این دنیای تورم زا بهترین و مناسبترین راه شناخت و درک تورم و سیستم ایجاد آن که یک سیستم علت و معلولی است می باشد.
امروزه اکثر مردم بر این باورند که تورم یک افزایش قیمت بر اساس شاخص قیمت مصرفی است که رسما توسط دولتها اعلام می شود اما در واقع تورم افزایش حجم نقدینگی و اعتبارات بانکی است . هر چه میزان نقدینگی و تامین اعتبارات افزایش پیدا می کند (علت)، در مقابل قیمت کالاهای مصرفی , خدمات و املاک افزایش پیدا می- کند (معلول).
عرضه بیش از حد یک کالا باعث نزول ارزش آن کالا بدلیل فراوانی خواهد شد. برای مثال اگر در یک سال حجم بزرگی از گندم وارد یک بازار شود باعث سقوط قیمت گندم خواهد شد. اما در وضعیت عکس عرضه کم یک کالا باعث افزایش ارزش آن کالا بدلیل کمبود خواهد شد برای مثال اگر در یک سال حجم عرضه گندم به بازار کم باشد باعث رشد قیمت آن خواهد شد. در واقع پول هم از این قاعده مستثنی نیست، وقتی در یک سیستم اقتصادی میزان نقدینگی و اعتبارات افزایش پیدا کند ارزش پول سقوط خواهد کرد. به بیان دیگر قدرت خرید هر واحد از یک پول مشخص (به طور مثال دلار) کاهش پیدا می کند و برای خرید مقدار مشخصی از یک کالا، خدمات یا املاک دائما مقدار بیشتری پول یا اعتبار لازم است. اصطلاح "قدرت خرید" بزرگترین نقش را در مورد تورم ایفا می کند.
تورم نتیجه سو دیگری هم دارد و آن اینکه فقط برروی افراد یا قسمت خاصی از اقتصاد تاثیر نمی گذارد بلکه بر روی کلیت سیستم اقتصادی و افراد درگیر با آن تاثیر منفی خواهد گذاشت. مردمی که پیش از همه به پول اضافی تزریق شده در اقتصاد دستیابی پیدا می کنند و قبل از تاثیر گذاری تورم بر قیمتها این پول را هزینه می کنند بیشترین سود ممکنه را کسب می نمایند. اما در مقابل جمعیت زیادی از مردم فقیرتر می شوند چون پول تزریق شده تا بعد از تاثیر تورم بالا رفتن قیمتها برروی درآمدهای آنان تاثیری نخواهد گذاشت. همچنین تورم تغییر شکل منفی عمیقی در اقتصاد بوجود می آورد. همینطور که بالا رفتن نقدینگی بر اقتصاد تاثیر می گذارد حبابهای عظیمی در قیمت املاک ایجاد می کند، ارزش پول پایین می آید و این مسئله باعث سقوط داراییهای مالی مثل سهام می شود. که مثال اخیر آن را می توان در سقوط ده درصدی ارزش سهام چین آن هم تنها در یک روز مشاهده کرد. سوال اینجاست که اگر تورم یک تهدید اجتماعی محسوب می شود چرا بانکهای مرکزی به برنامه ایجاد تورمشان ادامه می دهند؟ و اینکه چرا مدعی هستند که در حال جنگ با تورم هستند؟ در ادامه سعی در پاسخ به این سوالات دارم.
بانکها در کار وام دادن پول و تخصیص اعتبارات هستند و با دریافت بهره به سود دست می یابند. هر چه اعتبار و وام بیشتری به سیستم اقتصادی تزریق کنند سود بیشتری از دریافت بهره نصیبشان می شود. تا جایی که جو عمومی از تورم ایجاد شده اظهار نگرانی نکنند بانکها به ایجاد تورم بیشتر ادامه می دهند. این سیستم بد و غیراخلاقی برای اینکه بتواند به کار خود ادامه دهد نیازمند بی اطلاع نگهداشتن و وادار کردن مردم به فراموشی دارد بنابراین ستیز با تورم را در تبلیغات خود دائما مطرح می کنند.
در بعضی موارد مردم بدلیل از دست دادن قدرت خرید پریشان و معترض می شوند و این مسئله باعث می شود که پول خود را تبدیل به ملک یا کالا کنند. در این شرایط بانکها برنامه تورم سازی خود را موقتا متوقف کرده و نرخ بهره را بالا می برند تا نشان دهند که واقعا در حال جنگ با تورم هستند , تورمی که خود آن را ایجاد کرده اند. این رویدادی است که در دهه هشتاد میلادی در آمریکا اتفاق افتاد، مردم پول خود را به طلا تبدیل می کردند و در آن زمان خزانه فدرال آمریکا وارد عمل شده و نرخهای بهره را افزایش داد. و مثال اخیر آن نیز اینکه بر خلاف تبلیغ شدید آمریکا برای کنترل تورم و محدود کردن اعتبارات بانکی میزان تخصیص این اعتبارات نسبت به سال قبل رشد داشته و به رکورد بی سابقه 8400 میلیارد دلار رسیده است. در واقع این اعتبارات نسبت به سال قبل 9.4% بالاتر رفته است.
به هر حال می توان گفت که اقتصاد جهان در دریایی از تورم فزاینده نقدینگی غوطه ور است. نقدینگی دلاری خزانه بانکهای مرکزی غیر آمریکایی نیز به رکورد 4920 میلیارد دلار رسیده است. کشورهای توسعه یافته میزان 3520 میلیارد دلار و کشورهای در حال توسعه 1400 میلیارد دلار در خزانه های خود انباشته اند. تنها دولت چین در حدود 1000 میلیارد دلار و ژاپن 880 میلیارد دلار ذخیره دلاری دارند و بانکهای مرکزی دیگر آسیایی غیر از ژاپن و چین مبلغ 1170 میلیارد دلار نقدینگی دارند.
این حجم نقدینگی بالا و فزاینده ممکن است محدودتر شوند اما در حال حاضر این بانکهای مرکزی به واسطه دارا بودن این خزائن قدرت مداخله ، اشباع و لبریز کزدن بازار از ارزهای مختلف را دارند. در این تورم و از دست دادن قدرت خرید، ما به عنوان عده ای سرمایه گزارباید سعی در پیدا کردن کالاهایی را داشته باشیم که سود آوری داشته و ما را در برابر سقوط ارزش پول محافظت کنند.
در دنیای متورم امروز ارزش داراییهایی مثل فلزات قیمتی ، انرژی و کالاهای کشاورزی دائما در حال افزایش هستند و با توجه به تقاضای عظیم و فزاینده چین برای منابع طبیعی و کمبود عرضه این محصولات عقیده دارم که این بازار سودآورترین بازار طی چند سال آینده خواهد بود.