گفتگو با ملیکا شریفی‌نیا بازیگر مجموعه تلویزیونی «آشپزباشی»

[T I N A]

نقش «شیرین» برایم جذاب بود
او فرزند کوچک محمدرضا شریفی نیا و آزیتا حاجیان است. هم اکنون مجموعه تلویزیونی «آشپزباشی» با بازی وی در حال پخش است. او در این سریال نقش «شیرین»، دختری ساده را بازی می‌کند. ملیکا شریفی نیا بازی در فیلم‌های اوینار، میکس، ابر و آفتاب، دیدار در استانبول، دایره زنگی و مهمان مامان را در کارنامه خود دارد. وی در مجموعه «آشپزباشی» برای اولین بار با مهراوه خواهر بزرگش هم بازی شده است. بازی اش در این سریال بهانه ای شد تا با وی، گفت وگویی داشته باشیم.


چه شد که برای بازی در مجموعه «آشپزباشی» انتخاب شدید؟
با «محمدرضا هنرمند» کارگردان این مجموعه، دوستی دیرینه ای داریم. البته سال‌ها بود که ایشان مرا ندیده بود اما من و «مهراوه» در ذهنش بودیم. بنابراین در تماسی از دفتر وی من و مهراوه دعوت به کار شدیم. به نظر کارگردان برای ایفای نقش دختری که خیلی علاقه دارد غذا بخورد و همیشه در رژیم است مناسب بودم چون به لحاظ فیزیکی هم به این نقش می‌خوردم.


ویژگی‌های نقش «شیرین» چه بود که انگیزه ایفای آن را، در شما به وجود آورد؟
اگرچه اکنون نقشم در قصه کم رنگ شده است اما شخصیت «شیرین» را دوست دارم. بازی در این نقش برایم جذاب بود. چون خیلی از ویژگی‌های او، شبیه خودم است. یعنی «ملیکا شریفی نیا» هم عاشق غذاست و همیشه این مشکل را دارد که باید رژیم بگیرد. شیرین دختر ساده ای است و با خواهر و برادرهایش سعی دارد تا مشکلات خانوادگی را حل کند. ترجیح می‌دهم نقش‌هایی را که جای کار بیشتری داشته باشد بازی کنم. اما یکی از دلایل مهمی‌ که پذیرفتم در «آشپزباشی» بازی کنم، حضور فاطمه معتمدآریا، پرویز پرستویی و محمدرضا هنرمند بود. علاقه مند بودم از تجربیات آن‌ها بهره ببرم.


ویژگی‌های نقش «شیرین» در فیلم نامه بود یا خودتان به نقش اضافه کردید؟
تمام این ویژگی‌ها در فیلم نامه وجود داشت. البته ویژگی‌هایی مثل علاقه اش به عکاسی، حیوانات و رشته تحصیلی اش را، با مشاوره و هم فکری کارگردان به شخصیت او اضافه کردم.


یکی از نکات قابل توجه در «آشپزباشی»، ارتباط میان شخصیت‌های مختلف است؛ این ارتباط چگونه برقرار شد تا نقش شیرین برای مخاطب باورپذیر شود؟
همه بازیگران این مجموعه، بسیار دوست داشتنی بودند. ما ناخودآگاه مانند اعضای یک خانواده شدیم. چون چندین هفته پشت سر هم با یکدیگر بازی داشتیم. آقای پرستویی و خانم معتمدآریا مانند یک پدر و مادر مهربان، ما را راهنمایی می‌کردند.از سویی مهراوه نقش خواهرم را بازی می‌کرد و در کار، با یکدیگر هم فکری کردیم. هر دو بازیگری را هم که نقش برادرانم را بازی کردند مانند برادران خودم دوستشان دارم. ما هنوز هم رابطه خود را با بچه‌های گروه حفظ کرده ایم و با یکدیگر رفت و آمد داریم و گاهی اوقات مجموعه «آشپزباشی» را باهم می‌بینیم. «مهرداد ضیایی» (دایی ام) بازیگر بسیار باسوادی است. علاقه و عشق آقای «ضیایی» به مطالعه عجیب بود. این خصوصیت ایشان به پدرم شباهت دارد. وی یکی از معدود افرادی بود که همیشه حرفی برای گفتن داشت. چون همیشه در حال مطالعه است. تک تک افراد مجموعه «آشپزباشی» باتجربه بودند و از آ ن‌ها بسیار یاد می‌گرفتم.


آیا صادقانه بازی خود و کار را نقد می‌کنید؟
من و دیگر بازیگران سریال «آشپزباشی» با این هدف به تماشای این مجموعه می‌نشینیم که درباره بازی‌های یکدیگر بحث کرده و نکات مثبت و منفی کار را بررسی کنیم به طور مثال چرا فلان قسمت طولانی بود؟ چه تدوین عالی داشت، یا تدوین می‌توانست بهتر از این شود. این دور هم جمع شدن‌ها برایمان فایده دارد، هم گپ می‌زنیم و کار را نقد می‌کنیم وهم هر سکانسی که می‌بینیم برایمان خاطره است و دلمان، برای آن روزها تنگ می‌شود.


در این مجموعه با «مهراوه» خواهر بزرگ تان هم بازی هستید در «آشپزباشی» چه قدر با یکدیگر تعامل داشتید؟
بسیار با هم تبادل نظر داشتیم. بعد از اتمام سکانسی که با هم بازی داشتیم، نظرش را درباره بازی‌ام می‌خواستم. اوایل کار اخم می‌کردم، اما مهراوه می‌گفت: «اخم‌هایت را باز کن». سی دی کار هم که برای دیدن چهره‌هایمان می‌آمد، خیلی به من کمک می‌کرد چون اشکالاتم را اصلاح می‌کردم. البته از نظرات و راهنمایی‌های پدر و مادرم استفاده می‌کردم. اما چون خواهرم (مهراوه) در کنارم بود خیلی کمکم کرد. زیرا یک بازیگر چهره و بازی خودش را نمی‌بیند. اما اگر به یک نفر اعتماد داشته باشی که درباره بازی ات نظر بدهد خیلی موثر است. از تجربه همکاری با «مهراوه» بسیار راضی هستم.


حضور بازیگرانی چون پرویز پرستویی و فاطمه معتمدآریا، چه قدر در بازی شما تاثیر داشت؟
بسیار زیاد. این بزرگواران بازی ما را تصحیح می‌کردند. حضور پرویز پرستویی برایم مثل کلاس درس بود. چون یاد گرفتم که چه قدر روی نقش‌هایم تمرکز کنم. پرستویی تمام سکانس‌ها را برای خودش بازنویسی می‌کرد و بارها آن‌ها را می‌خواند. وقتی هم نقش نداشت، سر صحنه حاضر می‌شد تا در فضای کار قرار گیرد. شیرین نقش سختی نبود چون فراز و نشیب نداشت و اجرای آن، برایم راحت بود. اما اگر نقشی را بازی کنم که جای کار داشته باشد از تجربیاتی که از پرویز پرستویی کسب کردم، استفاده خواهم کرد. این انرژی و حساسیت و تلاش پرستویی، مرا یاد مادرم می‌اندازد. سبک کاری شان مانند یکدیگر است. من این شیوه کاری را خیلی وقت پیش از مادرم آموختم.


آیا مجموعه «آشپزباشی» از طنز موقعیت بهره گرفته است؟
من طنز موقعیت را دوست دارم. کارهای طنز را کم تماشا می‌کنم چون طنز لودگی در سینما زیاد شده است، سلیقه ام کار طنز نیست اما به طنز موقعیت علاقه دارم. طنز «آشپزباشی» موقعیت خفیفی است که در بطن ماجرایی جدی و تراژیک، کمک می‌کند تا ادامه ماجرا را ببینیم.


کار با محمدرضا هنرمند را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ایشان بسیار به کار خود مسلط است. بازی‌هایم در طول کار با حساسیت و دقت نظر وی صورت می‌گرفت. او حتی نحوه بیان دیالوگ‌ها، فاصله گذاری جملات و میمیک صورت بازیگران را کنترل می‌کند. نقش «شیرین» برایم جای کار نداشت. من در موقعیت‌های مختلف صدایم را زیر، بم و گاهی هم بچگانه می‌کردم البته به خاطر سن کم شیرین مجبور بودم این گونه صحبت کنم. حتی گاهی اوقات به ناچار جیغ می‌زدم. خیلی از دوستان به من می‌گویند که چرا نقشت کم رنگ است. باید بگویم ابتدا نقشم در فیلم نامه بیشتر بود. مردم ما که به مجموعه‌های روتین شبانه عادت کرده اند، ممکن است «آشپزباشی» به نظرشان ریتم کندی داشته باشد. اما حضور و هم بازی شدن در کنار بازیگران خوب کشور برایم خیلی مهم بود. امیدوارم در نقش‌های بعدی ام، حضور کم رنگ خود در «آشپزباشی» را جبران کنم.